คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : บทที่ 5 ไม่มีดีเลว (5)
“...ุไม่ใ่พวพูปาวๆ ว่านนั้นนนี้เลียประเทศ แ่ัวเอล้าผลาเินภาษีไม่หยุ...ใ่ไหม?”
ำนันทอำหน้าม้าน ไหล่เรราศีอเ็ รู้สึเหมือนว่าบุรายพลเออมเำลัหลอ่า แ่็ไม่มีปัาะทำอะไรอีฝ่ายไ้
“และรับาล ็ไม่ใ่าิ เป็นแ่ะบุลที่เ้ามาบริหารบ้านเมือ าร่ารับาล ไม่ไ้หมายวามว่าเาเลียาิ ประานสามารถำหนิารทำานอผมไ้”
“เอ่อ...รับ”
“บ้านไม้สัทอหลันี้ ุล้ายืนรานหรือเปล่า ว่าไม่มีเินทอนาโรารอรัเลย แม้แ่บาทเียว”
ัไุ้ฝ่าย้านในสภา ทำเอาำนันทอำลืนน้ำลายอึให่ เสียวสันหลัวาบๆ เมื่อแนิเนายฯ วามอ ับผิวามโอ่อ่าอเรือนไม้ทออร่าม
“ะ...ล้ารับ ผมไม่เยโ”
“ี้ั๋ว!”
เ้าทอยโพล่แทร แล้เะ้อนหินเล็ๆ โนระถา้นไม้เรียราย ลอยหน้าลอยาเย้ยนสูวัย สาแ่ใที่ำนันทอำทำไ้แ่ยืนนิ่ รู้สถานะว่าัวยิ่ให่เพียระับำบล พอมาเอนออาระับประเทศ ็พานไปไม่ถูเหมือนัน
“แล้วไหนรับ หลานที่ว่าะฝาเ้าพรรผม”
“ท่าน...ท่านะรับหลานผมริๆ เหรอรับ”
“แล้วทำไม ผม้อไม่รับ”
“็ผมับ...”
ำนันทอำอึอั ำเลือมอน้อหล่า ฝ่ายันทรา็ถลึาทัท้ว ำนันุน้าเรียสะใภ้แม่ว่าอีทิพย์เ็มปาเ็มำเลยนะ!
“ไม่้อห่วรับ ผมไม่เอาเรื่อส่วนัวมาปนับเรื่อาน”
เมื่อเ็รับรออย่านั้น นร่าท้วม็าพราว ยิ้มร่า้อนรับับสู้ “ึ้นไปบนบ้าน่อนไหมรับ เสียาย ผมอยาเอท่านพลเออมเ้วย”
เอ่ยประบประแนทอยพะอืพะอม เือทั้ำนันและแนิเนายฯ นอยาะหนีลับ่อน ทว่าเ็รั้แนไว้ ึร่าผอมสูไป้วยันับเา
“ผมไม่...”
ะสะบัแนออห่า แ่พอำนันทอำทำท่าอิหลัอิเหลื่ออึอั ผู้บ่าวน้อย็อยาะ้าวย่าามเ็เสียอย่านั้น แระิ้วเยาะหยัน ให้ำนันทอำแ้แ่ใ ว่ามิอาเหยียบย่ำแับทิพย์เทวีไ้อี
...ไอ้เ็เปร!...ำนันทอำบรามรอ ไม่เยลืมอีและวามบาหมาระหว่าเรา ไม่นึว่าะมีวันที่น้อยอมสยบ เื้อเิน้อสาวและบุรายอมัน...ไอ้าร!
้อนาับเนธรรมเป็นเพื่อนันมาแ่เล็ ทว่าใร่า็รู้ว่าฝ่ายหิิเินว่านั้นมา เธออยามิเาเป็นัเมมาแ่ไหนแ่ไร บวับนิสัยื้อรั้นเอาแ่ใ ่อให้ำนันทอำะบ่นว่า ิัอ้าย่อยอทิพย์เทวีเพราะวามแ่าทาานะนัหนา ทว่านั่น็ไม่เป็นปัหาสำหรับ้อนา เ้าหล่อนปัใับอ้าย่อยนถึั้นามไปเรียนมหาวิทยาลัยที่รุเทพฯ
ทว่านอเหนือาผลสำเร็ทาารศึษา อ้าย่อยอน้อหล่าันลับมาพร้อมลูน้อยวัยสอเือนในวแน และ้อนา็ทำให้ำนันทอำ็อา้า ้วยารประาศบอทุนว่าเธอั้รรภ์ับเนธรรม เป็นมาราอเ้าัว้อย
แม้ะอ้ำ แ่ายสูวัย็้อำใยอมรับ เพราะเห็นแ่ลูหลาน เร่ระเรียมานแ่ินอย้อนหลั ทว่าอีเพียไม่ี่วัน่อนวิวาห์ะมาถึ...
