สามีฉันคือท่านประธาน

ตอนที่ 16 : บทที่ 6 : จุดเริ่มต้นของน้องพอร์ช (35%)

“เฮ้ย!”

ชายหนุ่มตกใจรีบผละห่างจากเธอ เฉียดฉิวจากการถูกโจมตีด้วยของเหลวนั่นเพียงนิดเดียว แต่เสื้อผ้าของเธอเองนี่สิ โดนเต็มๆ

เสื้อสีฟ้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยคราบสีขาวเป็นกอง เจ้าตัวทำท่าจะขย้อนอีก แต่ก็ชะงักไว้และสะอึกแทน

“ไหวมั้ยคุณ ไปห้องน้ำก่อนมั้ย ชุดคุณเลอะหมดแล้ว”

แพรริศาซึ่งในตอนนี้แทบไม่หลงเหลือสติแล้ว ส่ายหน้าอย่างมึนๆ “ไม่ไป ฉานจะนอน”

แต่ชายหนุ่มไม่มีทางยอมปล่อยให้เธอนอนหลับไปทั้งอย่างนั้น ไหนจะกลิ่น ไหนจะความสกปรกเลอะเทอะ เขาพยุงแผ่นหลังเธอบังคับให้ลุกขึ้นนั่ง

“ไปห้องน้ำก่อนเถอะคุณ เดี๋ยวผมหาชุดใหม่ให้”

เมื่อเธอไม่มีเรี่ยวแรงประคองตัวเอง ชายหนุ่มจึงจำต้องอุ้มร่างบางอ่อนปวกเปียกขึ้นอีกครั้ง พยายามไม่สนใจกลิ่นตุๆ ที่โชยจากเสื้อของเธอ ก่อนพาไปยังห้องน้ำโดยวางเธอลงหน้าชักโครก ทันใดนั้น หญิงสาวก็สะอึกอีกรอบก่อนจะปล่อยของลงไป

“คุณนี่น้า...” เขาช่วยลูบแผ่นหลังบาง สักครู่หนึ่งหญิงสาวก็หยุดลง ดวงตาปรือ ทำท่าจะฟุบหลับลงไปตรงนั้น

“อย่าเพิ่งหลับนะคุณ เดี๋ยวผมไปเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน” เขากดชักโครกทีหนึ่ง ก่อนหายออกไปจากห้องน้ำ

แพรริศาพยายามฝืนตัวเองเอาไว้ไม่ให้หลับ เธอได้กลิ่นเหม็นโชยจากมาเสื้อยืดของตนเองที่เปรอะไปด้วยของเหลวก็รู้สึกพะอืดพะอม จึงตัดสินใจถอดเสื้อออกทางศีรษะ โดยลืมไปว่าตนเองไม่ได้อยู่คนเดียวในที่แห่งนี้

เมื่อชายหนุ่มกลับเข้ามาอีกครั้ง เขาถึงกับชะงักเท้ากึกเมื่อเห็นว่าหญิงสาวอยู่ในสภาพที่ไม่สวมเสื้อ ร่างบางที่แทบไม่ได้สติ เอนตัวกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงกับขอบอ่างอาบน้ำ ดวงตาปิดสนิทเหมือนหลับไปแล้ว เขารีบรุดไปเขย่าไหล่ของเธอ พยายามที่จะไม่สนใจเรือนร่างอรชรที่มีเพียงบราเซียร์สีหวานปกปิดร่างกายช่วงบน

“คุณตื่นเถอะ ลุกขึ้นมาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปนอนที่เตียง”

หญิงสาวค่อยๆ ปรือตาขึ้น ดวงตากลมของคนเมานั้นหวานเชื่อมราวกับน้ำผึ้งเดือนห้า แถมยังยิ้มหวานให้เขาด้วยอีกต่างหาก ไม่ได้ตระหนักเลยว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพไหน

“ฉันเดินไม่ไหวแล้ว ขอนอนตรงนี้น้า” ทำท่าจะหลับตาอีกรอบ

“ไม่ได้” เขาโอบเอวคอดเล็กบาง ก่อนจะออกแรงดันเธอให้ลุกขึ้นยืน “ไปล้างหน้าล้างตาก่อน เผื่อจะสร่างเมาบ้าง”

เขาพยุงเธอไปยังอ่างล้างหน้า ก่อนจะช่วยวักน้ำมาล้างหน้าให้เธอด้วยท่าทีทุลักทุเลเพราะตนเองก็เมาอยู่นิดๆ เหมือนกัน เขาให้เธอบ้วนปากด้วย จากนั้นก็อุ้มเธอขึ้นสู่วงแขนอีกรอบ ตัวของเธอเบาหวิวกว่าที่เขาคิดไว้มาก จึงอุ้มพาไปยังเตียงได้อย่างสบายๆ

แต่ด้วยความที่ตัวเขาเองก็เมาด้วยเช่นกัน ก่อนจะถึงเตียงจึงเดินเสียจังหวะไปก้าวหนึ่ง ส่งผลให้ทั้งคนอุ้มและคนถูกอุ้มเซถลาล้มลงไปบนเตียงด้วยกันทั้งคู่

“โอ๊ย!”

