สามีฉันคือท่านประธาน

ตอนที่ 7 : บทที่ 3 : ลูกใครหว่า (40%)

“หม่ามี้มาแล้ว!”

น้องพอร์ชร้องอย่างดีใจเมื่อเห็นว่ามารดามารับตนเองแล้ว ร่างเล็กรีบผละจากของเล่นแล้ววิ่งไปหามารดาทันที

“รอนานมั้ยลูก”

หลังจากหอมแก้มกลมๆ อมชมพูอย่างมีเลือดฝาดของลูกชายทั้งสองข้างแล้ว มือบางก็ประคองแก้มยุ้ยนั้น

“ไม่นาน”

เด็กชายส่ายหน้า ที่จริงแกก็ชะเง้อมองมารดาอยู่ตลอด ได้แต่มองดูเพื่อนๆ ที่มีพ่อและแม่ทยอยพากันกลับไปทีละคนสองคนจนเกือบหมดห้อง แต่เมื่อเห็นมารดามารับ แกก็ดีใจจนลืมไปเลยว่ารออยู่เกือบชั่วโมง

“สวัสดีคุณครูก่อนกลับด้วยนะครับ”

“ซาหวัดดีค้าบ”

เด็กชายทำตามที่หญิงสาวบอกอย่างว่าง่าย แล้วเดินออกจากห้องเรียนไปพร้อมกับมารดา

ก่อนเข้าออฟฟิศ หญิงสาวพาลูกไปกินข้าวเพราะยังอยู่ในช่วงเวลาพักเที่ยง แต่ก็รีบทำเวลาเพราะบอกมนสิตาไว้ว่าจะรีบกลับ ไม่รู้ว่าป่านนี้ท่านประธานมาหรือยัง

          ร้านอาหารอยู่ใกล้ๆ กับโรงแรม กินเสร็จเธอก็รีบจูงมือน้อยเดินกลับไปยังออฟฟิศ เด็กชายเดินตามแม่มาอย่างกระตือรือร้น แต่เมื่อเข้ามาในโถงรับแขกหน้าห้องของท่านประธาน เธอกลับไม่พบมนสิตา อีกฝ่ายคงกำลังลงไปทานข้าวอยู่กระมัง

          “พอร์ชนั่งรอหม่ามี้อยู่ตรงนี้ก่อนครับ หม่ามี้ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา” เธอบอกเด็กชายที่กำลังนั่งกินไอติมรสช็อกโกแลตในถ้วยที่ซื้อติดมือขึ้นมาด้วย

          “ค้าบ”

          เพราะมีของกินอยู่ในมือ เด็กชายจึงไม่ตื๊อตามแม่ไปด้วย ที่จริงในห้องของท่านประธานมีห้องน้ำส่วนตัวด้วย แต่เธอไม่กล้าเข้าไปใช้ เมื่อมั่นใจว่าลูกชายจะไม่เดินเถลไถลไปไหน จึงออกไปจากห้องเพื่อเข้าห้องน้ำที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของตึกชั้นนี้

เด็กชายตั้งอกตั้งใจตักไอติมกินอย่างเอร็ดอร่อย แต่จู่ๆ ประตูห้องของท่านประธานก็เปิดออกมา เลยทำให้ร่างเล็กสะดุ้งด้วยความตกใจ ไอติมที่กำลังจะส่งเข้าปาก จึงถูกโปะลงบนปลายจมูกแทน

ติณภัทรกำลังจะเดินออกจากห้อง แต่ก็ต้องชะงักด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นเด็กผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้กำลังจ้องมองเขาตาแป๋ว รอบริมฝีปากและบนจมูกมีรอยเปื้อนช็อกโกแลต มือถือถ้วยไอติมค้างอยู่

“นี่...หนูมาจากไหน”

คนตัวเล็กไม่ตอบเพราะมัวแต่นั่งจ้องหน้าเขานิ่งอยู่ในห้องเพียงลำพัง ไม่มีวี่แววของคนเป็นแม่ เขาเห็นใบหน้าที่เลอะเทอะไปด้วยไอติมของแก ก็อดจะเดินเข้าไปหาพร้อมทั้งดึงกระดาษทิชชู่บนโต๊ะมาเช็ดให้ไม่ได้ ทั้งที่ยังไม่รู้เลยว่าแกเป็นลูกใคร แถมยังนั่งนิ่งปล่อยให้เขาเช็ดให้ด้วย

เมื่อคราบเลอะถูกเช็ดออกจากใบหน้าจนสะอาด คิ้วเข้มก็ถึงกับขมวดมุ่นอีกครั้งเพราะได้เห็นหน้าตาของเด็กชายที่ทำให้เขารู้สึกคุ้นตาอย่างน่าประหลาด

