ละครรักของนางฟ้า

           ตั้งแต่ได้เห็นและรับรู้ความจริงในชีวิตอันแสนน้ำเน้า...น้ำเน่า ของศศิราเพื่อนรัก อัปสรสิริก็ขอบอกเลยว่า นี่มันชีวิตของนางเอกละครชัดๆ! 

แถมยังเป็นนางเอกที่ไม่สู้คนเอาเสียเลย ยอมให้ตัวร้ายข่มเหงรังแกอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน อัปสรสิริรึก็อุตส่าห์ออกแรงเชียร์อยู่ทุกขณะจิต ให้เพื่อนนั้นลุกขึ้นมาสู้คนสักที สู้สิ...สู้! 

แต่มันก็เท่านั้น...

ศศิรายังคงยึดมั่นวิถีเดิมๆ ของตัวเองอยู่ร่ำไป...ยอมตัวร้ายตลอดศก!

เมื่อเป็นเช่นนั้นอัปสรสิริเลยขอตั้งตนเป็นนางฟ้าผู้พิทักษ์ ปกป้องเพื่อนให้พ้นจากความร้ายกาจอะไรก็ตามที่ต้องเจอ

แต่ทว่า...สุดท้ายแล้ว คนที่จะคุ้มครองนางเอกของอัปสรสิริได้ดีที่สุด ก็คงไม่ใช่เธอหรอก...มีคนทำหน้าที่นี้ได้ดีกว่าเธอแน่

'ภัทรบดินทร์' คนนั้นนั่นแหละ ที่อัปสรสิริเชื่อมั่นอย่างแรงกล้าว่าเขาจะมาดูแลเพื่อนรัก เป็นพระเอกในชีวิตจริงของเพื่อน!

แต่ทำม้ายยยย... ทำไมหนอ

อะไรๆ มันถึงได้กลับตาลปัตรไปหมด...ในขณะที่เขาคือเป้าหมายที่เธอหวังจะให้เป็นผู้ชายของศศิรา แต่เขากลับดันมีเป้าหมายเป็นเธอเสียอย่างนั้น!

อย่างนี้มันจะถูกต้องแล้วหรือ นั่นพระเอกนะ จะมาคู่กับเพื่อนนางเอกได้ยังไงกัน

หรือว่า...แท้จริงแล้ว คนที่เป็นนางเอกของเรื่องนี้จะไม่ใช่ศศิรา แต่เป็นอัปสรสิริเสียเอง!

#ความพระนางค่า อิอิ

ท่าทางภายนอกของเขาดูใจเย็นก็จริง แต่ทำไมความเร็วความคล่องเร่าร้อนของการใช้ลิ้นนี่...ทำไมดีนัก!       

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน หากสำหรับอัปสรสิริมันนานชั่วกัปชั่วกัลป์ และหญิงสาวกำลังจะหายใจไม่ทัน!

และดูเหมือนผู้ชายที่ครอบครองเรียวปากหวานฉ่ำของเธออยู่จะรู้ถึงอาการนั้น เขาจึงถอนปากออกไปให้ได้พัก

“หายใจไม่ทันเหรอครับ ควบคุมการหายใจระหว่างจูบดีๆ สิ มันช่วยได้นะ”

อัปสรสิริยังไม่ทันได้โต้วาทีกับเขาเรื่อง ‘การจูบและการหายใจให้ถูกวิธี’ ภัทรบดินทร์ก็ทาบอาวุธร้ายกาจที่ขัดข้องระบบหายใจของหญิงสาวมาอีกรอบ!

ถ้าเธอขาดอากาศหายใจตาย เธอจะมาหลอกผีเขาคนแรกเลย! 

ผ่านไปเนิ่นนานนักในความรู้สึกของอัปสรสิริ เขาถึงค่อยถอนปากออก คราวนี้หญิงสาวจึงรีบพูดก่อนที่เขาจะจูบอีกรอบ

“หยุดนะ! พอแล้ว!”

ขอร้องเขา สติที่หลุดไปเพราะจูบเริ่มกลับมา ผู้คนในห้องจัดเลี้ยง ก็พากันเปิดโทรศัพท์เพื่อให้มีแสงสว่างพอที่จะมองเห็นกัน และแน่นอนว่า เธอไม่ปรารถนาจะให้ใครเห็นฉากคิสซีนสุดเร่าร้อนของตนเองทั้งนั้น

ตัวภัทรบดินทร์เองก็ไม่ได้จูบต่อตามคำขอของหญิงสาว แต่แขนก็ยังไม่คลายออกจากการกอดเธอ

และหลังจากที่ต้องอยู่ในความมืดมิดประมาณห้านาที สัญญาณดวงไฟในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมเริ่มสว่าง ให้เห็นหน้ากันอย่างชัดเจน และประโยคแรกที่ชายหนุ่มตัดสินใจเลือกเอ่ยกับเธอหลังจากจูบไปเสียหลายรอบ...

“ปากผมมีลิปสติกของคุณติดอยู่หรือเปล่า ดูให้ผมหน่อย ”

อัปสรสิริเงยหน้ามองริมฝีปากบางเฉียบภัทรบดินทร์ตามคำขอ พบว่าไม่มีลิปสติกสีชมพูอ่อนยี่ห้อดังฝากรอยสีติดไว้ที่ปากเขาแต่อย่างใด  

เฮ้อ...ค่อยโล่งอก ดีนะที่วันนี้เลือกทาลิปสติกแบบติดแน่นทนนาน

เอ๊ยยยย! 

ไม่ใช่สิ มันจะไปดีได้ยังไง เธอถูกเขาปล้นจูบไปนะ!

เรื่องทำเนียนเปลี่ยนเรื่องนี่งานถนัดของเขาหรือไง!

แย่ที่สุด ทำไมเขาถึงทำแบบนี้

ที่แย่ยิ่งกว่าคือ...แล้วทำไมยังยืนงงให้เขากอดอยู่ได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ!

หากอยากพูดคุยกับพุ สามารถไปสนทนาพาทีกันได้เด้อออออออ

ใครอยากอ่านแบบเต็มเรื่อง ก็ไปโหลดอีบุ๊กกันได้นะฮะ

ฝากผลงานเรื่องอื่นด้วยเด้ออออออออ