เธอร้องเมื่อถูกร่างหนาหนักของเขาทับเอาเต็มแรง พอลืมตาขึ้นก็เห็นใบหน้าของชายหนุ่มอยู่ห่างกันแค่คืบ ดวงตาคมกริบจ้องมองใบหน้านวลอย่างลืมตัวเช่นกัน ถึงแม้เธอจะไม่ใช่คนสวยมาก แต่ก็ชวนให้น่ามองด้วยดวงตาสุกใสที่เป็นประกาย จมูกเล็กปลายรั้นเชิดนิดๆ ริมฝีปากบาง แถมยังมีรูปร่างอ้อนแอ้นและสัดส่วนที่ไม่อาจละสายตาได้ เขาอดไม่ได้ที่จะมองต่ำลงไปยังเนินอกที่แทบล้นปริจากบราเซียร์ไร้ฟองน้ำที่ห่อหุ้มอยู่ ช่วยไม่ได้ที่เขาสายตาของเขาสังเกตเห็นจุดเล็กๆ ของปลายยอดป้านที่ดุนดันเนื้อผ้านิดๆ เขาจินตนาการไปถึงสิ่งที่อยู่ภายในนั้นอย่างห้ามไม่ได้

ทันใดนั้นสัญชาติญาณของผู้ชายก็เริ่มตื่นตัว และร่างบางก็ยังขยับตัวเบาเบียดเสียดกับกายแกร่งที่เริ่มร้อนรุ่มของเขาอีกด้วย

“ฉัน...ร้อน”

เหงื่อเม็ดเล็กผุดขึ้นตามกรอบหน้าผากมน ไม่เว้นแม้กระทั่งร่องอกของเธอ ชายหนุ่มห้ามตัวเองไม่ให้มองไม่ได้จริงๆ

“ผมก็ร้อนเหมือนกัน”

ความร้อนของเขามันไม่เกี่ยวกับเรื่องของอากาศ แต่เป็นความร้อนรุ่มภายในกายต่างหาก แถมยังถูกกระตุ้นด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอลล์ที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกาย เขารู้สึกถึงความคับแน่นบริเวณกลางกาย มันกำลังเต้นเร่าๆ ด้วยความต้องการบางอย่าง ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามเรียวแขนเนียนอย่างไม่รู้ตัว

แพรริศาก็รู้สึกหวิวๆ ในอกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเช่นกัน ใบหน้าของเขาโน้มมาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรนั่น ความมึนเมาทำให้เธออยู่ในอารมณ์เคลิ้มๆ คล้ายจะหลับ ริมฝีปากบางเผยออ้าอย่างลืมตัว แล้วเรียวปากหยักก็ประกบแนบลงมา ดันลิ้นสากเข้าสู่ความอ่อนนุ่มอุ่นร้อนภายในทันที

“อื้ม!”

มือหนาประคองศีรษะเธอและดันให้แหงนขึ้นรับจูบได้ถนัด ลิ้นเล็กหลีกหนีจากการรุกรานของเขา แต่เขาก็อาศัยความชำนาญรุกไล่จนเธอยอมสงบราบคาบ ปล่อยให้เขาเกี่ยวรัดดูดเม้มตามอำเภอใจ

แพรริศารู้สึกร่างกายอ่อนยวบยาบ รสจูบที่เคล้าไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอลล์ของเขามอมเมาเธอให้มึนหนักยิ่งกว่าเดิม เธอไม่มีทั้งสติและเรี่ยวแรงจะต่อต้าน อีกทั้งในใจลึกๆ ก็ถูกกระตุ้นด้วยความอยากรู้และตื่นเต้นไปกับประสบการณ์แปลกใหม่ หัวใจของเธอเต้นเป็นจังหวะหวิวๆ ความร้อนรุ่มแล่นทั่วร่างกาย

✿◕ ‿ ◕✿ 

เอาแล้วล่ะสิ เหตุเกิดจากความเมานี่เอง มาลุ้นกันต่อนะคะ