คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1
วันนี้เอาตอนแรกมาลงแล้วน่ะค่ะ
ไม่สนุกอย่าว่ากันน่ะค่ะ^^
ไม่อ่านกันได้เลยจ้า
สนุกหรือไม่สนุกยังไงคอมเม้นบอกกันบาง
น่ะค่ะ
ไว้เจอกันตอนหน้าน่ะค่ะ
[ FIC YOOSU ]i love you my dear [รักวุ่นๆฉับบ Kim Junsu]
by:punjunjae
ตอนที่ 1
“ ! จุนซู! เสร็จหรือยังลูก วันนี้ ปาป๊า รีบนะ”
“กำลังจะลงไปแล้ว ฮะ!”
! ตึก ตึก ตึก!
“ จุนซู! ทำไมวิ่งลงกระไดมาแบบนั้นล่ะ เดี๋ยวก็ได้หกล้มกันหรอก เรายิ่งซุ่มซ่ามอยู่”
“ปาป๊าแจจุง..อ่ะ จุนซู ไม่ล้มหรอกฮะ” จุนซูหันมายิ้มให้ผู้ที่ตัวเองเรียกว่าปาป๊า
“เห็นพูดแบบนี้ทุกทีน่ะเรา เออ! เดียววันนี้ปาป๊าจะไปส่งเราที่ทำงานก่อนแล้วปาป๊าค่อยไปทำงาน”
“ไม่เป็นหรอกฮะ ปาป๊ามีงานด่วน จุนซูไปเองก็ได้ฮะ”
“ได้ไงอ่ะ ลูกของปาป๊าททำงานวันแรกยังปาป๊าก็ต้องไปส่งสิ และอีกอย่างที่ทำงานของจุนซูก็อยู่ห่างกับร้านปาป๊าแค่นิดเดียวเอง”แจจุงหันมายิ้มให้กับจุนซูแล้วหันกับไปหยิบกล่องข้าวสีฟ้าใส่ลงไปในกระเป๋าเป้
“ ก็ได้ฮะ แล้วทำวันนี้ปาป๊าแจ ถึงได้รีบจังล่ะฮะ” แจจุงยังคงเดินไปหยิบโน่นหยิบนี่ยัดใส่กระเป๋าอย่างรีบ ส่วนจุนซูนั่งอยู่บนโซฟามองผู้เป็นพ่อเดินไปเดินมา
“ก็วันนีปาป๊ามีโปรเจกรวมกับนิตยสารชื่อดังนะสิ แถมคนที่จะมาใส่เสื้อผ้าคลอเลคชั่นฤดูหนาวของปาป๊าเขาดังมากเลยน่ะคราวนี้ล่ะ! ทุกคนจะได้รูจักเสื้อผ้าของร้าน 2JJ ฮ่า ฮ่า”
“ แหม..ปาป๊าร้านเราออกจะดังจะตายไปอ่ะใครๆก็รู้จัก แต่เอ้! ใครเหรอฮะที่จะมาเป็นแบบให้กับร้านเราอ่ะ” จุนซูถามขึ้นอย่างสงสัย ก่อนทีแจจุงจะตอบ จู่ๆก็มีเสียงบีบแตร์รถดังขึ้น
!ปี้น ปี้น ปี้น…
“ไปได้แล้วจุนซู ฮอยองจุงเอารถมารับแล้ว” แจจุงหันมาเรียกจุนซู
“รถของปาป๊ายังซ่อมไม่เสร็จเหรอครับ” จุนซูถามขึ้นในขณะที่ลุกขึ้นมาหยิบกระเป๋าเป้ สะพายเข้าที่บ่าและเดินตามแจจุง
“คงจะเสร็จพรุ่งนี้มัง เออ! จุนซูลูกหยิซองเอกสารที่ตั้งอยู่ที่โต๊ะมาให้ปาป๊าด้วยปาป๊าไม่มีมือถือแล้ว” แจจุงยกมือทั้งสองข้างให้ลูกชายดูว่ามือทั้งสองเต็มไปด้วยสำภาระเยอะแยะไปหมด จุนซูส่ายศีรษะไปมาขำถ้าทางของผู้เป็นพ่อ
