คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : อดีตที่ไม่สามารถข้ามผ่านได้
หลัาลับถึห้อ พรีมอาบน้ำ เ้านอนเพราะ้อไปเรียน่วเ้า เมื่อหลับเธอฝันเห็นเหุาร์เิม ๆ ที่เธอมัะฝันถึบ่อย ๆ และ็มัะสะุ้ื่นลอ อย่าเ่นืนนี้ เธอฝันว่าเธออยู่บนาฟ้าอโรพยาบาล และมีเพื่อนอเธอที่ยืนอยู่ที่อบพื้นาฟ้า ำลัะระโลไป
“อศา อศา ออมา อย่าไปอยู่รนั้น ออมาหาันเี๋ยวนี้นะ”พรีมยืนะโนหาอศา และำลัะวิ่ไปหาเธอ แ่อศาในุโรพยาบาล หันมายิ้มับเธอพร้อมิ่ัวเอลสู่พื้นิน้านล่า
“อศา ไม่นะ...............”พรีมนัุ่เ่าที่อบาฟ้า พร้อมะโนเรียหาเพื่อนอย่าสุเสีย ่อนะสะุ้ื่นึ้นมาอนหัวรุ่อวันใหม่
“อศา”พรีมเอ่ยถึเพื่อนเธอ ่อนะนั่ร้อไห้อยู่นเียว เพราะเรื่อราวอเธอและอศายัามหลอหลอนเธอเสมอมาลอเวลา 3 ปีที่ผ่านมา
ย้อนไปเมื่อ 3 ปี ่อน
พรีมและอศาือเพื่อนรััน ทั้สอนสนิทันมาั้แ่ ม.1 นถึม.6 พรีมและอศามีีวิที่แ่าันอย่าสิ้นเิ ้านานะ พรีมเป็นลูสาวอ้าราารั้นสูที่ำลัะเลื่อนำแหน่เป็นท่านทู และรอบรัว็เป็นผู้ีเ่า ถูเลี้ยอบรมมาอย่าับนในวั ส่วนอศาเป็นเ็ำพร้า อาศัยอยู่ับลุและป้ารอบรัวอยู่ระับปานลา ้านารเรียนอศาเป็นนัเรียนเรียนี เป็นัวแทนโรเรียนแ่ัน่า ๆ ส่วนพรีมลับเรียนไม่่อยเ่ ไ้อศามา่วยูแล ทั้สอนสนิทัน อย่วยเหลือันมาเสมอ นวันหนึ่่วเทอมสุท้ายที่ทั้สอำลัเรียนอยู่ั้น ม.6 พรีมัสินใบหาูใับไททัน เพื่อนผู้าย่าห้อที่เพิ่ย้ายเ้ามาและั้หน้าั้าีบเธอมาพัหนึ่
“อศา พรีมรับรัไททันแล้วนะ”พรีมเินเ้ามาหาเพื่อนที่ำลัอ่านหนัสืออยู่ที่ใ้้นไม้
“ริเหรอ เรายินี้วยน่ะ” อศายินีับพรีมแล้วหันมาสนใำราเรียน่อ
“ยันอ่านัเลยนะ นี่อศาะเ้าะแพทย์ให้ไ้ริ ๆ ใ่ไม่”พรีมถาม
“็ใ่นะสิ เราอยาเป็นหมอ อาีพหมอมั่นและสามารถหาเินไ้เยอะ้วย เราะไู้แลุลุุป้าเราไ้ไ”อศาอบพรีม
“สมอเราไม่ี ไม่มีทาไปเรียนหมอับอศาไม่ไ้”พรีมพูพร้อมทำหน้าหอย ๆ