‘ไม่ใ่ ้อไม่ใ่แม่อทอย ไม่ไ้ท้อับผม ผมับ้อ ไม่เยมีอะไรัน’
ับพลันนั้น วามรัไ้แปรเปลี่ยนเป็นับแ้น ้อนาโรธระอั หัวใแหลสลาย อายนไม่ออยู่สู้หน้าใร วามเอ็นูที่ำนันทอำเยมอบให้ทอยันหลานา แปรเปลี่ยนเป็นยะแยรัเีย เพียรหาเรื่อเอารัเอาเปรียบรอบรัวเรา
ืนวันล่วผ่าน ้อนาหวนลับมาเอรัแรในรอบหลายปี แ่ทิพย์เทวี็ไม่ไ้สนใอะไร เธอำลัสนุสนานับารโบเี่ยวมอเอร์ไ์ พาทอยไปแว้นรถเที่ยวามประสาส๊อยาเลาะ ่อนะลับมาพบับวามวิบัิอับน อ้าย่อยหนีหายสาบสู ้อนานอนสิ้นใาบ้านเรา
‘พี่มึอยู่ไหน ไอ้่อยพี่ายมึอยู่ไหน!’
ำนันทอำร้อไห้โฮ ถืออาวุธไล่ล่า เอาืนเราทั้น้ำา ทอยสะอึสะอื้น วัผวาหลบหลัอา และแ๊แว้นนั่นแหละ ่วยเหลือทิพย์เทวี พวเายโยฝุ่นลบพาทอยับผู้สาวส่ำน้อยมาส่ถึเรือนพ่อให่ศิลป์ศรีัย
แลับวามปลอภัย อให้ท่านปป้อเรา ทิพย์เทวีสาบานับท่านว่าะทำานเพื่อะหมอลำแบบถวายีวิ าส๊อยที่ไม่เย้อรับผิอบอะไร เรียนหนัสือ็ไม่เอาอ่าว เพียั่วรารีัล่าว เธอลับ้อลายเป็นผู้ปรอเพียนเียวอผู้บ่าวน้อย
‘ไม่ใ่...่อานี้ ะไม่ใ่แบบนั้นอีแล้วนะทิพย์...’
เ็แะแ้มน้อหล่า หลัฟัเรื่อราวแสนเศร้าะเินทามา เายิ่อยา่วยทิพย์เทวีูแลหลานาย ถึะยัไม่ไ้เป็นผู้ปรอโยอบธรรม แ่พร้อมแล้วที่ะเป็นผู้ปรอโยอบ...เธอ
#ป๊า
ผู้ปรอโยอบเธอ ว่า่านนนนนนนนนนนนนน
เอาล่ะ่ะ ทุนาาาาาาาาาาาา
ในบทนี้ เปิหลายุเลยน้าาาาาาาาาาาา แบบว่าเลย่อาอน่อนนั่นเอ
ประเ็นือ อนอ้าย่อยมาเรียน ทม มันมีอะไรเิึ้น!!!
ือน้อทิพย์็ไม่รู้อะไรเลย่ะทุนา อนอ้าย่อยไปเรียน น้อห้าวบ อนอ้ายลับมา น้อเ้าวบ ยัเ็มา
( ส่วนที่ทิพย์เทวีเห็นอ้าย่อยร้อไห้อน่าวันทร์เ้าาย ็หลัาปิเสธ้อนานี่เอ่ะ เรื่อะเล่าอีทีน้าาาา )
หลัานั้นหลายปี ้อนามาายาบ้านน้อ ็ไม่มีใรรู้แน่ัว่าอ้าย่อยทำมั้ย
น้อไปเที่ยวามประสา ใระนึว่าลับมาอีที พี่หาย
และแน่นอน่ะ ำนันแฝัใไปแล้ว ว่าอ้าย่อยทำแน่ๆ
นึภาพอนนั้นือ
น้อทิพย์ 16 ทอย 7 วบ…หนีลูปืนไปหาพ่อให่
น้อทิพย์ออาเรียน มาหาเิน
ุที่ัสินใแบบนั้น ส่วนนึเพราะรู้ว่าัวเอไม่มีทาไ้ีทาารเรียน่ะ สู้ร้อเพลหาเินเลยีว่าาาาา
่อานี้ไม่้อลัวใรแล้วนะลู ำนัน็ำนัน มาเอแนิเนายหน่อยเป็นายยยยยยย
มาีอเยยยยยยยย แหะๆ
ความคิดเห็น