คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5
สวัสดีรีดเดอร์ทุกคนจ้า
[ FIC YOOSU ]I LOVE YOU MY DEAR [รักวุ่นๆฉับบ Kim Junsu]
By: punjunjae
ตอนที่ 5
ก๊อก..ก๊อก..!
“ เชิญครับ”
แก๊รก!
“อ้าว! ผ้จัดการชอง คุณยูชอน เชิญ!ครับมากันแต่เช้าเลยน่ะครับนี่ยังไม่ถึงเวลานัดเลยนิครับ” ฮีชอลยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา
“พอดีช่วงเช้าไม่มีงานอะไรครับ” ยุนโฮพูดขึ้น
“งั้นเชิญนั่งครับแล้วนี่ทานอะไรกันมาหรือยังครับ”
“ออ..เรียบร้อยมาแล้วครับคุณฮีชอลไปต้องหว่งครับ”ยุนโฮยิ้มให้ฮีชอลแล้วนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ให้ยูชอนนั่ง ฮีชอลยิ้มแล้วนั่งลงเอื้อมไปหยิบแฟ้มขึ้นมา
“งั้น คุณ ชองและคุณ ยูชอนดูแฟ้มแบบเสื้อผ้าไปพลางๆก่อนแล้วกันน่ะครับ เดี๋ยวสักครู่แจจุงก็คงจะเดินทางมาถึงครับ”
“ไม่เป็นไรครับพอดีพวกผมมาเร็วไปหน่อย ออ! แล้วคุณฮีชอล เรียกผมว่า ยุนโฮดีกว่าน่ะครับ”ยุนโฮยิ้ม
“อืม..เอาอย่างนั้นก็ได้ครับ” ฮีชอลยิ้ม
! แอ๊ด!
“น้า ฮีชอลลลล! จุนซูมาแล้วครับผม!” เป็นจุนซูที่เปิดประตูเข้ามาพร้อมตะโกนเรียกฮีชอลเสียงดังโดยที่มีแจจุงเดินตามเข้า แต่จุนซูต้องหยุดอึ่ง ยืนอยู่กลับที่เพราะสายตาเหลือบไปเห็น ยุนโฮ กับยูชอนที่นั่งอยู่ภายในห้อง จุนซุส่งยิ้มเขินๆมาให้คนทั่งสอง
“ เอ่อ ..คือว่า ขอโทษครับ” จุนซูก้มศรีษะลงเล็กน้อยแล้วค่อยๆเดินไปหลบอยู่ข้างหลังของแจจุง ฮีชอลขำท่าทางของจุนซูเลยส่งเสียงเรียกขึ้น
“จุนซูมาหาน้า มา” ฮีชอลลุกขึ้นเรียกจุนซูให้เดินมาหา จุนซูค่อยๆเดินออกมาจากหลังของแจจุงแล้วเดินค่อยๆเดินมาหาฮีชอลที่ยืนรออยู่ แจจุงยิ้มส่ายศรีษะไปมา
“ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ส่งเสียงดังไปหน่อย” เป็นแจจุงที่พูดขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ จริงไม ยูชอน!” เป็นยุนโฮที่พูดขึ้น โดยที่ตัวเองหันไปสะกิดยูชอนที่นั่งดูแฟ้มโดยที่ไม่สนใจอะไร ก็แค่เหลือบสายตามามองจุนซูนิดนึง พอยุนโฮสะกิดก็ได้แต่พยักหน้า
“เอา ล่ะ ไหนๆมากันครบแล้วเราจะได้ประชุมกันเลย อ้าว! ฮอยงจุง อ่ะแจจุง”
