คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เรื่องราวที่ 6 : การท้าแข่งขัน
เรื่องราวที่ 6 : การท้าแข่งขัน
ภายในงานเทศกาลที่แสนจะพลุกพล่านนี้ ร่างบางกำลังกระโดดไปตามถนนด้วยความดีใจ จนไปหยุดอยู่ที่ซุ้มแต่งตัวในงาน เขาหันกลับมาเห็นร่างสูงวิ่งตามมาอย่างเหนื่อยยากยิ่งทำให้ร่างบางรู้สึกพอใจเป็นอันมาก ในเมื่อเขาได้แกล้งเพื่อนซี้ของเขาด้วยความสะใจ ร่างสูงเอามือมาพาดบ่าของร่างบางก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความยากลำบาก
“นี่ถ้านายอยากจะมาร้านนี้เร็วๆก็หัดบอกกันซะบ้างสิฉันจะได้วิ่งตามมาให้ทัน”
“ไม่ได้หรอกอย่างนั้นก็คงจะไม่ได้เรียกว่าการแกล้งหน่ะสิ” ร่างบางยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
“เฮ้อ..ว่าแต่นายติดใจอะไรร้านนี้หรอ ถึงได้รีบมาขนาดความเร็วติดจรวดเนี่ย!?”
“ก็นะ..ลองเข้าไปดูในร้านนั้นก่อนเถอะ”
……………………………………………………
ภายในร้าน
“เร่เข้ามาครับ เร่เข้ามา การประกวดการแต่งตัวจะเริ่มขึ้นในไม่ช้าครับ!!!” ถึงว่าแหละทำไมคนถึงเยอะ ร่างบางคิด
“ขอเชิญคุณผู้ชายคุณผู้หญิงที่มากันเป็นคู่ที่ห้องแต่งตัวครับ”พลันสายตาของเจ้าของซุ้มได้หันมาสบตากับพวกเราโดยทันที ไม่รู้ว่าวันนี้ทำไมมีแต่คนเล็งเป้ามาที่เรากันน้า
“คุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงตรงนั้นก็เข้ามาร่วมสนุกด้วยกันสิครับ” เขาหมายถึงเรารึเปล่าหว่า?? ทำไมมีแต่คนหันมามองเรากันนะ
“เอ่อ..คุณหมายถึงใครหรอครับ”ฮาชิรามะเป็นฝ่ายถาม
“ก็พวกคุณคู่รักทั้งคู่ไงล่ะครับ”
“เอ๋!!แต่ว่าเขาเป็นผู้ชายนะครับ พวกเราแค่เป็นเพื่อนกันเฉยๆ”อ้อก!!เพื่อนแค่นั้นหรอ อุตส่าห์หวังสูง T-T
“เอ๋ เขาเป็นผู้ชายหรอครับ ไม่น่าใช่มั้งครับ”
“คือว่าคุณจะให้ผมพิสูจน์อย่างไรล่ะ”
“งั้นก็มาร่วมประกวดกับเราสิครับ”
“ไม่เอาล่ะ ขอแค่มาดูเฉยๆก็พอ”
“เอาเถอะน่านายไม่ลองไปดูล่ะ”ฮาชิรามะตบไหล่ร่างบางจนเขารู้สึกอายยิ่งกว่าเดิมซะอีก ถึงแม้ว่าเมื่อก่อนเขาจะเคยเป็นพวกตายด้านมาก่อนก็ตาม
