คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คนป่วยขอจีบหมอ....
หลัาหมอสายน้ำรวอาารเบื้อ้นเสร็ ำลัะลับไปรอูผลารแสนที่ห้อ แ่่อนหมอะเินไป นไ้ไ้ับแนเธอไว้ เธอหันไปมอ้วยวามใ
“ฟื้นแล้วเหรอ่ะ ไหนมอามนิ้วหมอนะ”แล้วเธอ็โยนิ้วไปมาเพื่อทสอบารอบสนออเา
“หมอสวยัเลยนะรับ”วายุไม่ทิ้ลายเสือ นาเ็บหนั็ยัหยอหมอ ส่วนหมอสายน้ำ็หน้าแแม้ะมีนมาีบบ่อย ๆ ทั้หมอ ทั้นไ้ นินแล้วแ่็ยัเินอยู่
“ูท่าน่าะไม่เป็นอะไรมาแล้วนะะ เพราะสายายัีอยู่ แ่ยัไ็แสนสมอสัหน่อยนะะ”พูเสร็แบบยิ้มๆ เธอให้ไปพยัหน้าับพยาบาลที่ยืนรออยู่
เมื่อผลารแสนออมา้อมูลถูส่ผ่านระบบหน้าออมพิวเอร์อหมอน้ำ หมอนั่พิาราผลารแสนสมออยู่พัหนึ่ พบว่าสมอไม่ไ้รับวามเสียหายใ ๆ น่าะมีอาารฟ้ำภายนออย่าเียว ึให้พยาบาลฝ้ายเอายาไปให้นไ้ินเพื่อบรรเทาอาารปวและรอูอาารพรุ่นี้อีรั้
“นไ้ทานยา่อนนะะ เี๋ยวพรุ่นี้เ้าุหมอะเ้ามารวอีรั้”พยาบาลฝ้ายพูับนไ้ ที่อนนี้สภาพอเา มีผ้า๊อพันแผลพันอยู่รอบศีรษะอเา
“อบุรับ”วายุรับยาแล้วเอาเ้าปาและื่มน้ำาม
“ว่าแ่ ุหมอนเมื่อี้ ื่ออะไรเหรอรับ”
“ุหมอเหรอ่ะ ื่อุหมอสายน้ำ่ะ”
“ุหมอเาแ่านหรือยัรับ”
“เรื่อนี้เป็นเรื่อส่วนัวุหมอ รบวนถามเธอเอีว่านะะ”พยาบาลฝ้ายพูเสร็ เินออาห้อไป ส่วนวายุ็นอนมอเพานแล้วินนาารเป็นหน้าุหมอน้ำ
“เหมือนเยเห็นที่ไหน หรือะเยเอันในฝัน”พูเอเินเอ พูเสร็็นอนยิ้มับเพาน ่อนเผลอหลับไป
“หมอน้ำ่ะ พี่ว่านไ้ในห้อ VIP 3 ้อิอะไรับหมอน้ำแน่ ๆ มาถามพี่ว่าหมอน้ำแ่านหรือยั”พยาบาลฝ้ายเินมาฟ้อหมอน้ำที่ในห้อพั
“ไม่เป็นไร่ะพี่ น้ำินแล้ว เราไม่เล่น้วยสะอย่าเี๋ยวเาหายเา็ไปาเราแล้ว็ำเราไม่ไ้แล้ว่ะ”หมอสายน้ำพูพร้อมรอยยิ้ม
“เออ พี่สสัยมาเลย ทำไมหมอน้ำ้อรับอยู่เวรโรพยาบาลเยอะนานี้่ะ เวลาอหมอแทบไม่เหลือให้นอนแล้วนะะ แล้วเมื่อไระมีแฟน มีรอบรัวับเา”พยาบาลฝ้ายถามและทำหน้ารอำอบอย่าริั
“น้ำอยาเ็บเยอะให้ไ้เยอะ ๆ ่ะ ิว่าอีสั 4-5 ปี น้ำะลับไปเปิลินิที่่าัหวั ะไ้อยู่ับุแม่้วย”
“อ้าวแล้วอนนี้แม่หมอน้ำอยู่นเียวเหรอ๊ะ”
“เปล่า่ะ อยู่บ้านอผู้มีพระุท่านหนึ่่ะ ูแลพวเราแม่ลูมาั้แ่น้ำยัเ็” หลัาพูุยัน็มีนไ้ห้อุเินทำให้ทั้สอนรีบออาห้อพัไปทำาน่อ นเวลาล่วเลยไปนไ้็ไม่มี หมอสายน้ำึไปพัผ่อนในห้อพันเอนเ้า เธออาบน้ำแ่ัวเพื่อลรวผู้ป่วยที่เธอเป็นเ้าอไ้ หมอสายน้ำไปรวนไ้ห้อ่า ๆ เสร็นมาถึห้อพั VIP 3