“พอดีมีลูกค้าเข้ามาดูงานที่ร้านครับฮยองจุงเลยต้องอยู่ที่ร้านครับพี” แจจุงพูดขึ้นในขณะที่นั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆยุนโฮ ยุนโฮมีอาการตกใจที่จู่ๆแจจุงก็มานั่งใกล้ตัวเองทำให้ยุนโฮต้องขยับเก้าอี้ให้ห่างกับแจจุง จนแจจุงทำหน้าสงสัยงงกับอาการของผู้จัดการชองคนนี้เจอเขาที่ไรต้องทำท่าทางเหมื่อนรังเกียจเขาสะเต็มประดา
จนยูชอนที่นั่งอยู่ข้างๆนึงแปลกใจ ในอาการของยุนโฮ
“นี่พี่เป็นอะไร ห๊ะ” ยูชอยนก้มลงมากระซิบ
“เปล่า” ยุนโฮพูดเสียงเบา
“อ้าวล่ะทุกคนงั้นเราเริ่มการประชุมกันเลยน่ะ ” ฮีชอลพูดขึ้น
“ก่อนอื่น ผมต้องของแนะนำให้รู้จักกันก่อนน่ะ นี่ คือ คิมจุนซู ที่จะมาถ่ายแบบรวมกันกับคุณ ยูชอน” ฮีชอลจับจุนซูให้มายืนอยู่ข้างหน้า
“สวัสดีครับ ผม คิม จุนซูขอฝากตัวด้วยน่ะครับ” จุนซูพูดขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มน่ารักไปให้ ยูชอนลุกขึ้นยืน
“ ฉัน ปาร์ค ยูชอน ยินดีที่ได้รู้จัก ขอฝากตัวเช่นเดียวกัน เจอกันอีกแล้วน่ะเจ้าตัวเล็ก” ยูชอนยกยิ้มที่มุมปาก จ้องหน้าคนที่ถูกเรียกว่าตัวเล็ก จุนซูได้ยินที่ยูชอนเรียกตัวเองว่าตัวเล็กก็หน้ามุ่ยขึ้นมาทันที่
“ผมไม่ใช่ชื่อตัวเล็กสักหน่อย ชิส์” จุนซูสถบขึ้นมาเบาๆ
“จุนซูมานั่งนี่มา”เป็นแจจุงที่เรียกจุนซูให้มานั่งใกล้ตัวเอง จุนซูเดินมานั่งลงข้างๆแจจุง ยูชอนเห็นจุนซูนั่งลงตัวเองก็นั่งลงตามเดิม
“เอาล่ะรู้จักกันแล้ว เออ แจจุงเรื่องเสื้อผ้าของจุนซูเซ็ตแรกจะเสร็จเมื่อไร”
“ถ้าอย่างเร็วคงประมาณ อาทิตย์หน้าเซ็ตแรกคงเสร็จเรียบร้อยครับ”
“งั้นเหรอ อืม.. งั้นเซ็ตแรกเราถ่ายที่เกาหลีก่อนแล้วกัน แล้วเซ็ตสองถึงสามไปถ่ายที่ต่างประเทศ พวกคุณว่ายังไงกัน” ฮีชอลถามขึ้น
“อืม ..ผมก็ว่าดีเหมื่อนกัน เพราะจุนซูยังไม่เคยถ่ายแบบแฟชั่นเลย ให้ลองถ่ายที่ เกาหลีก่อนจะได้ชิน” แจจุงพูดขึ้น
“พี่ก็ว่าดีน่ะ จุนซูจะได้คุ้น เออ แล้วทางคุณยูชอน และคุณยุนโฮว่าไงครับ” อีชอลถามขึ้น
“ทางผมไม่มีปัณหาอะไร ที่ไหนก็ได้เครับแล้วแต่ทางคุณ ฮีชอลจัดมาครับ เอ่ย..แล้วเราจะไปถ่ายที่ประเทศไหนบ้างครับ”ยุนโฮถามขึ้น
“ว้า! ต้องขอโทษด้วยผมลืมบอกไปเลย ผมนี่แย่จัง” ฮีชอลพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรผมเข้าใจครับ” ยุนโฮพูดขึ้น
