คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ โรงเรียนคอลแฟรงค์
ฉันกำลังแอบนั่งสูบบุหรีอยู่ในห้องน้ำ ขณะที่พวกนักเรียนหญิงกลุ่มนึงเข้ามา
"นี่! ยัยลิลินมันแย่งแฟนแกนะ ทำไมแกไม่คิดจะทำอะไรหน่อยล่ะ"
"นั่นสิ ฟิว เธอน่าจะตบสั่งสอนมันหน่อยนะ"
"เหอะ คิดว่าฉันไม่อยากทำหรือไง แต่ฉันไม่อยากลดตัวไปอยู่กับพวกชั้นต่ำน่ะ"
"อุ้ยตาย นั่นสิเนอะ เออเนี่ย ฉันว่ายัยลิลินคงมาแอบสูบบุหรีในห้องน้ำอีกแล้ว เหม็นเชียว"
"นั้นสิเนอะ ทำไมโรงเรียนไม่จัดการอะไรซักอย่างกับนางนั่นนะ" โอ๊ย ยัยพวกนี่มันนินทาฉันหนิ ใช่แล้ว ฉันชื่อลิลิน คนที่ไปแย่งแฟนยัยฟิว อะไรนั้นแหละ
ปัง
"สวัสดีจ้ะ ขอโทษด้วยนะที่ไปแย่งแฟนเธอ และเผอิญสูบบุหรีในห้องน้ำ แหมยกโทษให้หน่อยได้มั้ยจ๊ะ ^_^"ฉันเปิดประตูดังปัง พร้อมกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตร(ซะเมื่อไร)
"ละ..ลิลิน ธะ..ธะ..เธอมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน"
"ก็ตั้งแต่พวกเธอยังไม่ได้เข้าห้องน้ำมาเพื่อนินทาฉันน่ะ แล้วก็นะไหนๆฉันก็อยู่นี่แล้ว ฉันจะให้เธอตบฉันเรื่องที่ฉันไปแย่งแฟนเธอเอาบุญ ดีมั๊ย?"
"มะ..ไม่เป็นไรจ้ะ พะ..พวกเราไปก่อนนะ"ฟิว พูดอย่างตะกุกตะกัก พร้อมดันไหล่เพื่อนๆให้รีบเดินออกไป แต่มีหรือคนอย่างฉันจะปล่อย 
"จะไปไหนหรอจ้ะ ^_^" ฉันพูดพร้อมจิกหัวยัยฟิว "ฉันอุตส่าห์ให้ตบ ถ้าแกไม่ตบฉัน ฉันจะตบแกเอง!!!!"
เพียะ เพียะ เพียะ ตุ้บ ปัง ตุ้บ ปึก ปึก ปึก
ฉันตบยัยฟิวไม่ยั้ง พร้อมกับจับหัวมันไปกระแทกประตู ส่วนเพื่อนยัยฟิวนะหรอ วิ่งหนีไปตังแต่ฉันตบยัยฟิวครั้งแรกแล้ว
"ปะ..ปล่อยฉันนะ นั่งบ้า!"ยัยฟิวกรีดร้อง พร้อมกับจิกหัวฉันกลับ เริ่มโต้ตอบแล้วสินะ หึ
"แกคิดว่าคนอย่างแกจะทำอะไรฉันได้งั้นหรอ" ฉันพูด แล้วหันไปเปิดน้ำก๊อกจนเต็มอ่างล่างหน้า และกำลังจะจับหัวยัยฟิวกดลงไป
"หยุดนะ! ลลินดา"เสียงครูฝ่ายปกครองตะโกนลั่น พร้อมเพือนๆของยัยฟิวยืนอยู่ด้านหลัง อ๋อ ที่แท้ก็วิ่งไปตามอาจารย์มานี่เอง
เพียะ! เพียะ! เพียะ!
