คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #46 : รักษาสนมอวี้
่อนหน้านั้นไม่นาน
หลัาไปหาื้อ้อนหอมับาทาปาที่ร้านเรื่อหอมิโหยวเสร็เรียบร้อยแล้ว อ์ายสาม สนมอวี้ รวมถึอ์หิให่ ที่ไ้ฟัเรื่อราวอวี่เหรินนปัุบันอแนเหนือ ทั้สาม็ไม่พอใในัวอโวิเทียนเป็นอย่ามา และ็แสนสสาระาีวิอหลิวเหมย นที่เยเป็นอีภรรยาอเา
แ่โหยวอี้หลานบอว่า หลิวเหมยนนี้เ่หลายเรื่อ ทั้เปิร้านอาหารให้พี่าย รวมถึทำาร้า้วยัวเอนร่ำรวยึ้นมา อนนี้นาับลูๆมีวามสุ และไม่น่าสสารอี่อไปแล้ว
อ์ายสามำเป็นะ้อรวสอบเรื่อนี้อีที เพราะวี่เหรินแนเหนือนี่ถือเป็นวามรับผิอบอเา ถ้าสมมิว่าโวิเทียนไม่ผ่านในเรื่ออรรยาบรรริอย่าที่ถูอ้า แน่นอนว่าอ์ายสามะ้อัารปลเาลาำแหน่โยเร็วที่สุ และำเป็นะ้อแ่ั้วี่เหรินนใหม่เพื่อวี่เหวินรใหม่ที่ว่าะไ้เรียมัวไปสอบในั้นถัไป โยะ้อแ้ให้นที่มีะแนนสอบเป็นอันับสอรอาโวิเทียนนั่นเอ ที่ะไ้รับำแหน่วี่เหรินประำแนเหนือแทนเา
อ์ายสามไ้พูุยับโหยวอี้หลานเพียเล็น้อย ส่วนมาะเป็นอ์หิให่มาว่าทีุ่ยับนาไม่หยุ หลัานั้นไม่นาน อาาศทาเหนือที่่อน้าหนาวเย็น ็ทำให้สนมอวีู้เหมือนะอ่อนแอลไปอีไม่น้อย อ์ายสามสัเุเห็นมาราอนเหมือนะล้มล ็รีบเ้าไปประอัวไ้ทันท่วที !!
" ท่านแม่ !!"
สนมอวี้เป็นลมล้มลไปในอ้อมออบุราย สร้าวามใให้แ่ทุนที่อยู่ที่นี่ โหยวอี้หลานรีบบอให้อ์ายสามพาสนมอวี้เ้าไปนอนที่ห้อรับรอ่อน ส่วนอ์ายสาม็รีบเรียหมอประำัวอสนมอวี้ให้มารวูอาาร
้านในห้อรับรอ..
หมอหลวที่เินทามาพร้อมับะเินทาออ์ายสาม มารวอาารอสนมอวี้แล้ว็พบว่า นายัมีีพรอยู่ แ่เ้นอ่อนเป็นอย่ามา อาารอย่าอื่นนั้นไม่มีให้เห็นเลย เหมือนับว่าอยู่ๆนา็อ่อนแอลเท่านั้น
นี่ไม่ใ่รั้แรที่สนมอวี้มีอาารแบบนี้ นี่ถือว่าเป็นอาารอโรเบาหวาน ึ่ะทำให้อ่อนเพลีย ถ้าหนัหน่อย็ะถึั้นหมสิเหมือนสนมอวี้ในอนนี้ ึ่แน่นอนว่าารแพทย์สมัยนี้ย่อมไม่สามารถหาสาเหุเอไ้..
" เรียให้ท่านหมออี้มา่วยรวอาารอพระสนมไหมพะย่ะ่ะ ??"
" รีบไปเรียมาสิ !!"
อ์ายสามสั่ารทันที แ่หลัาให้นไปเรียหมอหลวอี้เียวที่โรหมออเาแล้ว หมอหลวอี้เียวลับไม่อยู่ที่นั่น เพราะเาออไปที่หมู่บ้านิเหมา น้อให้นวบม้าไปเรียหมอหลวอี้เียวถึบ้านอหลิวเหมยเลยล่ะ
บ้านอหลิวเหมย
หลัาที่มีนมาบอว่าสนมอวี้นั้นหมสิอยู่ แ่่อนที่หมอหลวอี้เียวะรีบึ้นรถม้าลับไป เา็หันมาบอับอาารย์หิอเาว่า
" ท่านอาารย์ อาารอสนมอวี้ ้าเยรวมาหลายรั้แล้ว แ่็หาสาเหุไม่เอ... ท่านอาารย์่วย.... "
" ึ้นไปุยันบนรถม้า ่วยนสำัว่า รีบไป !!"
