*~Pyongyang Review~* : รวมบทวิจารณ์เพลงตามสไตล์ Pyongyang

ลำดับตอนที่ #1 : Pyongyang 2nd review : Lady Gaga - Born this way

First Publish : 25 May 2011

ก่อน อื่นต้องออกตัวก่อนว่าไม่ใช่ผู้ที่มีความรู้ด้านดนตรีอะไรมากมายนัก ก็รีวิวในฐานะผู้ฟังคนหนึ่งที่อยากแชร์ความเห็นและความรู้สึกต่อเพลงต่าง ๆ เท่านั้นเอง

Track by track

Marry the night [3.5/5]

.

เปิด อัลบั้มด้วยเพลงปลุกใจสาวแกร่ง ที่ตอนขึ้นต้นนั้นเหมือนจะเป็นเพลงช้า จากนั้นก็เร่งจังหวะเร็วขึ้น และหนักหน่วงไปจนจบเพลง เนื้อหาเกี่ยวกับการสร้างความเข้มแข็งให้กับจิตใจตนเอง ความรู้สึกส่วนตัวคือถึงแม้ว่าเพลงจะฟังดูเพราะก็จริง แต่มันชวนให้อึดอัดมากกว่า โดยเฉพาะท่อนฮุคที่ทำให้เบื่อได้อย่างรวดเร็ว แต่ในฐานะเพลงเปิดอัลบั้ม ถือว่าเพลงนี้เราให้ผ่านละกัน

.
Born this way [5/5]

.
ซิ งเกิ้ลแรกของอัลบั้มนี้ ความหมายดีมากๆ รวมถึงภาคดนตรีที่เธอเก็บรายละเอียดได้ทุกจุดอย่างไม่มีที่ติเลยทีเดียว ทั้งหมดทั้งมวลนี้บวกถึงความตลาดของเพลงจึงช่วยส่งให้เพลงนี้ขึ้นที่ 1 Billboard ได้ถึง 6 week ได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ถึงแม้ว่าจะมีกระแสว่าคล้าย Express yourself แต่ก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไรให้กับเราในการฟังเพลงนี้มากนัก เนื่องจากตัวเองก็ไม่ได้เกิดทันยุคMadonnaเฟื่องฟู

.
Government Hooker [4.5/5]

.
เป็น หนึ่งแทร็คที่ชอบมาก ๆ ในอัลบั้มนี้ เก๋ไก๋สุดๆ เนื้อเพลงก็สุดยอดมากๆ ยอกย้อนได้ดีจริงๆ เปิดเพลงด้วยอารมณ์โหยหวนจากนั้นก็โยกเข้าป๊อปแดนซ์ตามสไตล์ก้าไปจนจบเพลง ขอหักตรงอินโทรที่ถึงแม้ว่าจะปล่อยเสียงหอนออกมามัดใจกรรมการแต่มันแลยืดยาน มากไปนิดนึงละกัน

.
Judas [5+]

.
ยก ให้เป็นแทร็ค ที่ชอบที่สุดในอัลบั้ม ถึงแม้ว่าจังหวะจะถูกวิจารณ์อย่างหนักว่าเธอก๊อปเพลงของตัวเอง[Bad romance]มาก็เถอะ แต่ ณ จุดๆนี้ ชอบมากก จะว่าลำเอียงก็ได้นะ แต่มีความรู้สึกส่วนตัวว่าเพลงนี้มันถึงอารมณ์จริงๆ และcompare กับพระคัมภีร์ได้อย่างลงตัวมากๆ ก็ยังงงอยู่ว่าทำไมเพลงนี้ถึงแป้ก แต่เท่าที่นั่งวิเคราะห์[กับตัวเอง]ดู ก็คิดว่ามีหลายปัจจัยที่น่าจะสร้างHaterให้กับเพลงนี้ ก็คือ ประเด็นเรื่องศาสนาซึ่งละเอียดอ่อน กับทำนองเดิมๆนั่นหล่ะ รวมถึงอะไรอื่นๆที่ยิบย่อยยิ่งนัก ก็ถือว่าเธอใจเด็ดอยู่ไม่น้อยที่กล้าตัดเพลงนี้ออกมาเป็นซิงเกิ้ล ปรบมือให้ก้าสามที แปะๆๆ

.
Americano [4.5/5]

