คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 4 กกมิ่งกกแนน สายมิ่งสายแนน (2)
...สายแนนาปามารา เาไม่รู้ริๆ ว่าแปลว่าอะไร แ่แม้ะยัสสัย หัวใเาลับเ้นรัวอย่าน่าประหลา
“สายแนนหมายถึเนื้อู่ ลูเหยียบแผ่นินอีสานไม่ทันไร ลู็เอน้อหล่าทิพย์เลย เหมือนเยเป็นสายแนนอันและันมาแล้วหลายาิ…”
รัันมาแล้วหลายภพ ูเ็ะุ้นเยับทิพย์เทวีมา อนที่ันทราเห็นไลฟ์สนั่น เธอแทบไม่เื่อสายาัวเอ ้วยรู้ัเาีพอ เ็ไม่ใ่พวมือไวไ่แ้ แน่ใว่าลูไม่ิลวนลามใร ทว่าที่อผู้สาวาวอีสานนั้น ภาพมันูเป็นธรรมาิ อย่าับว่าลูทำามสัาา พาแถนท่านลบันาล
“แม่เื่อเรื่อแบบนี้้วยเหรอรับ”
“แล้วเ็ล่ะ เื่อไหม อยาให้น้อทิพย์เป็นสายแนนอลูหรือเปล่า”
เ็วาเยทำแเือน เหลือบมอเรือนไม้ึ่ปูน ทิพย์เทวีะเป็นสายแนนอเาไหม เามิอาทราบ แ่ที่แน่ๆ น้อหล่าน้อย็ทำให้มารายอมมาพบหน้าแนิเนายฯ และพลเออมเ
ท่านหลบหนีห่าหายาเราสอ เพลิเพลินับารท่อทั่วหล้า บาราว็เป็นรูันทร์อเ็าวเา อาสาสอนหนัสืออยู่บนอย บาที็เป็นหมอันทร์อลูาวนา ระเวนรัษาูแลวามเ็บป่วยอนราห้า ทุนที่พบเห็นมารา แทบไม่มีใรทราบว่าท่านือภรรยาออีรัมนรี
ราบิายัรอำแหน่เ้าระทรว มารา็แทบไม่เยื้อรายออสื่อ พอมาเปลี่ยนรูปโมหั่นผมยาวสลวยทิ้ หน้าเปลือยเปล่าไร้เรื่อประทินโมใๆ ร่าเพรียวปราเปรียวสวมเสื้อยืาเหม้อห้อม แม้แ่ลุ่มนเยุ้นันมา่อน ็อามอผ่านเลยไป
“ผมไม่นึเลยนะรับ ว่าแม่ะิาม่าวอผม้วย”
“็ลือเลื่อะนานั้น ู่ๆ ลูายประาศะินอับนาเอหมอลำ ะไม่ให้แม่ใไ้ยัไ” ันทรามอ้อนปะหลับปะเหลือ ฟาไหล่ว้าัเผียะ โทษานทำอะไรไม่หารือ
“ั้นผม้ออบุทิพย์สินะรับ ถ้าไม่ไ้ทิพย์ แม่็ไม่มาให้ผมับพ่อเห็นหน้า” เ็ยิ้มบา สบานิ่นาน ถึไม่เอ่ย มารา็รู้แวว่าลูาย้อารอะไร
“ะอให้แม่ลับบ้านล่ะสิ”
“รับ ถ้าทอยยอมให้อาเาินอับผม แม่ะลับมาอยู่บ้านเราไ้ไหม”
ันทรารวใร่ เือบะใอ่อนเพราะแววาเว้าวอนอลูาย แ่พอภาพันทร์เ้ามอเลือโผล่แวบเ้ามาในหัว นเป็นแม่็ส่ายหน้า เสียสั่นระท่อนระแท่นนเ็ไม่ล้าเร้าหรือ
“แม่...แม่ิถึน้อ...แม่ยัทำใไม่ไ้ ถ้าวันนั้น...ถ้า...”