"โอ๊ย เจ็บชะมัดเลย"
"สมควรโดนตีแล้ว ลลินดา ทำไมเธอถึงทำอย่างนี้ห้ะ! มีพ่อเป็นถึงผู้อำนวยการ แต่กลับทำตัวเสเพล" ครูปกครองว่า หลังจากฟาดขาฉันด้วยไม้เรียวเป็นรอยน่ากลัว เฮ้อ จะเป็นแผลเป็นมั้ยเนี่ย T^T
"ค่ะ ลินไปได้แล้วใช่มั้ยคะ"
"เชิญ" ครูปกครองตอบ พร้อมทำหน้าเอือมระอา
"ลิ เป็นไงบ้าง"โฟร์แชร์เพือนสนิทเพียงคนเดียวของฉันถามขึ้นหลังจากฉันเดินออกมาจากห้องปกครอง
"ไม่เป็นไรหรอก แต่แกเลิกเรียกชั้นว่าลิ สักทีได้มั้ย มันฟังแล้วทะแม่งๆ - -"
"คร๊าบๆ ว่าแต่ไม่เป็นไรแน่อ้ะ ดูขาแกดิ่ แผลน่ากลัวมาก ระวังขาลายนะ ฮ่าฮ่าฮ่า"
"ขอบคุณที่เตือนย่ะ! ถ้าขาลาย ฉันจะไปศัลยกรรมก็หมดปัญหา มีพ่อเป็นถึงผู้อำนวยการ รวยก็รวย"
"เออๆไอ้คุณเพื่อนไฮโซ"พูดจบเราสองคนก็เดินกลับบ้านกัน
เมื่อฉันถึงบ้าน
"กลับมาแล้วค่ะ"ฉันพูดขึ้นด้วยเสียงเอื่อยๆเพื่อบอกคนในบ้านว่ากลับมาแล้ว
"อ้าว คุณลิลิน กลับมาแล้วหรอคะ เดี๋ยวน้ำช่วยยกกระเป๋านะคะ"น้ำ ผู้ช่วยคนสนิทหรือพูดตรงๆก็คนใช้นั่นแหละ ถามขึ้น น้ำคนนี้อายุไล่เลี่ยกับฉัน อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เล็กๆ สนิทกันพอสมควร แต่ก็เป็นได้แค่คนใช้วันยังค่ำ
"อ่ะ เอาไป"ฉันพูดขึ้นพร้อมโยนกระเป๋าอันเบาแสนเบาที่ทารก 9 เดือน ยังถือไหว ไปให้น้ำถือตามคำขอ
จากนั้นก็กำลังจะเดินไปที่ห้องของตัวเอง เพื่อไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แต่ทว่าก็มีเสียงนึงที่หยุดฝีเท้าฉันเอาไว้ซะก่อน
"คุณลิลินครับ คุณท่านเรียกพบ"พ่อบ้านอาวุโสคนสนิทของพ่อ เรียกเอาไว้ เข้าเป็นคนที่เก่าแก่เปรียบเหมือนคนในตระกูลเรา คนในครอบครัวเขาทุกรุ่นเกิดมาเพื่อรับใช้เรา จึงถือได้ว่าเป็นคนที่ไว้ใจได้มากเลยทีเดียว
"ไว้ก่อน ฉันต้องไปข้างนอก บอกพ่อว่าถ้าฉันกลับมาจะเข้าไปพบ"
"แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ ไปบอกพ่อซะว่าฉันจะเข้าไปพบตอนกลับจากไปเที่ยว"พูดจบฉันก็เดิน ไปในห้องแล้วมองหาชุดที่เซ็กซี่ที่สุด เพื่อไปยั่วผู้ชายให้น้ำลายไหลเล่นๆในคืนนี้เหมือนทุกๆคืนที่ฉันไปคลับ
ก็อก ก็อก ก็อก
"นั่นใคร"ฉันตะโกนขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