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ถึอยู่นละะ นละมหาลัย แ่เราสอน็ยัเป็นเพื่อนรัันลอไป”อศาหันมาออพรีม ทั้สอหัวเราะันอย่ามีวามสุ หลัานั้นเวลาพรีมไปไหนมาไหนับไททัน็ะพาอศาไป้วยลอ นวันนั้นทั้ 3 นนัูหนัและไปิน้าวัน แุ่ย่าลับให้เธอฝึแะสลัผลไม้ทั้วัน ทำให้ไม่สามารถไปเที่ยวับแฟนและเพื่อนไ้
“ฮัลโหล พรีมอยู่ไหน๊ะ เราับไททันมาถึโรหนัแล้วนะ”อศาโทรามพรีม
“อศา เราไปไม่ไ้แล้ว ุย่าให้เราเรียนแะสลั”พรีมอบ
“อ้าว แล้วทำไละ นี้ไททัน็ื้อั๋วหนัเรียบร้อยแล้วนะ”อศาถาม
“อศาูับไททัน่อนเลย แ่นี้่อนนะุย่าเรียแล้ว”พรีมพูเสร็็รีบไปหาุย่า
“ทำไีละ ไททัน พรีมเามาไม่ไ้แล้ว ิธุระับุย่า”อศาหันไปบอไททัน
“อือ เราินแล้วละ ั้นเรา็ไปูันสอนเถอะ”ไททันับมืออศาเินเ้าโรหนั อศาใเ้นแรเนื่อาเธอไม่เยไ้สัมผัส เ้าใล้เพศร้ามแบบนี้มา่อน ทำให้เธอลืมไปว่าผู้ายนนี้เป็นแฟนอเพื่อนเธอ และหลัาเหุาร์วันนั้นทั้สอน็มัะไปไหนมาไหน้วยันเสมอ แม้ว่าพรีมะไม่สามารถมาไ้ แ่แพลน็ไม่เยยเลิ และมีวันหนึ่ทาโรเรียนัิรรมออ่ายที่ริมทะเล่าัหวั อนัเรียนระับั้น ม.6 มีารเ่าโรแรมเพื่อให้นัเรียนไ้พัสะว พรีมและอศาไ้พัห้อเียวัน ะทำิรรมลาวันทั้วันทุน่าเหนื่อยล้า
“พรีม ืนนี้ห้อเราัิรรมานเลี้ยเล็ ๆ ที่ริมสระ เราอยาให้พรีมไปร่วม้วย”ไททันวนพรีมะนั่ิน้าว้วยัน
“ืนนี้เหรอ อศาไป้วยันนะ”พรีมหันไปวนอศา
“ไ้สิ”อศาล พร้อมยิ้มแห้ ๆ
“โอเ เราะอศาะไป้วย”พรีมหันไปบอไททัน
หลัารับประทานอาหารเย็นันเสร็ ุรูอนุาให้นัเรียนพัผ่อนามอัธยาศัย นัเรียนแ่ละน็แยย้ายันไป บาน็เินเที่ยวริมทะเล บาน็เ้าปพัผ่อนในห้อ บาน็ับลุ่มนัุ่ยัน ส่วนพรีมับอศา็เินามไททันไปที่ริมสระน้ำอโรแรม
“ถามริ ๆ นะไททัน แฟนมึนไหนว่ะ”เพื่อไททันนหนึ่ เอ่ยถามึ้นมา
“็พรีมไ ทำไมแถามแบบนั้น” ไททันหันไปบอเพื่อน
“็ไม่เยเห็นแอยู่ับพรีมสอนเลย ส่วนให่เห็นอยู่ันสามนลอ ถ้าเห็นสอน็ะเป็นแับอศามาว่าที่อยู่้วยัน” เพื่อนอีน็แวึ้นมาอี
“อย่าทำัวเป็นพระลอ ที่เหมาทั้พระเพื่อนพระแพไม่ไ้นะเว้ย 555555”เพื่อน ๆอไททัน่าหัวเราะอย่าสนุ
