คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Year on Year ::: บทที่ 2 เจ้าหนี้ (1)
2
เ้าหนี้
เพราะอาารเ็แล็าารนั่เรื่อบินเป็นระยะเวลานานทำให้นาาื่นนอนโยอัโนมัิอนีสาม หาเทียบับเวลาที่เมือไทยอนนี้ือเ้านาฬิา หิสาวหวัว่าออฟฟิศอนาาาเฟ่ที่รุเทพฯะทำานันอย่าราบรื่นไร้ปัหา
ปล่อยให้ะอนุ่นหนารบวนิใเธอนเียวเป็นพอ
นาา่มาหลับเพื่อให้นาฬิาีวิทำวามุ้นินับเวลาท้อถิ่นอฝรั่เศส่อ ่อนะื่นอีหนอนหโมเ้า พอหันไปมอนนอน้าๆ บนเียหนา็พบว่าิยารำลันอนรนอ่อนๆ ้วยวามเหนื่อยล้าและไม่มีวี่แววว่าะื่นโย่าย ร่าสมส่วนึลุไปเ้าห้อน้ำเพื่ออาบน้ำแม้อศาออาาศภายนอะหนาวเย็นเป็นเลัวเียว
หิสาว้อใบหน้าเรียวบนระเา นัยน์าสีน้ำาลทอประายอ่อนใสือวามามที่ใร่อใร่าบอว่าวนหลใหล มูเล็ๆ อเธอโ่รั้นแ้ม้วยไฝเสน่ห์เม็ิ๋วรส่วนปลาย้า้ายเ้าันีับริมฝีปาอิ่มสีหวาน นาาหยิบยามัผมที่วา้าอ่าล้าหน้ามามัรวบผมยาวสีน้ำาลอ่อนมอา่อนสวมหมวลุมอาบน้ำ แล้ว้าวเ้าไปในห้อระเพื่อัารล้าเนื้อัว
พอออมาาห้อน้ำ นาาเห็นว่าิยารยัุใ้ผ้าห่มผืนอุ่น และอารู้สึุ่นเือหาถูปลุให้ื่นในยามนี้ นาาึ้าวไปทีู่้เสื้อผ้าใล้ประูห้อพัเพื่อว้าเทรน์โ้สีน้ำาลมาสวม ่อนหยิบมือถือรหัวเียึ้นมาอบ้อวามเลาฯว่าเธอยืนยันะไปร่วมานสัมมนาธุริในเือนเมษายน ไม่ลืมพาระเป๋าสะพาย้าแบรน์ัอฝรั่เศสลไปที่ล็อบบี้ั้นล่าสุ สอบถามพนัานประำเาน์เอร์เ็อินถึไ้รู้ว่ามีลาสั้อยู่ไม่ไล เินเท้าไปไ้สบายๆ
โรแรมที่นาาพัอยู่ห่าาัุรัสาปิโลใลาเมือูลูสเพียไม่ี่สิบ้าว แยามเ้าสาส่ออาารศาลาว่าาร ลามเลียลานว้านาเท่าสนามฟุบอลไปนถึหน้าร้านอาหารและาเฟ่ฝั่ร้าม หนึ่ในนั้นือุที่เธอับิยารนั่ิบเบียร์ยุโรปบนโ๊ะนอร้าน้วยันเมื่อ่ำวาน เพื่อนอเธอเอาแ่บ่นว่าอยาโยอาาศเย็นๆ แบบนี้แพ็ใส่ล่อลับรุเทพฯ
นาา่อยๆ เินมาามทาเท้าเลียบึรามบ้าน่อ อาเป็นเพราะยัเ้าอยู่ ผู้นบนถนนึ่อน้าบาา หิสาว้อสถาปัยรรมรายล้อม รู้สึเหมือนำลัอยู่ในอ้อมอออาารสร้าาอิสีส้มแ พลัวิเศษอมันรุนแรโยเพาะยามแสะวันสาส่อราวับ้อมนร์ เห็นเป็นสีส้มอมมพู เมือูลูสึถูนานนามว่า ‘La Ville Rose’ หรือนรสีุหลาบ
นาายืนอึ้ับวามามอเมืออยู่นานราวับถูสาป ่อนะสั่ัวเอให้เินลัเลาะามมุมึเ่าเพื่อรไปยัลาสวิอร์อูว์โ เห็นอสอแห้วาายละลานาแล้วนึอยาเ้ารัว แ่ทำไ้แ่ื่นมฟัวราส์ับีสนับร้อยนิ ไหนะแฮม เบอน และ็ไส้รอูลูสที่ถูแวนโว์ล่อาล่อใ นาามอแล้วหัห้ามใ ่อนะเินไปร้านายอาหารทะเล รู้ัวอีที็โนหอยนารมวัมือยั่ว เธอึื้อและอให้พนัาน่วยแะเปลือให้ รื่นรมย์ไปับารบีบเลมอนลบนเนื้อหอยนารมหวาน่ำ ยืนินแบบสๆ หน้าร้านร่วมสิบัว
“ินไม่วน อให้ลอเรสเอรอลพุ่เาะเส้นเลือแแบบุๆ” เสียเล็อิยารลอยมาามสายทันทีที่นาาส่รูปใหู้ พร้อมเล่าให้ฟัว่าเธออยู่ที่ไหน ำลัินอะไร และรสสัมผัสอหอยนารมนั้นหวานล้ำนาไหน
“ยอมให้แแ่ เพราะมันีมาริๆ”
“เพื่อนเลว ไม่ยอมปลุันไปิน้วย ิใทำ้วยอะไร”
“็แหลับสนิทนานั้น ใรมันะไปล้าปลุ” นาาว่า “เี๋ยวพรุ่นี้เ้าันพาแมาเินอีรอบ็ไ้ เรายัอยู่ที่นี่อีั้สอวัน”
เธอไ้ยินเสียเพื่อนถอนหายใ ิยารไม่ไ้เป็นนเห็นแ่ิน แ่เป็นนเห็นออร่อยแล้วอ่อนไหว่าย หาใ่เรื่อให่
“แล้วนี่แะไปหาเ้าหนี้ที่แบอวันไหน”
“วันนี้แหละ เี๋ยวเินลาเสร็็ะแวะไปหาเลย” หิสาวอบอย่าไม่ิอะไรมา
“ว่าแ่แ...ไม่ให้ันไปเป็นเพื่อนแน่นะ”
{ โปริามอน่อไป }
***************************
ิว…เธอทำเราหิว >..<
เรา็อยาินหอยนารมสๆ เหมือนันนะ 555
ความคิดเห็น