คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10
By: punjunjae
จุนซูถูกยูชอนดึงลงเตียงโดยที่ตอนนี้จุนซูกับไปอยู่ใต้ร่างของยูชอนโดยที่ร่างโปร่งคร่อมอยู่บนตัวของร่างบาง จุนซูยกมือทั้งสองขึ้นมาดันหน้าอกของยูชอนไว้
“คุณ..จะทำอะไร” จุนซูถามเสียงสั่น
“ก็นายบอกเองว่าจะให้ฉันยืมไหล่ไงจำไม่ได้แล้วเหรอ” ยูชอนพูดอย่างเจ้าเลห์
“เออ..จำได้ แต่…ว่า คุณก็ลุกออกไปจากตัวผมสิมาจับให้ผมนอนทำไม!แล้วอย่างงี้ผมจะให้คุณซบไหล่ได้ยังไงล่ะ!” ยูชอนยิ้มมองดูสีหน้าของจุนซูที่ตอนนี้แก้มเป็นสีแดงเรื่อแลดูน่ารัก
“ทำไมจะไม่ได้ก็ทำแบบนี้ไง” ยูชอนพูดจบร่างโปร่งก็เอนตัวลงนอนข้างๆจุนซูโดนที่ไม่ลืมดึงตัวจุนซูเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดโดยที่ตอนนี้หน้าของจุนซูซบอยู่ที่อกของยูชอนแขนแกร่งกระชับเอวของร่างบางให้แนบชิดเข้ามาใกล้กับตัวของยูชอนให้มากขึ้น
“ เอ๊ะ!” จุนซูร้องขึ้นอย่างตกใจ
“จุนซูฉันขอกอดนายแบบนี้จะได้มั้ย”ยูชอนถามเสียงแผ่ว จุนซูได้ยินที่ยูชอนพูดก็เงยหน้าขึ้นมามองก็พบเข้ากับแววตาเศร้าๆ โอ๊ย!อยากจะบ้าตายได้โปรดอย่าทำเสียงแบบนี้ได้มั้ยเพราะมันทำให้เราใจอ่อนทุกเลยสิน่าแล้วดูทำหน้าเข้าสิแล้วอย่างงี้จะไม่ยอมได้ไงว่ะเนี่ย!เฮ้ย…
“เออ…คือว่า..ก็ได้” จุนซูตอบออกไปเบาๆ ยูชอนได้ยินที่ร่างบางบอกก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ทำให้ตอนนี้ใบหน้าน่ารักของจุนซูแนบอยู่กับอกของยูชอนมือที่เคยดันหน้าอกของร่างโปร่งไว้ก็ค่อยๆปล่อยให้ตกอยู่ข้างๆตัว ยูชอนรู้สึกได้ถึงแรงสั่นเทาของร่างบาง ร่างโปร่งยิ้มที่มุมปากแล้วก้มหน้าลงมาจนปลายจมูกชนเข้ากับปลายจมูกของจุนซู
“กลัวเหรอตัวเล็ก”ยูชอมถามขึ้น จุนซูได้ยินที่ยูชอนถามก็ส่ายศีรษะไปมา
“เปล่าสักหน่อย”ร่างบางตอบเสียงอ่อมแอ่ม ยูชอนยิ้ม นี้ขณะไม่กลัวยังตัวสั่นขณะนี้เลยนะและถ้ากลัวจะขณะไหนเนี่ยเจ้าตัวเล็ก ไม่รู้ทำไมถึงได้รู้สึกอุ่นใจเมื่ออยู่ใกล้คน คนนี้นัก รู้สึกอบอุ่น รู้สึกสบายใจ เพราะอย่างนี้ใช่มั้ย ยูฮวานที่นายเคยบอกไว้ว่า คิม จุนซู เป็นคนพิเศษที่ทำให้ใครๆที่อยู่ใกล้ๆแล้วทำให้รู้สึกสบายใจและไม่อยากจากไปไหน หึ!คงจะเป็นอย่างที่นายบอกจริงๆนั้นแหละ เพราะตอนนี้พี่ชายคนนี้ของนายก็ไม่อยากจะปล่อย คิม จุนซู คนนี้ให้ออกจากอกพี่ไปเลย…ยูฮวานถ้าพี่จะบอกว่าพี่เริ่มชอบ จุนซู ของนายเข้าแล้ว นายจะโกรธพี่มั้ยยูฮวาน….ยูชอนคิดอยู่ในใจ...