“เราจะไปถ่ายที่แคนนาดา และณี่ปุ่น ครับ”
“ทางคุณยุนโฮและคุณ ยูชอนมีปัณหาอะไรหรือเปล่าครับ บอกทางเราได้เลยน่ะครับ”
“ไม่ครับ” ยูชอนยิ้มที่มุมปาก
“ส่วนพรุ่งนี้ตอนบ่ายๆ ถ้าคุณยูชอนไม่ติดงานอะไรก็เข้ามาลองใส่เสื้อผ้าเผื่อจะต้องแก้ไขอะไรบ้าง.”แจจุงพูดขึ้น
“อืม งั้นผมขอเป็นช่วงเย็นดีกว่าน่ะครับเพราะพรุ่งนี้เช้าถึงบ่ายผมคงอยู่ที่ห้องซ้อมครับ” ยูชอนพูดเสียงเรียบ
“อืม ได้ครับ” แจจุงยิ้มให้ยูชอน
“ส่วนจุนซู วันนี้ก็เข้าไปวัดตัว ออ..แจจุงอย่าลืมงานคืนนี้น่ะ แล้วนายอย่าลืมพาจุนซูด้วยล่ะจะได้รู้จักทีมงาน”ฮีชอลพูดขึ้น
“รู้แล้วครับ”แจจุงตอบ
“งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วผมกับยูชอนขอตัวก่อนน่ะครับแล้วเจอกันในงานเลี้ยงคืนนี้น่ะครับ” ยุนโฮพูดขึ้นในขณะที่ตัวเองลุกขึ้นยืนพร้อมกับยูชอน
“ออ ..โอเค ครับขอบคุณน่ะครับที่แวะเข้ามา”ฮีชอลลุกขึ้นยืน ส่วนแจจุงและจุนซูลุกขึ้นยืมตาม
“ผมขอตัวน่ะครับคุณแจจุงคุณจุนซู แล้วไว้เจอกันตอนงานเลี้ยงน่ะครับ” ยูชอนพูดขึ้นแล้วเสสายตาไปมองจุนซูที่ตอนนี้ยืนทำหน้านิ่งๆอยู่ใกล้ๆแจจุง
“ครับแล้วเจอกัน” แจจุงยื้มให้ยูชอน และยุนโฮ แต่ยุนโฮกับก้มหน้าลงหลบสายตาของแจจุงจนทำให้ร่างบางนึกสงสัยว่าตัวเองไปทำอะไรให้ยุนโฮไม่พอใจ ตอนไหน
ยุนโฮและยูชอนกลับออกไปจากห้องแล้วคงเหลือแจจุงกับจุนซูอยู่ในห้องทำงานของฮีชอล
“นี่! พี่ว่ามั้ยว่าตาผู้จัดการชองนี่เขาดูไม่ค่อยชอบผมสักเท่าไร”อยู่ๆแจจุงก็ถามขึ้นมา
“หึ…ทำไมแกถึงคิดอย่างงั้นล่ะ”
“ก็พี่ไม่สังเกตเหรอว่าเขาอยู่ใกล้ผมที่ไรเป็นต้องพยามออกห่างอย่างกับตัวผมเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ไม่อย่างเข้าใกล้” ฮีชอลมองหน้าแจจุงแล้วหัวเราะก๊ากกออก
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า สงสัยคงจริงแกคงเป็นตัวเชื้อโรคล่ะมัง ฮ่า ฮ่า”ฮีชอลหัวเราะเสียงดัง จนแจจุงค้อนให้วงโต
“ไม่ขำเลยพี่ หัวเราะอยู่ได้” แจจุงพูดขึ้นด้วยเสียงสะบัด
“เอ่อ...ทำเป็นซีเรียสไปได้ทำมั้ยแกไม่ถามล่ะจะได้หายข้องใจ”แจจุงทำหน้านิ่งคิด
