คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เรื่องราวที่ 7 : เตรียมตัวเเข่งขัน
ภายในห้องแต่งตัว
“นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย แค่อยากเอาชนะเฉยๆทำไมต้องมาทำเรื่องไร้สาระขนาดนี้ด้วย “ร่างบางสบดออกมาด้วยความเศร้า
“ก็เพราะความงี่เง่าของนายอย่างไรล่ะ”ร่างสูงเสริมด้วยท่าทีปรกติที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว
“ใครมันจะไปรู้เล่า “
“เอาเถอะนายจะใส่ชุดไหนไปล่ะ ฉันไม่ค่อยชอบการแพ้ซะด้วยสิ”
“นั่นสิ ชุดผู้หญิงงั้นหรอ เฮอะยิ่งคิดยิ่งเครียด คนที่ไหนเขาอยากจะไปใส่ชุดผู้หญิงกันล่ะ โดยเฉพาะฉัน!!”มาดาระย้ำกับฮาชิรามะอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินไปหาชุด แต่สายตาของเขากลับไปสะดุดกับช่างแต่งหน้าที่กำลังมองเขาตาเป็นมันอยู่เป็นกลุ่มหลายคน
“นี่พวกคุณตรงนั้นหน่ะ มากช่วยผมหน่อยได้ไหม” คนถูกถามหันหน้ามาหาแล้วยิ้มๆก่อนที่จะเดินเข้ามากัน(เป็นฝูง)
“มีอะไรให้ช่วยหรือค่ะ”ช่างเบอร์1ถามด้วยความแปลกใจแกมหน้าแดง
“คือว่าช่วยเลือกชุดให้ผมหน่อยสิ ผมยิ่งไม่เคยแต่งตัวเป็นผู้หญิงซะด้วยสิ”
“แล้วคุณอยากได้หัวข้อประมาณไหนล่ะค่ะ”
อืม..งั้นเอาเป็นชุดจำพวกขุนนางละกัน” มาดาระพูดก่อนที่จะชี้มือไปทางเสื้อผ้าฝั่งนู้น
“ค่ะ ได้ค่ะเดี๋ยวฉันจะไปหยิบให้นะคะ”
“ครับ ว่าแต่พวกคุณฝั่งทางนั่นไม่ไปทำงานหรอครับ”มาดาระถามด้วยความแปลกใจ
“เอ่อคิอว่า..พวกเราจะไปแล้วค่ะ ขอโทษที่รบกวนค่ะ”และแล้วช่างเบอร์อื่นๆก็ค่อยๆหายหัวกันไปเรื่อยๆ
“ส่วนนายก็ไปด้วยล่ะฮาชิรามะ ไปแต่งตัวเร็วๆแล้วค่อยมาเจอกันอีกครั้ง”
“อ่าๆไปก็ได้ แต่งตัวให้สวยๆล่ะ เดี๋ยวฉันจะมาดู”
“ฟุ๊ๆๆอย่าหวังว่าฉันจะแต่งขึ้น”มาดาระหัวเราะเบาๆก่อนจะไปเดินเลือกเสื้อผ้ากับช่าง
…………….ผ่านไป10นาที……………
“เอาชุดนี้แหละค่ะ เหมาะกับคุณมากค่ะ ต่อไปก็ไปแต่งหน้ากันต่อนะคะ”
“หา!!แต่งหน้าหรอ ในชีวิตนี้ฉันยังไม่เคยแต่งหน้าเลยสักครั้งเดียว”
“จริงหรอคะเนี่ย งั้นครั้งนี้คุณลองไปแต่งหน้าดูหน่อยน่าจะดีกว่านะคะ”
“อึก…ไม่อยากจะคิดเลย ไม่อยากจะคิด จะต้องไม่คิด”มาดาระพยามปลอบตัวเองไว้ก่อนที่จะเปลี่ยนร่างกลายเป็นปีศาจไปซะก่อน
“มาด้วยกันเถอะค่ะ”สาวร่างบางจับมือของมาดาระเดินขึ้นไปบนขั้น2ของซุ้มนี้ จนไปหยุดอยู่ที่ห้องๆหนึ่งที่อยู่สุดทางเดิน
“ขออนุญาตนะค่ะ หนูพาเขามาแต่งหน้าหน่ะคะ” สาวร่างบางพูดก่อนจะจับมือมาดาระลากเข้าไปในห้องที่เขาเกลียดที่สุดในชีวิต