หลิวเหมยว้าเอาระเป๋านาให่ที่บรรุอุปร์ารแพทย์ที่สำัๆเอาไว้ แล้วโึ้นไปบนรถม้าทันที าม้วยหมอหลวอี้เียว
บนรถม้า หมอหลวอี้เียวบอถึอาารอสนมอวี้อย่าละเอียเท่าที่เาเยไ้รวมา หลิวเหมยไ้ยินอาาราที่หมอหลวอี้เียวบอว่า สนมอวี้มีอาารอ่อนเพลีย หลายรั้มีอาาราามนิ้วมือและนิ้วเท้า หลิวเหมย็วินิัยในเบื้อ้นว่า สนมอวี้มีโอาสป่วยเป็นโรเบาหวาน
" เอาล่ะ นี่อุปร์อท่าน "
หลิวเหมยยื่นหูฟัอหมอให้ับหมอหลอี้เียว ึ่เา็เยเรียนมาั้แ่วันแรๆแล้ว หมอหลอี้เียวยัื่นเ้นับอุปร์ารแพทย์อันนี้ ที่สามารถฟัเสียหัวใ หรือแม้แ่เสียเ้นอีพรไ้ี
หลัานบัับรถม้า รีบวบม้ามาถึที่โรหมอ แ่ลับพบว่านป่วยนั้นอยู่ที่ร้านายเรื่อหอมิโหยว หมอหลวอี้เียวึ้อรีบพาหลิวเหมยเินทาไปยัร้านายเรื่อหอมิโหยวอีที
ร้านายเรื่อหอมิโหยว
ทา้านนอ อาะไม่มีใรล่วรู้มานั ว่าในห้อรับรอนั้น สนมอวี้นอนป่วยอยู่ นหมอหลวอี้เียวับหลิวเหมยเินทามาถึ
หมอหลวอี้เียวนั้นพอเ้าใไ้ เพราะเาเป็นนถูเรียัวมา แ่โหยวอี้หลานแปลใ ที่หลิวเหมยนั้นเินามมา้วย
" น้อหลิวเหมย ??"
" พี่โหยว ้ามาับท่านหมอน่ะเ้า่ะ "
หมอหลวอี้เียวพยัหน้าให้ับโหยวอี้หลาน พร้อมทั้บอับทุนว่า หลิวเหมยือผู้่วยอเา ามที่ลันไว้บนรถม้า
้าในห้อรับรอ
สนมอวี้ นอนหมสิอยู่บนเียในห้อรับรอ โยมีอ์หิให่ับมือนานั่ยู่้าๆ ส่วนอ์ายสามนั้นเินไปเินมาอยู่ถายในห้อ
" ทานหมออี้ ท่านมาแล้ว "
" ถวายบัมอ์ายสาม อ์หิให่พะย่ะ่ะ "
" ไม่้อมาวาม ท่าน่วยรวูอาารอแม่้าหน่อย "
อ์ายสามับอ์หิให่ไม่ไ้สนใหลิวเหมยเลย ทั้สอนสนใแ่อาารป่วยอมาราอนเท่านั้น หมอหลวอี้เียวึเ้าไปรวูอาารอสนมอวี้ โยใ้หูฟัที่หลิวเหมยมอบไว้ แ่หลัาฟััหวะารเ้นอหัวใและีพรที่เ้นอ่อนเป็นอย่ามาแล้ว เา็ไม่ทราบอาารอย่าอื่นอี
แ่หลิวเหมยนั้นไม่ าแู่สีหน้าอันีเียว พร้อมับถามประวัิออาารป่วยอสนมอวี้าหมอหลวอี้เียวแล้ว นา็มั่นใว่า สนมอวี้ะ้อป่วยเป็นโรเบาหวานอย่าแน่นอน แ่ทว่า ารรวโรย่อมะ้อรวให้แน่ใ หลิวเหมยึพยัหน้าให้ับหมอหลวอี้เียว
" อ์ายสาม อ์หิให่ ้าอเิท่านออไปทา้านนอ่อนพะย่ะ่ะ "
" ทำไม ?? ทำไม้าถึอยู่้าในนี้ไม่ไ้ "
" โปรเ้าใ ารรัษาบาอย่าถือเป็นวามลับ อ์ายโปรเห็นใ "
" ท่านพี่ เราออไปัน่อนเถอะเพะ ให้ท่านหมอรัษาท่านแม่เร็วๆนะเพะ ท่านหมอ ท่าน่วยแม่้า้วยนะ "
" แน่นอนพะย่ะ่ะ ้ารับรอว่าะทำอย่าสุวามสามารถ "
หลัานั้นอ์ายสาม ึยอมออไปนอห้อามอ์หิให่ไป้วยี
" เอาล่ะ ้าะบออาารป่วยอสนมอวี้ให้ท่านฟัหลัาที่รวเลือนาเสร็แล้วนะ "
" รวเลือ ??"