“อืม…จริงด้วย เดี๋ยวคืนนี้ถ้าผมเจอจะถามเลยอยากรู้นักว่าเพราะอะไร งั้นผมกลับดีกว่าจะได้พาจุนซูไปวัดตัวที่ร้านด้วย ไปจุนซูกลับกันได้แล้ว” แจจุงพูดจบก็ลุกขึ้นยืน ส่วนจุนซูก็ลุกเดินไปหาฮีชอล
“น้าฮีชอลจุนซูกลับก่อนน่ะฮะ” ฮีชอลลุกขึ้นมากอดจุนซู
“จ้า แล้วตอนค่ำๆเจอกันน่ะจุนซู” จุนซูละจากอ้อมกอดของฮีชอล ยิ้มให้ฮีชอลแล้วเดินตามแจจุงออกไป
ย้อนกับมาทางยูชอนกับยุนโฮที่ออกมาจากห้องของฮีชอลแล้วเดินมาขึ้นรถโดยที่ยุนโฮเป็นคนขับขณะรถแล่น อยู่ๆยูชอนก็ถามขึ้น
“พี่เกียด คุณแจจุงเหรอ”
“เห้ย!! ใครบอกแกว่ะ”
“ไม่รู้สิก็เห็นทำถ้ารังเกียดเขาซะขนาดนั้น”
“ก็…คือ..ว่า โอ้ย! แกจะถามทำไมว่ะ!มันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับแกซักหน่อย”
“ทำเป็นโว้ยวายไปได้ไม่ เห็นอยากจะรู้สักหน่อย”
“เอ่อ! ไม่อยากรู้ก็ดีแล้ว นอนๆไปเลยถึงแล้วจะปลุก” ยุนโฮหันกลับไปมองยูชอนที่ตอนนี้เอาศรีษะพิงกับเบาะหลับตา ใครจะกล้าไปบอกว่ะอยู่ใกล้ๆ คุณแจจุงที่ไรไอ้หัวใจบ้ามันเต้นโคมครามซะทุกทีเลยสิน่า เฮ้ย.. ยุนโฮถอนหายใจออกมาเบาๆ
~~~~~~~~~~~~~I LOVE YOU MY DEAR~~~~~~~~~~~
ณ.สถานทีจัดงาน
แจจุงมาถึงงานพร้อมกับจุนซูและฮยองจุง พากันเดินเข้ามาภายในงาน ที่ตอนเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตามีทั้งทีมงานนักข่าวที่คุ้นเคย และสปอร์เซอร์ที่ให้การสนับสนุน
“อ้าว! แจจุงมาแล้วเหรอ” เป็นฮีชอลที่ร้องทักขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาพวกแจจุง
“เพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เองครับ”แจจุงยิ้มให้ฮีชอล
“หวัดดีเจ๊.” เป็นฮยองจุงที่เอ่ยทักฮีชอล
“เป็นไงแกวันนี้มาได้หรือไงทุกทีงานแบบนี้ฉันไม่เคยเห็นหัวแกเลยน่ะ”
“แหม เจ๊ ก็พูดเกินไป วันนี้ผมมาเป็นเพื่อนจุนซูก็เท่านั้นเอง”
“จริงๆแล้วไม่เห็นต้องมาเลยก็ได้ จุนซูก็โตแล้วไม่เห็นจะจำเป็นต้องมีพี่เลี้ยงเลย จริงมั้ย จุนซู”อยู่ๆก็มีเสียงพูดแทรกขึ้นมาโดยที่ฮยองจุงจำได้ดีว่าเป็นสียงใคร ฮยองงจุงหันควับกลับไปมองต้นเสียงด้วยใบหน้าบึ่งตึง
“ใครเขาจุดธูปให้นายมา ห๊ะ!ไอ้โย่งปากปีจอ”ฮอยงพูดขึ้นเสียงสะบัด
