ตอนที่ 56 : ประกาศตัว....1
พิจิกามองหญิงสาวที่เข้ามาใหม่ ใบหน้าจิ้มลิ้มดูน่ารักแต่แต่งหน้าจัดจึงทำให้แลดูเกินวัยไปหน่อย หญิงสาวหันกลับมามองหน้าจอคอมพิวเตอร์ต่อ ไม่นึกสนใจ ให้ความสำคัญกับผู้มาใหม่
“ใครคะพี่ภู” เสียงตวัดเล็กน้อยออกจากปากคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่ ณดาย้ายตัวเองมายืนหน้าโต๊ะทำงานตัวใหญ่ มองภูริชและพิจิกาที่อยู่ด้านในโต๊ะ
หญิงสาวได้ยินคำถามนั้นก็หันไปมองคนตั้งคำถามแวบนึงก่อนจะหันมาหาชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ
“พอดีระบบมีปัญหานิดหน่อย คุณแพรก็เลยมาดูให้ “ ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองพิจิกาที่หันมามองเขาตาเขียวหลังจากตอบคำถามณดา หรือเขาพูดอะไรผิดไปหว่า ชายหนุ่มคิดในใจ
“ พิจิกาค่ะ “ พิจิกาแนะนำตัวเองเมื่อเห็นณดาจ้องมองตรงมาที่เธอเหมือนต้องการคำตอบ
“ ณดาค่ะ เป็นแฟนพี่ภู “
“เฮ้ย! ณดา”ชายหนุ่มร้องเสียงดัง ก้มลงมองคนที่นั่งอยู่หน้าคอมฯเครื่องบาง
ปกติณดามักจะพูดอะไรตามใจตัวเองเสมอ และก็เป็นเขาที่ไม่ค่อยสนใจคำพูดของหญิงสาว แต่ครั้งนี้เขากลับรู้สึกขัดใจและหงุดหงิดเป็นอย่างมาก แต่ในขณะที่เขากำลังจะพูดปฏิเสธออกไป
เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องบางของพิจิกาก็ดังขึ้นแทนเสียก่อน
“ ฮัลโหล ค่ะพี่นัท “ พิจิกาส่งเสียงลงไปพร้อมกับรอยยิ้มเต็มใบหน้า
“กลางวันกินข้าวกัน พี่ไปแถวบริษัทแพร ”นัทศาตร์ บอกมาในสาย
“ได้ค่ะ งั้นเที่ยงเจอกันนะคะ พี่นัทรอด้านล่างตึกได้เลยค่ะ รับรองแพรไม่สาย“หญิงสาวตอบกลับไป ไม่สนใจรังสีอำมหิตบางอย่างที่พุ่งออกมาจากดวงตาคมที่จ้องมองเธออยู่
หญิงสาวเผยรอยยิ้มมุมปากที่ยกขึ้นเพียงแวบเดียวและกลับมามีสีหน้าเรียบเฉยทันทีเมื่อวางสาย
“คุณมีนัดกับผมแล้ว” ภูริชบอกเสียงเข้ม
“คุณก็ไปทานข้าวกับแฟนคุณสิคะ” พิจิกาตอบกลับท่าทางเฉยเมย ไม่สนใจท่าทีของชายหนุ่ม
“แฟนผม คือคุณ “
“แล้ว......เป็นใครคะ” พิจิกา เลิกคิ้ว เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยมองไปทางหญิงสาวอีกคน ที่ประกาศตัวว่าเป็นแฟนกับชายหนุ่ม
“พี่ภู หมายความว่ายังไงคะ” ณดาถามเสียงเบา
“นี่คุณแพร แฟนพี่เอง” ภูริชบอกเสียงเรียบ
“พี่ภูโกหกณดาใช่เปล่า.. “ เสียงเล็กเริ่มเครือ ใบหน้าที่สดใสเริ่มเจื่อนลง
“ทำไมเมื่อวาน ณดาถามพี่ภูว่ามีแฟนหรือยัง พี่ภูบอกว่าไม่มีไงคะ “ เขาไปตอบตอนใหนเนี่ยว่ายังไม่มี เฮ้อ!