“มานั่งนี้สิ”หญิงสาวอีกคนบอกขณะที่ตนเองกำลังแต่งหน้าผู้ชายอีกคนอยู่ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
“หือ!!มาดาระเองหรอ นายมาทันเวลาพอดีนี่”นารูโตะพูดก่อนจะหันมาหา มาดาระเมื่อเห็นหน้านารูโตะเขาแทบอยากจะออกไปจากห้องมรณะนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะภาพที่เขาเห็นตอนนี้คือนารูโตะทาแป้ง ผัดหน้าราวกับเจ้าหญิง ริมฝีปากสีชมพูโอรสได้ทำให้หน้าตาของเขาดูมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้น แก้มสีชมพูอ่อนของเขาช่างดูน่าทนุทนอมยิ่งนัก แต่กลับกันกับความคิดของมาดาระ เขาคิดว่าเป็นวิธีทรมานผู้ชายอย่างหนึ่งในชีวิต ไม่รู้สิเขารู้สึกไม่ชอบเลยกับการกระทำของผู้หญิงแบบนี้ เอาผู้ชายเคะมาแต่งตัวเนี่ยนะ
“มาดาระนายยืนอึ้งทำไมหรือว่าทนความสวยของฉันไม่ได้ละสิ” นารูโตะยิ้มเยาะเย้ยแต่แทนที่เขาจะโกรธ เขากลับอยู่นิ่งๆเหมือนหุ่นยนต์ ไม่ทักท้วงอะไร ได้แต่ยืนนิ่งๆ
“เฮ้!!มาดาระ”
“มาดาระ!!!”นารูโตะตะโกนเรียกสุดเสียง จนทำให้คนตรงหน้าหันกลับมามองได้
“หืม..มีอะไร”
“ก็นายจ้องฉันอย่างกับกำลังจับผิดอะไรสักอย่างเลยหน่ะสิ แล้วก็ตานายแต่งหน้าแล้วนะ”นารูโตะลุกออกจากที่นั่งแล้วเดินออกจากห้องไป ก่อนที่มาดาระจะถูกจับตำไปด้วยผู้หญิงในห้องนั่น
“ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอา!!!!”มาดาระตะโกนสุดเสียงก่อนที่จะโดนจับเข้าไปในห้องมรณะที่แสนน่ากลัวสำหรับเขา
…………………………………………………………………………………
ผ่านไปอีก15นาที
“อ่ะ ลืมตาขึ้นได้ค่ะ” เมื่อได้ยินคำสั่งนี้ผมค่อยรู้สึกโล่งใจขึ้นหน่อยอย่างน้อยก็ยังพอได้รู้ว่าเขาทำเสร็จแล้ว
“หึม!!นั่นใครในกระจกหน่ะ”ร่างบางตกใจในใบหน้าของตนเองเป็นอย่างมาก ในเมื่อภาพที่สะท้อนอยู่ในกระจกเป็นภาพผู้หญิงที่หน้าตาคล้ายคลึงกับเขา แต่ว่าหน้าตาเธอดูสวยงามกว่าเขา ด้วยใบหน้าที่เรียวงาม ลงแป้งรองพื้นสีจางๆเพื่อปกปิดรอยบนใบหน้า ตามด้วยการปัดแก้มสีชมพูอ่อน ดวงตาของเธอช่างมีประกายแพรวพราวเมื่อสะท้อนกับแสงไฟนีออนสีต่างๆ ขนตาที่ถูกเสริมให้ยาวยิ่งขึ้นยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอดูมีเสน่ห์แบบหยิ่งๆ ริมฝีปากสีชมพูอมแดงที่สวยสดราวกับจะทำให้ผู้คนหลงใหลในเพศอารมณ์ได้ง่ายยิ่งนัก ดอกไม้ที่ถูกประดับไว้บนศีรษะทำให้เขาดูมีเสน่ห์อย่างไม่อาจห้ามใจไว้ได้