“ได้ฮะ” จุนซูหักหลังกลับเดินไปหยิบซองเอกสาร และรีบปิดประตูบ้านเดินตามแจจุงออกมาที่หน้าบ้าน ที่ตอนนี้มีรถหรูจอดรออยู่
“สัวสดีครับคุณอาฮอยองจุง วันนี้ลำบากอีกแล้วน่ะฮะ” จุนซูยิ้มพูดทักทาย
“ลำบากที่ไหนล่ะ อาดีใจซะอีก ที่มารับจุนซู” ฮอยงจุงส่งยิ้มหวานมาให้จุนซู แจจุงหันมาเห็นเข้าพอดี
“ ฮะ! แฮ่ม! มากไปแล้วคุณ ฮยองจุงเพื่อนรัก ไปกันได้แล้วเดี๋ยวจุนซูจะสายเร็ว!” แจจุงพูดจบก็คว้ามือจุนซู เปิดประตูรถให้ขึ้นไปนั่งทางด้านหลังของรถส่วนตัวเองมานั่งด้านข้างของคนขับ ฮยองจุงยืนมองเพื่อนรักอย่างขำๆในทางหวงลูกจนออกนอกหน้า แล้วเดินออ้มมาเปิดประตูรถแล้วนั่งประจำที่คนขับแล้วสตาร์รถออกทันที
“เดี๋ยวแวะส่ง จุนซูที่บริษัทชางมินก่อนน่ะแล้วเราค่อยเข้าร้านกัน” แจจุงพูดขึ้น
“เออ! จริงสิ วันนี้จุนซูทำเป็นวันแรกสิน่ะ” ฮยองจุงพูดขึ้น
“ใช่แล้วฮะ จุนซูตื่นเต้นจังเลยกว่าจุนซูจะขอปาป๊าให้มาทำงานอยากสุดด!เลยฮะกว่าปาป๊าจะยอมใจอ่อน”
“ก็ฉันอยากให้ลูกมาทำงานกับฉันนิ แต่เจ้าตัวยุ่งดันไปสมัครงานกับเจ้าชางมินซะแล้วจะปฎิเสธไม่ให้ไปทำ เจ้าตัวยุ่งยืนทำตาแดงๆกระพริบตาปริปๆ ฉันไมอยากจะเห็นคนขี้แยเลยต้องยอม นีถ้าไม่ใช่บริษัทของเจ้าชางมินละก็อย่าได้หวังว่าจะได้มาทำหรอกน่ะ” แจจุงพูดขึ้น
“ก็แหม..ปาป๊าแจจุงของจุนซูใจดีจะตายไป” จุนซูยกมือขึ้นมาโอบรอบคอแจจุงแล้วโน้มลงมาหอมเข้าที่แก้มของแจจุงอย่างรักไคร่
ฟอด!
“แก้มของปาป๊าหอมจังเลย. จุนซูรักปาป๊าที่สุดในโลกเลย...” แจจุงหันมายิ้มให้จุนซู
“ปาป๊าก็รักจุนซูที่สุดในโลกเหมื่อนกันครับ”
“เอาละครับถึงแล้วครับคุณพ่อลูกแห่งปี”ฮอยองจุงพูดขึ้นหลังจากขับรถมาจอดที่หน้าบริษัทของชางมิน
“ถึงแล้วงันจุนซูไปก่อนน่ะฮะ บาย ปาป๊า บาย อาฮยองจุง ไว้เจอกันน่ะฮะ” พูดจบจุนซูก็เปิดประตูลงจากรถลงมายืนอยู่ข้างรถยกมือขึ้นโบกบ้ายบาย แล้วกำลังจะหันหลังเดินเข้าไปในบริษัท
“ ! จุนซู!” เป็นเสียงของแจจุงที่เรียกไว้ แจจุงเปิดจะจกรถลง จุนซูหันกับมายิ้มแล้วเดินมาหาผู้เป็นพ่อ
“ลืม อะไรหรือเปล่าเอ่อ…” จุนซูยิ้มก้มเอียงแก้มให้แจจุง
!ฟอด!
