ตอนที่ 34 : บทที่ 12 : ตามหาความจริง (100%)
ติณภัทรขับรถไปที่บ้านของมารดาในเช้าวันต่อมา ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มโทรไปบอกแพรริศาแล้วว่าเขาจะไม่เข้าไปที่โรงแรม
นับตั้งแต่ที่รับเลขานุการคนใหม่เข้ามาทำงาน เขารู้สึกเหมือนว่าสัปดาห์นี้ผ่านไปอย่างเชื่องช้ากว่าปกติ เพราะมีเรื่องให้เขาคิดมากมาย ทั้งเรื่องน้องพอร์ชกับแพรริศา และการที่มารดาของเขาพยายามจะจับคู่ให้ แต่โชคดีที่เขาไหวตัวทันและผลักภาระไปให้น้องชายแทนได้สำเร็จ
“ดูแลน้องดีๆ นะลูก” นางรัชนีกำชับไว้ก่อนที่เขาจะพาหญิงสาวไปขึ้นรถ
“คุณแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ผมแค่พาน้องเขาไปส่งให้เจ้าภูมิดูแลต่อ เห็นทีว่าคุณแม่คงต้องฝากความหวังไว้ที่ภูมิแล้วล่ะครับ”
ประโยคยอกย้อน ทำให้เขาได้รับสายตาค้อนควักจากมารดาเบาๆ
“ณิลานะคะคุณป้า” ณิชารีย์ยกมือไหว้มารดาของชายหนุ่ม
“โชคดีนะจ๊ะหนูณิ”
ติณภัทรบอกลามารดาก่อนก้าวขึ้นรถเช่นกัน ระหว่างเดินทางไปด้วยกัน เขาก็พบว่าหญิงสาวไม่ได้มีท่าทีจะสนใจเขาไปมากกว่าวิวสองข้างทางเลย จากตอนแรกที่เขาคิดว่าเธอคงเห็นดีเห็นงามด้วยที่มารดาของเขาจะจับคู่ให้ แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น และเขาก็เริ่มสงสัยถึงเหตุผลที่เธอยอมไปทำงานกับรัฐภูมิ แต่ก็ยังไม่แน่ใจมากนัก
“ทำไมน้องณิถึงอยากไปทำงานที่พัทยาล่ะครับ”
“ณิอยากลองทำงานดูก่อนที่จะไปสมัครงานจริงน่ะค่ะ และอยากเปลี่ยนบรรยากาศด้วย ไม่ทราบว่าพี่ภูมิเขาจะให้ณิทำงานตำแหน่งอะไรเหรอคะ”
“ผู้ช่วยส่วนตัวน่ะ”
“ผู้ช่วยเหรอคะ” ณิชารีย์ไม่คาดฝันว่าเธอจะได้ทำงานในตำแหน่งที่มีโอกาสใกล้ชิดกับเขามากขนาดนี้ มันทำให้เธออดหวั่นใจเล็กๆ ไม่ได้
ประมาณสองชั่วโมงเศษๆ ทั้งคู่ก็มาถึงโรงแรมหรูริมชายหาด ปกติแล้วติณภัทรจะแวะมาที่นี่ทุกไตรมาสเพื่อประชุมผู้บริหาร ล่าสุดมาเมื่อเดือนที่แล้ว
เลขานุการส่วนตัวของรัฐภูมิบอกว่าตอนนี้เจ้าตัวกำลังต้อนรับแขกวีไอพีอยู่ที่บริเวณสระว่ายน้ำส่วนกลาง ติณภัทรไม่อยากอยู่รอจึงไปหาน้องชายที่นั่นพร้อมด้วยณิชารีย์ หญิงสาวเดินตามไปพร้อมด้วยความรู้สึกตื่นเต้นเล็กๆ ที่จะได้เจอหน้าคนคนนั้นแล้ว
ติณภัทรหยุดลงเมื่อมาถึงบริเวณสระว่ายน้ำกว้างกว่าห้าร้อยตารางเมตร ดวงตาคมภายใต้แว่นตากันแดดเพ่งมองหาน้องชาย เขาเกือบจะมองผ่านชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้อาบแดดกับหญิงสาวสวยในชุดว่ายน้ำไปแล้ว ทว่าเมื่อมองดีๆ ก็พบว่าคนนั้นเป็นน้องชายของตนเอง
อีกฝ่ายไม่รับรู้เลยว่าเขากำลังยืนมองอยู่ เพราะมัวแต่คุยกับหญิงสาวคนนั้น แล้วหญิงสาวก็ลุกขึ้นก่อนถอดชุดคลุมออก เผยเรือนร่างเซ็กซี่หมุนตัวอวดโฉมต่อหน้าน้องชายเขารอบหนึ่งจึงเดินลงสระ เขาตัดสินใจเดินไปหาน้องชาย
“ภูมิ”
เขาเรียกทักอีกฝ่าย ฝ่ายนั้นไหวไหลเบาๆ คล้ายกับสะดุ้ง ก่อนรีบดันแว่นตาขึ้นมองเขา
“พี่ภัทร!”
