ทานตะวันในฤดูร้อน [夏のひまわり]
ขอบคุณนะ ขอบคุณที่เธอได้ทำให้ผมรู้จักกับความรักรูปแบบหนึ่ง -----ทาเทวากิ ทาเครุ (28)
ผู้เข้าชมรวม
616
ผู้เข้าชมเดือนนี้
13
ผู้เข้าชมรวม
616
อัปเดตล่าสุด : 26 ธ.ค. 59 / 00:20 น.
แท็กนิยาย
รักแท้ ซึ้งกินใจ เศร้า แรงบันดาลใจ ญี่ปุ่น หนุ่มญี่ปุ่น จบแล้ว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
สวัสดีค่ะ ไรต์เองนะคะ! ขุดเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะฟังเพลงเพลินๆแล้วพล็อตมันแวบเข้ามาในหัวค่ะ จริงๆอยากจะลองเขียนเรื่องสั้นมานานแล้วเหมือนกัน จนได้เกิดเป็นเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ!!
ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านทานตะวันในฤดูร้อนนะคะ ตัวละครมีแค่สองตัวเท่านั้นค่ะ!
เชิญอ่านได้เลยนะคะ!
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เสียเรไรร่ำร้อปลุัวผมให้ื่นึ้นมา
หน้าร้อนแล้วสินะ ไม่ว่าฤูาละผันผ่านไปอีสัี่รั้
ผม็ไม่มีทาลืมหน้าร้อนในรั้นั้นไ้
มันยัเป็นหน้าร้อนที่ิำอยู่ในหัวใอผมราบนาน
เมื่ออนที่ันอายุ 16 ผมไ้เอับเธอ
เ็สาวผู้มีรอยยิ้มเป็นประาย ผมไม่สามารถลืมรอยยิ้มอเธอไ้เลย เธอนนั้น
มีื่อว่าอัน เ็สาวที่แสนโร้าย เธอป่วยหนั และารแพทย์ไม่สามารถ่วยเธอไ้….
ผมเป็นเพียาิผู้ป่วยท่านหนึ่
ที่มีเหุำเป็น้อแวะมาที่โรพยาบาลแห่นี้เสมอ และในทุรั้ ผม็มัะเอเธอ
ถึแม้ว่าเธอะเป็นโรร้าย แ่รอยยิ้มบนหน้าอเธอ็ไม่าหาย
เธอมัะไปเล่นับพวเ็ๆ เธอเป็นที่ื่นอบอย่ามา อา้วยบุลิอเธอ
ที่รอยยิ้มอยู่เสมอ มันวนให้นอยาเ้าหาเธอัน รวมถึ ัวผมเอ้วย
ผมรวบรวมวามล้าเ้าไปทัเธอ แ่ารพูว่า “สวัสี”
เป็นุเริ่ม้นอทุอย่า พวเรารู้ััน ุยันอย่าสนุสนาน
อันไม่สามารถออาโรพยาบาลไ้ ั้แ่เ็ เธอเล่าให้ฟัว่า
มัะใ้ีวิอยู่แ่ในนี้เสมอ
ที่ผมทำไ้มีเพียแ่เล่าเรื่อโลภายนอให้เธอฟั แน่นอนว่าอันมัฟั้วยวามสนใ
อันมัะอยยิ้มให้ผมเวลาฟัเรื่อภายนอ รอยยิ้มออัน ือสิ่ที่เยียวยาผมเสมอมา
เวลาผมเศร้าใอันเอ็พยายามะ่วยให้ผมร่าเริ เธอือนสำัอผม
หลัาผมรู้ัับอันไ้ 2 ปี
อาารออัน็แย่ลเรื่อยๆ
าที่เยพูุยันอย่าธรรมา ในอนนี้ลับมี [ำแพ] มาวาั้นพวเรา ถึแม้ว่าเราะสามารถพูุยันไ้ปิ
แ่ผมไม่สามารถสัมผัสเธอไ้เลย
เธอเป็นเหมือนนน้อยที่บาเ็บ ำเป็น้ออยู่ในร
ึ่ห้ามใร็ามไปแะ้อ
มีรั้หนึ่ ผมะแวะไปหาเธอแบบไม่ไ้ล่าวล่วหน้า
แ่ันไ้เอับุหมอที่มาูอาารอเธอ
ถึแม้ว่าะเป็นแพทย์ที่เ่แ่ไหน็ไม่สามารถ่วยเธอไ้เลย อนนี้สิ่ที่อันทำไ้
มีเพียแ่ารนอนอยู่บนเียในโรพยาบาลเท่านั้น