“ตั้งใจทำงานน่ะลูกรัก แล้วตอนเย็นปาป๊าจะมารับ”
“ ! ครับผม! จุนซูไปแล้วน่ะ” พูดจบจุนซูก็วิ่งเข้าไปในบริษัททันที
“ นายเนี่ยน่ะจะกี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยแจจุง”แจจุงหันมามองหน้าฮยองจุงอย่างงงง
“เรื่องอะไร ถ้านายหมายถึงเรื่องจุนซูละก็ ไม่มีทางเปลี่ยนจุนซูคือชีวิตของฉัน”
“ถ้าเกิดว่าวันหนึ่งจุนซูมีคนที่พร้อมจะดูแลจุนซูแทนนาย นายจะว่ายังไง เออ..สมมุติว่า..เป็นฉันอ่ะ แค่สมมุติน่ะ นายจะว่ายังไง” แจจุงหันไปเหลือบตามองฮยองจุงเล็กน้อยแล้วก็นั่งนิ่งจนถึงหน้าร้านของแจจุง แจจุงเปิดประตูรถหยิบกระเป๋าและข้างของของตัวเองมาหอบไว้แล้วปิดประตูลง แจจุงกำลังจะเดินเหมื่อนนึกอะไรขึ้นได้หันกลับมาเคาะกระจกรถ
! ก๊อก ก๊อก ก๊อก ฮยองจุงเปิดกระจกรถลงมาแล้วก้มลงมามอหน้าแจจุง
“เมื่อกี้นี้นายถามฉันว่ามีคนที่พร้อมจะดูแลจุนซูแทนฉัน ฉันจะว่ายังไงใช่มั้ย? แล้วก็สมมุติว่าเป็นนายด้วยนะ หึ..นายอยากรู้ว่าฉันคิดยังไงใช่มั้ย? หึ..ฉันจะบอกอะไรให้น่ะเพื่อนรัก ว่านาย….คงจะต้องข้ามศพฉันไปก่อน จำไว้! แล้วก็รีบเอารถไปจอดได้แล้วรีบตามเข้ามาเร็วด้วย!” พูดจบแจจุงก็เดินเข้าไปในร้านทันที ปล่อยให้คนที่อยากได้คำตอบถึงกับอึ่งอยู่ในรถ..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ i love you my dear~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เมื่อจุนซูแยกกับแจจุงแล้วก็เดินเข้ามาในบริษัท กำลังจะยกมือขึ้นมากดลิฟท์ พอยกมือขึ้นมาก็เห็นซองเอกสารอยู่ในมือ
“เอ้..นี่ของปาป๊านี้นา ! ตายล่ะ!.” จุนซูรีบหันหลังกำลังจะวิ่งออกไปทางหน้าบริษัท แต่ก็หยุดเพราะเสียงเรียกชื่อตัวเองดังขึ้น
“ ! จุนซู!.” จุนซูหยุดเดินหันกับมามองต้นเสียง
“ อ้าว! พี่ชางมิน”
“ว่าไงเรา ห้องทำงานอยู่ทางนี”ชางมินชี้ไปที่ลิฟท์
“สวัสดีครับพี่ชางมิน คือว่าจุนซู จะเอาเอกสารไปให้ปาป๊าแจ ครับ จุนซูลืมให้ปาป๊าแจอ่ะ ”
“ อ้าว! เมื่อเช้าพี่แจจุงมาส่งเราเหรอ”
“ครับ งันจุนซูขออนุญาติเอาไปให้ปาป๊าแจได้มั้ยครับ”
“เอาสิรีบเอาไปให้ปาป๊าเรา แล้วเดียวจุนซูค่อยกลับมาก็แล้วกัน ให้พี่ให้ไปส่งมั้ย”
“ไม่เป็นไรครับ ร้านปาป๊าอยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง จุนซูเดินไปแปบเดียวก็ถึงครับ งันจุนซูไปก่อนนะครับ”
“ระวังตัวด้วยน่ะจุนซูถ้าเราเป็นอะไรไป ปาป๊าเรามีหัวงเอาพี่ตายแน่”
“ครับผม” พูดจบจุนซูก็หันหลังวิ่งออกไปทันที
ที่ห้องทำงานแจจุง
“ผมไม่อยากถ่ายเข้าใจมั้ย!”
