คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 - จุดเริ่มต้นภารกิจเรื้อรัง
บทที่ 1
จุดเริ่มต้นภารกิจเรื้อรัง
“ให้ตายสิ อควา เธอรู้ตัวบ้างไหมว่าเธอทำให้งานของฉันมันลำบากขึ้นมากแค่ไหน มีครั้งไหนที่ฉันจะสบายเหมือน คนในหน่วยคนอื่นๆบ้าง”
‘งาน’ ที่แจ๊คพูดถึงก็คงจะไม่พ้นงานของ ‘หน่วยตรวจสอบ’ ที่อควาคิดว่าน่าจะเปลี่ยนชื่อเป็นหน่วยเก็บกวาดคงจะเหมาะสมกว่ามาก เนื่องจากการที่ต้องมาตามเก็บหลักฐานต่างๆ ซึ่งรวมไปถึงกรณีที่บางภารกิจมีผู้รู้เห็นเหตุการณ์ เฉกเช่นวันนี้ที่มีพยานในที่เกิดเหตุสูงสุดเป็นประวัติการณ์นับตั้งแต่ก่อตั้งสมาคม
“ในตอนกลางคืนเหยื่อระมัดระวังตัวสูงมาก การลงมือตอนกลางวันมีความเป็นไปได้มากกว่าที่จะสำเร็จภารกิจ ยิ่งสถานที่ที่เป็นศูนย์รวมของคนและมีมาตรการห้ามใช้เวทมนตร์ประเภทจู่โจมหรือทำลายด้วยแล้วยิ่งทำให้เหยื่อเกิดความประมาทหรือ..”
“พอๆ ยิ่งฟังเธออธิบายฉันยิ่งปวดหัวมากกว่าเดิม เห้อ เป็นเธอนี่มันสบายจริงๆเลยนะ”
แจ๊คถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จะทำอย่างไรได้ในเมื่อเบื้องบนเจาะจงให้คู่หูของอควาเป็นเขาซึ่งเป็นอันดับหนึ่งในหน่วยตรวจสอบด้วยแล้ว แต่เดิมทีปกติแล้วหน่วยตรวจสอบจะสบายกว่าหน่วยปฏิบัติการอยู่มากโข เพราะนักฆ่าส่วนใหญ่เลือกปฏิบัติภารกิจในตอนกลางคืน ว่าด้วยเรื่องของทฤษฏีนักฆ่าที่ระบุไว้ว่าในเวลาที่เหยื่อนอนหลับเป็นเวลาทองของนักฆ่า นอกจากจะง่ายกับการเก็บกวาดแล้วผู้รู้เห็นเหตุการณ์แทบจะเป็นศูนย์ตามสถิติภายในหนึ่งเดือน แต่ทฤษฏีนั้นคงใช้กับอควาเรียไม่ได้
“ถ้าไม่ติดว่าอยู่กับเธอมานานและเธอเป็นเพื่อนฉัน ฉันคงจะย้ายหน่วยจริงๆแน่ แต่คิดไปคิดมาหากมีคนอื่นที่ต้องมาทำหน้าที่มหกรรมเก็บกวาดสิ่งที่เธอทำไว้แทนฉัน ฉันเกรงว่าคนในหน่วยจะต้องคิดทำเรื่องขอย้ายไปหน่วยงานคลังตั้งแต่วันแรกแน่ๆ การนั่งทำบัญชีอยู่แต่ในสมาคมที่น่าเบื่ออาจจะปวดหัวน้อยกว่า”
อควายิ้มน้อยๆ ก่อนจะเอ่ยคำที่ทำให้แจ๊คต้องกุมขมับ
“ฉันหิว”
แจ๊คทำตาโตจนลูกตาแทบจะถลนออกมานอกเบ้าได้ ให้ตายเถอะเธอได้ฟังที่เขาพูดบ้างรึเปล่า หรือการทำให้คู่หูปวดหัวเล่นจะเป็นงานหลักของเธอจริงๆกันแน่ อควายังคงยิ้มและก้าวเข้าไปคล้องแขนแจ๊ค ก่อนที่จะลากเข้าไปในฝูงชนอย่างเนียนๆ คนรอบข้างที่มองเห็นต่างพากันคิดว่าเป็นคู่รักที่พากันมาเดินเล่น