หลัาทีุ่หมอออมาแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าอเธอ็่อยๆาหาย น้ำาอเธอ่อยๆเอ่อล้นึ้นมา
เธอร้อไห้… นี่เป็นรั้แรที่เห็นเธอร้อไห้
เมื่อเธอเสียใ ผมเอ็เสียใามไป้วย ผมอยาะ่วยเธอ
อยาะเป็นำลัใให้ อยาะทำให้รอยยิ้มออันอยู่ไ้นานมาว่านี้ แ่้วยำลัอผมอนนี้
ไม่สามารถะ่วยอะไรเธอไ้เลย
ผมยืนหลบอยู่หลัำแพ ไม่ล้าเ้าไปุยับเธอในอนนี้เลย
แ่ผมไม่อยาที่ะเสียใทีหลั วัน่อมาผมพยายามทำให้เธอยิ้ม
พยายามส่ำลัใไปให้อันอย่าเ็มที่
ถึแม้ะมี [ำแพ] ระั้นพวเราไว้ ทำให้พวเราไม่สามารถแะ้อันไ้
แ่ผมรู้สึถึสายใอันอ่อนโยนที่เื่อมพวเราเอาไว้
ผมพยายามที่ะทำให้เธอมีวามสุอย่าเ็มที่ พวเราุยัน หัวเราะ้วยัน
ไ้ทำอะไรอีหลายๆอย่าผ่าน [ำแพ] นั่น
เวลาล่วเลยไปอย่ารวเร็ว นระทั่วาระสุท้ายอีวิเธอ
ในวันนั้น ือวันเิอายุ 18 อเธอ
ผมื้ออวัสุพิเศษเรียมเอาไว้ให้เธอ นั่นือแหวนเิน ใ่แล้ว
ผมัสินใที่ะอเธอแ่าน ผมเินถืออวัในมือไปอย่าเบิบาน
แ่แล้วเมื่อไปถึห้อพยาบาลเธอลับไม่อยู่…
ุพยาบาลวิ่วุ่นันอย่าเ็มที่
แม้แุ่หมเอ็พยายามะ่วยเธอแล้ว
เมื่อสัาไฟหน้าห้อผ่าัับล
ุหมอ็ไ้เิผมเ้าไปุยับเธอเป็นรั้สุท้าย
“อัน…” ผมเรียเธอ
สภาพอนรหน้าผอมูบนหนัแทบะิระู
ผมัริมฝีปาเล็น้อย แ่นรหน้า แม้ในเวลาแบบนี้เธอ็ยัยิ้มให้ผม
“ันอยาให้เธอรับนี่ไว้”
ผมรีบหยิบแหวนวที่เรียมมาให้เธอ านั้น็บรรสวมให้
อันยิ้มออมาอีรั้
านั้นเธอ็พยายามพูบาอย่าออมา
“อบในะ”
อันยมือ้าที่ผมใส่แหวนให้ึ้นมา านั้นผมึรีบรับมือนั้นทันที
“ไม่เป็นไร
สำหรับันแล้วเธอือสิ่ที่มี่าที่สุ”
“หรอ ัน
พยายามเ็มที่แล้วนะ ัน พยายามมีีวิอยู่แล้วนะ”
อบาออันมีน้ำาเอ่อึ้นมาลอ ที่ใบหน้าอผมเอ็รู้สึถึวามร้อน
บริเวหาาอผมเอ็เริ่มแสบ…
“พยายามไ้ีมาเลยนะ…” ผมพยายาม่มเสียอัวเอไม่ให้สั่น
“อบในะ….” เมื่ออันพูอบุบ
ราวับเรี่ยวแรที่แนเธอไ้หายไปทั้หม
ไม่ว่าผมะเรียเธอสัี่รั้
เธอ็ไม่ไ้อบผมมาอีเลย
ใบหน้ายามสุท้ายอเธอ
เ็มไป้วยรอยยิ้ม
ผมไม่มีวันลืม
ใบหน้านี้แน่นอน…
อันาไปในฤูร้อนอายุ 18 ปี
เ็สาวผู้มีรอยยิ้มุทานะวัน
วันนี้อาาศ่อน้าร้อนเล็น้อย ผมเินถือ่ออทานะวันไว้ในมือ
านั้น็นำไปวาไว้ที่หน้าหลุมศพออัน
อบุนะ อบุที่เธอไ้ทำให้ผมรู้ัับวามรัรูปแบบหนึ่
………………………………………………………
……………………………………………..
…………………………………..
………………………..
……………….
……….
…..
…
.
รัแท้ [True love]
-----------------------ทาเทวาิ ทาเรุ (28)
ผลงานอื่นๆ ของ แกรนด์ดัชเชสริน ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ แกรนด์ดัชเชสริน
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยมยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น