มาดาระจ้องมองเงาของตัวเองในกระจก ภาพสะท้อนที่ถูกแต่งเติมเพิ่มสีสันบนใบหน้าของเขา ราวกับความงามของเหล่าดุรณี เพียงแต่เขาไม่สามารถเป็นดุรณีได้ เพราะเขาเป็นแค่บุรุษคนหนึ่งเพียงเท่านั้น หน้าตา ทรงผม ทุกอย่างถูกจัดไว้ให้คงอยู่ในร่างของขุนนางผู้สูงศักดิ์ เพียงแต่เขากลับรู้สึกว่ามันเป็นของจอมปลอมที่ถูกสร้างขึ้นไว้ประดับติดตาคนทั่วไปแค่นั้น แต่ว่าทำไมเขาถึงได้เป็นคนที่ต้องมารู้สึกกับเสื้อผ้าพวกนั้นด้วยล่ะ ในเมื่อเขาเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง
“ต่อไปก็เชิญคุณใส่ชุดกิโมโนที่คุณเลือกได้เลยค่ะ”หญิงสาวแต่งหน้าพูดท่าทางเขินๆแต่ก็พยามรักษาภาพพจน์อยู่
“อืม..”มาดาระค่อยๆสวมใส่กิโมโนทีละชั้นๆ จนเขาเริ่มรู้สึกร้อน แถมยังต้องมาพันโอบิอีกชั้นนึงอีก ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ทรมานมากสำหรับเขา ไม่รู้ว่าผู้หญิงนั้นสามารถสวมใส่มันเข้าไปได้เยี่ยงไร ร้อนก็ร้อน เคลื่อนไหวก็ไม่ค่อยจะสะดวก แต่มันกลับสวยงามอย่างบอกไม่ถูก เขาเดินไปที่กระจก มองดูรูปร่างของผู้หญิงตรงหน้าที่สวยงามราวกับตุ๊กตา ทุกอย่างดูดีไปหมด ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
กิโมโนสีแดงสดราวกับดอกฮิวงะยามบานสะพรั่ง ลายของมันเป็นลายดอกซากุระสีขาวบริสุทธิ์ มันดูไม่เหมือนเขาเลย ผู้หญิงตรงหน้ามันไม่ใช่เขา เพียงแต่ว่าเขาปฏิเสธมันไม่ได้ จำใจยอมรับแค่อย่างเดียว ในเวลาแบบนี้ เขาอยากจะให้ใครก็ได้ช่วยชื่นชมความสวยของเขาให้หน่อย ทุกอย่างมันดูเป็นคนอื่นไปหมดเลย มันไม่ใช่เขา ไม่ใช่เลย และไม่มีวันใช่ด้วย คนตรงหน้านั่น
“ก๊อกๆๆ”เสียงเคาะประตูห้องทำให้ชายหนุ่มในร่างของหญิงสาวหันหน้ามามองประตู ก่อนที่จะเอาหน้ากากกลับมาสวมไว้ด้านข้างเช่นเดิม
“เชิญเข้ามาค่ะ”หญิงร่างบางบอกก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูแล้วหายเข้าไปหลังบานประตูนั่น แล้วมีบุคคลใหม่เข้ามาในห้องนั่นแทนที่หญิงคนนั้น
“เอ..มาดาระไม่อยู่หรอ”เสียงนี้คุ้นๆทำให้ร่างบางหันหน้ากลับไปดู ร่างบางแทบลมจับ ในเมื่อสิ่งที่เขาพบคือร่างสูงที่ใส่ชุดแตกต่างกับเขาลิบลับ ทั้งมีรอยขาดวิ่น กระเกงก็ถูกปะเป็นรูบ้าง แถมผมของเขาดูยุ่งเหยิงมากยิ่งนัก ฮาชิรามะมองดูไปทั่วๆห้องแต่กลับพบเพียงหญิงสาวคนหนึ่งเท่านั่น แค่มองจากด้านหลังก็รู้แล้วว่าเป็นขุนนางขั้นสูงที่เป็นคนสวยมากๆ ผมเพร่าที่จัดแต่งทรงขนาดนั้น แถม ยังจะการใส่ชุดกิโมโนนั้นอีก แต่ที่ฮาชิรามะแปลกใจคือทำไมคนๆนั้นถึงได้ใส่หน้ากากจิ้งจอกนั้นอยู่ หรือว่าจะเป็น…!