“เออ…ถ้าคุณยูชอนกอดผมแบบนี้แล้วคุณจะนอนหลับมั้ยและคุณจะฝ้นร้ายอีกหรือเปล่าฮะ” ยูชอนยิ้มกับคำถามของจุนซู
“ฉันก็ไม่รู้เหมื่อนกัน ทำไมนายถึงถามแบบนี้ล่ะ”
“ก็ ผมไม่อยากให้คุณ ยูชอน นอนไม่หลับละก็ฝันร้ายนิครับ” ยูชอนได้ยินคำตอบถึงกับอมยิ้มกับคำตอบซื่อๆของจุนซู
“ถ้าอย่างงั้นนายก็ต้องให้ฉันกอดนายถึงเช้าจะได้รู้ว่าฉันจะฝันร้ายมั้ย ออ! และต่อไปนี้ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณน่ะเรียกฉัน ยูชอนก็พอเข้าใจมั้ยเจ้าตัวเล็ก” จุนซูได้ยินที่ยูชอนพูดก็หน้ามุ้ย
“ทำไม..คุณ…เออ ยูชอนชอบเรียกผมว่าตัวเล็กอ่ะผมไม่ได้ตัวเล็กสักหน่อย ชิส์!”
“หึ หึ! นายก็ตัวเล็กกว่าฉันก็แล้วกัน เจ้าตัวเล็ก ฮ่า ฮ่า”ยูชอนหัวเราะขึ้นมาทำให้จุนซูเงยหน้าขึ้นมามองอย่างงอนๆ
“ผมไม่อยากพูดด้วยแล้ว ชิส์” จุนซูก้มหน้าลงไปอยู่ที่อกของยูชอนตามเดิม
“โกรธเหรอ? จุนซูนายรู้มั้ยว่าตัวนายอุ่นจัง” จุนซูได้ยินที่ยูชอนถาม
“ไม่รู้ แต่ตัวยูชอนก็อุ่นเหมื่อนกันน่ะ”จุนซูพูดขึ้นเบาๆ
“ข้างนอกมีหิมะตกด้วยล่ะ จุนซูเห็นมั้ย” ยูชอนมองออกไปที่หน้าต่างก็เห็นหิมะโปรยปลายลงมา
“จะเห็นได้ยังไงอ่ะก็ ยูชอนกอดอยู่แบบนี้” จุนซูพูดขึ้น ทำให้ร่างโปร่งอมยิ้มกับคำตอบ
“ฮ่าๆ จริงด้วยสินะ นายอยากเห็นมั้ย” จุนซูส่ายศรีษะ
“เมื่อกี้นี้ผมเห็นแล้ว”จุนซูตอบเสียงแผ่ว จุนซูเริ่มมีอาการง่วงนอนแล้วก็บอกแล้วว่าท้องอิ่มหนังตาเริ่มหย่อนและยิ่งโดนอกอุ่นๆมีเหรอ คิม จุนซูจะไม่หลับได้ไง เปลือกตาค่อยๆปิดลงอย่าช้าๆ
“จุนซูนายเคยนอนกอดใครแบบนี้มั้ย?” ไม่มีเสียงตอบ
“----เงียบ--- ฟิ้ว…” ยูชอนผละอ้อมกอดออกมาเล็กน้อยก้มลงมองดูคนที่อยู่ในอ้อมกอดที่ตอนนี้เปลือกตาปิดสนิทหลับตาพริ้ม แล้วยิ้มในความไร้เดียงสาของจุนซู
“อืม..หลับง่ายซะจริงน่ะเจ้าตัวเล็ก หึๆ…”ยูชอนเอื้อมไปหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ตัวเองและจุนซูจับศรีษะของร่างเล็กให้ขึ้นมาหนุนไหล่ของตัวเองร่างโปร่งก้มลงไปกดจูบเบาๆไปที่ริมฝีปากบาง
“กู๊ดไนท์นะเจ้าตัวเล็ก”ยูชอนล่ะจากริมฝีปากบางเลยขึ้นมากดจูบลงไปที่หน้าผากมลแล้วล้มตัวลงนอนกระชับคนที่อยู่ในอ้อมกอดให้เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้นแล้วค่อยปิดเปลือกตาลงเข้าสู่ห้วงนิทรา….