ติณภัทรไม่ได้บอกน้องชายก่อนว่าเขาจะพาพนักงานคนใหม่มาเริ่มงานในวันนี้ เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายหาทางบ่ายเบี่ยงได้ เขาเลยมาทันเห็นความเจ้าชู้ไม่เบาเหมือนกันของรัฐภูมิ
“ทำไมวันนี้พี่ภัทรถึงมาได้ล่ะครับ” รัฐภูมิรีบลุกขึ้นต้อนรับพี่ชาย แล้วมองเลยไปยังหญิงสาวอ่อนวัยที่ดูเหมือนมาจะด้วยกัน
“แล้วนี่...”
ณิชารีย์ยกมือไหว้เขา เห็นสายตาของเขาแล้วเธอรู้เลยว่าเขาคงจำเธอไม่ได้ เมื่อกี้นี้เธอทันเห็นภาพความสนิทสนมของเขากับหญิงสาวคนนั้นเช่นกัน แวบหนึ่งเธอก็ไม่แน่ใจว่าควรอยู่ต่อหรือควรเปลี่ยนใจขอกลับกรุงเทพไปพร้อมกับติณภัทรดี
“นี่ก็คือพนักงานคนใหม่ที่พี่จะให้มาทำตำแหน่งผู้ช่วยของแกไงล่ะ”
รัฐภูมิมองหญิงสาวร่างบางเจ้าของดวงหน้าหวานแล้วรู้สึกคุ้นตาอย่างประหลาด เธอสบสายตาเขา แล้วต่อมาก็เบือนหลบ เขาพยายามนึก แล้วสุดท้ายก็จำได้
“น้องณิ ลูกของคุณน้าวิภาใช่มั้ย”
ณิชารีย์พยักหน้า ยิ้มน้อยๆ “ใช่ค่ะ ณิเอง”
รัฐภูมิยิ้มกว้างให้เธอเมื่อจำได้แล้ว เขากับเธอเคยเจอกันอยู่หลายครั้ง แต่ไม่ได้สนิทกันมากนักด้วยวัยที่ห่างกันถึงเจ็ดปี แต่เขาจำได้ว่าเธอเป็นเด็กนิสัยดี อ่อนหวาน ครั้งสุดท้ายที่เจอกันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว บัดนี้เธอกลายเป็นหญิงสาวสวยสะพรั่งเต็มตัว ไม่แปลกที่เขาเกือบจะจำเธอไม่ได้ในคราแรก
“พี่เกือบจำไม่ได้แน่ะ น้องณิหายไปตั้งหลายปี”
“ณิเพิ่งเรียนจบและกลับมาเมืองไทยน่ะค่ะ”
ทว่าเขายังไม่เข้าใจว่าเหตุใดพี่ชายจึงต้องฝากเธอมาทำงานกับเขาด้วย แถมยังยัดเยียดจะให้เขารับให้ได้อีกต่างหาก
“เราไปคุยกันที่ห้องทำงานผมเถอะ” เขาบอกคนเป็นพี่ชาย ทว่าอีกฝ่ายกลับมองไปยังผู้หญิงคนหนึ่งในสระว่ายน้ำและพยักเพยิดถาม
“เมื่อกี้นั่นใคร”
“อ๋อ...เพื่อนผมเอง”
“เพื่อนเหรอ” เขาหรี่ตามองคนเป็นน้องอย่างรู้ทัน
“เพื่อนจริงๆ ครับ เธอมาเที่ยวพัทยาแล้วพักที่โรงแรมผม ผมก็บังเอิญเจอกับเธอที่นี่แหละ” รัฐภูมิอธิบาย โดยมีณิชารีย์เดินตามคนทั้งคู่และแอบฟังบทสนทนาอยู่เงียบๆ
“สรุปว่าทำไมพี่ภัทรถึงส่งน้องณิมาทำงานที่โรงแรมผมครับ” รัฐภูมิถามเมื่อกลับมาถึงห้องทำงานของตนเองแล้ว
“คุณแม่น่ะสิ จะฝากมาทำงานที่โรงแรมพี่ แต่ว่าตำแหน่งในโรงแรมพี่เต็มแล้ว พี่เลยฝากให้แกรับน้องณิไว้แทน”
“แล้วทำไมคุณแม่จะต้องฝากน้องณิไปทำงานกับพี่ภัทรด้วยล่ะครับ หรือว่า...”