แล้วใบหน้ากลมก็เผยรอยยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร ศีรษะเล็กเอียงคอมองเขาอย่างสงสัยพร้อมกับเอ่ยถาม

“คุณลุงเป็นใครค้าบ”

เขาต่างหากล่ะที่ต้องถามว่าแกเป็นลูกเต้าเหล่าใคร มาอยู่ที่นี่ยังไง แถมยังมาตีเนียนตีซี้เรียกเขาว่า ‘ลุง’ อีกต่างหาก

“ฉันเป็นท่านประธานของโรงแรมนี้”

“ปาทาน?” เด็กน้อยทวนคำอย่างไม่เข้าใจ แถมยังพูดไม่ชัดด้วย

“แล้วนี่จะบอกฉันได้หรือยังว่าหนูเป็นใคร”

“พอร์ชค้าบ หม่ามี้ของพอร์ชชื่อแพค้าบ” ชื่อของแม่ แกก็เรียกไม่ชัดเช่นกัน

“แพ?” ชายหนุ่มเลิกคิ้ว พยายามคิดว่า ‘แพ’ แม่ของเด็กน้อยนั้นเป็นใคร

แล้วชายหนุ่มก็พลันคิดออก เด็กชายช่างพูดคนนี้ ต้องเป็นลูกของแพรริศา เลขานุการคนใหม่ของเขาที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนแน่ๆ แล้วตอนนี้แม่ตัวดี(ของเด็กชาย)ไปอยู่เสียที่ไหน ไหนบอกว่าไปรับลูกชายแล้วจะรีบกลับมาทำงาน ตอนนี้คงจะไปเตร็ดเตร่อยู่กับแผนกอื่นล่ะสิท่า เห็นทีว่าเขาคงจะต้องหาเลขาคนใหม่อีกแล้วกระมัง

คิดแล้วก็อยากจะเจอแม่ของเด็ก เขาลุกยืนขึ้น เด็กชายเห็นเช่นนั้นก็ลุกมาด้วยพร้อมทั้งเขย่ามือของเขาราวกับสนิทกัน

“คุณลุงจะไปไหนค้าบ พอร์ชไปด้วยน้า พอร์ชจะไปหาหม่ามี้”

เขาก้มลงมองคนตัวเล็กที่ส่งสายตาอ้อนวอนกะพริบตาปริบๆ ก็ชวนให้รู้สึกใจอ่อนอย่างหาคำอธิบายไม่ได้ อาจเป็นเพราะใบหน้าของเด็กชายที่ทำให้เขานึกถึงตัวเองตอนเด็ก

เสี้ยววินาทีหนึ่งเขาเกิดความรู้สึกอยากจะอุ้มร่างเล็กขึ้นมาแล้วพาแกไปหาแม่ ทว่าในพริบตาต่อมา เขาก็พบว่ามันช่างเป็นความคิดที่ไม่เข้าท่าเลย เขาไม่ได้เป็นอะไรกับเด็กคนนี้เสียหน่อย ไม่เคยมีลูกหลานของพนักงานคนไหนที่มาทำตัวตีซี้กับท่านประธานอย่างเขามาก่อน แค่ปล่อยให้เรียกว่าลุง แถมยังจับไม้จับมือ เกาะแข้งเกาะขาอยู่ในตอนนี้ก็มากพอแล้ว

“หนูรออยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวหม่ามี้ของหนูมาแล้วจะหาไม่เจอ”

เขาไม่ได้จะไปตามหาแม่ของแกหรอก ตรงกันข้ามจะเดินไปหาฝ่ายบุคคลและบอกให้ประกาศหาเลขาคนใหม่ให้เลยเสียด้วยซ้ำ

ปากเล็กเบะยื่นน้อยๆ อย่างผิดหวัง แต่ก็ยอมถอยกลับไปนั่งข้างๆ ถ้วยไอติมที่ละลายหมดแล้ว เขาบอกตัวเองไม่ให้รู้สึกผิด ก่อนออกไปจากตรงนั้นและหวังว่าจะได้เจอกับเลขาของตัวเองเสียที

✿◕ ‿ ◕✿ 

ในที่สุดน้องพอร์ชกับปะป๊าได้เจอกันแล้วววว เย่ๆ แต่เอ....ท่านประธานจะรู้มั้ยนะว่าเด็กคนนี้เป็นใคร แล้วจะจำแม่ของเด็กได้หรือเปล่า ต้องมารอลุ้นกันต่อในตอนหน้านะคะ