“เดี๋ยว! ยูชอน นายจะไปไหน!.”
! ปัง!
“เออ… ต้องขอโทษ คุณแจจุงด้วยน่ะครับ คือว่า...เมิ่อคือ ยูชอนคงนอนไม่พอนะครับต้องขอโทษคุณแจจุงมากเลยนะครับ เดี๋ยวคุณแจจุงรอสักครู่น่ะครับ”
“ไม่ไรครับผมเข้าใจ คุณ ผู้จัดการชองไม่ต้องคิดมากหรอกครับ” แจจุงยิ้ม
“ คุณแจจุงเรียกผมว่า ยุนโฮดีกว่าครับ”
“ งันก็ได้ครับ คุณ ยุนโฮ”
“งันคุณแจจุงรอสักครู่น่ะครับ” ยุนโฮก้มศรีษะลงเล็กน้อยแล้วเดินไปที่เปิดประตูแล้วเดินออกไป
“ได้ตายสิฉันอยากอัดได้นักร้องดังจังเลยว่ะ” ฮยองจุนพูดขึ้นอย่างคนอารมณ์เสีย
“เอาน่าใจเย็นๆ” แจจุงพูดขึ้น
“นายทนได้ยังไง มันยังไม่ทันจะดูแบบเสื้อผ้าแต่ดันแหกปากบอกว่าจะไม่ใส่ มันน่านัก มันคงนึกว่ามันดังมากเลยวางท่าอย่างกับเทวาดา” แจจุงคงนั่งฟังฮอยงจุงป่นอย่างเงียบๆ
จุนซูเดินมาถึงที่ร้าน
“ สวัสดีค่ะ คุณจุนซู”
“ออ.. สวัสดีครับยูจิน”
“มาหาคุณ ปาป๊าเหรอค่ะ”
“ครับผม ปาป๊าอยู่ที่ห้องทำงานเหรอครับ”
“ค่ะ”
“งันจุนซูไปหาปาป๊าก่อนน่ะฮะ”
จุนซูเดินมาเรื่อยๆโดยที่ไม่ทันระวังตัวก็ชนเข้าใครบางคนอย่างแรง
! ตุบ โอ๊ย! จุนซูล้มไปนั่งจุมปุ๊อยู่ที่พี้น
“โอ๊ย! เดินภาษาบ้าอะไร เจ็บอ่ะ”จุนซูพยามลุก พอลุกขึ้นได้ ก็หันมาหาตัวต้นเหตุ ก็เห็นว่าตอนนี้คนที่ชนตัวเองกำลังจะทรุดลงกับพื้น
“เห้! นายเป็นอะไร” จุนซูวิ่งเข้าไปดูคนที่ชนตัวเองนั่งทรุดลงอยู่กับพื้น
“นี่ คุณ เป็นยังบ้าง” จุนซูพยามเข้าไปช่วย
“ช่….วย หยิบ..ยา..ในกระ...เป๋า ให้หน่อย”
“ยา เหรอ อยู่ในกระเป๋า กระเป๋าไหนอ่ะ ออ อันนี้ใช่เปล่า” จุนซูลวงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อเจ๊กเก็ตก็เจอกับขวดพ้นยาสำหรับคนเป็นโรคหอบ รีบส่งให้ทันที พอได้ยาจากจุนซูแล้วก็รีบจัดการกับตัวเองทันที จุนซูนั่งมองคนที่กำลังพ่นยา สังเกตว่าผู้ชายคนนี้หน้าตาหล่อ ใบหน้าขาวซีด แต่ดูแววตาไม่สดใสเลย ใบหน้าดูเหมื่อนคนไร้อารมณ์
