คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 7
สวัสดีเพื่อนรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคน
By: punjunjae
FIC i love you my dear [รักวุ่นๆฉับบ Kim Junsu]ตอนที7 [YOOSU YUNJAE]
ตอนที 7
ยุนโฮพูขึ่นในขณะที่ยืนจ้องหน้าของแจจุงอยู่
“คุณ..มันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย หรือไม่คุณก็ต้องเมา ให้ตายสิ!” แจจุงพูดขี้นในขณะที่ตัวเองส่ายศรีษะไปมา
“ผมไม่ได้บ้า !และก็ไม่ได้เมา ผมพูดจริงๆ ต่อจากนี้ไปผมจะเอาจริงแล้วน่ะเป็นไงเป็นกัน ผมจะตามจีบคุณ!” ยุนโฮพูขึ้นด้วยเสียงค่อนข้างดัง พูดไม่พูดเปล่ายังเดิมดุ่มๆเข้าไปหาแจจุง จนร่างบางถอยร่นจนหลังติดชิด
ผนัง
“จะ..ทำ..อะไร! อย่า! ทำ.. บ้าๆน่ะ! ถอยออกไป!” ยุนโฮเดินมาหยุดยืนที่ตรงหน้าของแจจุงและจ้องไปที่ดวงหน้าหวานยุนโฮยิ้มที่มุมปากที่เห็นท่าทางตื่นกลัวของแจจุง ร่างโปร่งโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ร่างบางแล้วกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว
!จุ๊ป! ยุนโฮละจูบออกมาก้มลงมามองหน้าแจจุง ที่ตอนนี้ ยืนตัวแข็งทื่อ ร่างโปร่งยิ้มที่มุมปาก
“จูบนี้ผมมัดจำไว้ก่อนน่ะ.” ยุนโฮพูดจบก็หันหลังเดินกลับไปทันที่ ปล่อยให้คนทีโดนจูบยืนงงทำอะไรไม่ถูก แจจุงยกนิ้วขึ้นมาลูบริมฝีปากเบาๆ
“นายกล้ามากน่ะ ชอง ยุนโฮ! หึ หึ !”แจจุงสถบออกมาพร้อมกับ แสยะยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว
“นายโดนดีแน่ ! ชอง ยุนโฮ!”
~~~~~~~~~~~~~ i love you my dear~~~~~~~~~~~
ที่สตูดิโอ
วันนี้เป็นวันที่ จุนซูและยูชอนมาลองเสื้อผ้ากันเพราะพรุ่งนี้จะต้องเดินทางไปเกาะเซจู ตลอดหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาจุนซูและยูชอนไปได้เจอกันเลย เลยทำให้จุนซูรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกเพราะอะไรถึงได้ตื่นเต้นนักหนา จุนซูอยู่ภายในห้องแต่งตัวที่มี ยูชอน แจจุง ทีมงาน 2 คน
“เป็นไงบางครับ ฟิต ไปมั้ย ครับ คุณ ยูชอน” แจจุงถามขึ้นในขณะที่มองดูยูชอนที่ใส่ชุดที่ตัวเองออกแบบ
“อืม… ผมว่าก็พอดีแล้วนิครับ” ยูชอนพูดขึ้น แจจุงยิ้มให้ยูชอนแล้วเดินมามองดูรอบตัวของยูชอน
“งั้นก็คงไม่มีปัญหาอะไรที่จะต้องแก้แล้ว อ้าว!จุนซูล่ะแต่งตัวเสร็จหรือยังล่ะ?” แจจุงหันไปทีห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่จุนซูเข้าไปเปลี่ยน
