คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 เริ่มต้นของเบาะแส..
บทที่ 2
เริ่ม้นอเบาะแส
ทันทีที่เรื่อบินาประเทศไทยแะพื้นรันเวย์ ในสนามบินนานาาิอประเทศโอามิน
หิสาวในุทะมัทะแมสวมเสื้อรัรูปแนยาวสีำรับับาเยีนส์สีีพอีัว
รอเท้าัูส้นสูสามนิ้วทำให้เธอูเพรียวระหไปมาเพราะเธอ็สูอยู่เป็นทุนเิมอยู่แล้ว
ผมยาวสวยถูมัึ้นสูเป็นหาม้าปล่อยไรผมเล็น้อยที่หน้าผาโหนนูนน่ารั ภายใ้รอบแว่นาอันให่ทันสมัย
เธอเินลาระเป๋าออมาา่อผู้โยสาราออผ่านผู้นมามายที่แ่าย้วยุพื้นเมือ
ผู้าย็ะเป็นุยาวลุมถึ้อเท้าแนเสื้อยาวมีผ้าลุมศีรษะรั้วยเือสีำันหลุ
ส่วนฝ่ายหิไม่้อโพศีรษะเหมือนผู้าย
เพียแ่ะใ้แ่ผ้าผืนบาบิบัใบหน้านเห็นแ่ลูาเท่านั้น
นภัทรสรพอะรู้มาบ้าว่าทำไมผู้หิที่นี่ถึ้อปิบัใบหน้า
นั่น็เพราะวามเื่อที่ว่าหาไม่ปิบัใบหน้าอสรีเอาไว้
ะทำให้ฝ่ายร้ามมอมาแล้วเิอารม์และวาม้อารทาเพศ และเป็นสาเหุอารถู่มืนามมา
หมายอที่นี่ึำหนให้สรีทุนใ้ผ้าปิบัใบหน้า เป็นารมอบวามรัและารห่วใยาพระเ้าเพื่อให้ปลอภัยาารถู่มืนนั่นเอ
ันั้นารที่ทุนเห็นเธอในลัษะแบบนี้ึทำให้เธอลายเป็นัวประหลาสำหรับที่นี่ไปโยปริยาย
ยิ่เป็นหิแถมไม่ปิบัใบหน้าสวยเอาไว้ ใร่อใร็พาันมอมาที่เธอแบบหยามเหยีย
ถึะเป็นผู้หิ่าาิ็เถอะไม่มีารยเว้นระมั นภัทรสริพลา้าวยาวๆ
ออไปอย่าไม่สนใ ่อนะรไปยัุบริารลู้าอสนามบินแห่นี้เพื่ออวาม่วยเหลือ
“สวัสี่ะ… ไม่ทราบว่ามีอะไรให้รับใ้ะ”
เสียทัทายที่เป็นภาษาอัฤษสอบถามลับมาทำให้นภัทรสรถึับไม่น้อย
ประเทศเทศนี้มีารพันามาถึนานี้เียวหรือ ั้นภาษาอที่นี่ที่เธอแอบไปฝึเรียนมาไม่้อใ้แล้วสินะ
หิสาวิอย่าีใ่อนะอบพนัานสาวสวยอที่นี่ออไป้วยภาษาเียวันว่า
“ิัน้อารเ่ารถอที่นี่... ไปส่ที่โรแรมแห่นี้หน่อยะไ้ไหมะ”
เธอพูพลาส่ื่ออโรแรมแห่หนึ่ ที่เธออแบบออนไลน์ไว้าเว็บไน์่อนะเินทามาถึที่นี่
พนัานสาวสวยรับมารวสอบบนอภาพเรื่อมืออิเลทรอนิทันสมัย
่อนะยื่นส่ลับมาืนให้เธอพร้อมๆ ับรอยยิ้มที่เป็นไมรี
“เรียบร้อยแล้ว่ะรบวนรอประมา 5 นาทีนะะ ทาเราะัรถไปส่ยัที่พัอุทันที
”