แต่ตอนที่แดดลงกลางหัวพอดิบพอดีเช่นนี้คงพากันมาหาร้านอาหารนั่งสวีทกันมากกว่า ทหารรักษาการณ์พากันขนย้ายศพออกไปเป็นที่เรียบร้อย ผู้คนกลับเข้าสู่สภาวะปกติ การที่มีคนตายกลางจัตุรัสนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรกแต่มันก็ยังเป็นเรื่องที่ชวนผวาได้ทุกครั้งสำหรับผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์
“ฉันรู้ ถึงแม้ว่านายจะบ่นปวดหัว แต่งานของนายก็เสร็จแล้วนี่ไม่เห็นจะวุ่นวายตรงไหน”
“ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่ามาตรฐานความวุ่นวายของเธอนี่มันอยู่ในระดับไหนกันแน่”
แจ๊คยิ้ม ส่ายหน้าเหมือนจะเอือมระอาและไม่ได้ถือสาคนร่างบางที่กำลังคล้องแขนเขาอยู่ แจ๊คเอามือเล็กที่คล้องแขนเขาอยู่ออก ก่อนจะเอื้อมมือไปโอบไหล่ให้ อควาขยับเข้ามาใกล้มากขึ้น แจ๊คโน้มตัวลงไปกระซิบที่ข้างหูเธอ ทำให้กลุ่มหญิงสาววัยรุ่นที่เดินผ่านไปกรี๊ดกร๊าดหลงอิจฉาหญิงสาวที่’เหมือนจะ’โชคดีได้แฟนหนุ่มโรแมนติกหน้าตาดีมาเอาอกเอาใจ
‘ภารกิจใหม่นะจ๊ะ ที่รัก’
อควาไม่ค่อยแปลกใจกับสิ่งที่ได้ยินเท่าไหร่นัก เป็นเรื่องธรรมดาที่สมาคมจะไม่ปล่อยให้ว่างงานหรือที่อควาเรียกว่า การกอบโกยผลประโยชน์ให้คุ้มค่าและมากที่สุด นั่นเอง โดยปกติแล้วการรับงานนั้นจะให้นักฆ่า เป็นผู้เลือกรับภารกิจ โดยการแปะแผ่นป้ายภารกิจไว้ที่กระดานหน่วยปฏิบัติการชั้นที่ 1 ของสมาคม แต่ละภารกิจนั้นมีความยากง่ายต่างกัน ยิ่งค่าแรงสูงภารกิจนั้นๆก็จะยิ่งยากขึ้น แต่ก็มีบ้างที่ทางเบื้องบนจะเจาะจงมอบภารกิจให้ทีมนั้นๆเป็นการส่วนตัว ภาษาสมาคม เรียก ‘ภารกิจลับ’ แต่สำหรับอควาแล้ว มันคือบัญญัติว่าด้วยเรื่องของ’ภารกิจเรื้อรัง’ ระยะยาวมากกว่า ปัจจุบันนักฆ่าส่วนใหญ่จะมีสังกัด ‘หน่วยย่อย’ หรือที่เรียกภาษาปากกันว่า ทีมนั้น เนื่องจากการปฏิบัติภารกิจเป็นทีมสังกัดหน่วยย่อยเป็นที่ลงมติกันในสภาสมาคมแล้วว่ามีประสิทธิภาพมากกว่าการทำงานแบบเดี่ยวในสมัยก่อนเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นระบบระเบียบหรือวิธีการดำเนินงานต่างๆ แต่ก็มีบ้าง ที่นักฆ่าบางคนยังเลือกลุยเดี่ยว ตามสไตล์ที่ถนัด บางคนก็มีคู่หู อย่างอควากับแจ๊คเป็นต้น ซึ่งส่วนใหญ่แล้วหน่วยปฏิบัติการมักจะจับคู่กับหน่วยสำรวจเพื่อความสะดวกในการทำงานอย่างต่อเนื่องมากกว่า แต่ทีมที่สมบูรณ์จริงๆนั้น จะมีผู้ที่อยู่ในสังกัดทีม 3 คน ประกอบด้วย
1 หน่วยสำรวจ