"พ่อเอง พ่อเข้าไปนะ"
"เชิญค่ะ"หลังจากฉันพูดจบ พ่อก็เปิดประตูเข้ามา
"พ่อบอกให้ไปหาพ่อ ทำไมไม่ไปห้ะ"
"ก็ว่าจะไปหาหลังจากไปข้างนอกกลับมาแล้วน่ะค่ะ ทำไมคะ พ่อมีอะไรด่วน"
"พ่อได้ยินข่าวลูกที่โรงเรียนวันนี้"พ่อเริ่มพูดขึ้น ด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
"ค่ะ แล้วไง พ่อยังไม่ชินหรอคะ ปกติหนูก็ไม่เห็นพ่อว่าอะไร"
"แต่พ่อว่ามันบ่อยเกินไปแล้ว ลูกเป็นผู้หญิงนะ ทำไมถึงทำตัวแบบนี้ล่ะลูก ทั้งสูบบุหรี่ แถมมีเรื่องตบตีไม่เว้นแต่ละวัน"
"แต่เรื่องตบตี หนูเริ่มก่อนที่ไหน ถ้าอีพวกนั้นไม่เอาหนูไปด่าลับหลังให้หนูได้ยิน หรือไม่มาหาเรื่องหนูก่อน หนูก็ไม่ตบหรอก อยากแส่หาเรื่องกันเอง เหอะ!"ฉันเถียงพ่อ และกระแทกเสียงตอนท้าย ยิ่งคิดยิ่งอารมณ์เสีย หึ่ยยย
"ลิลิน! แต่ลูกก็ไม่ควรไปตบตีแบบนั้น ลูกควรจะทำตัวเป็นนักเรียนไม่ใช่นักเลง นี่พ่อยังไม่พูดถึงเรื่องไปเที่ยวกลางคืน แล้วแต่งตัวโป๊ๆอีกนะ"
"ทำไม หนูจะตบตีแล้วไง ไปเที่ยวกลางคืนแล้วไง แต่งตัวโป๊แล้วไง ไม่ได้ทำให้ใครตายซะหน่อย"
"แต่การที่ลูกทำตัวอย่างนี้มันไม่เหมาะสม แล้วถึงไม่มีใครตายแต่ก็ต้องมีคนเจ็บตัวนะลูก"พ่อเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ฉันคิดว่าพ่อกำลังระงับอารมณ์ให้พูดดีๆกับฉันอยู่ล่ะ แต่มีหรือคนอย่างฉันจะยอมให้ระงับอารมณ์สำเร็จ โกรธก็ระเบิดออกมาดีกว่าป้ะ?
"ทำไม กลัวเสียชื่อเสียงโรงเรียน หรือเสียชื่อเสียงตระกูลล่ะ ได้ งั้นให้หนูออกจากบ้านไปเลยมั๊ยล้ะ หนูจะได้ทำตัวแรดๆได้โดยที่ไม่ทำให้ใครต้องเสียชื่อ!"
"ได้!! ถ้าลูกคิดว่าการที่พ่อมาพูดเพราะพ่อรักลูก หวังดีกับลูก และเป็นห่วงลูกนั้น เป็นการที่พ่อกลัวเสียชื่อเสียงของตระกูล ลูกก็ไปเลย ไปอยู่ที่ไหนก็ไป คิดได้เมื่อไร ค่อยกลับมาเหยียบบ้านหลังนี้ พ่อให้เวลาลูกเก็บของหนึ่งชั่วโมง ถ้าเก็บไม่เสร็จก็ออกไปตัวเปล่าซะนะ!"พ่อพูดตะโกนเสียงดัง แล้วเดินออกไปจากห้อง ฉันรู้พ่อพูดด้วยความเสียใจ และคงอยากให้ฉันขอโทษที่พูดไม่ดีแบบนั้นออกไป แต่มีหรอคนอย่างลลินดาจะยอม ฉันน่ะมันพวกชอบความท้าทาย อยากให้ไปก็ได้ ฉันก็จะไป!!!
ความคิดเห็น