ตอนที่ 15 : 14 : Green Smile [Night x Chimon] .. 100 per ..
Ma Boy - Electroboyz ft. Hyorin
14 : Green Smile
“หมดเวลาทำข้อสอบแล้ว”
เสียงอาจารย์แก่ๆที่คุมห้องสอบผมเอ่ยขึ้นก่อนที่จะกวาดสายตามองนักเรียนในห้องว่าวางปากกากันครบทุกคนรึยัง ผมมองข้อสอบบนโต๊ะตัวเองก่อนที่จะฉีกยิ้มอย่างพึงพอใจ ทำได้เยอะโคตรๆเลย !! เป็นเพราะไนท์ติวให้เมื่อวันก่อนแน่ๆเลย
วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้ายแล้ว ไม่อยากจะโม้เลยว่าผมทำได้ทุกวิชา แต่ไม่รู้ว่าคะแนนจะออกมาเป็นแบบไหน ในระหว่างที่ผมกำลังเก็บข้าวของลงกระเป๋า กลุ่มนักเรียนกลุ่มหนึ่งก็เดินมาล้อมรอบโต๊ะผมจนหมดทางเดิน
“นายน่ะเป็นอะไรกับรุ่นพี่ไนท์อย่างนั้นหรอ”เสียงใสๆของชายร่างบอบบางผู้ได้ชื่อว่าป๊อปปูล่าที่สุดในโรงเรียน ใบหน้าเรียวรูปไข่รับกับริมฝีปากเล็กๆสีชมพู จมูกรั้นๆกับใบหน้าขาวๆ ดวงตากลมโตเหมือนกวางยิ่งทำให้น่าหลงใหลเข้าไปใหญ่
“ไม่ได้เป็นอะไรนิ่”
“แล้วทำถึงมีคนจากแก็งค์พี่ไนท์มารับมาส่งทุกวันล่ะ”
“ผมไม่รู้”ผมตัดบทแล้วลุกขึ้นยืนแหวกกลางวงเตรียมตัวจะกลับบ้าน มือเล็กคว้าแขนของผมเอาไว้แน่นจนผมต้องหยุดเดินแล้วหันกลับมามองด้วยความสงสัย ใบหน้าสวยเชิดขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะเหยียดยิ้มที่มุมปาก
“หรือว่านายเป็นคู่ขาของพี่ไนท์กันล่ะ”
“!!”
“อีกไม่นานเกินรอหรอกนะที่เขาจะเขี่ยนายทิ้ง เตรียมน้ำตาตกได้แล้วล่ะ พี่ไนท์ไม่ใยดีคู่ขาเกินอาทิตย์หรอก”
“ที่มาพูดกับผมแบบนี้แปลว่าอิจฉาสินะ”
“O_o”หน้าทุกคนในเหตุการณ์
“=_=”หน้าผม
“วะ..ว่าไงนะ”
“ถ้าไม่อิจฉาคงไม่มาพูดกับผมแบบนี้หรอกใช่มั้ยล่ะ ? เนมบอกว่าไนท์จะเขี่ยคู่ขาทิ้งไม่เกินอาทิตย์หนึ่งงั้นหรอ ? ผมจะบอกอะไรให้นะ ผมอยู่มาสองอาทิตย์แล้วล่ะ”
ผมพูดแค่นั้นก่อนที่จะแกะมือเล็กออกจากแขน รอยแดงจากการบีบเมื่อกี้เห็นเด่นชัดจนน่ากลัว ผมถอนหายใจอย่างปลงๆแล้วมองลอดหน้าต่างออกไปเห็นรถมาจอดรอได้สักพักแล้ว ถ้าผมไปช้าไนท์จะโวยวายแล้วมากัดผมอีก
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก็แล้วกัน”
“มะ..ไม่ ไม่จริง !! ใครใช้ให้นายไป”ร่างเล็กตวาดลั่นแล้วตรงเข้ามากระชากตัวผมจนเซถลาไปด้านหน้า มือเล็กเงื้อขึ้นเหนือหัวก่อนที่จะฟาดลงมาบนใบหน้าของผม
เพี๊ยะ !