1 หน่วยปฏิบัติการ
1 หน่วยตรวจสอบ
ทั้งสามหน่วยนี้เป็นหน่วยที่ทำงานภาคสนามและถูกจับมาอยู่รวมกัน เป็นหนึ่งหน่วยย่อย ทีมของอควานั้นขาดหน่วยสำรวจ ซึ่งอควาก็คิดว่าดีแล้ว แน่ล่ะ ถ้าหากเป็นทีมสมบูรณ์ขึ้นมา ก็จะรับได้แต่ภารกิจลับที่ขึ้นตรงต่อสภาเท่านั้น มันคงเป็นอะไรที่น่าเบื่อสุดๆ แต่จะบอกว่าขาดเต็มปากเต็มคำก็ไม่ได้เพราะแจ๊คนั้นตอนนี้ควบตำแหน่งหน่วยสำรวจประจำตัวเธอไปจริงๆซะแล้ว เวลารับงานก็ไม่ต้องไปรอที่หน้ากระดานงานของสมาคม แต่รับผ่านหน่วยประสานงานโดยตรง อวยให้กับอควาที่ไม่ชอบเข้าสมาคมและปักหลักจำเจอยู่ที่เดิมนานๆเป็นอย่างมาก
ตอนนี้ทั้งคู่เดินเข้ามาในร้านอาหารชื่อดังร้านหนึ่งย่านจัตุรัส โดยปกติแล้วนักฆ่าส่วนใหญ่จะเลือกคุยงานกันในที่ลับตาคน แต่ทฤษฏีของอควานั้น ต่างออกไปจากนักฆ่าปกติหรือจะเรียกว่าผ่าเหล่าก็ได้ โดยเธอให้เหตุผลกับแจ๊คตั้งแต่ที่จับคู่กันใหม่ๆว่า
‘การทำตัวกลมกลืนกับคนธรรมดาๆก็เป็นอีกหนึ่งความสามารถที่นักฆ่ารุ่นปัจจุบันควรจะเรียนรู้ให้มากกว่านี้ได้แล้ว’
ตอนที่แจ๊คได้ยินครั้งแรกก็รู้ได้ทันทีว่าการจับพลัดจับผลูมาเป็นคู่หูของเธอ จะต้องมีเรื่องแปลกๆให้ได้เจออีกมากแน่นอน แต่ที่แจ๊คคิดไม่ถึงตอนนั้นก็คงจะเป็นการที่ต้องมาคิดวิธีการบิดเบือนเหตุการณ์สารพัดร้อยแปดพันเก้าให้ดูเหมือนเป็นอุบัติเหตุ หรือไม่ก็นำบทเวท ‘ว่าด้วยการชะล้างความทรงจำ’ ที่เป็นเวทชั้นสูงมาใช้และมันก็กินพลังเวทเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ยิ่งทำกับร่างที่ไร้ชีวิตด้วยแล้วยิ่งมรสุมหนักเข้าไปใหญ่ เช่น เหตุการณ์เมื่อกี้ ก่อนที่ทหารรักษาการณ์จะมานั้น แจ๊คได้ปะปนเข้าไปกับฝูงชนที่มุงดูศพและจัดการร่ายเวทบิดเบือนความทรงจำและความรู้สึก ไม่งั้นคนของทหารรักษาการณ์จะต้องดึงความทรงจำและความรู้สึกก่อนตาย ที่ชายผู้เคราะห์ร้ายรู้สึกได้ว่ามีคมมีดผ่านมาจากข้างหลัง และไม่ใช่แค่ชายผู้นั้นที่โดนเวทบทนี้ แต่รวมถึงเถ้าแก่ที่มีภาพของอควาอยู่ในรัศมีสายตาตอนนั้นด้วยเช่นกัน
บางทีการทำตัวกลมกลืนของเธอมันก็เป็นปัญหาทำให้ฉันปวดหัวได้บ่อยๆนะ ยัยอควา
“คุยเรื่องภารกิจใหม่กันดีกว่า ฉันไปสำรวจเป้าหมายมาคร่าวๆแล้วล่ะ”
พูดจบแจ๊คก็ยื่นม้วนกระดาษม้วนหนึ่งให้กับอควา ซึ่งพอเธอหยิบมาคลี่ดูแล้วก็ต้องแปลกใจเป็นอย่างมากกับตำแหน่งที่ตั้งของเป้าหมาย
‘สถานศึกษาเบอร์ลิลิน'
ความคิดเห็น