นภัทรสรถึับยิ้มออมาไ้ในที่สุ ถือว่าารบริารอสนามบินแห่นี้ประสบวามสำเร็ในารให้บริารเป็นอย่ามาทีเียว
ไม่แปลใเลยทำไมใรๆ ถึอยาเินทามาที่นี่รวมถึน้อสาวเธอ้วย
หิสาวเินออมารอรถอทาสนามบินในเวลาที่
พนัานอสนามบินแห่นี้แ้ไว้และไม่เินเวลาที่ำหน
รถอทาสนามบิน็ับมาอเทียบท่า้านหน้าเธอทันที ่อนที่เาะลารถและมา่วยหิ้วระเป๋าอเธอเ็บไว้ยัท้ายรถอย่าล่อแล่วว่อไว
ราวับมืออาีพนี่ือเสน่ห์อสนามบินแห่นี้ นภัทรสริ ่อนะพาัวเอไปนั่ประำที่ปล่อยให้พลับพาเธอไปส่ยัุหมายปลายทา้วยวามสบายใอย่าที่สุ
อให้ทุๆ วันอารมาอยู่ที่ประเทศแห่นี้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆเถอะนะ เธอะไ้มีำลัใ้ีวิอยู่ไ้อย่าผาสุ
และมุ่มั่นามหาน้อสาวเพียนเียว่อไปแม้ะ้ออยู่ที่นี่ลำพันเียว็าม
“อบุ่ะ”
นภัทรสรบอพร้อมทั้ยื่นธนบัรเป็นเินทิปให้ับบริรเ็หนุ่มอโรแรมระับปานลา ที่่วยเธอนระเป๋าเินทาึ้นมาส่ยัห้อพั
่อนะเินเ้าห้อและปิล็อประูอย่าี สายาหวานที่ประับประาไป้วยแพนาอนยาว
วามอไปทั่วห้อพันาย่อมสมานะอย่าพิารา รู้สึพอใในระับหนึ่ที่แม้ะเป็นโรแรมไม่ไ้หรูหราอะไรมานั
แ่ารแ่รวมทั้เฟอร์นิเอร์ที่ใ้เทียบเท่าับโรแรมระับ
5าวอประเทศไทยเลยทีเียว
ร่าบาทรุัวลนั่บนโฟารูปทรอาหรับแปลใหม่อย่าเหนื่อยล้า
มือเรียวหยิบระเป๋าเินใบย่อมในระเป๋าสะพายใบให่ออมาู สมอน้อยๆ
ำนว่าใ้่ายที่เธอไ้ใ้ไปหลัารับเิน่าถ่ายแบบวาบหวิวอย่ารุ่นิและ้อยิ้มออมาอย่าโล่อ
เมื่อเม็เินัล่าวที่เหลือสามารถทำให้เธออยู่ที่นี่ไ้อีหลายเือนหาเธอใ้่ายมันอย่าประหยั
นัยน์ามสีำสนิทมอภาพนาโปสาร์ใบหนึ่ที่หยิบออมาหลัเ็บระเป๋าเินเ้าที่
นิ้วเรียวสวยลูบไล้ไปามใบหน้าอหิายู่หนึ่ในรูป ที่มีใบหน้าละม้ายล้ายลึับเธอ
รอยยิ้มละมุนที่ทั้สอที่ส่มาให้มัน่าอบอุ่นทุรั้ที่มอ
“พ่อ๋าแม่๋าไ้โปรุ้มรอน้อ้วยนะ๊ะ ออย่าให้ใบเฟิร์นเป็นอะไรเลยและเป็นำลัใให้ลูปัามหาน้อให้เอ้วยนะ๊ะ
ลูปัรัพ่อับแม่และน้อมาที่สุในโล”
หิสาวพูับรูปอพ่อและแม่ที่เธอมัพิัวอยู่ลออย่าิถึ ร่าบาเอนัวลนอนับโฟาเนื้อนุ่มอย่านหมเรี่ยวแร
เพราะเินทามาไล่อนะเผลอหลับไปในเวลา่อมา้วยวามอ่อนเพลีย
****************
ความคิดเห็น