“ ขอบใจ”นั้นคือเสียงของคนที่ชนกับจุนซู จุนซูมองคนที่บอกว่าขอบใจแล้วถึงกับถอนหายใจออกมา
“ คุณไม่ต้อง ขอบใจก็ได้ ถ้าใจคุณไม่ได้คิดแบบนั้น” จุนซูลุกขึ้นยืน มองคนที่กำลังพยามลุกขึ้นยืนมัง แล้วก็อดช่วยไม่ได้ จุนซูช่วยจับแขนแล้วช่วยพยุงให้ คนที่ถูกพยุงหันกับมามองหน้าจุนซู
“คุณ จะไปไหนเดี๋ยวผมจะพาไป” จุนซูถามขึ้น
“ช่วยพาไปที่อากาศถ่ายเทสะดวกหน่อยได้ไม”
“อืม..ที่อากาศถ่ายเทสะดวกเหรอ..เออ!งันไปที่สวนหลังร้านก็แล้วกัน” พูดจบจุนซูก็ช่วยพยุงป่วยเดินออกไปทางหลังร้าน จุนซูพามาที่สวนหลังร้านที่จุนซูกับแจจุงช่วยกันจัดสวนให้น่านั่ง จุนซูพาคนป่วยมานั่งที่ม้านั่งข้างต้นไม้ใหญ่
“ขอบใจนะ เจ้าตัวเล็ก” พอคนป่วยนั่งลงได้ก็พูดขึ้น
“ผมไม่ได้ชื่อตัวเล็กสักหน่อย ผมชื่อ คิม จุนซู ลูกของปาป๊าแจจุง” จุนซูพูดเสียงดัง
“ลูกของ แจจุง นาย เป็นลูกของเจ้าของร้านที่นี่เหรอ”
“ใช่แล้ว แล้วคุณมาทำอะไรที่นี้ล่ะ เอ้.. ผมไม่เคยเห็นคุณที่เลย”
“ไม่ใช่เรื่องของนาย” คนป่วยพูดขึ้นอย่างหงุดหงิดแล้วสะบัดหน้าไปทางอื่น
“คุณนี่นะเป็นคนแปลกชะมัด ผมว่าน้า….เวลาคุณยิ้มมันคงจะเท่มากเลยนะ คุณอะ หัดยิ้มซะบ้างนะชีวิตคุณจะได้สดใสมากกว่านี้อีก เอาล่ะ ผมไปดีกว่า คุณอยู่ได้น่ะ ผมไปแล้วน่ะบายครับ” จุนซูยิ้มแล้วโบกมือให้คนที่นั่งอยู่ม้านั่ง ที่ตอนนี้หันกับมามองคนที่พูดแล้วโบกมือให้กับตัวเองก็เห็นรอยยิ้มที่สดใส จนทำให้คนที่นั่งใจเต้นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว.!น่ารัก! อยู่ๆคำนี้ ก็หลุดออกมาจากปากคนป่วย
“ เรา คงได้เจอกันอีกแน่ คิม จุนซู” คนป่วยยิ้มที่มุมปาก
! ปี้ป ปี้ป ปี้ป! คนป่วยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าเป็นใครโทรมา แล้วกดรับ
“(ยูชอน นายอยู่ไหน)”
TBC 2
ความคิดเห็น