“อ้าว..อ้าว ทำไมพูดจาแบบนี้ล่ะครับคุณหน้าหวาน ก็งานนี้เป็นงานขอพี่ผมแล้วทำไมผมจะมาไม่ได้ล่ะครับคุณหน้าหวาน” ชางมินพูดจากวนใส่ฮอยงจุง ฮีชอลเห็นถึงกับถอยใจออกมา เอาอีกแล้วไอ้คู่นี้เห็นกันไม่ได้เลย
“เอาล่ะ เอาล่ะ พอเลยที่นี่มันป็นงานเลี้ยงยังจะมาทะเลาะกันอยู่ได้ไม่อายจุนซูบางหรือไงกัน ห๊ะ ไอ้พวกนี้นี่”
“พี่ก็ดูน้องพี่ดิ”
“พอเลยไปแกไปกับฉัน แยกๆกันซะ จุนซูไปข้างในกันลูก พี่ผมเข้าไปก่อนน่ะ” พูดจบแจจุงก็พาจุนซูฮอยงจุงเข้าไปภายในงาน
“นี่ ชางมิน ฉันขอถามอะไรแกหน่อยทำไมแกชอบแกล้งเจ้าฮยองจุงนักน่ ะฉันไม่เข้าใจแกเลยจริงๆ แต่..เอ้…. หรือว่าแก... จะชอบเจ้าฮอยงจุง นี่! แกไม่ชอบจุนซุแล้วเหรอไง ว่าไงยืนยิ้มอยู่ได้”
“แล้วพี่คิดว่าไงล่ะ” ชางมินพูดจบก็เดินเข้าไปในงานโดยทิ้งให้ฮีชอลยืนโวยวายอยู่คนเดียว
“ไอ้น้องบ้า พูดไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย ไอ้นี้จริงๆเลย”ฮีชอลสถบออกมากอย่างขัดใจ
“นี่ฮยองจุงเมื่อไรแกจะเลิกทะเลาะกับเจ้าชางมินสักที่ทำตัวเป็นเด็กๆกันไปได้ฉันล่ะไม่เข้าใจเลยจริงๆ”แจจุงพูดขึ้นในขณะที่เดินเข้ามาในงาน
“แกก็ช่วยไปบอกไอ้โย่งปากเสียโน่นสิว่าช่วยหุบปากสักที่เวลาเจอฉันอ่ะ”
“เฮ้ย…แกก็เป็นสะอย่างนี้ ระวังน่ะ..เกียดอะไรมักจะได้อย่างงั้นน่ะหึ หึ!.”
“ไม่มีทาง”
“เห้! แจจุง” แจจุงหันไปตามต้นเสียงก็พบเข้ากับผู้ชายสูงโปร่ง
“อ้าว! เออิตะ นั้นนายเหรอ”
“ก็ฉันเองจะเป็นใครไปได้ล่ะ คุณ คิม แจจุง ฮ่า ฮ่า”
“นายมาถึงเกาหลีเมื่อไรไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”
“เมื่อเย็นวาน พี่ฮชอลไปรับนะ นั้นคงเป็นจุนซูสิน่ะ โตเป็นหนุ่นน่ารักเชียว ว่าไง
จำอาไม่ได้เหรอจุนซู”เออิตหันไปมองจุนซุที่ยืนอยู่ข้างแจจุง
“จำได้ครับ แต่อาเออิตะ พูดผิดต้องชมจุนซูว่าหล่อต่างหาก”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาหล่อ ก็หล่อ นี่ ฮยองจุงนายไม่คิดจะทักเพื่อนเก่าสักนิดเลยหรือไงห๊า”
“ฉันไม่อยากจะพูดกับแกอยู่ๆกลับญี่ปุ่นก็ไม่บอกสักคำ”
“เอ่อฉันขอโทษก็ตอนนั้นฉันรีบไปหน่อย”เออิตเสตาไปมองแจจุงที่ตอนนี้ยืนก้มหน้าลงเล็กน้อย
“ขอโทษน่ะครับ เชิญคุณแจจุง และคุณเออิตะ ไปพบคุณ ฮีชอลทางโน่นหน่อยน่ะครับ” แจจุงมองตามไปทางทีพนักงานชี้ไปก็เจอเข้ากับฮีชอลที่พยักหน้าให้ไปหา