“ เสร็จแล้วฮะ!” จุนซูเปิดประออกมาพร้อมกับชุดคล้ายๆกับยูชอน แต่มันทำให้จุนซูดูน่ารักแบบเด็กๆ ยูชอนหันมาดูจุนซูที่ตอนนี้กำลังเดินเข้ามาหาแจจุง ยูชอนยกยิ้มที่มุมปาก ‘ ก็น่ารักดี’ ยูชอนคิดอยู่ในใจ
“ ว้าว! จุนซูของ ปาป๊า น่ารักจักเลยย” แจจุงจับตัวจุนซู หมุนซ้ายที่ขวาที จนจุนซูหัวเราะออกมา
“คริ คริ คริ ฮ่า ปาป๊าจุนซูปวดหัวไปหมดแล้วอ่ะ ฮ่า” แจจุงยิ้มหยุดหมุนตัวจุนซู แจจุงจับตัวจุนซูให้มายืนข้างๆยูชอนแล้วส่วนตัวเอง เดินถอยออกมานิดนึง ยกมือขึ้นมากอดอกมองดูจุนซูและยูชอนที่ยืนคู่กัน แล้วทำหน้าครุ่นคิดอยู่เงียบๆ ทำให้จุนซูและยูชอนสงสัยว่าแจจุงเป็นอะไร จุนซูหันมามองหน้ายูชอน และหันกับไปมองหน้า แจจุง
“ปาป๊า! เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” จุนซูถามขึ้น
“มันเหมื่อนจะขาดอะไรไปใช่มั้ยแจจุง” เสียง ของเออิตะ ที่เข้ามายืนตั้งนานแล้วแต่แจจุงไม่ได้สังเกตเห็น
“ อืมม…ใช่ อ้าว! นายเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรอ่ะ” แจจุงร้องขึ้นเมื่อหันไปเจอเข้ากับ เออิตะ เออิตะ ยิ้มให้แจจุง แล้วหันไปที่ จุนซูและยูชอน แล้วพูดขึ้น
“คุณยูชอนช่วยเดินมาอยู่ข้างหลังของจุนซูแล้ว ยกมือขึ้นมากอดคอจุนซูหน่อยซิครับ” ยูชอนฟังที่ เออิตะ พูดแล้วพยักหน้าเป็นอันว่าเข้าใจ ยูชอนเดินอ้อมไปด้านหลังของจุนซูแล้วยกมือขึ้นมากอดที่รอบคอของจุนซูแบบหลวมๆ จุนซูคงยืนเกร็งตัวแข็ง แต่ใจมันซิดัน เต้นตุบๆ ตุบ ให้ตายซิ
“อืมม.. จุนซูอย่าก้มหน้าซิเงยหน้าขึ้นหน่อยยิ้มเหมื่อนกำลังสนุกอยู่กับพี่ๆหรือเพื่อนๆ.” จุนซูได้ยินที่ เออิตะพูดก็เงยหน้าขึ้นมองมาที่แจจุง แจจุงยิ้มให้จุนซู แจจุงทำท่าให้จุนซูยิ้ม ร่างบางพยามยิ้มแต่มันก็เหมื่อนยิ้มที่ฝืนๆ เออิตะ หยิบกล้องขึ้นมาถ่ายรูปไว้
แชะ แชะ แชะ! เออิตะ ถ่ายรูปเก็บไว้2 .3ใบ
“ โอเค ครับขอบคุณมาก คุณ ยูชอน จุนซูด้วยน่ะขอบใจ” เออิตะ ยิ้มให้ยูชอนและจุนซู ก่อนที่ ยูชอนจะปล่อยมืออกจากร่างบาง ยูชอนก็ก้มลง กระซิบที่ข้างหูของจุนซูทำปลายจมูกชนเข้ากับแก้มของจุนซู
“ เอ๊ะ!” จุนซูร้องขึ้นมาเบาๆ
“เขินเหรอเจ้าตัวเล็ก”พูดจบยูชอนก็ค่อยๆปล่อยแขนออกจากจุนซูแล้วเดินไปหาแจจุงเออิตะ
“คนบ้า!” จุนซูยกมือขึ้นมาลูบแก้มของตัวเอง ทำมั้ยหน้าถึงได้ร้อนผ่าวอย่างนี้น่ะ และทำไมใจถึงได้เต้นแรงแบบนี้อ่ะ เฮ้ย!เราเป็นอะไรไปนิ จุนซูยกมือขึ้นมาตบที่อกของตัวเองเบาๆๆ
“จุนซู ! มานี้เร็วมัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นล่ะ” แจจุงตะโกนเรียกจุนซู