“สวัสี่ะ เ้านี้นไ้เป็นยัไบ้า่ะ ยัเ็บแผลอยู่ไม่่ะ”หมอสายน้ำเินมาที่เีย เพื่อพูุยสอบถามอาารนไ้ และมีพยาบาลมาวัวามันและเอาประวัิมาให้หมอสายน้ำู
“ุอิทธิพล ฤทธิ์ไพศาล นีุ่...!!!”หมอสายน้ำอ่านื่อนไ้แล้วใ แ่พอนึไ้เธอ็เ็บอาาร
“ุอิทธิพล ฤทธิ์ไพศาล นะะ วามันปิ ไม่มีไ้ ยัมีอาารปวหัวไม่่ะ”หมอหันไปถามนไ้ที่อนนี้ำลั้อหน้าุหมออยู่
“ปวมาเลยรับ ทำไมผมมอหน้าุหมอไม่ัเลยรับ”วายุแล้ทำเป็นาพล่ามัว แล้วยื่นหน้ามาหาหมอสายน้ำ
“อะไรนะะ” สายน้ำยับหน้าไปใล้ ๆ เา เพื่อะสัเสายาอเาว่ามีปัหาอะไรหรือไม่ ทำให้สายาเธอและเาำลัมอผสานัน หมอสายน้ำรู้ัวเออีที็เินอายและรีบลับมายืนที่เิม
“ั้น้อแสนสมออีรอบนะะ บาที่อาะมีเลือไปลั่อยู่ ถ้ายัไอาะ้อผ่าัสมอ”หมอสายน้ำบอ
“ หา ผ่าัสมอเลยเหรอรับ เอ่อผมว่าผมมอัึ้นแล้วนะรับ”วายุใเมื่อเห็นว่า
“ไม่ไ้่ะ เพื่อวามปลอภัย เี๋ยวพยาบาลล้าแผล แล้วพาไปแสนเลยนะะ”หมอสายน้ำอธิบายั้นอนารปิบัิให้วายุฟั
“หมอรับ ผมอให้หมอเป็นนล้าแผลให้ไ้ไม่รับ”วายุอให้หมอสายน้ำเป็นนล้าแผลให้
“หน้าที่ล้าแผลไม่ใ่หน้าที่อหมอ เี๋ยวพยาบาลัารให้เอ่ะ”พยาบาลบอับวายุ
“นะรับหมอ”วายุส่สายาอ้อนวอนหมอ
“ไม่เป็นไระพยาบาล เี๋ยวหมอล้าแผลให้นไ้เอ หมอไม่มีรวนไ้แล้ว เี๋ยวพยาบาลไปเรียมห้อแสน่อน เสร็แล้วหมอะพานไ้ามไปนะะ”หมอสายน้ำหันไปบอพยาบาล ่อนทีเธอะเินไปเรียมัวล้าแผลให้เา หมอสายน้ำ่อย ๆ เป็นผ้าเปิแผลเบา ๆ ใ้สำลีทีุ่๋มแอลอฮอร์่าเื้อวนบริเวรอบ ๆ แผลอเาอย่าเบามือ าน้ำใ้สำลีที่มียารัษาบาแผลลบนแผลอวายุเสร็็ปิแผล้วยผ้า๊อและพันผ้า๊อรอบศีรษะอีรั้เพื่อไม่ให้ที่ปิแผลหลุ
“เสร็แล้ว่ะ”
“เสร็แล้วเหรอรับ ุหมอมือเบาัเลยนะรับ ผมรบวนอีเรื่อไ้ไม่รับ”
“เรื่ออะไร่ะ”
“เ็ัวให้ผมหน่อย ผมยัไม่ไ้อาบน้ำเลยั้แ่เมื่อืนเลย เหม็นัวเอมาเลย”แล้ววายุ็ถอเสื้อออ หมอสายน้ำที่ำวายุไ้ว่าเาเป็นลูายอพ่อเลี้ยทรฤทธิ์และแม่เลี้ยนายาึ่เป็นผู้มีพระุอเธอ ทำให้เธอไม่สามารถปิเสธไ้ แม้ว่าถ้าเารู้ว่าเธอเป็นใร เาะไม่้อารให้เธอมาูแลเา
“ไ้่ะ แ่หมอะเ็ให้ไ้แ่่วบนนะะ ถ้าะให้เ็่วล่า้วย หมอะไปพยาบาล”
