First Love รักแรกครั้งนี้ ขอมีแค่เธอ!!

ลำดับตอนที่ #2 : บอสตัน (กับครีมพาย >////

หลังจากที่หัวอันแสนงามงดหยดย้อยของฉันชนเข้ากับประตูเข้าอย่างจัง ฉันก็ลุกขึ้นมาปัดๆกระโปรงที่แสนจะเลอะเทอะไปด้วยขี้ฝุ่นจากทางเดินชั้นสามหรือสนานที่ที่หนึ่งที่เคยมีประวัติว่ามีอะมิบาตัวน้อยๆกระดึ้บมาอย่างใช้ความพยายามแรงกล้าเพื่อมาถึงห้องเก็บของ!
...ที่ประตูโดนปลวกกิน -_____-;;
แต่ช่างปลวกเถอะ! ตอนนี้ฉันต้องรีบเข้าไปซ่อนแล้ว เดี๋ยวเซนเซย์มาเห็นเข้า ฮึ้ย! แต่ฉันไม่ชอบเรียกเซนเซย์เลยอ่ะ อึดอัด พิมพ์ยาก(นี่คือความขี้เกียจของนักเขียนค่ะ!) เรียกอาจารย์ละกัน ^__^
แอ๊ดด~
ฉันพลักประตูที่แสนอนาถเข้าไปในห้องที่มีกลิ่นแสนจะเหม็นอับ ขอเน้นคำว่า พลัก นะ เพราะห้องนี้ไม่มีลูกบิดค่ะ ถ้าจะล็อกก็ได้แค่เอาของมากั้นไว้จากด้านใน แต่ยังไงก็ดึงจากข้างนอกได้อยู่ดี -*-
ฟุดฟิด~ฟุดฟิด~
เอ๊ะ! ฉันพึ่งสังเกตอ่ะ ห้องนี้ไม่ได้มีกลิ่นอับไปทั้งหมดนะ ฉันได้กลิ่นน้ำหอมอยู่ตรงมุมห้อง!
แสดงว่ามีใครนอกจากฉันหรอ บ้าน่า!
แต่ฉันก็ไม่ได้มีปัญหามากอะไร อาจจะดีก็ได้นะที่ฉันจะหาเพื่อนคนแรกได้ เพราะตั้งแต่ย้ายมาที่ญี่ปุ่นฉันยังไม่พร้อมเป็นมิตรกับใครสักคน นี่คงเป็นโอกาสที่ได้รู้จักเพื่อนคนแรกน่ะนะ ^^ (คิดในแง่ดีสุดๆ)
ตึก ตึก
ฉันเดินตามขาของตัวเองที่จมูกได้กลิ่น แล้วนั่งยองๆห่างจากรัศมีของเขาหรือเธอคนนั้นประมาณครึ่งเมตร แต่ฉันไม่สามารถเห็นหน้าของเพื่อนใหม่ (คิดเองเออเอง) ได้ เพราะท่านคนนั้นเอาลังยางลบประมาณสองสามลังบังไว้
แต่ถึงจะแอบยังไงฉันก็ได้กลิ่น!
ฉันไม่รู้ว่าจมูกตัวเองดีเหมือนหมาหรือเพื่อนใหม่ของฉันฉีดน้ำหอมกลิ่มแรงเกินไปนะ =.,= กลิ่นมันหอม มากกก เลยอ่ะ
"เอ่อ นี่ เอากล่องออกแล้วช่วยโผล่หน้าออกมาหน่อยได้ปะ?" ฉันทักทายประหนึ่งว่าฉันรู้จักคนที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังประมาณสิบปี เอ่อ...ฉันไม่มีมารยาทใช่มั้ย (ใช่!) T^T
"หึ...เธอชื่อ?"