หน้าผมชาวาบไปครึ่งซีก รับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดจากภายในปาก ผมเลื่อนมือมาสัมผัสที่หน้าตัวเองก่อนที่จะเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ น้ำตาเล็ดออกมาหน่อยๆเพราะเจ็บจี๊ด ไม่เคยมีใครมาทำอะไรแบบนี้กับผมมาก่อนเลยนะ !!
“หึ มองฉันแบบนั้นไม่พอใจงั้นหรอ ! แล้วจะทำไม นายจะทำอะไรฉันล่ะ”ร่างเล็กท้าทายผมแล้วกอดอกหัวเราะร่า เพื่อนในห้องต่างมามุงดูด้วยความสนใจ
ผมนึกย้อนไปถึงตอนที่ไนท์สอนผมว่าอย่าให้ใครมาเหยียบเราได้ ถ้าเขาเหยียบเราเราจะเหยียบเขาคืนพร้อมกับย่ำให้จมดิน เป็นการสอนให้เลือดเย็นแบบสุดๆ -*-
ผมหยัดตัวลุกขึ้นยืนแล้วปัดฝุ่นตามร่างกาย สายตานิ่งเฉยจ้องมองคนตรงหน้าก่อนที่จะเชิดจมูกรั้นๆขึ้นอย่างวางท่า วางไปงั้นแหละครับ ข่มให้ฝ่ายตรงข้ามกลัว
“คิดว่าผมไม่กล้าทำหรอครับ คิดว่าตัวเองเป็นหลานของรองผอ.แล้วผมจะแตะไม่ได้หรอครับ ผมจะบอกอะไรให้นะเนม เนมคิดผิดมหันต์เลย”ผมออกแรงผลักอกบางตรงหน้าแล้วต้อนจนร่างนั้นจนมุม ใบหน้านิ่งเฉยของผมยิ่งทำให้คนตรงหน้าหวั่นเกรง
“นะ..นายคิดจะทำอะไรน่ะ!”ในระหว่างที่ผมกำลังจะเงื้อมือขึ้นกลางอากาศ
ครืด
เสียงประตูห้องเรียนเปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่ใครๆหลายๆคนไม่คาดคิดก็เดินเข้ามาในห้อง แว่นกันแดดราคาแพงเหมือนกับตอนแรกที่ผมกับเขาเจอกัน แต่รอบนี้ไม่ได้สูบบุหรี่
“ไอ้แมวงี่เง่า มึงจะให้กูรออีกนานแค่ไหน”เสียงเข้มเอ่ยขึ้นจนผมต้องกลับหลังหันไปมอง ใบหน้าหล่อคมคายจ้องมองมาทางผมก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะดึงแว่นกันแดดออกจากใบหน้า คิ้วทั้งสองข้างขมวดเป็นปมก่อนที่จะย่างกรายเข้ามาใกล้ร่างของผม
“หน้าไปโดนอะไรมา”เสียงเข้มเอ่ยขึ้นพร้อมกับมือหนาที่เลื่อนมาประคองหน้าของผม ดวงตาตวัดไปมองร่างของเนมที่สั่นระเทิ่มเพราะกลัว
“โดนแมลงกัดมั้ง - -* เป็นรอยมือซะขนาดนี้”
“กวนตีน”
“=[]= ด่าผมทำไมเนี่ย”
“ใครให้มึงกวนประสาทกูล่ะ”
“โดนตบครับ พอใจยัง”ผมบ่นงึมงำคนเดียวก่อนที่จะปัดมือหนาออกจากหน้าเบาๆ มือคว้ากระเป๋ามาสะพายที่ไหล่ก่อนที่จะแตะที่แขนยาวของไนท์เบาๆ
“ไปเถอะ”
“เดี๋ยว! มีหนีต้องสะสาง”
“=o= ไม่มีแล้ว”
“มึงไม่มีแต่กูมี”ไนท์พูดแค่นั้นก่อนจะเดินไปยืนตรงหน้าร่างของเนม มือหนาคว้าข้อมือเล็กเอาไว้แน่นแล้วออกแรงบีบอย่างแรงจนร่างนั้นร้องเสียงหลง ผมมองการกระทำของไนท์ก่อนที่จะเดินไปคล้องแขนไนท์
“ไปเถอะ พอแล้ว!”