.
เป็น ลาตินป๊อปที่อุดมไปด้วยภาษาต่างด้าวของชาวอเมริกัน ภาษาสเปนรึปล่าว? ก็จัดว่าเป็นแทร็คที่ฉีกจากที่ก้าเคยทำในเพลงที่ผ่านๆมา อีกทั้งยังแฝงไปด้วยพลังที่เต็มเปี่ยมอีกด้วย และถึงแม้ว่าบีทจะไม่ได้ต่างจากเพลงอื่นในอัลบั้มเลย แต่มีการใช้เครื่องดนตรีพื้นเมืองจึงทำให้เพลงนี้โดดเด่นขึ้นมาได้อย่างน่า ตกใจ

.
Hair [4.5/5]

.
ฟังดูอบอุ่นมากๆ แล้วก็compareการดำเนินชีวิตกับ”ผม”ของตัวคุณเองได้อย่างเหมาะเหม็ง ส่วนตัวประทับใจท่อนก่อนฮุคมากๆ ทั้งตัวเนื้อและทำนองมันสามารถทำให้เราจินตนาการว่าได้บินไปกับผมอันยาวสลวย ของตัวเราไปได้จริงๆ

.
Scheiße [3.5/5]

.
เต้น กัน ลืมโลกและลืมเนื้อไปได้เลย เพราะๆๆๆ... เพราะมันมาอีกแล้ว เนื้อแปลกจากภาษาต่างด้าว[คราวนี้เยอรมัน] แอบคิดว่าเพลงนี้เหมือน Bad romance ยิ่งกว่า Judas ซะอีก ก็คิดว่านอกจากตรงชื่อเพลงที่มีตัวอักษรแปลกๆที่คำแปลหยาบๆแล้ว ก็ไม่ได้มีอะไรให้จดจำนัก

.
Bloody Mary [4/5]

.
หม่น สุดในอัลบั้มแล้วสำหรับเพลงนี้ เนื้อหาเอนเอียงไปทางศาสนา ฟังดูค่อนข้างลึกลับน่าค้นหา แต่แอบรำคาญท่อนรำพึงรำพันตอนท้ายๆ อีกทั้งยังทำให้นึกถึง Alejandro แต่เพลงนี้หม่นกว่า หลอนกว่า

.
Bad kids [3.5/5]

.
ตัว เนื้อหาเพลงค่อนข้างกลวง แต่สิ่งที่น่าสนใจกลับเป็นลูกเล่นของที่กลับไปกลับมาระหว่างร็อคและป๊อปใสๆ ซึ่งสร้างเอกลักษณ์ให้แก่เพลงได้เป็นอย่างดี

.
Highway Unicorn [2/5]

.
อ่าน จาก Tracklist แล้วคาดหวังกับเพลงนี้ไว้มากว่า มันน่าจะออกมาดีกว่านี้ และมีการเปรียบเทียบความหมายได้มากกว่านี้ แต่สิ่งที่ออกมามันกลับกลายเป็นเพลงที่ถูกยืดออกมาจากประโยคสั้น ๆ ก็แค่นั้น ไม่ได้ฝากอะไรไว้ให้ระลึกถึงได้เลย

.
Heavy metal lovers [1.5/5]

.
บีทมึนตึ้บมากเพลงนี้ หลังจากทนฟังผ่านไปครึ่งเพลงจึงคิดได้ว่าควรปิดมันซะ แล้วกลับไปฟังเพลงตับๆๆๆดีกว่า

.
Electric chapel [2.5/5]

.
ออก แนวหลอกหลอนนะเพลงนี้ เนื้อซ้ำไปซ้ำมา เอะอะๆก็ meet me meet me ปนกับเสียงกีตาร์ไฟฟ้าที่ฟังดู.... เอิ่ม ไม่ค่อยเข้ากันเท่าไหร่นะ เอาเป็นว่าพอฟังได้ แต่ไม่ปลื้มแล้วกันนะเพลงนี้

.
You&I [5/5]

.
เพลง นี้เราได้เห็นกาก้าพ่นไฟ ดนตรีหนักแน่นมากๆและเพลงมันส่งเราไปถึงจุดพีคได้จริงๆ เนื้อหาก็เป็นการรำพึงรำพันเกี่ยวกับคนรักเก่า ซึ่งเป็นสไตล์ที่ไม่เคยเห็นเธอทำมาก่อน แล้วก็ฉีกจากแทร็คอื่นในอัลบั้มค่อนข้างมาก จึงทำให้พูดได้เต็มปากว่า เพลงนี้เป็นเพลงที่ดีที่สุดอันดับต้นๆในอัลบั้มเลยทีเดียว

.
The edge of glory [5+++++] *******Hot spot*******
.