“โอ้!!นั่นมันท่านโฮคาเงะรุ่นที่1นี่หน่า มาทำอะไรที่นี่หรอ”เสียงใสๆดังมาจากด้านหลัง โดยเด็กหนุ่มนัยน์ตาสีฟ้าคราม ตัดกับผมสีอรุณที่เปล่าประกาย ซึ่งอยู่ในชุดยูกาตะสีฟ้าเข้ม ขนตาที่ยาวงามกระดกเรียวสวยคู่นั้นทำให้เขาดูราวกับเป็นเจ้าหญิงผู้งดงาม
เขาเดินมากับเด็กหนุ่มอีกคนในนาม อุจิวะ ซาสึเกะ ที่อยู่ในชุดยูกาตะเช่นกัน ตอนนี้เขาแผ่รังสีอัมหิตถ์ออกมาจากร่างกายเรื่อยๆ เพราะเขาไม่ชอบอยู่ในที่ๆมีคนเยอะ และอีกอย่างคือเขาไม่อยากให้เจ้าหญิงของเขามาเดินในที่แบบนี้ด้วย แต่เจ้าหญิงคงคิดว่าเจ้าชายเป็นพวกชอบกักบริเวณเสียมากกว่า
“นายมาเดินอยู่แถวนี้หรอนารูโตะ และก็ซาสึเกะ “ฮาชิรามะทักทายอย่างเป็นมิตร ต่างกับบุคคลอีกคนที่ยืนหันหลังให้กับพวกคนมาใหม่
“อ้าว!!คุณมาเที่ยวกับผู้หญิงที่ไหนหรอครับ “นารูโตะถามด้วยความแปลกใจ
“……..”ฮาชิรามะได้แต่ยิ้มแหยะๆ เพราะว่าตอนนี้ร่างบางกำลังบิดชายเสื้อของเขาเล่นอยู่ ถ้ามันโดนเนื้อขึ้นมาคงจะเจ็บน่าดู
“ว่าแต่ใครหรอครับ ใส่หน้ากากจิ้งจอกด้วย แสดงว่าเป็นคนที่เจ้าเล่ห์สินะครับ”
“นายอยากรู้ไหมล่ะว่าเป็นใคร”ฮาชิรามะแทบพูดไม่ออก เพราะตอนนี้คนที่หันหน้าหนีกำลังแผ่รังสีอย่างรุนแรงเท่าที่เคยได้เห็นจนคนรอบข้างสังเกตุได้
“ครับ อยากรู้สิว่าเป็นใคร แค่มองด้านหลังผมที่เงางามและสวยขนาดนี้ใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆ แถมการที่ใส่หน้ากากไว้ด้านข้างคงแปลอีกนัยนึงได้ว่าเป็นผู้หญิงที่มีลับลมคมนัย มีเสน่ห์แบบมืดๆ ความสง่าคงจะเป็นแบบเฉพาะตัวสินะครับ”
“แต่ว่าเขาไม่ใช่ผู้หญิงนะนารูโตะ นายกำลังเข้าใจผิด”
“ไม่หรอกครับผู้ชายที่ไหนจะผมสวยขนาดนี้ แถมรูปร่างเวลาใส่ชุดยูกาตะยังเพรียวซะขนาดนี้ ไม่น่าจะเป็นผู้ชายได้หรอกมั้งครับ ”
“งั้นนายลองวิเคราะห์ดูสิว่าเป็นใคร”
“ไม่ไหวหรอกครับ ผมดูไม่ออกหรอกครับ เฉลยเถอะครับ”
“ งั้นนายมาดูเองสิ เขาทั้งอายทั้งโกรธจนตัวสั่นไปแล้ว”
“เอ๋ห์…”นารูโตะค่อยๆเดินเข้ามาที่ด้านหลังของฮาชิรามะ แต่ด้านที่นารูโตะเห็นเป็นฝั่งที่ถูกปิดด้วยหน้ากาก เขาจึงเดินอ้อมไปอีกฝั่งหนึ่ง สิ่งที่เขาเห็นเขาแทบจะช็อกกับความงามของผู้ชายที่งดงามราวกับผู้หญิง
“น..นาย..ไม่จริงน่า…บอกสิว่าเรื่องโกหก..ทำไมนายถึงได้สวยเหมือนผู้หญิงขนาดนี้..มาดาระ..”