“พวเธอะว่าอะไรัน ันไม่ว่าหรอนะ แ่ที่พวเธอพูแบบนั้นมันไม่ให้เียริอศาเลย อศาเป็นเพื่อนัน เาะไปไหนมาไหนับันหรือแฟนันมันผิรไหนเหรอ”พรีมที่ไม่พอใพูึ้น
“อย่าไปถือสาเลย พวนี้ปามัน็เสียไปเรื่อย”ไททันูมือพรีมไปนั่ที่โ๊ะ หลัานั่ินนั่ื่มและมีารเล่นเมัน ัวพรีมเริ่ม่วนอน แ่อศายัเล่นเมสนุสนานับเพื่อน ๆ ไททันอยู่ พรีมเลยอัวไปนอน่อน อนแรอศาะลับ้วย แ่พรีมห้ามไว้ เพราะเห็นว่าเพื่อนยัสนุันอยู่ นเ้าออีวันหนึ่พรีมื่นึ้นมา หันมาไปมอเียที่อศานอน ปราว่าไม่พบอศาและสภาพอเีย็เหมือนเิม เหมือนยัไม่เยมีใรมานอน พรีมเลยเินออาห้อเพื่อะไปามหาอศา ปราว่าเออศาเินลับมาพอี
“ไปไหนมาเหรอ อศา”พรีมถาม
“อ่อ เราออไปเินเล่นมา เี๋ยวเราไปอาบน้ำ่อนนะ ใล้เวลาอาารย์นัแล้ว”แล้วอศา็เินเ้าไปในห้อ หลัาวันนั้นอศา็ูแปลไป พรีมเอ็ไม่ไ้ถามเรื่อืนนั้นแ่อย่าใ นถึ่อนสอบปลายภา เวลาเ้าแถวอนเ้า อศาะเป็นลมบ่อย พรีมะไปเฝ้าเธอที่ห้อพยาบาล
“อศา เราว่าไปหาหมอเถอะ เธอเป็นลมบ่อยไปนะ”พรีมบอ้วยวามเป็นห่ว
“ไม่เป็นไรหรอ เราแ่นอนึ อ่านหนัสือเยอะไป อ๊ว...”ระหว่าที่พู อศา็รู้สึลื่นไส้แล้ววิ่ไปอาเียนในห้อน้ำ
“พรีมออไปรอ้านนอ่อนรู อูอาารอศาหน่อย”รูห้อพยาบาลบอ วันนั้นอศาไม่ไ้เ้าเรียน และรูไ้บอพรีมว่าพาอศาไปหาหมอและแวะส่เธอลับบ้าน เมื่อลับบ้านพรีมพยายามโทรหา ส่้อวามหาอศา เพื่อสอบถามอาารอเธอ แ่ปราว่าเธอไม่อ่าน ไม่รับสาย ทำให้พรีมเป็นห่วมา และหลัานั้นอศา็หายไปนวันสอบเธอ็ไม่มา อศาทำเรื่ออมาสอบย้อนหลั ทำให้พรีมแอบมาัรอวันที่อศามาสอบ เมื่ออศาเห็นหน้าพรีม เธอ็ใ และวิ่หนี้ามถนนไม่ทันมอรถมอเอร์ไ์ที่ับมาทำให้โนน พรีมมา รีบ่วยและามอศาไปโรพยาบาล
“ุหมอ่ะ นัเรียนิันเป็นยัไบ้า”รูที่โรเรียนถามุหมอที่เินออมา
“อนนี้ปลอภัยแล้วนะะ ทั้แม่ทั้เ็”ุหมอบอ
“ทั้แม่ทั้เ็ มายวามว่าอย่าไร่ะรู”พรีมไ้ยินอย่านั้น็หันไปถามรู ุรูเห็นว่าพวเธอเป็นเพื่อนสนิทันเลยเล่าให้ฟัว่าอศาำลัั้รรภ์ ั้แ่่วเธอเป็นลมบ่อย ๆ อศาอายเพื่อนเลยอมาสอบหลันอื่น แ่รายละเอียอื่น ๆ ุรูเอ็ไม่ทราบเนื่อาอศาเอ็ไม่ไ้เล่าอะไรให้รูฟั หลัาทราบเรื่อแล้ว พรีมไ้ามไปที่ห้อพัฟื้นออศา