“รับ เ็เพาะ้าหลั็ไ้รับ ผมเ็ไม่ถึ ผมไม่ล้าทะลึ่ับหมอหรอรับ แ่ถ้าหมออบ็อีเรื่อ 555555”พูเสร็็หัวเราะ หมอสายน้ำไ้เ็บริเวลำัวให้ับวายุอย่าอ่อนโยน ทำให้เธอนึหวนไปยัอีที่วายุมัะเลียเธอ เพราะเธอไปแย่วามรัาพี่ายและพ่อแม่อเา
“ออไปเลย ยายาฝา”
“อย่ามายุ่ับอ ๆ ัน ยายาฝา”
“สมน้ำหน้า ยายาฝา”
ำพูที่เามัะพลั่พรูมาว่าเธออนสมัยเ็ ๆ ยัอยู่ในวามทรำเสมอ ทุรั้ที่เาว่าเธอ เธอมัะไปแอบร้อไห้ที่ใ้้นไม้ในไร่า และะมีภูผาพี่ายอวายุที่มาปลอใเธออยู่เสมอ สำหรับสายน้ำแล้ว ภูผาเป็นพี่ายที่อบอุ่นอยเป็นห่วเป็นใยเธอ ส่วนวายุเป็นาานที่อยลั่นแล้และพูาทำร้ายิใเธอลอเวลา
“เสร็แล้ว่ะ เี๋ยวิันไปสุ่ที่ห้อแสนสมอนะะ”พูเสร็เธอประอเาึ้นรถเ็นและเ็นเาไปที่ห้อแสนระหว่าทา เา็วนเธอุย
“ุหมออายุเท่าไรรับ”
“ุหมอเป็นนที่ไหนเหรอ”
มีแ่วายุที่อยยิำถามแ่หมอสายน้ำเ็นรถไปอย่าเียบ ๆ เมื่อถึห้อเธอส่่อให้พยาบาลแล้ว็เินลับห้อไป ระหว่าที่เินลับมีเสียโทรศัพท์ัึ้น เธอหยิบึ้นมามอพบว่าเป็นแม่อเธอ
“สวัสี่ะแม่”
“สายน้ำ ยุ่อยู่หรือเปล่าลู”
“ไม่เท่าไร่ะ แม่ำลัเินลับห้อรอูผลรวนไ้่ะ”
“แม่ะถามว่าอาทิย์หน้าวันเิพ่อเลี้ยทรฤทธิ์ สายน้ำะลับมาไม่ลู แม่อยาให้หนูมานะ”
“ลับ่ะ เี๋ยวหนูะลาลับไปอาทิย์หนึ่่ะ น่าะึ้นเรื่อเที่ยวันศุร์่ะ”
“ุน้า ุยับน้อสายน้ำเหรอรับ”มีเสียอภูผาัแทรเ้ามา
“อย่าบอพี่ภูผานะะแม่ เี๋ยวน้ำวา่อน”หมอสายน้ำรีบวาสายอแม่อเธอ เธอไม่อยามีปัหาอี
“ว่าไรับุน้า ุยับน้อสายน้ำหรือเปล่า ผมะอุย้วยหน่อย”
“อ่อ เปล่า่ะุภูผา ป้าุยับเ้านิวนะ ให้มันไปื้ออในเมือ ปานี้ยัไม่มาเลย”แม่อสายน้ำ้อโหไป เพราะไม่อยามีปัหาับภรรยาอภูผา รายนั้นเาหึไม่มีเหุผล
“เหรอรับ ผมโทรหาสายน้ำไม่ิเลย”
“สสัยะยุ่ ๆ นะะ เพราะว่าปีนี้เป็นหมอเ็มัวแล้ว สายน้ำเอ็ฝาอโทษทุน้วยที่ไม่ไ้รับโทรศัพท์”
“รับ แล้ววันเิุพ่อ น้อสายน้ำะลับมาไม่รับ”
“น่าะลับมา่ะ เี๋ยวน่าไปทำาน่อนนะะ”แม่สายน้ำอัวไปทำานทันที ที่เห็นิสาภรรยาอภูผาเินมา
“ทำอะไรอยู่่ะุ ุยอะไรับน้าพิมพ์เหรอ่ะ”
“อ่อ แ่ถามเรื่อน้อสายน้ำนะ ว่าะมาานวันเิุพ่อหรือเปล่า”เมื่อรู้ว่าภูผาถามหาสายน้ำ สีหน้าอิสา็เปลี่ยนไป
“ไปทานอาหารันเถอะ่ะ อนนีุ้พ่อุแม่รออยู่”ิสาเปลี่ยนเรื่อุยทันที
ความคิดเห็น