คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่ 3 ตัวตนเร้นลับ (4)
ยินีะัืนลิิแห่โะา ฝ่าฝืนบัาาสรวสวรร์ หาเราผูพันลึึ้ันแล้ว ไม่แล้วว่ามาเฟียหนุ่มะอาหา ่อรับอะไร็ามที่พาเธอ้ามภพมาหาเา และอาเล่นทาลัั่วร้าย นนายให่้อึั ำับเสียแ็ว่าอย่าเพิ่ล่วเินน้อ
‘ถ้าหลานพ่อิท้อลับอีไป้วยล่ะวะ พ่อไม่ยอมนะโว้ย!’
ยัไ็ห้ามรุล้ำเินวร ้อแน่ใ่อนว่าเธอะมีีวิอยู่ ห้วเวลานี้ หาีาไปทั้รรภ์น้อยๆ นั้น ปู่ทัเทพะลั่าย้วยวามห่วหลาน
‘็ไ้ๆ ยัไม่ทำอะไรหรอน่า’
ทัไทรับปาให้บิาสบายใ ไม่วอแวเาะแะหิโบรา อาศัยฟั่าวาแม่บ้านสาวเทื้อ เ้าหล่อนนำเสบียอาหารไปส่ถึมือบุปผาหน้าหวาน อยับาสัเพฤิรรม
‘หนูมะลิูละรย้อนเวลาอยู่่ะนายน้อย ละรที่ัทลียาเป็นนาเอไะ’
ลายเป็นเ็ิอไปแล้วเสียอย่านั้น แถมยัิในวัน่อมา็ยั...
‘หนูมะลิฟัเพลอยู่่ะนายน้อย เพลอเทนั่นแหละ’
ศิลปินป็อบแน์เป็นที่ื่นอบอมะลิมา เธอถึหมมุ่นอยู่ับัทลียาอีหลายยาม พอถึเวลาที่้อย่ารายออาเฟโน พร้อมผภัยในโลใบใหม่ บุปผาหน้าหวานยัทำให้ทัไทประหลาใ ร่าบาถอเรื่อแบบโบราออาเรือนาย มาสวมาเยีนหลวมโพร เสื้อยืลายวาัวสั้น ผมำลับมัเป็นสอุ ลุโยรวมถอแบบมาาัทลียาในยุเ้าศูนย์
“ท่านมีฝี...”
เินเ้ามาหาทัไททั้รอยยิ้มเื่อน๋อย ลัวว่าเาะบ่นโวยลั่นโถ ้วยวามผิานมือเิบ ผลาเินผู้ปรอโยใ่เหุ สนุสนานับารสั่ื้อสิน้าทาออนไลน์
“นั่นอะไรน่ะมะลิ...”
ายหนุ่มมวิ้วเอะใ ว้าระาษที่เธอเหน็บ่อนรระเป๋าาเมารวรา พลันพรึเพริเพราะเนื้อหาัวอัษร อยาให้มะลิเลิหมอหม่น รับวามเปลี่ยนแปลแห่ยุสมัยไ้็ริ แ่นี่มัน็มาเินไป ไลว่าที่เาะินนาาร!
“เป็นไ มันยอมให้หนูมะลิส่ใบสมัรไหม”
รอนมือวาเปิประูห้อเ็บอาวุธ พาร่าบามารายานวามเลื่อนไหว นายให่หัวเราะร่วนเมื่อทราบว่าทัไทนมุม ำ้ออนุาอย่าไร้ทาเลือ
“ยอมเ้า่ะ พี่่อย่วยพูให้”
สาวน้อยไ้ส่ใบสมัรัเลือเป็นไออลเิร์ลรุ๊ปสมใ แววาเธอทอประาย แน่วแน่่อุหมาย
“แล้วทำไมถึอยาเป็นล่ะลู หนูมะลิ”
นายให่้อสสัย รอูว่าสาวน้อยะมาไม้ไหน
“้า...้าไม่อยาอยู่เยๆ เ้า่ะ”
สาวน้อยหลบาวูบ โหไม่เนียนเอาเสียเลย ทว่านายให่็แล้ล้อยาม อยาสืบเสาะถึวศ์วานอเธอแ่ไหน ็ยัใเย็น ไม่ะล่อมเ้าี้ถาม
“ทีนี้เรา็มาลุ้นันใ่ไหม ว่าหนูมะลิะไ้ไปออิั่น แสวามสามารถให้รรมารเห็นหรือเปล่า” นายให่อมยิ้มรึ้มอรึ้มใ อื่นเ้น้วยไม่ไ้
“แ่ท่านมีฝีเา...”
สาวน้อยถอนใัวล เพราะแม้ะอนุาให้เธอทำามประส์ แ่ทัไท็ุนเียวโรธั ผลุนผลันออาบ้านไปพร้อมับนอเา
“เี๋ยวมัน็ลับมา”
เอ่ยอย่านรู้ัลูัวเอี ไม่อยาให้สาวน้อยเรียึ้ไป แ่่อให้นายให่ะยืนยัน้ำๆ อีหลายรั้ สาวน้อย็ยัไม่ลายใ ร่าบานั่สัปหรออยทัไท สะุ้ื่นเพียเพราะไ้ยินเสียฝีเท้า…
“มาแล้วฤาเ้าะ!”
ลืมัวีใวิ่เ้าหาเา ่อนะโนายหนุ่มัหน้าึใส่ เหล่าายรร์่า็พาันถอยร่นห่าไป ห่วหนูมะลิอพวเามา แ่็ไม่ล้าแทรแสรามอารม์ระหว่านายน้อยและบุปผาหน้าหวาน
“ลเธอะเอายัไันแน่ อนแรทำเป็นเื่อึม ะเป็นะาย อนนี้อยาออไปเอโลมายา อยาสัมผัสับแสสีมาเลยเหรอไ!”
“ไม่ใ่นะเ้าะ ้า็แ่...” สาวน้อยอึอั ยัไม่ล้าบอว่าศิลปินป็อบแน์ยุเ้าศูนย์นนั้น หน้าเหมือนมาราอันเป็นที่รั
“ไออลมันไม่ีฤาเ้าะ”
“ไม่ี!”
“ไม่ียัไเ้าะ”
ปาน้อยๆ สวนลับ หาใ่แ่ประโยำถาม แ่ำลัยืนหยั่อเส้นทาไออล สะท้อนให้ทัไทเห็นวามื้อรั้น ทำเอาเาำหมัอัอั้น เหุใเธอ้อเอาัวเอไปอยู่ท่ามลาหมู่ภมรมามาย เป็นแ่อไม้ส่วนัวอเาไม่ไ้เหรอไ!
#โถถถถถถถถถถ พ่อหัวหน้า้อมมมมมมมมมมมมมมมม
อะมวหาบทนำเรียบร้อยยยยยยยยยย หลัาไอะล็อ… แ่นี่มัน็มาเินไป ไลว่าที่เาะินนาาร!
็ือ่วอบทนำนั่นเอ่าาาาาาาาาา
หนูมะลิเริ่มายแววว่าะทำให้นายน้อยหัวหมุน 55555555555555555555555
ความคิดเห็น