“ครับกำลังจะไปเดี๋ยวนี้แล้วครับ” จุนซูวิ่งมาหา แจจุงที่ตอนนี้ยืนอยู่กับ เออิตะ ยูชอน และ ฮีชอลที่เดินเข้ามาที่หลัง
“พรุ่งนี้เราจะไปถึงสนามบินตอน 10 โมงเช้าน่ะ เออ! แล้วคุณยูชอนจะไปยังไงให้ทางเราไปรับมั้ยครับ” ฮีชอนถามขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ พี่ ยุนโฮคงเอารถไปจอดไว้ที่สนามบินครับ คุณ ฮีชอลไม่ต้องห่วงหรอกครับ” ยูชอนยิ้ม
“เออ! ผมมายังไม่เห็น ผู้จัดการ ชองเลย เขาไปไหนล่ะ” ฮีชอลถามขึ้น
“ออ..พอดีพี่เขามีงานด่วนนะครับวันนี้เลยไม่ว่างมาด้วย” ยูชอนพูดขึ้นด้วยเสียงเรียบ
“ หึ! จงใจจะหลบหน้าซิท่า ไอ้คนฉวยโอกาส” แจจุงสถบออกมาเบาๆ
“งั้นจุนซู กับ คุณยูชอนไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันได้แล้ว จะได้กลับกัน” ฮีชอลพูดขึ้น
“ออ! คุณ ยูชอน กับจุนซู พวกคุณรู้ใช่มั้ยว่าเราถ่ายรูปครั้งนี้ คอนแซ็ปว่าอะไร” เออิตะถามขึ้น ยูชอนและจุนซูพยักหน้า
“พวกคุณรู้ ว่าเป็นคอนแซ็ปความรักของคู่พี่น้อง คุณยูชอนคงไม่มีปัญหาอะไรเพราะเป็นนักแสดงอยู่แล้ว แต่จุนซูต้องพยามหน่อยน่ะต้องทำให้เหมื่อนว่าเราเป็นพี่น้องที่สนิทกันลองไปคิดเอาว่าจะทำยังไง ถ่ายภาพออกมาจะได้จะดูสวยและเป็นธรรมชาติที่สุด พอจะทำได้มั้ยจุนซู” เออิตะมองหน้าจุนซู ร่างบางมีสีหน้าวิตกกังวลจนถอยหายใจออกมานิดนึง ก่อนที่จุนซูจะพูดอะไร อยู่ๆ ยูชอนก็พูดขึ้นมา
“ไม่เป็นไรครับสำหรับเรื่องของ คุณจุนซูเดี๋ยว ผมจะคอยบอก ให้เองครับ” ยูชอนยิ้มให้ เออิตะ
“เออ! ‘งั้นก็ดีล่ะซิที่คุณยูชอนคอยสอน จุนซูจะได้ทำงานง่ายขึ้นดีๆๆเลย ฝากด้วยน่ะคุณยูชอน จุนซูยังไม่เคยทำงานด้านนี้เลยอันนี้ถือว่าเป็นงานแรกเลยน่ะเนี่ย จุนซูไม่ขอบคุณยูชอนหน่อยล่ะเรา ” ฮีชอลพูดขึ้น จุนซูได้ยินที่ฮีชอลบอก ก็หันกับไปมองยูชอนที่ตอนนี้ยืนนิ่งอยู่ข้างๆเออิตะ
“เออ…คือขอบคุณน่ะครับ” จุนซูพูดเสียงเบา ยูชอนยกยิ้มที่มุมปาก
“ไม่เป็นไรครับ” ยูชอนพูดขึ้น
“ยังไงก็ฝากจุนซูด้วยน่ะครับ งั้นไม่มีอะไรเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเราก็แยกกันเลยน่ะพรุ่งนี้เจอกันที่สนามบินน่ะ” เป็นแจจุงพูดขึ้น
จุนซู กับยูชอนเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จต่างคนต่างก็เดินออกมาเพื่อจะกลับ ยูชอนเห็นจุนซูเดินออกมาก็หยุดรอ อยู่ที่หน้าประตูทางออก เพราะตอนนี้แจจุงออกไปเอารถมาจอดรับจุนซูที่หน้าสตูดิโอ จุนซูรีบเดินออกมาไม่ทันสังเกตว่ายูชอนยืนอยู่ทีข้างประตูทางออก
!หมับ!
