คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8
สวัสดีเพื่อนๆที่น่ารักขอโทษที่หายไปนาน555
กะว่าจะเรียนให้จบ ป.4แล้วถึงจะมาต่อ555
เพราะว่าโดนคอมเม้นซะแรงดี555
แต่ก็กลัวเพื่อนๆบางคนยังอยากจะอ่านอยู่(คิดเอาเองว่ายังมีคนอยากอ่านอยู่55)
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นน่ะค่ะถ้าคุณไม่ชอบก็กรุณาออกไปอย่างสงบ
อย่าทิ้งคอมเม้นที่ทำรู้สึกแย่ๆๆเลยน่ะค่ะหรือไม่ต้องคอมเม้นมาเลยก็ได้
เราไม่ว่ากันขอบคุณน่ะค่ะ
FIC i love you my dear [รักวุ่นๆฉับบ Kim Junsu]ตอนที่8 [YOOSU YUNJAE]
By: punjunjae
ณ.ที่โรงแรมในเกาะเซจู
“เฮ้ย…ถึงสักที่”เป็นฮีชอลที่พูดขึ้นเพราะว่าตอนนี้ไม่ว่าจะเป็น ยูชอน จุนซู ยุนโฮ ฮอยงจุง เออิตะ และทีมงาน ยกเว้นแต่แจจุงที่ไม่ได้มาเพราะติดงานที่ร้านอีกประมาณสามถึงสี่วันถึงจะตามมา แต่กว่าจะขึ้นเครื่องมากันได้ก็แทบจะตกเครื่องกัน ก็เพราะคุณปาป๊าเกิดไม่อยากจะให้ลูกชายสุดที่รักมาซะแล้ว กว่าพูดโน้มน้าวก็เกือบจะตกเครื่องบินกันที่เดียว
“ขอโทษคณะของคุณฮีชอลใช่หรือเปล่าครับ” อยู่ๆก็มีพนักงานของโรงแรมเดินเข้ามาที่คณะของพวกฮีชอล
“ใช่ครับ มีอะไรไม่ทราบ”เป็น ฮีชอลที่ถามขึ้นอย่างสงสัย
“คือผมเป็นผู้จัดการของโรงแรมที่นี่ ครับคือทางเราจะมาขอเรียนให้ทราบว่าห้องที่ทางคุณจองมาเป็นห้องเดียวเกิดความผิดพลาดของพนังงานครับ คือทางเราต้องอภัยจริงๆที่จะเรียนให้ทราบว่าห้องเดียวเต็มหมดแล้วครับ ทางเราเลยจัดเป็นเตียงคู่ให้แล้วทางเราจะมีส่วนลดค่าที่พักให้20% ไม่ทราบว่าคุณจะว่ายังไงครับ”
“ อ้าว! ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะแย่ จัง แล้วพวกเราจะว่ายังไงกัน” ฮีชอลป่นออกมา
“ผมยังไงก็ได้” เออิตะพูดขึ้น
“และคุณยูชอนกับคุณยุนโฮล่ะครับ”ฮีชอลถามขึ้น
“ผมไม่มีปัญหาครับยังไงก็ได้ ใช่มั้ย ยูชอน” ยูชอนได้ยินที่ยุนโฮพูดก็พยักหน้าตอบรับ
“แล้วจุนซู กับฮยองจุงล่ะว่าไง”
“ยังไงก็ได้ฮะ” เป็นจุนซูที่พูดขึ้น
“งั้นโอเคน่ะทุกคน” ฮีชอลยิ้มให้ทุกคน แล้วหันกลับไปพูดกับผู้จัดการโรงแรม
“โอเคครับ เอาตามที่คุณบอกก็แล้วกันพวกผมจะได้ขึ้นไปพักสักที่” ผู้จัดการโค้งลงเล็กน้อยแล้วรีบเดินไปที่หน้าเคาร์เตอร์ เพื่อที่จะหยิบกุณแจห้องให้กับพวกของฮีชอล ฮีชอลรับกุณแจห้องมาจากผู้จัดการโรงแรมแล้ว
“เอาล่ะใครจัพักกับใครมาเอากุณแจไป”ฮีชอลพูดขึ้น