“มันเป็นเรื่องแปลกงั้นหรอที่ฉันจะดูเหมือนผู้หญิงซะขนาดนี้หน่ะ” เขาค่อยๆหันหน้ามาหานารูโตะ ความงดงามของเขาทำให้ทั้งผู้ที่มาซุ้มนี้ใหม่ยังตกใจ รวมทั้งซาซึเกะด้วยอีกคน
“เป็นไปไม่ได้ นายดูเหมือนผู้หญิงมากกว่าตอนที่เราสู้กันในสงครามซะอีก นายไปทำอะไรมา”
“ก็แค่..ทำในสิ่งที่ต้องทำ”มาดาระยิ้มจางๆให้กับนารูโตะก่อนที่จะโบกมือไปให้
“กวนนะมาดาระ”นารูโตะทำหน้าบึ้งก่อนจะหันไปทางเวทีการประกวดแล้วยิ้มจางๆอย่างเจ้าเล่ห์
“มาดาระ!!ฉันขอท้านายแข่งการประกวดในครั้งนี้ ถ้าฉันชนะนายต้องบอกว่านายไปทำอะไรมา แต่ถ้านายชนะนายจะสั่งให้ฉันทำอะไรก็ได้1อย่าง”
“อืม..น่าสนใจดีแฮะ จะเอาดีไหมนะ แต่ว่าฉันไม่ได้มีพรสวรรค์กับการประกวดพวกนี้ซะด้วยสิ งั้นฉันจะเปลี่ยนเป็นให้นายกับฉันแต่งเป็นหญิงแล้วมาดูกันว่าใครจะสวยกว่ากัน แน่นอนว่าพวกนายจะต้องแต่งเป็นผู้ชาย” มาดาระชี้มือไปทางฮาชิรามะ กับ ซาสึเกะ โดยมิได้นัดหมาย
“อะไรกันหน่ะ พูดเองเออเองนี่หว่า ให้นารูโตะตัดสินสิ” ซาสึเกะโวยวาย
“ฮึ!!แน่นอนว่าคนอย่างอุสึมากิ นารูโตะ คนนี้ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้”
“เฮ้อ…งานนี้ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่เลยพี่ชายแต่ว่าถ้าพี่จะแข่งคงต้องใช้ความพยามสูงนะ”เสียงจากผู้มาใหม่ทำให้คนที่ยื่นนิ่งหันขวับไปด้วยความตกใจ
“อึม..เฮ้!!นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่โทบิรามะ”
“เมื่อสักครู่ แล้วก็ได้ยินที่พูดหมดแล้ว ถ้าพี่จะลงจริงก็ควรคิดคอนเซพให้ดีๆด้วย”
“อะไรคือคอนเซพ”
“หัวข้อไงล่ะพี่ งานนี้จะไปรอดไหมเนี่ย”
“นายอย่ามาสร้างแรงดึงดูดให้ฉันสิฟะ”
อึม..งั้นก็พยามเข้าละกันนะ เพราะว่ากรรมการจะเป็นพวกโฮคาเงะรุ่นที่3-5เชียวนะ”
“…..(กำลังแผ่รังสี)”<<<<มาดาระ
“ถ้างั้นก็พยามเข้าล่ะหนุ่มๆ”เสียงจากผู้มาเยือนคนใหม่อีกคนหนึ่ง ซึ่งถ้าเธอมาที่นี่หมายความว่าจะต้องป็นเรื่องที่ยุ่งแน่ๆ
“ยัยนี่โผล่มาจากไหนอีกล่ะ ฮะ นายเป็นคนพามาด้วยหรอ “ มาดาระถาม
“เปล่ามิโตะอยากมาเอง”
“น่าๆไม่เป็นไรหรอกน่า แค่มาดูด้วยเฉยๆเอง นายหน่ะต้องแต่งเป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดแน่ๆ “
“มันใช่เรื่องที่จะมาชื่นชมหรือเปล่า”
“เอาน่า นายก็อย่าแพ้เอาซะล่ะ เดี๋ยวจะแพ้นามสกุลอุสึมากินะ ส่วนนารูโตะก็สู้ๆล่ะ”
“ ……….(เธออยู่ฝ่ายไหนกันแน่เนี่ยมิโตะ)<<<ทุกคน”
“เอาเถอะๆไปเตรียมตัวแข่งขันได้แล้ว พวกนายทั้งคู่ !!”
“เหอ..ฉันไม่คิดหรอกนะว่านายจะเหมาะกับชุดผู้หญิงหรอกนะ มาดาระ”โทบิรามะพูดด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
“ฉันอาจจะไม่เหมาะ แต่ถ้าเป็นอิสึนะคงจะเหมาะกว่าแน่ๆ” มาดาระพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินเข้าไปที่ห้องแต่งตัวกับฮาชิรามะที่(ถูกกึ่งลากกึ่ง)เดินเข้าไปด้วยกัน
“อิสึนะ..งั้นหรอ”โทบิรามะรำพึงเบาๆก่อนที่จะเดินออกมาจากซุ้มเล็กๆนั่น ไปในที่ลับตาคน เขาอุตส่าห์จะลืมเลือนชื่อนี้ไปจากหัวของเขาได้อยู่แล้วเชียว แววตาของเขาดูเศร้าโศกราวกับว่าเขาเคยมีอดีตที่ฝังใจกับชายปริศนานาม”อิสึนะ”
……………………………………………………….end6……..
ความคิดเห็น