“มึงโดนตบนะเว้ยไอ้แมวนี่”
“ผมไม่โกรธหรอก ดูจากหน้าตาของเขาแล้วกลัวไนท์จนหัวหดแล้วรู้ป่าว =o= พอเหอะ กลับบ้าน ผมหิว”
“เปลี่ยนเรื่องไวเลยนะมึง รีบกลับบ้านไปคงไปกินวิสกัทสินะ”
“อาหารแมว?”
ไนท์สะบัดข้อมือของเนมออกก่อนที่จะดึงข้อมือผมให้เดินตามออกจากห้องไป ให้ตายสิ ทิ้งระเบิดก้อนใหญ่ไว้ให้ผมแก้อีกแล้ว ! กลายเป็นเรื่องยุ่งยากอีกจนได้
พอเดินลงมาถึงด้านล่างไนท์จับผมยัดเข้าไปในรถก่อนที่จะอ้อมไปด้านคนขับ ใบหน้านิ่งเฉยจ้องมองหน้าผมก่อนที่จะถอนหายใจออกมาเบาๆ
“วันนี้ที่กูออกมารับมึงก็เพราะว่าการ์ดพวกนั้นมันไปทำงานที่กูสั่งอยู่”
“งานอะไร ?”
“เก็บพวกเหลือเดน”
“=[]= เอ่อ..”
“มึงควรจะชินได้แล้ว เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมดาสำหรับควีน”
ผมนั่งกุมมือแน่นก่อนที่จะเลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์ออกมามองที่หน้าจอ พี่ชิองไม่ติดต่อกลับมาเป็นอาทิตย์แล้วนะเนี่ย!! หายไปไหนของเขาอ่า ผมคิดถึง
เอี๊ยด !
รกเบรกกะทันหันจนหัวของผมเกือบจะโขกเข้ากับคอนโซลรถ ดีนะที่เอามือกันไว้ก่อน ผมอ้าปากค้างก่อนที่จะเงยหน้ามองไนท์ที่อยู่ๆก็เบรกรถจนตัวโก่ง
“แล้วไปทำอีท่าไหนถึงโดนตบได้เนี่ย งี่เง่าจริงๆ”มือหนาเลื่อนมาประคองหน้าผมก่อนที่จะรื้อของตรงคอนโซลรถออกมา เขาแกะแผ่นแก้ปวดก่อนที่จะบรรจงแปะลงบนแก้มของผมเบาๆ
“พวกนั้นพูดถึงไนท์”
“แล้วกูไปเกี่ยวอะไรด้วย”
“เขาบอกว่าผมไปยุ่งกับไนท์ทำไม”
“พวกนี้งี่เง่าจริงๆ น่ารำคาญ”ไนท์พูดแค่นั้นก็ออกรถต่อ ผมทำได้แค่มองออกไปที่ข้างทาง สายตาเหม่อมองไปอย่างไร้จุดหมาย ตอนนี้ผมอยู่ในสถานะไหนสำหรับเขานะ ความคิดต่างๆวนเวียนข้างในหัวของผม
ผมเป็นอะไรสำหรับเขา ?