ปิด อัลบั้มอย่างสวยหรูด้วยแทร็คจบอันแสนจะเพอร์เฟ็ค คือเป็นทั้งเพลงที่ตลาด ฟังเพลินได้ไม่เบื่อ ความหมายสุดยอดมาก ๆ ไม่รู้ว่านี่จะเป็นการลำเอียงไปหรือเปล่า แต่มันให้ความรู้สึกสุดยอดจริง ๆ ยิ่งท่อนฮุคที่พีคสุดๆแล้วนั้น ยังตอกย้ำด้วยท่อน I’m on the edge… the edge… the edge.. the edge …the edge …the edge..THE EDGE ยิ่งทำให้พีคกันแบบสะใจสุดๆ ไปเลย ก้าจัดเต็มมากเพลงนี้ ถ้าเป็นคนตัดสินแกรมมี่นะ จะขนรางวัลทั้งโกดังให้เพลงนี้เลย

.

สรุป
.

Born this way(album) [4.25/5]

.
หลัง จากที่ปล่อยให้ผุ้คนทั้งโลก อึ้ง ทึ่ง เสียว ในความบ้าบิ่นของสตรีผู้นี้ มาวันนี้ เลดี้กาก้า ก็กลับมาพร้อมกับ สตูดิโออัลบั้มลำดับที่สองของเธอ “BORN THIS WAY” อันบันลือโลกยิ่งนัก แนวเพลงหลักก็จะเป็นป๊อปแดนซ์เช่นเดียวกับอัลบั้ม The fame ที่ผ่านมา แต่มีความหนักแน่นเพิ่มขึ้นเป็นอย่างมาก .... มากเสียจนไม่อยากจะเชื่อว่า นี่หรือคือเลดี้ กาก้า สาวบ้าที่ทำเพลงแด๊นซ์เอามันเข้าว่าไปวัน ๆ ตัวเพลงดูมีมิติมากยิ่งขึ้น ดูมีเรื่องราวดี และฟังดูมีชั้นเชิงในการทำเพลงมากยิ่งขึ้น งานเพลงที่ออกมาจึงฟังดูดีมีระดับเพิ่มขึ้นอย่างชัดเจน อีกทั้งกระแสตอบรับก็มีทีท่าว่าจะดีมากๆอีกด้วย จุดแข็งของอัลบั้มนี้คือตัวเนื้อหาที่มีเอกภาพ อุดมไปด้วยข้อคิดดี ๆ การเปรียบเทียบเชิงนามธรรมและแทรกซึมวัฒนธรรมอันหลากหลายลงไปภายใต้แทร็ค ต่างๆ รวมถึงดนตรีที่พัฒนาได้ชัดเจนขึ้นมากๆ ซึ่งแสดงถึงความเป็นมืออาชีพที่เพิ่มขึ้นของเธอ ซึ่งงานในชุดนี้น่าจะเป็นแรงส่งให้เธอเป็นตำนานศิลปินในอนาคตได้อย่างไม่ยาก เย็นนัก เพราะ ณ จุด ๆ นี้ เธอก็เป็นจุดสนใจของคนทั้งโลกไปแล้วอย่างปฏิเสธไม่ได้ จุดด้อยของอัลบั้มนี้ อยู่ที่ “บางแทร็ค” ที่พยายามใส่ความเป็นร็อคเข้าไปซึ่งไม่ค่อยเข้ากับเธอเท่าไหร่ รวมถึงจังหวะป๊อปแดนซ์ที่เป็นแบ็คกราวนด์หลักของเพลงในอัลบั้มนี้ ซึ่งฟังดูเหมือน ๆ กันไปเสียหมด ซึ่งเมื่อบวกกันแล้วอาจทำให้คนที่ชอบ TF อาจจะไม่ชอบ BTW ก็ได้ แต่ทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็ขอชื่นชมเธอที่ผลิตผลงานคุณภาพชุดนี้ออกมาให้ชาวโลก ได้ฟังกัน และทำให้กลับมาหลงรักเธอได้อีกครั้ง กล่าวโดยสรุปคือคุ้มค่าอย่างยิ่งที่จะซื้อมาบูชานะ