“อศา เธอโอเใ่ไม่”พรีมเ้าไปเห็นอศาำลัเหม่อลอยอยู่
“อศา มีอะไรบอเราไ้นะ”พรีมถามย้ำอี
“อให้เราอยู่นเียวไ้ไม่”อศาบอทั้ที่ไม่หันมามอหน้าพรีม
“ไ้...เี๋ยวเรามาเยี่ยมใหม่นะ มีอะไรโทรหาเรา เรายัเป็นเพื่อนันนะอศา”พรีมพูเสร็เินออมาาห้อพั ่อนลับพรีมไ้หันไปมอที่ประูห้ออีรั้ อย่าเป็นห่วเพื่อน เธอิในใว่าอศาไปท้อับใร มันเิอะไรึ้นับเพื่อนอเธอ
เย็นอวันถัมาเธอไ้อุย่ามานอนเฝ้าไ้เพื่อน เธอเินไปถึห้อพัอศา แ่พบว่ามีแ่เียว่าเปล่า และมีสายน้ำเลือโนถอทิ้ไว้ พรีมรีบวาอและออไปถามพยาบาล แ่ไม่มีใรเห็นอศาเลย พรีมใสั่นๆ ิถึที่แห่หนึ่เธอรีบวิ่ไปในใไ้แ่ภาวนาอย่าให้เป็นอย่าที่เธอิ เมื่อไปถึาฟ้า พบว่าอนนี้อศาไ้ยืนอยู่ที่อบาฟ้า
“อศา ออมา รนั้นมันอันราย”พรีมะโนเรียเพื่อน
“พรีม เราเหนื่อยมาเลย เราไม่ไหวแล้ว”อศาพูพร้อมร้อไห้ออมา
“มันเิอะไรึ้น มาุยับเรานะอศา”พรีมพูเสียสั่น พยายามเินไปหาอศา้า ๆ
“อย่าเ้ามานะพรีม”พรีมะัทันทีที่อศาบอ
“พรีม ันอโทษนะ ันอโทษริ ๆ”พรีมำลัับสิ่ที่อศาพู
“อโทษเรื่ออะไร ันไม่เ้าใ เธอออมา่อนไ้ไม่”พรีมอร้อเพื่อน
“เราท้อพรีม เราท้อับไททัน”
“อะไรนะ มันเิเรื่อนี้ไ้อย่าไร ั้แ่เมื่อไร”พรีมถามอย่าใ
“ันรู้สึีับเามานานแล้ว ั้แ่ไปเที่ยวัน ยิ่อนที่เธอิธุระ ยิ่ทำให้เราใล้ิันมาึ้น และเรา็มีวามสัมพันธ์ันืนนั้นอนที่ไปออ่ายที่ทะเล”อศาเล่าพร้อมเินไปมาที่อบาฟ้า
“ไม่เป็นไร เี๋ยวให้ไททันรับผิอบ เราไม่เป็นไรเลย”
“เหอะ รับผิอบเหรอ อนเราบอเา เาพูับเราว่าไรู้ไม่ เาบอเราว่าเรา่ายับเาเอแล้วะมาเรียร้ออะไร นาเาเป็นแฟนเพื่อนเรา เรายัทำไ้”อศาพูพร้อมร้อไห้ออมา
“เราอโทษนะพรีม เราอโทษที่ไปรัแฟนเธอ เราไม่ีเอ เราทำลุับป้าผิหวัเราไม่มีหน้าไปเอใรแล้ว”
“ไม่เป็นไร ออมาเถอะนะอศา เราะ่วยแ้ปัหา ผ่านมันไป้วยัน”
“เราอบใเธอนะ เธอเป็นเพื่อนที่ีอเราลอไป”อศาหันมายิ้มให้พรีมแล้วเธอ็ทิ้ัวิ่ลไปาึทำให้พรีม ็อเสียใมา และมัน็ฝั่อยู่ในใอพรีมเสมอมา
ความคิดเห็น