ทำไมเขาต้องใจดีกับผม
สายตาที่แน่วแน่จ้องมองหนทางด้านหน้า มีบ้างบางครั้งที่เขาจะเหลือบสายตามามองผม
“กูจะบอกอะไรให้นะ”
“…”
“ไม่ว่าคนอื่นจะว่ายังไง มึงก็คือควีน คือคนที่กูเลือก คือคนที่สูงกว่าคู่ควงคนอื่นๆของกู รู้แค่นี้ก็พอ”ไนท์พูดเสียงเรียบก่อนที่จะเลื่อนมือมาดีดหน้าผากของผม
โป๊ก
“เจ็บนะ -*- ดีดผมทำไม”
“เลิกทำหน้าแมวโง่ได้แล้ว เห็นแล้วรกหูรกตา”
“ใครให้มองครับ”
ผมตอกกลับแล้วเชิดหน้าขึ้นตามนิสัยไม่ยอมใครง่ายๆ ไนท์หัวเราะในลำคอก่อนที่จะเลี้ยวรถเข้าข้างทาง มือหนาปรับเบาะของผมให้นอนลงช้าๆ ผมเบิกตากว้างแล้วหยัดตัวลุกขึ้นนั่งดี
“ไนท์ทำอะไรเนี่ย ผมไม่เล่นด้วยนะ”
“ใครว่ากูเล่น”
“ไนท์!!”
ไนท์ขยับกายเข้ามาใกล้ผมเลื่อยๆจนหลังของผมชนกับประตูรถ มือหนาค่อยๆเลิกเสื้อของผมขึ้นช้าๆแต่ผมดึงลงเอาไว้เสียก่อน
“ไนท์! อย่าแกล้งผมแบบนี้”
“ใครแกล้งมึง กูเอาจริง”
“ไนท์ผิดคำพูด ไหนบอกว่าจะไม่ทำอะไรผมไง”
“กูบอกว่าจะไม่พรากจิ้นมึงไปก็แค่นั้น ไม่ได้บอกนิ่ว่าจะไม่ทำอย่างอื่น”
ผมสั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัว ริมฝีปากเม้มเข้าหากันจนกลายเป็นเส้นตรง น้ำตาเริ่มคลอหน่วยเพราะหมดหนทางที่จะหนี ไนท์ฉีกยิ้มด้วยความพึงพอใจก่อนที่จะรุกล้ำผมมากขึ้นเรื่อยๆ
ริมฝีปากร้อนกดจูบลงที่ไหปากร้าของผมเบาๆ ก่อนที่จะฝังเขี้ยวลงมาตามประสาหมาบ้า ! ผมหันหน้าหนีด้วยความกลัว เนื้อตัวสั่นไปหมด น้ำตาค่อยๆเอ่อล้นขอบตาออกมาช้าๆ มือทั้งสองข้างกำแน่นก่อนที่จะปล่อยให้คนตรงหน้าทำตามใจชอบ
ต่อค่ะ
มือหนาเลิกเสื้อผมขึ้นสูงจนเผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบ ร่างสูงแสยะยิ้มก่อนที่จะลากลิ้นสากรอบๆสะดือของผม
“ฮึก”
ผมไม่รู้ว่าไนท์ทำอะไรกับผมบ้าง เพราะผมหลับตาแน่นปล่อยให้น้ำตาไหลรินอาบแก้มช้าๆ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือหนาเลื่อนมาเกลี่ยน้ำตาให้ผมเบาๆ ผมลืมตาขึ้นมองคนตรงหน้าด้วยน้ำตา
“ร้องไห้งอแงทำไมวะ กูไม่ได้ฆ่ามึงซะหน่อย”
“ไนท์น่ากลัว ฮึก ไนท์จะทำกับผมแบบคู่ควงของไนท์ ผมน่ะ ผมไม่เหมือนคนพวกนั้น!!”
