เดียวดายสายลมหนาว

เนื้อเรื่อง

ตื่นมาตอนเช้า ออกไปยืนที่ระเบียง ท้องฟ้าวันนี้สดใส แสงอาทิตย์อ่อนๆ วันนี้เป็นวันที่สดใสอีกหนึ่งวัน เพียงแต่ มีสิ่งหนึ่งที่ผิดไป นั้นคือสายลม สายลมที่ไม่พบมานาน สายลมที่หอบเอาความรู้สึกยาก ที่จะบรรยาย ความรู้สึกเปลียวเหงาอ้างว้าง ว่างเปล่า สายลมหนาว ผ่านเวลาใช้ชีวิตไปอีก1ปี จนมาถึงหน้าหนาว สำหรับคนอื่นคงไม่มีความสำคัญอะไรเพียงแค่ฤดูๆหนึ่งเท่านั้น จะมีสักกี่คนที่ถูกสายลมทำให้รู้สึกเหงา รู้สึกหนาวเข้าไปถึงข้างใน เข้าไปในหัวใจ จะมีกี่คนที่ถูกลมหนาว กระตุ้นให้หัวใจร่ำร้อง โหยหาที่จะมีใครสักคนมาอยู่ข้างกาย และจะมีใครที่ต้องผ่านลมหนาวไปด้วยอ้อมกอดที่เดียวดายของตัวเองอย่างเราบ้าง คงจะมีอีกหนึ่งคนที่เป็นเหมือเรา คนที่อยู่ห่างไกล คนที่เกิดมาเพื่อเรา คนที่จะเปลี่ยนความหนาวด้วยความรัก คนที่จะทำคืนวันที่อ้างว้างให้มีชีวิดชีวาขึ้นมา อยากจะฝากสายลมช่วยพัดพาเสียงจากหัวใจที่ตามหาและเฝ้ารอ ไปบอกเขาคนนั้นว่ายังรออยู่ตรงนี้ รออยู่ในความหนาวอย่างมีความหวัง ความหวังที่สักวันจะมีใครมาอยู่ข้างกัน รอคอยอ้อมกอดที่อบอุ่น ที่จะมาแลกเปลี่ยนแบ่งปันวันคืนที่ดี ไม่ต้องผ่านความหนาวไปอย่างเดียวดายแบบนี้ และสำหรับคนบนฟ้าอยากให้ช่วยรับฟังเสียงจากคนที่แพ้ลมหนาวว่า

"อย่าเพิ่งหนาวได้ใหม เพียงแค่รอใครสักคนที่รักจริง ที่จะไม่ทิ้งคนไป คนที่จะจับมือกันฝ่าฟัันความหนาวนี้ไปพร้อมกัน" ่