“ผมว่า จุนซู น่าจะพักห้องเดียวกับคุณยูชอนน่ะเพราะจะได้ทำความคุ้นเคยกันเวลาถ่ายแบบออกมาจะได้เหมื่อนคู่พี่น้องที่รักกันดี พี่ว่าไง” เออิตะพูดขึ้น
“อืม จริงด้วยฉันก็ลืมนึกไปเลยงั้น คุณ ยูชอน พักกับ จุนซูได้มั้ยครับ”
“ไม่ได้!!!” เป็นฮยองจุงที่โวยวายขึ้น
“อะไรของแกว่ะฮยองจุง ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อจุนซูก็เป็นผู้ชาย คุณยูชอนก็เป็นผู้ชายทำไมจะนอนห้องเดียวกันไม่ได้ห๊ะ!” ฮีชอลพูดขึ้นอย่างเสียงดัง
“ก็…คือ..” ฮยองจุงพูดไม่ออกยืนอ้ำอึ้งจนฮีชอลรำคัญ
“เอาตามนี้ก็แล้วกัน จุนซูไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ย” ฮีชอลหันถามจุนซูที่ยืนอยู่ข้างๆฮยองจุง
“ฮะน้า ฮีชอล” จุนซูพูดเสียงเบา เหลือบตาไปมองยูชอนที่ตอนนี้ยืนมองจุนซูอยู่จนจนต้องหลบสายตาไปที่อื่น ทำไมใจมันเต้นแรงชะมัดเลยน่ะหรือว่าเราจะไม่สบายน่ะ จุนซูสถบอยู่ในใจ
“งั้นก็ดีเลย เราแยกย้ายกันไปที่ห้องกันเลยน่ะดี๋ยวช่วงเย็นค่อยลงมาลงมาทานอาหารพร้อมกัน ส่วนนายเจ้าฮยองจุนนายมาพักกับฉันเลยไปเร็ว” ฮีชอลพูดจบก็ลากฮยองจุงให้ขึ้นลิฟท์ไปพร้อมตัวเองทันที่ส่วนคนที่เหลื่อแยกกันขึ้นลิฟท์ไปตามห้องที่พนักงานพาไป ยุนโฮกับเออิตะพักอยู่ห้องเดียกัน จุนซูเดิมตามยูชอนและพนักงานของ
โรงแรมไปห้องพักอย่างเงียบๆ พนักงานพามาถึงหน้าห้องพักเปิดประตูห้องแล้วนำกระเป๋าเข้าไปวางเรียบร้อย และส่งกุณแจห้องให้ยูชอน และก็เดินกลับออกไปโดยที่ไม่ลืมปิดประตูห้องให้
ยูชอนยืนมองพนักงานเดินออกจากห้องไป แล้วหันกลับมามองจุนซูที่ยืนเก้ๆกังๆอยู่ตรงประตูห้อง ไม่ยอมเดินเข้ามาสักที่
“ไม่เอาของมาเก็บเหรอไง หึ” ยูชอนถามขึ้น จุนซูได้ยินที่ยูชอนถสมก็เงยหน้าขึ้นมามองยูชอน
“ ครับกำลังจะเอาไปเก็บครับ” พูดจบจุนซูก็รีบเดินเอาประเป๋ามาวางที่เตียงเปิดกระเป๋าหยิบเสี้อผ้าของตัวเองออกมาหยิบเสื้อขึ้นมาแขวนในตู้เสื้อผ้ารุกรี้รุกร้น ยูชอนยิ้มที่มุมปากที่ท่าทางตื่นๆของจุนซู
“นายกลัวฉันเหรอจุนซู” ยูชอนเดินเข้ามาใกล้ด้านหลังของจุนซู จนจุนซูตกใจ
“เอะ!” จุนซูหันไปมองก็เจอกับยูชอนที่ตอนนี้หน้าเกือบจะชนกันแล้ว ยูชอนยิ้ม ตอนนี้จุนซูทำหน้าไม่ถูกมันร้อนๆวูบๆยังไงไม่รู้เหมื่อนคนกำลังจะเป็นไข้ ให้ตายสิฉันนี้เป็นอะไรกันแน่น่ะ จุนซูสถบอยู่ในใจ
“ว่าไงเจ้าตัวเล็กฉันถามว่ากลัวฉันเหรอ” ยูชอนยังคงยืนอยู่ที่เดิมแต่จุนซูกับถอยร่นลงไปทำให้หลังไปติดกับประตูเสื้อผ้า