" เอาล่ะ เี๋ยว้า่อยอธิบายให้ท่านทีหลั อนนี้่วยนสำัว่า "
หลิวเหมยนำที่รวเลือออมา พร้อมับใส่ถุมือยา และนำระบอเ็มียามาูเลืออสนมอวี้ออมาำนวนหนึ่ นาเอาเลือที่ไ้มา มารวหารุ๊ปเลือและระับน้ำาลในเลือ าที่รวแบบพพา แล้ว็พบว่า ระับน้ำาลในเลืออสนมอวี้นั้น สูว่าปิมาทีเียว
" เบาหวานอย่าแน่นอน "
หลัารู้เป็นที่แน่นอนแล้ว หลิวเหมยนำอินูลินแบบเ็มที่นาื้อมาาร้าน้าออนไลน์ีลไปบนแนอสนมหวี้ทันที.....
หลัาีอินูลินลไปแล้ว หลิวเหมย็ใ้หูฟัอหมออยฟััหวะารเ้นอหัวใอสนมอวี้สัพั ็พบว่า หัวใอนานั้นลับมาเ้นเป็นปิแล้ว อีทั้ลมหายใอนา็สม่ำเสมอ
เมื่อเห็นว่า อาารอสนมอวี้นั้นพ้นีอันรายแล้ว หลิวเหมยึใ้โอาสนี้อธิบายอาารอสนมอวี้ให้แ่หมอหลวอี้เียวฟั
" สนมอวี้นั้น ป่วย้วยอาารน้ำาลในเลือสูว่าปิ ้าอเรียมันว่าโรเบาหวาน็แล้วัน "
หมอหลวอี้เียวรีบนำระาษออมาำพูอหลิวเหมยทันที
" ร่าายอนเรานั้นประอบไป้วยน้ำถึสอในสามส่วน หรือ็ือเลือนั้นแหละ แ่ถ้าเลือมีปัหา แน่นอนว่าน็ะป่วยามไป้วย อาารอสนมอวี้็ือ เลืออนามีปัหา เนื่อามีปริมาน้ำาลในเลือสูมาว่าปิ "
" น้ำาล ?? น้ำาลที่เราินันนี่หรืออรับ ??"
ในระหว่าที่ทัู้่ำลัพูุยันอยู่นั้น สนมอวี่็ไ้สิึ้นมา แ่นาอ่อนเพลียเินว่ามที่ะลืมาึ้น แ่ว่าอนนี้นาลับไ้ยินสิ่ที่ทั้สอำลัพูุยันอยู่อย่าัเน
" เรื่อนี้้าะอธิบายให้ท่านฟัทีหลั อนนี้สมวรที่ะไปบอับาิๆอสนมอวี้ ว่านไ้ปลอภัยแล้ว อ้อ....อีอย่า สนมอวี้ำเป็นที่ะ้อใ้ยาัวนี้ "
หลิวเหมยยื่นอินูลินให้ับหมอหลวอี้เียวู
" และที่รวระับน้ำาลอันนี้ "
" โรเบาหวาน สามารถรัษาให้หายไ้็ริอยู่ แ่้ออยู่ที่นป่วยะ้อวบุมารินอาหาร้วย นที่ป่วยเป็นโรนี้ ารินอาหารนั้นสำั อนนี้สนมอวี้ะไม่สามารภินอาหารที่มีระับน้ำาลสูไ้ "
" แ่ไม่ินน้ำาลใ่ไหมอรับท่านอาารย์ "
( ท่านอาารย์ !! )
สนมอวี้แปลใ ที่นาไ้ยินเสียอหมอหลวอี้เียวเรียหิที่พูว่าท่านอาารย์ นี่แสว่า อาารย์อหมออันับหนึ่อแว้นเยี่ยนยืนอยู่รหน้านาอย่านั้นหรือ ??
" ไม่ใ่แ่น้ำาล อาหารหลายอย่าเลยทีเียว เพราะในัวนเรานั้น สามารถเปลี่ยนแป้เป็นน้ำาลไ้ เี๋ยว้าะเียนรายละเอียไว้ให้ท่าน็แล้วัน "
สนมอวี้พยายามลืมาอยู่ นาพยายามอยู่นานและส่เสียอู้อี้ออมา
" เอาล่ะ นไ้รู้สึัวแล้ว ท่านหมอัาร่อา้าที "
หมอหลวอี้เียวึบอให้สนมอวี้นอนพั่อน เพราะอนนี้ร่าายอนายัอ่อนเพลีย หลิวเหมยึออไป้านอเพื่อบอแ่อ์ายสามับอ์หิให่ว่า สนมอวี้นั้นปลอภัยีแล้ว
ทัู้่รีบเ้าไปหามาราอนทันที ส่วนโหยวอี้หลาน็เินมาหาหลิวเหมย พร้อมับสอบถามถึวามเป็นมา ว่าทำไมนาถึมาับหมอหลวอี้เียวไ้
" ือว่า ้าำลัร่ำเรียนวิาแพทย์ับท่านหมออยู่น่ะเ้า่ะ พี่โหยว "
โหยวอี้หลานไม่ไ้ว่าอะไร เพียแ่แปลใว่า หลิวเหมย่าเ่าถึนาสามารถเรียนวิาแพทย์าหมออันับหนึ่อแว้นไ้เลยทีเียว
ความคิดเห็น