“ขอโทษนะ คุณเห็นผู้ชายที่ใส่ชุดกิโมโนสวยๆหรือเปล่าครับ”ฮาชิรามะถามเสียงสดใส แฝงไปด้วยความสงสัย
“ คนที่คุณพูดถึงคือดิฉันหรือเปล่าคะ” มาดาระเสียงเปลี่ยนไปจนเหมือนผู้หญิงมากเสียจนฮาชิรามะเริ่มรู้สึกแปลกใจว่านั้นมาดาระหรือเปล่า แต่ที่มาดาระเสียงเปลี่ยนไปคงเพราะน้ำยาที่คนแต่งตัวฉีดเข้าไปล่ะมั้ง
“เปล่าครับ เป็นผู้ชายหน่ะครับ”
“แหมฮาชิรามะนายก็เป็นสุภาพบุรุษได้เหมือนกันนี่”มาดาระหัวเราะออกมาเป็นเสียงผู้หญิงหวานๆ หลังจากนั้นจึงค่อยๆหันหน้ามาหาเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มปนขำขัน ในชุดกิโมโนสีสดทำเอาฮาชิรามะตกใจในรูปร่างของมาดาระ และ การแต่งตัวของมาดาระ ซึ่งแทบจะเรียกได้ว่าเขาเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดแล้วเท่าที่ฮาชิรามะเคยเห็นมา
“มาดาระ นั่นนายจริงหรอ”
“แล้วคุณผู้ชายคิดว่าเป็นใครไปหรือคะ หรือว่าคุณไม่เชื่อว่าฉันคืออุจิวะ มาดาระ”มาดาระแกล้งทำเสียงหวานใส่ฮาชิรามะ แทนที่เขาจะโกรธ แต่เขากลับยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่ ในเมื่อความสวยของมาดาระมันทำให้เขาลุ่มหลงเข้าไปในภวังค์ได้แล้ว ไหนจะน้ำเสียงนั้นอีก ไม่ว่าเป็นใครๆก็คงต้องอยากจะสัมผัสร่างกายนั้นของเขาอยู่ดี
“เอาเถอะใกล้จะถึงเวลาแล้วนะ ไปกันเถอะ”
“คะ คุณผู้ชาย”
“ว่าแต่มาดาระหันหน้ามานี่สิ”
“มีอะไรล่ะ”
“อ่ะ ฉันให้” ฮาชิรามะเดินเข้ามาติดดอกไม้ประดับไว้บนผมของเขา มันเป็นดอกไม้ที่สวยงามมาก สีขาวบริสุทธิ์ช่างเข้ากับลายดอกซากุระบนชุดของเขายิ่งนัก ดอกลิลลี่สีขาวที่ถูกประดับไว้ข้างบนเป็นดอกเล็กๆจำนวน9ดอก เขามองดูแต่ดอกไม้พวกนั้นมันช่างดูสวยสด งดงามยิ่งนัก เขายิ้มๆให้กับฮาชิรามะ
“ว่าแต่ทำไมถึงเป็นดอกไม้9ดอกหรอ”
“เอาไว้เดี๋ยวค่อยบอกนายละกัน”ฮาชิรามะยิ้มบางๆก่อนที่จะจับมือมาดาระลงมาจากชั้น2
“ว่าแต่ทำไมนายถึงได้แต่งเป็นคุณชายยาจกล่ะ”
“ก็เพราะว่าคนยาจกอย่างฉัน แอบหลงรักหญิงสาวตระกูลขุนนางหน่ะสิ”
“o/////o”
“แหมนายก็เขินเป็นด้วยนี่หน่า น่ารักจังน้า”
“บ้าเหรอ รีบๆไปได้แล้วนะเจ้าคะ เดี๋ยวคนอื่นเขาก็หาว่าเราไปสายหรอกค่ะ”
“เจ้าค่ะหรอ เดี๋ยวนี้นายเริ่มจะมีคำศัพท์แปลกๆออกมาจากปากมายิ่งขึ้นแล้วนะ มาดาระ”
“ช่างฉันเถอะ รีบๆไปได้แล้ว”
“ครับ คุณหญิง”
……………………………………………………………………………..
มุมหนึ่งในซุ้ม
“นี่โทบิรามะ ฉันอยากจะเห็นมาดาระแล้วอ่ะ เขาจะแต่งตัวเป็นอย่างไรนะ ฉันอยากจะเห็นจนใจจะขาดแล้ว”
“รอก่อนสิมิโตะ เธอนี่ใจเย็นไม่เป็นใช่ไหม”
“ง้า ก็ฉันอยากรู้นี่หน่า มันห้ามกันไม่ได้”
“เอาเถอะ ฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้เนี่ยแหละ เธอจะไปไหนก็เชิญ”
“ได้ไงอ่าโทบิรามะ สัญญากันแล้วนี่หน่า “
“ไม่ต้องห่วงน่า คู่รักนั่นต้องเป็นคู่รักกันได้อยู่แล้วล่ะ”
“หมายความว่าไงอ่ะ ฉันไม่เข้าใจ”
“เอาเถอะ ไม่ต้องเข้าใจน่าจะดีกว่า “
“หือ…ฉันพูดอะไรผิด ก็ฉันอยากเห็นจริงๆนี่หน่า”
“ฉันก็ไม่ได้ว่าเธอพูดผิดนี่หน่า “
“หรอ….จริงอ่ะ”
“แล้วแต่เธอจะคิด”
“เอ๋ห์หมายความว่าไงยะตอบมาเดี๋ยวนี้นะโทบิรามะ!!”
………………………………………………………….end7….
ความคิดเห็น