“ไม่ได้กลัวสักหน่อย ก็…เพียงแต่ว่า…ผมยังไม่คุ้นกับคุณแต่ผมว่าเดี๋ยวผมก็คงจะชินแล้วล่ะฮะ” จุนซูพยามยิ้มให้ยูชอนทั้งที่ใจตอนนี้มันเต้นแรงจนแทบจะหายใจไม่ไม่ทันเลย
“หึๆ ก็ดีทำให้ชินเร็วๆน่ะเพราะเราต้องอยู้ด้วยกันอีกหลายวัน” ยูชอนพูดจบก็เดินหันหลังกลับไปที่เตียงของตัวเอง จุนซูเห็นยูชอนเดินกลับไปที่เตียง ถึงกับถอยหายใจออกมาเบาๆ ให้ตายสิ สงสัยต้องไปขอยาน้าฮีชอลกินสักหน่อยเราคงจะเป็นไข้แน่ๆเลย เอ้!แล้วทำไมเราต้องหน้าร้อนผ่าวแล้วใจเต้นเร็วเวลาอยู่ใกล้คุณยูชอนด้วยน้าแปลกจริง จุนซูเหลือบตาไปมองยูชอนที่ตอนนี้นั่งอยู่ที่เตียงนอน เราเป็นอะไรกันแน่น่ะ?
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~i love you my dear~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
วันแรกของการถ่ายแบบ
“อ้าว! จุนซูแต่งตัวเสร็จหรือยัง ฮยองจุง” เสียงของฮีชอลถามขึ้น
“โอเค เสร็จแล้วครับพี่”ฮอยงจุงเดินออกมาพร้อมกับจุนซูทีอยู่ในชุดเสื้อกันหนาวสีสดใสทำให้จุนซูดูน่ารักขึ้นไปอีก
“อ้า!!จุนซูหลานน้าน่ารักจริงๆเลย นายว่างั้นมั้ย เออิตะ” เออิตะหัน ไปมองตามที่ฮีชอลบอก
“ผมก็ว่าอย่างงั้นแหละครับจุนซูดูน่ารักสดใสดี”ยูชอนที่ยืนอยู่แถวนั้นได้ยินที่เออิตะพูดก็หันไปมองจุนซูที่ตอนนี้ยืนคุยอยู่ฮยองจุงด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มจนคนรอบข้างที่เดินผ่านไปผ่านมาต้องเหลียวหันกับมามอง
“น่ารัก”ยูชอนสถบออกมาเบาๆ ยูชอนยืนมองจุนซูอยู่เงียบจนยุนโฮนึกแปลกใจว่ายูชอนมองอะไรก็เลยมองตามไป
“น่ารักเน่อะคุณ จุนซู” ยุนโฮพูดขึ้นโดยที่สายตามองไปที่จุนซู
“อืม….ใช่น่ารักมาก”ยูชอนพูดขึ้นเบาๆแต่สายตายังคงมองไปที่จุนซู ยุนโฮได้ยินที่ยูชอนพูดก็หันกับมามองหน้ายูชอนที่ต้องนี้กำลังมองจุนซูอยู่ ยุนโฮยิ้มที่มุมปาก มองเสี้ยวหน้าของยูชอนที่ตอนนี้กำลังอมยิ้มอยู่
“ชอบล่ะซิ” ยุนโฮพูดขึ้น ยูชอนได้ยินที่ยุนโฮพูดก็หยุดยิ้มวางสีหน้าเรียบเฉยเหมื่อนเคย
“อย่ามารู้ดี” ยูชอนพูดขึ้น ยุนโฮได้ยินถึงกับหัวเราะออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แล้วฉันจะคอยดู” ยูชอนไม่ได้พูดอะไรเดินเลี่ยงยุนโฮออกมา
“อ้าว!นายแบบทั้งสองถ้าเสร็จเชิญมาเข้าฉากได้เลยนะครับ” เป็นทีมงานที่ส่งเสียงเรียก ยูชอนและจุนซูเดินมาหาเออิตะ เออิตะยิ้มให้กับคนทั้งสอง
“วันนี้เราจะถ่ายแบบสบายน่ะ ทำให้เป็นธรรมชาติมากที่สุด โอเคน่ะทั้งสอง” จุนซูและยูชอนพยักหน้าแล้วเดินเข้าฉากถ่ายทำ
แชะ …แชะ แชะ!