“อืม จุนซู ลูกหาอะไรทานอยู่ตรงนี้ ก่อนน่ะเดี๋ยวปาป๊ามาน่ะ”แจจุงหันกับมาพูดกับจุนซู
“โอ เค ครับปาป๊ารีบไปเถอะไม่ต้องหวงผม ผมดูแลตัวเองได้” จุนซูยิ้มให้แจจุง
“งั้นปาป๊าไปน่ะ”แจจุงกำลังจะเดินไปแต่แล้วต้องหันกับมาคว้าแขนฮยองจุงให้เดินตามมาด้วย
“นี่ แจจุงแกจะลากฉันมาทำไมว่ะ”
“เอ่อน่า..ไม่ต้องถามมากแกไปเป็นเพื่อนฉันก็พอ”
เมื่อแจจุงไปแล้วจุนซูเดินหยิบโน่นหยิบกินจนรู้สึกอิ่มเลยเดินออกมาเรื่อยเปิดประตูด้านข้างที่บันไดที่สามารถเดินขึ้นไปข้างบนได้จุนซูเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆจนถึงข้างบนเปิดประตูก็ประทะกับลมเย็นๆทำให้จุนซูรู้สึกสดชื่นจุนซูยิ้มเดินมามองทิวทัดยามค่ำคืนบนดาดฟ้าของตึกสวย
“ว้าว!!!ที่นี่สวยจังเห็นดาวชัดมากๆเลย อ๊า!!สบายยยจังเลย” จุนซูยืนหลับตายกแขนทั้งสองข้างขึ้นให้ลมปะทะกับตัวทำให้เส้นผมปลิวสะบัด แต่ใครจะไม่คิดว่าจะมีคนอีกคนที่อยู่ที่นี่ด้วย ปาร์ค ยูชอนที่หลบออกมาเพราะรู้สึกเบื่อกับผู้คนที่มากหน้าหลายตาจนต้องขอหลบออกพัก ยูชอนอยู่ที่นี้ได้สักพักก็ อยู่ๆก็ได้ยินเสียงพูดของใครบ้างคนทำให้ยูชอนเปิดเปลือกตาขึ้นมามองก็เห็นร่างเล็กที่เขาจำได้ดีว่าเป็นใคร ยูชอนยกยิ้มที่มุมปากนั่งดูการกระทำของจุนซูอยู่เงียบๆ จนกระทั่งจุนซูรู้สึกว่าตัวเองถูกมองจากข้างหลัง เลยหันกลับมามองข้างหลังก็เห็นมีคนนั่งหลับอยู่ที่เก้ายาว จุนซูรู้สึกแปลกใจว่าใครน่ะที่มาแอบหลับ แต่..เอ้ คุ้นๆจัง จุนซูนึก จุนซูค่อยๆเดินเข้าไปหาคนที่แกล้งหลับ จุนซูก้มลงมามองหน้าคนที่แกล้งหลับ
“เอ้..นี่มันคุณยูชอนนี่นา แล้วทำไมมานอนหลับอยู่ตรงนี้อ่ะ หรือว่าไม่สบายอีก” จุนซูพูดออกมาเบาๆ จุนซูยืนสังเกตหน้าตาของยูชอน ร่างบางรู้สึกว่าใบหน้าของยูชอนคล้ายๆกับคนที่เข้าเคยรู้จักแต่พยามนึกยังไงก็นึกไม่ออก จุนซูก้มลงมามองหน้ายูชอนใกล้ๆ แต่ก็ต้องตกใจที่อยู่ๆคนที่หลับกับเปิดเปลือกตาขึ้น
“เห้ย!!”จุนซูร้องขึ้นในขณะที่ตัวเองถูกคนที่หลับลุกขึ้นมาตะหวัดวงแขนกอดเข้าที่เอวจนตัวเองไปอยู่ในออ้มกอดของร่างโปร่งแล้ว
“มาแอบมองคนเขาเวลาหลับคิด จะทำอะไรไม่ทราบ เจ้าตัวเล็ก”
TBC 6
ความคิดเห็น