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~i love you my dear~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
แสงแดดยามเช้าทีส่องเข้ามาภายในห้อง ทำให้ยูชอนรู้สึกตัวตื่นรู้สึกเมื่อยและชาที่แขนก้มลงมองร่างบางที่นอนซุกหน้าอยู่กับแผ่นอกอุ่นมือทั้งสองข้างของจุนซูยกขึ้นมากอดแขนของยูชอนไว้ร่างโปร่งค่อยๆดึงแขนของตัวเองออกจากการกอดรัดของจุนซูทำให้จุนซูเหมื่อนถูกขัดจังหวะในการนอน
“อืม…จะนอนอ่ะ…ขออีกนิดน่ะปาป๊า…”ยูชอนได้ยินที่จุนซูละเมอ ก็อดอมยิ้มไม่ได้ก้มลงมองเสี้ยวหน้าของร่างบาง ยูชอนยกปลายนิ้วแกร่งเกลี่ยไปที่แก้มใสเบาๆ แต่การกระทำแบบนี้ทำให้คนขี้เซ้าเริ่มรู้สึกตัวแพขนตายาวพยามกระพริบถี่ขึ้นเปลือกตาค่อยๆเปิดขึ้นอย่างช้าๆ สิ่งที่จุนซูเห็นเป็นอย่างแรกก็คือใบหน้าของยูชอนอยู่ใกล้แทบจะชนกับใบหน้าของตัวเองทำให้สีหน้าของจุนซูตอนนี้เป็นสีแดงอมชมพูดูน่ามองยิ่งขึ้นในสายตาของยูชอน ร่างโปร่งยิ้ม
“ อรุณสัวัสดิ์ ขอโทษที่ทำให้ตื่น ”
“อรุณสัวัสดิ์ ยูชอนตื่นนานแล้วเหรอฮะ”จุนซูถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อมแอ่ม ทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรงขึ้นน่ะเมื่อได้อยู่ใกล้ๆกับยูชอนนะ จุนซูยกมือขึ้นมาทาบที่หน้าอกของตัวเอง
“หืม..ไม่นานหรอก ขอบใจมากน่ะจุนซูเมื่อคืนฉันนอนหลับสนิทโดยที่ไม่ฝันร้ายเลย ”
“จริง!!เหรอ เห้! ดีจังเลย!”จุนซูลุกขึ้นนั่งอย่างเร็วยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาจับที่แก้มของยูชอนอย่างลืมตัว ยูชอนยิ้มขำๆในอิริยาบถของจุนซู ร่างโปร่งยกมือขึ้นมาทับมือของจุนซูที่จับแก้มตัวเองไว้แล้วกุมมือของร่างบางไว้ ยูชอนค่อยๆลุกขึ้นมานั่งข้างๆจุนซู
“เออ…คือว่า ขอโทษ ผมลืมตัวไปหน่อยฮะ”จุนซูยิ้มเขินๆ
“แล้วจุนซูล่ะหลับสบายมั้ย”
“สบายมากๆเลยแถมยังอุ่นด้วยน่ะ”จุนซูพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใสจนยูชอนอมยิ้มในคำพูดของร่างบาง
“มิน่าล่ะแขนฉันถึงได้ชาไปหมดเลยฮ่า ฮ่า”จุนซูเสตาไปมองแขนของยูชอนที่ตัวเองหนุนนอนเมื่อคืนอย่างรู้สึกผิด
“ปวดมากมั้ยฮะ เดี๋ยวจุนซูนวดให้มั้ย” จุนซูก้มหน้าถามขึ้นอย่างเป็นห่วง ยูชอนเห็นถ้าทางของจุนซูแล้วนึกสงสารเขาแกล้งพูดเล่นเท่านั้นแต่กับทำให้ร่างบางคิดมาก ยูชอนเชยคางของจุนซูขึ้นมองใบหน้าน่ารักทีดูตื่นๆกับการกระทำของร่างโปร่ง ยูชอนยกปลายนิ้วขึ้นมาเกลี่ยไปที่แก้มใสเบาๆเกลี่ยไล้ลงมาแตะที่กลีบปากบางและค่อยๆโน้มลงมากดจูบเข้ากับริมฝีบางอย่างเร็ว จนจุนซูตกใจเบิกตากว้างทำอะไรไม่ถูกที่อยู่ๆก็ถูกจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว
! จุ๊บ! ยูชอนล่ะจูบออกมามองหน้าหวานที่ตอนนี้เบิกตากว้างอย่างตกใจ ร่างโปร่งยิ้มขำๆในท่าทางของจุนซู
“เป็นอะไรตกใจเหรอจุนซู”
“คือ…ว่า…ทำไม…ทำแบบนี้ ฮือ ฮือ! นี้เป็นจูบแรกของผมเลยนะ!!!”
TBC 11
ความคิดเห็น