“เอาล่ะจุนซูยืนเข้ามาชิดๆกับยูชอนหน่อยสิอย่ายืนห่างแบบนั้นสิ!” เออิตะพูดขึ้น ตั้งแต่เริ่มถ่ายจุนซูก็โดนยูชอนเดี๋ยวก็กอดมังหละเอาจมูกมาโดนแก้มมังหละจนจุนซูแอบคิดว่าพี่น้องเค้าทำกันแบบนี้เหรอไงน่ะเพราะจุนซูไม่มีพี่น้องเลยไม่เข้าใจ
“เออ…ครับ เฮ้ย!!” อยู่ๆเอวของจุนซูก็ถูกรั้งเข้ามาอยู่อ้อมกอดของยูชอนแล้ว จุนซูตกใจหันกลับมาดูของว่าเป็นใคร พอเห็นว่าเป็นยูชอน แก้มของจุนซูก็เริ่มมีสีแดงอมชมพู จนเออิตะสังเกตเห็น เออิตะยื้มที่มุมปากเล็กน้อย
“อ้า..อย่างงั้นดีแล้ว ยูชอนเอาหน้าเข้ามาชิดอีกหน่อย อ่า...อย่างงั้นแหละดีมาก” เสียงกดแชะเตอร์ดังอย่างต่อเนื่อง
“นี้! พี่ว่ามั้ยว่า มันเหมื่อนคู่รักมากกว่าคู่พี่น้องอีกน่ะ” ฮยองจุงพูดขึ้น
“ทำไมแกถึงคิดแบบนั้นล่ะ”
“ก็พี่ดูแต่ละท่าที่ถ่ายดิเดี๋ยวก็กอดกันเดี๋ยวก็เดินจุงมือกันโอ๊ย!ใครเห็นก็ต้องคิดแบบฉันทั้งนั้นแหละ” ฮีชอลอมยิ้มหันไปมองจุนซูและยูชอนทีกำลังโพลต์ท่าให้เออิตะถ่ายรูปอยู่
“แกคิดมากไปเอง ฉันก็ว่าน่ารักดีจะตาย นานๆจะมีอะไรแปลกใหม่ๆในวงการแฟชั่นมัง ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ฮีชอลหัวเราะ จนทำให้ฮยองจุง หันมาค้อนวงโตให้ฮีชอล
“โอเคครับ วันนี้พอแค่นี้ก่อนไว้พรุ่งนี้เราจะถ่ายกันต่อ ยูชอนกับจุนซูไปพักได้เลยน่ะวันนี้ขอบใจมาก” เป็นฮีชอลที่พูดขึ้น
“จะขึ้นห้องเลยมั้ย” ยูชอนหันกลับมาถามจุนซู
“ฮะ”
“อืม..งั้นขึ้นพร้อมกันเลยฉันก็จะขึ้นไปที่ห้องเหมื่อนกัน”ยูชอนพูดเสียงรียบ
“แต่..ว่า..คุณบอกว่าจะไปคุยกับคุณยุนโฮไม่ใช่เหรอ คือ..ว่าผมกลับห้องคนเดียวก็ได้ ฮะ” จุนซูพูดเสียงเบา ยุชอนได้ยินที่จุนซูพูดก็หันกลับมามองจุนซูที่ตอนนี้ยืนก้มหน้าอยู่ ยูชอนถอนหายออกมาเบาๆแล้วยกมือขึ้นมาคว้าข้อมือของจุนซูแล้วฉุดให้เดินตามตัวเองมาด้วย จุนซูตกใจพยามสะบัดให้ออกจากการจับของยูชอน
“ปล่อยผม! น่ะคุณยูชอน”
TBC 9
ฝากงานด้วยน่ะค่ะ
ความคิดเห็น