•|The Killer's Secret| • ฉัน คือ อควาเรีย

ลำดับตอนที่ #1 : นำเรื่อง

 

 

ณ จตุรัส สถานที่ที่ฝูงชนแออัดสัญจรไปมา สถานที่สำหรับแลกเปลี่ยนเงินตรา สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านค้า แผงลอย หาบเร่ตลอดแนวเส้นทางกลางจตุรัส เสียงอึกทึกครึกโครมจากพ่อค้าแม่ค้าที่พยายาม เชิญชวนให้คุณลูกค้าเข้ามาจับจ่ายใช้สอยในร้านของตน
 

  หญิงสาวในเสื้อคลุมสีดำสนิทยืนอยู่ท่ามกลาง แสงแดดยามสายสาดส่องกระทบผิวขาวนวลอมชมพูในส่วนที่เผยออกมานอกเสื้อคลุม ผมยาวสลวยสีเงินยวงสะท้อนกับแสงแดด ดวงตาสีทับทิมกำลังจ้องไปที่ชายผู้หนึ่งที่กำลังทำกิจธุระ หรือที่เธอเรียกว่า'เหยื่อ' ท่ามกลางผู้คนที่เบียดเสียด เธอย่างกายเข้าหาชายผู้นั้นด้วยความรวดเร็วและเงียบเชียบ
   
    " 100โกลด์เลยรึ สร้อยเส้นนี้น่ะเถ้าแก่"
 
 
   เธอเข้าประชิดตัวเหยื่อได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ดูเหมือนว่าเหยื่อของเธอกำลังเลือกซื้อสร้อยคอไข่มุก ที่เธอมองปราดเดียวก็รู้ว่ามีไข่มุกจริงๆไม่ถึงครึ่งของสร้อยเส้นนั้นแถมยังคุณภาพต่ำมากจนหน้าใจหาย แต่กระนั้นเถ้าแก่ก็ยังอธิบายสรรพคุณที่เกินจริงนั้นได้อย่างไหลลื่น
 
    "แน่นอน นี่ข้าขายให้เอ็งถูกมากแล้วน่ะ รู้ไหมนี่น่ะไข่มุกจากเกาะแสงจันทร์เชียว มันมีอำนาจในการรักษาเหมาะแก่คนที่แพ้ไอเวทมนตร์ขั้นรุนแรงแต่ถ้าสวมสร้อยเส้นนี้นะ จะไม่มีเจ็บไม่มีไข้ สบายดีแข็งแรงกว่าเดิม ข้าการันตีด้วยชื่อเสียงข้าเลย"
   
    "จริงเหรอเถ้าแก่ ข้าไม่เห็นว่ามันจะต่างจากมุกธรรมดาตรงไหน 80 โกลด์ละกัน คนกันเองนะเถ้าแก่"
   
   เหยื่อของเธอยังคงมีความพยายามในการต่อรองเจรจาราคาค้าขาย ถึงแม้ว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าชายผู้เคราะห์ร้ายคนนี้จะจากโลกไปก็ตามที

   "90 ขาดตัว ได้ราคานี้อย่าไปบอกใครน่ะ พิเศษเฉพาะเอ็งเลย"

   "ตามนั้น ตกลงข้า อั่ก... อ่อก"

 ชายหนุ่มล้มลงพร้อมกับกระอักเลือดออกมาคำโต จนคู่เจรจาร้องตะโกนเสียงหลง ผู้คนรอบข้างหันมาให้ความสนใจกับเหตุการณ์และขยับถอยห่างเป็นวงกว้าง เด็กสาวที่ยืนอยู่ด้านข้างถึงกับแหกปากร้องดังลั่นจตุรัสเลยทีเดียว 
  
  "กรี๊ดดดดดดดดดด"

 ร่างของชายผู้โชคร้ายกระตุกอย่างรุนแรงจนแน่นิ่งไป เลือดเริ่มไหลเจิ่งนองเต็มพื้น การลงมีดที่ตีดขั้วหัวใจได้พอดิบพอดีบ่งบอกถึงความชำนาญของผู้สังหารเป็นอย่างยิ่ง รวมถึงความโหดเหี้ยมด้วย เหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวายกลางจตุรัสส่งผลให้ทหารรักษาการณ์เข้ามาตรวจตราพื้นที่ด้วยความรวดเร็ว แต่กว่าจะมาถึงผู้ลงมือสังหารก็ได้หายตัวไปจากฝูงชนด้วยแล้ว ไม่สิจริงๆแล้วเธอไม่มีตัวตนตั้งแต่แรกแล้วต่างหากไม่มีใครรู้สึกถึงการมีตัวตนของเธอ แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามคงไม่มีใครนึกถึงว่าสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มจะเป็นผู้ดับลมหายใจของศพที่นอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้นเป็นแน่

  ณ อีกมุมหนึ่งของจตุรัส

  ร่างบางที่ยืนสังเกตการณ์อยู่วงนอกกำลังตรวจสอบว่าเหยื่อของเธอตายแล้วแน่หรือไม่ ถึงแม้ว่าเธอจะมั่นใจตั้งแต่เสี้ยววินาทีที่ลงมีดก็ตามว่าเหยื่อของเธอจะไม่รอด  แน่ล่ะ มีดที่เคลือบพิษของต้นฮาเลเลีย ต่อให้เป็นมังกรก็ต้องตายภายใน 10 นาทีแน่

 "จะอยู่บนนั้นอีกนานไหม แจ๊ค"

 เด็กหนุ่มคนหนึ่งกระโดดลงมาจากหลังคาดวงตาดำดั่งปีกอีกากำลังฉายแววขบขันเมื่อมองมายังเธอพร้อมริมฝีปากที่ขยับยิ้มน้อยๆ พอเป็นเสน่ห์ที่สาวๆเห็นจะต้องเคลิบเคลิ้ม ผิวขาวซีดตัดกับสีผมดำสีเดียวกับดวงตา ผมที่ยาวระต้นคอรับกับใบหน้าเรียวได้รูป จมูกโด่งเป็นสัน และคิ้วเข้ม จัดว่าเป็นเด็กหนุ่มที่หน้าตาดีมากคนหนึ่งเลยทีเดียว

 "แหม่ ฉันว่าฉันไม่ได้ปล่อยจิตสังหารเลยนา แถมกลบกลิ่นไอเวทดีแล้วนะยังอุตส่าห์รู้ตัวอีก"

  "ไม่คิดว่ากลิ่นตัวนายมันจะแรงบ้างเหรอไง"

  "ให้ตายเถอะ มีครั้งไหนบ้างที่เธอจะไม่กัดฉันฮะ อควาเรีย"

____________________

แก้คำผิดค่า