สองพี่น้องมองตากัน แล้วพลันก็เข้าใจในจุดประสงค์ของมารดาโดยไม่จำเป็นต้องอธิบาย รัฐภูมิพยักหน้าน้อยๆ
“ผมเข้าใจแล้วล่ะ ว่าแต่...พี่จะโยนภาระมาให้ผมดื้อๆ แบบนี้เลยเนี่ยนะ” ประโยคหลังเขากระซิบกับพี่ชายเพราะไม่ต้องการให้หญิงสาวได้ยินด้วย
“เออ...แกก็รับไว้หน่อยแล้วกัน ฉันคิดว่าน้องณิคงไม่สร้างปัญหาอะไรให้แกลำบากใจหรอก เผลอๆ แกอาจจะต้องขอบคุณพี่ก็ได้ที่เสนอให้น้องณิมาทำงานที่นี่”
รัฐภูมิขมวดคิ้วใส่พี่ชาย เพราะไม่ค่อยเข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดนั้น อันที่จริงเขาก็ไม่ได้หนักใจหรอกที่จะต้องรับณิชารีย์มาทำงานด้วย เพียงแค่แปลกใจก็เท่านั้น
“ไหนๆ พี่ก็แวะมาแล้ว ขอดูรายงานของเดือนนี้หน่อยก็แล้วกัน”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมให้เลขาเอาเข้ามาให้”
รัฐภูมิโทร.บอกให้เลขาของเขานำแฟ้มเอกสารเข้ามาให้ที่ห้อง และถือโอกาสให้ณิชารีย์เริ่มเรียนรู้งานส่วนต่างๆ ของโรงแรมไปด้วยเสียเลย
รัฐภูมิลอบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของณิชารีย์ พลางยอมรับในใจว่าเธอเป็นคนสวยมาก แต่ยังกังขาว่าเหตุใดเธอจึงยอมตกลงรับเงื่อนไขของนางรัชนีที่ส่งมาให้ทำงานกับใครคนใดคนหนึ่ง หรือว่าเธอแค่อยากมาทำงานจริงๆ ซึ่งหญิงสาวก็ดูตั้งอกตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาและพี่ชายพูดเป็นอย่างดี
“ในเมื่อไม่มีปัญหาอะไร งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนก็แล้วกัน”
ติณภัทรเอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืน เขาเป็นคนที่คิดและทำอะไรอย่างรวดเร็วอยู่เสมอ
“อ้าว! พี่ภัทรจะกลับเลยหรือครับ นึกว่าจะอยู่ค้างสักคืน ช่วงนี้พอจะมีห้องพักว่างอยู่น่ะครับ”
“ไม่ล่ะพี่ขี้เกียจค้าง แล้วแกจะกลับไปหาคุณแม่วันหยุดนี้หรือเปล่า”
“คงไม่ล่ะครับ เพราะวันก่อนผมเพิ่งเข้าไป”
“อืม...งั้นก็ตามใจ ยังไงก็ดูแลน้องณิให้ดีๆ ด้วยล่ะ คุณแม่ฝากกำชับมา” ติณภัทรไม่ลืมส่งต่อข้อความของมารดามาให้น้องชาย
“ไม่ต้องห่วงครับ”
“สวัสดีค่ะพี่ภัทร ขอบคุณนะคะที่มาส่งณิ”
ติณภัทรรับไหว้จากหญิงสาว แล้วจึงออกมาจากห้องทำงานของรัฐภูมิ ชายหนุ่มเดินจากมาพร้อมกับความมั่นใจในอะไรบางอย่าง
เขาคิดว่าตนเองดูไม่ผิดหรอก สายตาที่ณิชารีย์มองรัฐภูมิ ประกอบกับความกระตือรือร้นของเธอที่จะมาทำงานที่นี่ มันไม่สามารถคิดเป็นอย่างอื่นได้จริงๆ นอกเสียจากเธอแอบมีใจให้กับน้องชายของเขา แม้นางรัชนีจะต้องผิดหวังที่เขากับหญิงสาวไม่ได้ลงเอยกัน แต่นางก็ยังมีหวังจะได้หญิงสาวไปเป็นลูกสะใภ้อย่างที่ต้องการ เพียงแต่เปลี่ยนจากสะใภ้ใหญ่ไปเป็นสะใภ้เล็กเท่านั้นเอง
ส่วนตำแหน่งสะใภ้ใหญ่นั้น ในเร็วๆ นี้คงได้รู้กันว่าจะเป็นคนที่เขาคิดไว้หรือไม่ บางที...มารดาของเขาอาจจะได้สะใภ้พร้อมกันทีเดียวสองคนเลยก็ได้ แถมหลานตัวน้อยให้อีกคนด้วยอีกต่างหาก
✿◕ ‿ ◕✿
สายตาระดับท่านประธานนี่มองขาดจริงๆ ค่ะ แต่สำหรับเรื่องลูกของตัวเองนั้น ยังไงก็ต้องรอผลที่แน่ชัดกันต่อไปเนอะ :)
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ค้างรออยู่น้ะ
เจ้าแผนการนะเนี่ย
ท่านประธาน