ร่างสูงถอนหายใจด้วยความหงุดหงิดก่อนที่จะดึงตัวผมเข้าไปกอดแน่น มือหนากดหัวผมลงแนบอกแกร่ง มือนั้นลูบหัวปลอบโยนผมอยู่อย่างนั้น ผมเบิกตากว้างก่อนที่จะกอดตอบแล้วร้องไห้ออกมา
“ควีนกูทำไมงอแงจังวะ”
“ฮึก ฮือ ไนท์บ้า ทำไมต้องมาอ่อนโยนกับผมมากมายขนาดนี้ด้วย”
“ทำไมควีนกูโง่แบบนี้”
“T[]T ฮือ อ อ”
“ก็เพราะกูแคร์มึงไง”
น็อคเลยครับ
ผมหยุดร้องไห้ก่อนที่จะขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ มือผละออกจากร่างสูงตรงหน้าก่อนที่จะเลื่อนไปแตะที่หน้าผากของร่างสูงเบาๆ
“ไข้ไม่มีนิ่ ที่พูดเมื่อกี้ จริงหรอ ?”
“กูโกหกมั้ง =_=”
“หมาตัวนี้น่ารักจัง”ผมพูดเสียงทะเล้นแล้วโผเข้ากอดคนตรงหน้า ใบหน้าคลอเคลียที่อกแกร่งไปมาก่อนที่จะฉีกยิ้มบางๆ บอกผมทีว่านี่คือความจริง
“วันนี้จะพาไปหัดจับปืนที่สนาม เตรียมตัวไว้ด้วยก็แล้วกัน แล้วก็ห้ามร้องไห้งอแงแบบนี้อีก ไม่งั้นมึงจะโดนลงโทษ”
ไนท์พูดแค่นั้นก็ผละออกจากผมไปขับรถต่อ ผมเบะปากหน่อยๆก่อนที่จะปรับเบาะให้เหมือนเดิม รถค่อยๆเคลื่อนตัวออกช้าๆ ผมเหลือบมองเสี้ยวหน้าของไนท์ก่อนที่จะเผยรอยยิ้มออกมา หัวใจที่เริ่มพองโตช้าๆกำลังทำให้ผมมีความสุข
รถค่อยๆเลี้ยวเข้ามา ณ สถานที่แห่งหนึ่งที่เรียกว่า สนามซ้อมยิงปืน ผมมองบรรยากาศรอบข้างก่อนที่จะเดินลงจากรถช้าๆ มือคว้าเอากระเป๋านักเรียนติดตัวลงมาด้วย ไนท์เดินนำผมเข้าไปข้างใน
สายตาหลายๆคู่จับจ้องมายังผมกับไนท์ มีบ้างบางคนที่ทำความเคารพ ผมเดินตามหลังไนท์ไปเรื่อยๆจนกระทั่งผมเดินชนกับแผ่นหลังหนาตรงหน้า มือค่อยๆเลื่อนมาลูบหัวตัวเองเบาๆ
“เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ”
“จะหยุดก็ไม่บอกผม =m=”
“แมวงี่เง่าเอ้ย”
“เหมี๊ยว!”ผมร้องประชดคนตรงหน้าก่อนที่จะมองที่ครอบหูที่ไนท์ยื่นมาให้ ผมรับมาแล้วครอบใส่ทันที มือหนาดึงข้อมือผมให้เดินตามออกไปยืนที่ห้องสำหรับยิงปืน มีหลายต่อหลายคนต่างฝึกซ้อมกันจนละลานตา
“นั่นปืน หยิบขึ้นมา”
“=o= ผมยิงไม่เป็นนะ”
“ก็พามาฝึก สมองเสื่อมรึไงวะเนี่ยควีนกู”
=m=!
