คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่ 2 กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง (1)
2
ลับไม่ไ้ ไปไม่ถึ
ปั!
เสียัมปนาทในิใ้สำนึปลุบุปผาหน้าหวานาารหลับใหล มะลิลืมาโพล มับหนัอึ้อ่อนล้า ยัสับสนอึอลับทุอย่ารอบาย เพียนิ้วเล็ๆ ลั่นไอาวุธ ็ราวับว่ามีพลัานลึลับมาโอบล้อมร่าบา พาเธอมายัโลที่ไม่เยุ้น พบเอผู้นที่ไม่รู้ั
ท่านนายให่ทัเทพอามีเมา อ้าแนรับหิาอีห้วเวลา ยินีะเป็นที่พัพิแ่สาวโบรา ทว่าะให้มะลิรับน้ำในั้นเลย เธอ็ยัระาระเื่อนั าโวามอรอบ้าน ใล้าเินสำรวทั่วบริเว มันว้าว่าห้อหับเรือนไม้อเธอมา มะลิำไม่ไ้เลยว่าเธอมานอนอยู่ในนี้ไ้อย่าไร ร่าบายันุ่ผ้าห่มสไบ เินลบันไโเไปามเสียห้าว
“พ่อนะพ่อ ู่ๆ ็ลายเป็นพ่อพระผู้อ่อนโยน รับเลี้ยเ็หลทาะั้น”
มะลิเม้มปาอึอัใ รู้เลยว่าท่านนายน้อยำลับ่นถึเธอ้วยวามับ้อ
“ไม่รู้ยัยนั่นรับวามริไ้หรือยั ว่าเวลานี้ ปีพุทธศัรานี้ ไม่มีรุศรีอยุธยาอีแล้ว ถ้าไม่ยอมรับ ยัะอแี่เ่า ็เิทะลุระลับบ้านไปเลยเหอะ!”
มะลิเบิาว้า ‘ทะลุระลับบ้าน’ ที่ไ้ยินนั้นวนให้เธอสนอสนใ ่ออยู่ับบทพูระหว่าท่านนายน้อยและเหล่าสมุนหน้าเหี้ยม
“เอ่อ...นายน้อยรับ ทะลุระ มันอทวิภพเา”
“แล้วไ ถ้ามีระบานไหนส่ยัยนั่นลับบ้านไ้ ูะพลิแผ่นินามหา ราา ไม่เี่ย!”
นั่นเสมือนวามหวั แสสว่าเรือรอ มะลิน้ำาลอปรีา หลายำถัมาอายา่อารหาวามหมาย ทว่า็พอะรู้วามสำัว่าระอพวเาือสิ่ใ
แม่มีันทร์...
ุหลวอัรเทพวราร...
นอนายน้อยเอ่ยถึนามทั้สอ ทำเอามะลิเบะปาอยาะร้อไห้ มีผู้ประสบเหุาร์มหัศรรย์เ่นเธอใ่ฤาไม่ ร่าบาวิ่ผลุนผลันลับไปยัุเิม ใร่รวว่าะทำารบาอย่า แ่เสียระหนหวีร้อลับััวา มีสาวเทื้อโผล่มายืนอึ้อยู่หน้าประู
“นายน้อย! นายน้อยมานี่เร็ว่ะ นายน้อย!”
สาวเท้อะโนเรียัวาน หันรีหันวารอมาเฟียหนุ่ม
“หนูมะลิำลัะวิ่นระ่ะนายน้อย!”
รีบบอทันทีที่เามาถึ ทัไทัวสั่นโรธึ้ ้าวอาๆ เ้าหาร่าบาห่มสไบ
“นึเพี้ยนอะไรอีล่ะ อยาหาเรื่อเลือโเหรอไ!”
มือให่ระาแนเธอออห่าาระิผนั เือาลโมโหนมะลิพรั่นพรึ ไม่อาสบาวาวโรน์บนวหน้าเ้มั
“็้า...ไ้ยินท่านนายน้อย...”
เสียเรืออุบอิบบอล่าว ทัไทพลันทราบว่ามะลิไ้ยินาเา
“นั่นมันนิยาย เธอะไปทำามนาเอเาไ้ยัไ!”
อยาะ่น่าว่าเธอโ่เ่า เหุใึิพร่ำเพ้อเ่นนั้น แ่็ระอัระอ่วนำหนิเธอไม่ล ้นเหุมัน็มาาเาเอ ที่เปิประเ็นับสมุน
‘ไหนแว่ามาิ ไอ้เรื่อย้อนเวลาที่ว่า มีเรื่อไหนบ้า เาย้อนันยัไ’
สนทนาออรสออาิโยไม่ทันระวั ว่ามันะลอยมาถึหูบุปผาหน้าหวาน เธอะเอามาับแพะนแะับสถานาร์อัวเอ
“ให้้าลอนะเ้าะ ้าอยาลอ”
เธอแ็ืนรั้แนหนี วัามอภาพสะท้อนอเราอย่ามาหมาย
“ไม่ไ้ ันไม่ให้ทำ!”
ทัไทระับมือแนบแน่น นึใับวามใสู้แมื้อรั้นอเธอ
“แ่้าะทำ ท่านนายน้อยอย่ามาห้าม้า ท่านนายน้อยเ้าใไหม ว่า้าลัว!”
ยัอาูรับวามผันแปรับพลัน ยัพะวถึแผ่นินทอที่นามา
“แล้วิว่าเธอลัวนเียวเหรอไ ัน็ลัวว่าเธอะเ็บเหมือนัน!”
#๊ายยยยยยยยยยยยยย ยัไันะนายน้อยยยยยยยยยยยย ลัวน้อนเ็บเหรอ้าาาาาาาาาาา
(ทวิภพ - ทมยันี)
นาเอทะลุระย้อนเวลาไปเอพระเอ สร้าเป็นหนัละรมาแล้วหลายเวอร์ั่น
ความคิดเห็น