“พี่เปล่าโกหก พี่กับคุณแพรเป็นแฟนกัน” ภูริชระบายลมหายใจ
“ เอ่อ ขอโทษค่ะ ระบบเข้าใช้งานได้เรียบร้อยแล้ว งั้นแพรขอตัวก่อนนะคะ เชิญเคลียร์กันตามสบายค่ะ พอดีต้องรีบไปเคลียร์งานเหมือนกัน เดี๋ยวไม่ทันนัด” พิจิกาส่งยิ้มหวานให้หญิงสาวตรงหน้าและชายหนุ่มในห้องก่อนจะลุกจากเก้าอี้เตรียมเดินออกไป
“ ห้ามออกจากห้องพิจิกา ” ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม
พิจิกาหันกลับมามองคนออกคำสั่ง ได้แต่ส่งเสียงฮึ่มๆในใจ
เมื่อภูริชเห็นว่าอีกฝ่ายหยุดตามที่เขาบอก จึงรีบสาวเท้าเดินเข้าไปหา ก่อนจะคว้าข้อมือบางพาออกไปที่สวนลอยฟ้าห้องกระจกที่ติดกับห้องทำงานใหญ่
'' กลิ่นดอกไม้ ใบไม้ค่อยทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาหน่อย’’ หญิงสาวบ่นเสียงเบา สูดกลิ่นหอมของดอกแก้ว ดอกมะลิที่วางเรียงรายอยู่ในสวนห้องกระจกนี้ แสงแดงยามสายส่งผ่านเข้ามาตรงๆ เพราะด้านบนไม่มีในส่วนของหลังคา พิจิกาสังเกตว่ารอบนี้เหมือนจะมีดอกมะลิซ้อนมาเพิ่มหลายต้น เพราะกลิ่มหอมของมันหอมสลับกับกลิ่นของดอกแก้ว หญิงสาวมองเพลิน ไม่นึกสนใจชายหนุ่มที่พาเข้ามา
“ผมกับณดาเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมเห็นณดาเป็นน้องสาว เราสนิทกันตอนเรียนต่างประเทศ ณดาตัวคนเดียว น่าสงสาร “ ชายหนุ่มบอกเสียงอ่อย มาดเข้มที่แสดงออกไปก่อนหน้านี้ มลายหายไปทันที
“ค่ะ ”
“ที่จริงผมก็พอรู้ความรู้สึกของณดาน่ะแหละ ”
“ค่ะ”
“แล้วเมื่อวานผมไม่ได้บอกสักหน่อยว่าไม่มีแฟน เพียงแค่เงียบไปเฉยๆ ยัยเด็กนั่นก็เอาไปคิดเองเป็นตุเป็นตะ”
“ค่ะ”
“คุณเข้าใจผมใช่มั๊ย”
“ค่ะ “
“คุณแพร ณดามาชอบผมเอง ผมไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้นเลยนะ จริงๆ “
“แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธด้วยใช่มั๊ยคะ”
“ฮึ...” หญิงสาวทำเพียงพ่นลมหายใจออกมา
“นี่แหละค่ะ ผู้ชาย คุณก็รู้ว่าณดาชอบคุณ ที่คุณไม่ปฏิเสธเธอมันก็คือการให้ความหวังแหละ
เรื่องบางเรื่องผู้หญิงก็ต้องการความชัดเจนนะคะ เที่ยงนี้คุณไปทานข้าวกับณดาเถอะค่ะ แพรมีนัดกับพี่นัทแล้ว ” หญิงสาวบอกเสียงเรียบ ไม่ได้มีความรู้สึกประชดประชันหรือโกรธเคืองชายหนุ่มตรงหน้าแต่อย่างใด แต่ที่พูดออกไปเพื่อต้องการอธิบายให้ฟังเท่านั้น
"ตกลงคุณยังโกรธผมอยู่"
" ไม่ได้โกรธค่ะ แต่แพรมีนัดแล้วจริงๆ คุณก็ได้ยิน "
"แต่คุณนัดกับผมก่อนนะ "
"แพรยังไม่ได้รับนัดคุณเลยนะคะ "
"ไม่เป็นไร งั้นเราเปลี่ยนนัดกันตอนเย็นก็ได้ " ชายหนุ่มนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ เขานัดกับบิดามารดาว่าจะพาณดาไปทานข้าวที่บ้าน งั้นก็แถมเปิดตัวว่าที่ลูกสะไภ้ไปด้วยเลยแล้วกัน ตอนนี้ก็คงต้องปล่อยหญิงสาวไปก่อน เขาจะได้เคลียร์กับคนข้างใน
หญิงสาวมองคนที่เปลี่ยนแปลงปุ้บปั้บ อยู่ๆก็ยอมขึ้นมาง่ายๆ อย่างไม่เข้าใจ
"ฝากบอกพี่นัทของคุณด้วย ว่าคุณมีแฟนแล้ว อย่ามาจีบ แฟนคุณขี้หึงมาก
" งั้นช่วยไปบอกน้องณดาของคุณด้วย ว่าอย่ามาจีบ แฟนคุณก็ขี้หึงมากเหมือนกันค่ะ "
ภูริชยิ้มกว้างก่อนจะเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวที่ประกาศว่าขี้หึงมาก มองใบหน้าใสที่แต่งเครื่องสำอางค์มาเพียงบางๆ แต่กลับทำให้ใบหน้าดูโดดเด่น พวงแก้มที่ขึ้นสี เรียวปากหยักที่เม้มเข้าหากัน ก่อนจะก้มลงหอมฟอดเข้าที่แก้มใสของหญิงสาวทันที
พิจิกาที่อยู่ๆก็ถูกหอมแก้มเบิกตากว้าง ตกใจกับการกระทำของชายหนุ่ม ถึงแม้ในห้องนี้จะมีเธอกับเขาแค่สองคน แต่ห้องนี้เป็นกระจกใสทั้งห้อง และหญิงสาวอีกคนที่อยู่ในห้องข้างในก็คงจะเห็นแล้ว
"รางวัลสำหรับคนขี้หึง" ภูริชยิ้มร้าย มองคนตัวบางที่ยืนกุมแก้มที่เขาหอม
สรุปพี่ภูเขากลับมาชนะเลิศนะคะ แถมจะมาเปิดตัวว่าที่ลูกสะไภ้อีกต่างหาก หมั่นไส้คนมั่นหน้าค่ะ อยากให้หน้าแตกเหลือเกิน อิอิ
แล้วสุดท้ายไร้ท์ก็ขอกำลังใจเหมือนเดิม กดติดตาม กดกำลังใจ เขียนคอมเม้นท์กันเข้ามานะคะ
รักคนอ่านทุกคนเลย ขอบคุณมากค่ะ
298 ความคิดเห็น
-
ความเห็นนี้ถูกลบแล้ว :(