“ส่วนประกอบของปืนมึงคงจะรู้อยู่แล้วใช่มั้ย”
“(-_-)(_ _)(-_-)(_ _)”
“งั้นไหนลองยิงให้เข้าเป้าก่อนที่กูจะสอนมึงสิ ลองดูว่ามึงจะมีพรสวรรค์ในการยิงปืนมากน้อยแค่ไหน ยิงไม่เข้าเป้ากูจะจูบมึงแล้วก็กัดด้วย ถ้ายิงเข้าเป้ากูจะให้มึงขอกูได้อย่างหนึ่ง”
ผมใส่ที่ครอบหูให้ดีแล้วเอื้อมมือไปหยิบแว่นที่เขาเตรียมไว้ให้มาสวม มือหยิบปืนขึ้นมาถือก่อนที่จะยืนตั้งท่าตามที่เคยได้อ่านผ่านมา มือทั้งสองข้างประคองปืนก่อนที่จะขึ้นไกปืนไว้ สายตาแน่วแน่จ้องมองไปยังเป้าตรงหน้า นิ้วชี้ค่อยๆเหนี่ยวไกปืน
ปัง !
กระสุนนัดแรกถูกยิงออกไปแต่ผมไม่รู้ว่าถูกเป้ารึป่าว ผมเหนี่ยวไกจนลูกกระสุนหมดแม็ก มือวางปืนไว้ที่เดิมแล้วถอดแว่นกับที่ครอบหูออก ไนท์สั่งให้คนเอาเป้าของผมเข้ามาดูผลงาน
“ถือว่าเก่งสำหรับคนยิงปืนครั้งแรก”ไนท์เอ่ยเสียงเรียบแล้วโชว์เป้าให้ผมดู เข้าเป้าตั้ง 2 นัดแน่ะ =..= ผมก็มีฝีมือเหมือนกันนะเนี่ย หึหึหึ
“ผมจะขออะไรไนท์ก็ได้สินะ”
“ว่ามา”
“พาไปเที่ยวหน่อย *-*”
“หลังจากงานร่วมหัวหน้าแก็งค์จะพาไป”
“*o* พูดจริงนะ”
“น่าตากูมันเหมือนคนโกหกหรอวะ”
“ไนท์ไม่รู้หรอกหรอ=_=”
โป๊ก
มะเหงกลูกใหญ่เขกลงหัวของผมพร้อมกับแขนยาวๆที่เกี่ยวรอบเอวของผมเอาไว้แน่น ใบหน้าหล่อโน้มลงมากัดปลายจมูกผมเบาๆแล้วแยกเขี้ยวใส่ ผมยอมผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ ป่านนี้หน้าของผมคงแดงเถือกไปหมดแล้วแน่ๆเลย เพราะเห็นรอยยิ้มพึงพอใจฉายบนใบหน้าหล่อตรงหน้า
=////=
“เอาล่ะ คราวนี้ก็ยิงให้เข้าเป้าทุกนัด”
“=[]= ไม่ไหวๆ ผมทำไม่ได้หรอก ไม่ได้เกิดมาเป็นนักแม่นปืนนะ”
“ก็ให้มาฝึกไงวะ เรื่องมากวะหรืออยากจะทำอย่างอื่นแทน”
ผมเชิดปากขึ้นหน่อยๆก่อนที่จะเดินไปหยิบปืนกระบอกใหม่ขึ้นมาประคองด้วยสองมือ มือทั้งสองข้างสั่นเล็กน้อยเพราะเกร็งจนเกินไป
อยู่ๆสัมผัสอุ่นๆก็เกิดขึ้นที่ด้านหลังของผม ไนท์เดินเข้ามายืนซ้อนด้านหลังของผม แขนยาวเลื่อนมาประคองข้อมือผมให้ตั้งตรง ตอนนี้สภาพผมเหมือนโดนไนท์กอดจากทางด้านหลังเข้าเต็มๆ !!
>////< ฉ่า
“มีสมาธิหน่อยสิวะ หรืออยากจะทำอย่างอื่น”
“ปะ..ป่าวซะหน่อย ผมกำลังเล็งต่างหาก”
“อ่อหรอ ไม่บอกกูไม่รู้เลยนะเนี่ย”ไนท์ทำเสียงประชดประชัน ใบหน้าหล่อโน้มลงมาใกล้จนแก้มของผมกับเขาเบียดเสียดกันไปมา ผมรู้เลยว่าตอนนี้ไนท์กำลังแกล้งผมชัดๆเลย !