“ จะรีบไปไหน เจ้าตัวเล็ก!” อยู่ๆแขนจุนซูก็ถูกจับเข้าอย่างเร็ว จนจุนซูตกใจ
“เฮ้ยย!” จุนซูหันกลับไปมองว่าใครเป็นคนจับเขา พอเงยหน้าขึ้นไปก็เจอกับ ยูชอนเป็นคนจับมือเขาไว้
“ คุณ…ยูชอน!” จุนซูตกใจเบิกตาขึ้นอย่างตกใจ
“อืมม…ใช่ฉันเอง ตกใจเหรอไงเจ้าตัวเล็ก หึ”
“ก็ใช่น่ะซิ เล่นอะไรก็ไม่รู้ ผมตกใจหมดเลย ” จุนซูพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ หึ หึ งั้นฉันต้องขอโทษด้วยไม่คิดว่าเราจะขวัญอ่อนแบบนี้”
“ไม่เป็นไรครับ คุณ ยูชอนมีอะไรหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มีอะไรผม จะรีบไปหาปาป๊าเพราะปาป๊าผมรออยู่ครับ ออ! และช่วยกรุณาปล่อยมือผมด้วย” ยูชอนไม่พูดอะไร แถมยังดึงจุนซูเข้ามาใกล้ๆอีก จนจุนซูต้องเอียงหน้าหลบ ยูชอนยกยิ้ม
“ไม่มีอะไรมากหรอกเจ้าตัวเล็ก เพียงแต่จะบอกว่า เรื่องที่ฉันจะสอนเราฉันคิดค่าสอนด้วยน่ะ”
“ค่า..สอน ก็คุณเป็นคนบอกเองว่าคุณจะคอยบอกผม ผมไม่ได้บอกให้คุณทำสักหน่อย” จุนซูพูดเสียงแผ่ว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า อะไรกันจะสอนให้ มันก็ต้องมีค่าตอบแทนหน่อยซิถึงจะถูกจริงมั้ย”พูดไม่พูดเปล่า ยูชอนดึงจุนซูให้เข้ามาใกล้อีกจนจุนซูเริ่มรุ้สึกกลัวขึ้นมา
“แล้..ว คุณต้องการอะไรล่ะ! ถ้าแพงมากผมคงไม่มีปัญญาหามาให้คุณหรอกน่ะ ”
“ไว้ถึง เวลานั้น ฉันจะบอกเราเอง ว่าฉันอยากจะได้อะไร!” ยูชอนค่อยๆคลายมือที่จับข้อของมือจุนซูออก พอจุนซูหลุดจากการจับของยูชอนก็รีบวิ่งปรือลงไปทันที ยูชอนยืนมองจุนซูวิ่งไป ก็ยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเลห์
“ฉันจะทำยังไงกับเราดีน่ะเจ้าตัวเล็ก” ยูชอนเอามือขึ้นมาทาบลงไปที่หน้าอกของตัวเองที่ในตอนนี้มันเต้นแรงจนทำให้ได้ยินเสียงของหัวใจที่เต้น ตุบ ๆ
TBC 8
ฝากงานด้วยจ้าเราจะเอาฟิคไปขายในงานนี้จ้าKorea Season Y & Fiction 2
รายละเอียดของงานจ้า http://korea-season.exteen.com/20110309/korea-season-y-fiction-2
กิจกรรมพิเศษ ร่วมอวยพรวันเกิดย้อนหลังให้แก่ Micky Yuchun [TVXQ! : JYJ]
ความคิดเห็น