ถ้าไม่เพราะเยเห็น...‘อ้าย่อย’...ร้อไห้โศเศร้าเพราะบุรีนเล็อพลเออมเ ทิพย์เทวีไม่ล้าเสี่ย เอาอนาัวับหลานมาเิมพัน เพียเห็น่าวรายานารเสียีวิอหิสาว พี่ายผู้เ้มแ็และเป็นหลััยให้น้อหล่าอเาลอมา ลับเ่าทรุน้ำานอ ระออทอยัวน้อย้วยวามทุ์ทรมาน
เธอในวัยเ้าวบอาไม่เ้าในั อ้าย่อยสสารเาหรือ ทำไม้อรำพันปริ่มะาใ เธอเ็บำวามอยารู้ไว้ ไม่ล้าถามอะไร วามเยาว์วัยทำให้เลิสนใเรื่อผู้ให่ พอโลโยนบททสอบร้าย บัับให้เธอ้อลายเป็นผู้ปรออหลาน ็มุ่มั่นทำานหาเินนหลลืมวามลาแลนั้นไป ระทั่ทอยเริ่มศึษาเหุบ้านารเมือ บ่นถึพลเออมเและเ็้วยวามเือุ่น วามทรำาอี็่อยๆ หวนืนลับมา พาเธอิเพ้อเ้อ ว่าันทร์เ้าอาะเป็นมาราอทอย็ไ้
ใ่...มันูเหลือเื่อ อ้าย่อยับุหนูันทร์เ้าน่ะเหรอ ะเป็นอะไรัน ทอยน่ะเหรอ ะเป็นหลานาอพลเออมเ หลานลุอแนิเนายรัมนรี
แ่ถ้าารที่ทอยอินับารเมือนัหนา มันไม่ใ่เหุบัเอิ แ่เป็นเพราะเื้อไาิาล่ะ
ในเมื่อโอาสพิสูน์หาวามริมารออยู่รหน้า อแ่เธอว้าเอาไว้ แล้วไยเธอ้อปล่อยไป...
“รัเา็ไม่ใ่ อาะแ่่วยเาทำไม นี่ไม่ใ่ธุระารอะไรอเราเลย เาไม่ไ้เป็นนายฯ ็เรื่ออเาสิ!”
ทิพย์เทวีถอนใ รู้ว่าบัทอยใพูเสียั ภาษาลาัถ้อยัำให้แนอบ้านไ้ยิน
“่อให้อาะินอนไ้ ผม็ไม่ไปอยู่ร่วมบ้านับพลเอแ่บานหรอ ทำอะไรไม่พอใเาึ้นมา เิเาลั่ ับผมัในุทหารล่ะอา เาบ้าอำนาะาย!”
“ทอย...”
เธอแะแนท้วผู้บ่าวน้อย ัหวั่นว่ามันะไม่ใ่แ่วิวาทะระหว่าพลเออมเและเยาวนนรุ่นใหม่ แ่เป็นศึสายเลือระหว่าาับหลานาย
ถ้าวามสสัยอเธอหาใ่หลละเมอ หาเ็เป็นลุอบัทอยเ้าริๆ แะสนับสนุนเ็ไหม ะยินีให้เาเป็นผู้นำอประเทศนี้หรือเปล่า...
“แล้วถ้าันับอาทิพย์อเธอ เป็นสายแนนอันและันล่ะ เธอิว่าเธอะวาันไ้ไหม เ็ายธรรมนู”
#เอาล่ะ! ทุนาาาา เปิเผยแน้ววววววว
ว่าทำไมน้อทิพย์ยอมเอาัวมาเสี่ย
น้ออยารู้ ว่าันทร์เ้าับอ้าย่อย เป็นอะไรันมั้ย ทอยอาะเป็นลูอันทร์เ้า็้ายยยยยยยย
สมมิานที่น้อมีอยู่ มีแ่เห็นอ้าย่อยร้อไห้เพราะ่าวเสียีวิอันทร์เ้า แ่นั้นเลยยยย
และบทนี้็บอหลายสิ่เลยน้าาา ทำไมสอพ่อลูใที่เห็นแม่ันทรา
ใ่แน้ววว แม่ไม่ไ้อยู่บ้าน้วยยยย เพราะเรื่อน้อทิพย์ แม่ถึมาเอ แม่็ือเป็นนเ๋ๆ อยระเวนูแลนยานน
ึ่…สมมินะะ ถ้าทอยเป็นหลานาอพลเออมเริๆ ล่ะ ะเป็นยัไ
่าันไว้เยอะ้วย 555555555555555555555555555555
อะวันนี้มาเร็วึ้นอีนิับบบบ อิอิ
ความคิดเห็น