“ให้มองตรงนี้นะ แล้วค่อยๆเหนี่ยวไก”
ปัง
“มองรอดรูตรงนี้เป็นหลัก แล้วเหนี่ยวไก”
ปัง
ไนท์บอกเทคนิคบลาๆให้ผมก่อนที่จะค่อยๆคลายอ้อมกอดออกช้าๆ หน้าผมร้อนวูบวาบจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีให้ได้
มือหนารับเป้าที่ผมยิงไปเมื่อครู่มาดูก่อนที่จะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ เป้าถูกยื่นมาตรงหน้าของผมช้าๆ ทุกนัดที่ยิงไปเมื่อกี้เข้าหมดเลย แต่ไม่ได้เข้าใกล้ตรงกลางเท่าไหร่ ผมเก่งแล้วล่ะ ครั้งแรกเลยนะเนี่ย
“วันนี้ฝึกแค่นี้ก่อน เรียนรู้ไปช้าๆ ดูจากหน้ามึงแล้ว ให้ยิงอีกเป็นลมแน่ๆ”ไนท์พูดแค่นั้นก็โยนเป้าให้ลูกน้องถือก่อนที่จะยื่นมือมาคว้าแขนของผมแล้วลากให้เดินตามออกไป ผมเบะปากก่อนที่จะปล่อยตัวไปตามแรงดึง อยากทำอะไรทำเลย - -*
พอขึ้นรถมาปุ๊บ ไนท์ก็หันมามองหน้าผมเหมือนกำลังต้องการอะไรบางอย่าง ผมเอียงคอทำหน้าบ้องแบ๊วใส่ด้วยความไม่เข้าใจจนร่างสูงถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด
“อะไรหรอ ?”
“จ่ายมา”
“0.0 จ่าย ? เอ่อ.. เอาตอนนี้เลยหรอ”
“จ่ายมา”
ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก่อนที่จะค่อยๆขยับตัวเข้าไปใกล้ร่างสูงช้าๆ มือเอื้อมไปรั้งใบหน้าหล่อเข้ามาใกล้ อยากจะบอกว่ามือผมสั่นมากเหอะ ทำไงได้ก็คนมันตื่นเต้นนิ่ !
ผมเม้มปากเข้าหากันแน่นก่อนที่จะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้เรื่อย ริมฝีปากของผมค่อยๆสัมผัสริมฝีปากสีซีดตรงหน้าช้าๆ มือหนาเลื่อนมาประคองหน้าผมก่อนที่จะกดริมฝีปากซ้ำลงมาอีกรอบหนึ่ง รสจูบหอมหวานปะปนกันไปจนผมเริ่มเคลิ้มตาม
ไนท์ถอนริมฝีปากออกช้าๆก่อนที่จะเลื่อนมาที่ปลายคางแล้วเลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอของผม ผมพยายามทักท้วงแล้วแต่คนตัวโตมันดื้อด้านเกินเหตุ
งับ !
“โอ๊ย T^T กัดผมอีกแล้ว”
“ฝากรอยไว้อีก อันเก่ามันจาง”
“ให้มันหายสักหน่อยไม่ได้รึไง”
“พอใจ!”
“ไนท์โหดร้ายที่สุดเลย”
งับ !
“อ๊าก ก พอๆ เลิกกัดผมซะทีไอ้หมาบ้า !!”
Say : ทำไมควีนกูโง่แบบนี้… ก็เพราะกูแคร์มึงไง
♥ Night ♥
:) Shalunla
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
น่ารักเขินๆ
><
น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เขินๆๆๆ.//. แทนชิม่อน อยากเห็นไนท์หึงชิม่อนจัง *3*
ว๊ายๆๆๆๆๆ เริ่มสู้คนเป็นแล้วด้วย