คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“เฮ้อ! แล้วที่นี่มันที่ไหนอีกล่ะเนี่ย”
เสียงสาวน้อยคนหนึ่งบ่นอย่างเบื่อหน่าย เพราะหลงทาง ไม่เจอจุดหมายที่ตนเองต้องการจะไปซักที
“ฮึ้ย! ไม่น่าหลงเชื่อคำพูดของไอ้ห่วยนั่นเลย ไอ้.. ไอ้!... เฮ้อ! ช่างมันเหอะ”
ฟึ่บ!
สาวน้อยรีบหันหลังไปทันที เพราะสัญชาตญาณและหูที่ดีของเธอบ่งบอกว่าต้องมีอะไรที่พุ่มไม้ข้างหลังแน่ และนอกจากสัญชาตญาณแล้ว ก็ยังเป็นเพราะหูของเธออีกด้วย
บัน กระต่ายน้อยหูยาวตัวสีชมพู ซึ่งมีนิสัยประจำตัวคือ ‘หน้าเลือด’ และ ‘ชอบหลงทาง’ ถึงแม้ภายนอก เธอจะเป็นเด็กสาวที่ร่าเริงแจ่มใสอยู่ตลอดเวลา แต่ลึกๆแล้ว เธอก็มีความหลังที่แสนโหดร้ายที่ยังฝังใจเธออยู่ และความหลังนั้นก็จะย้อนกลับมาให้เห็นเป็นภาพหลอนในทุกๆครั้งที่เธอทำในสิ่งที่เหมือนกับในวัยเด็ก...(เริ่มดราม่าและ)
“จะใช่มัน...รึเปล่านะ”
สาวน้อยพูดกับตัวเอง
ในที่สุด บันก็ตัดสินใจรวบรวมความกล้าทั้งหมดค่อยๆเดินไปเปิดพุ่มไม้ที่อยู่ข้างหลังอย่างช้าๆ ช้าที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้ เพราะกลัว...
ทันใดนั้น เธอก็ได้เห็นสิ่งมีชีวิตที่เธอเห็นแล้วทั้งสบายใจและตกใจไปพร้อมๆกัน นั่นก็คือ “แครอท” หรือ “แครอน” แต่บันก็ยังไม่ทันชื่นชมกับความน่ารัก(?)ของแครอนตัวนั้น แครอนก็วิ่งหนีไปเสียก่อน
“ว้า ไปซะละ กะจะเอาไปต้มกินซักหน่...”
บันยังพูดไม่ทันจบ เธอก็เห็นเงาตัวอะไรก็ไม่รู้ตัวใหญ่กว่าตัวเธอ 8 คนเสียอีก กระต่ายน้อยก็เลยรีบวิ่งไปหลบหลังต้นไม้ที่ต้นเองคิดว่าจะปลอดภัยด้วยความเร็วเหนือแสง(?) และเมื่อถึงต้นไม้ต้นนั้นแล้ว เธอก็แอบหันไปมองขณะที่มือยังจิกอยู่ที่ต้นไม้ และบ่นด้วยสีหน้าที่เหมือนกับไปวิ่งสี่คูณร้อยเมตรคนเดียวพร้อมกับรอยยิ้มกับคิ้วที่ดูไม่ค่อยดีเท่าไรนัก แถมยังหายใจถี่อีกด้วย
“ชิ คิดว่าจะแน่ ตามไม่ทันล่ะสิท่า ...”
ครืนนน....
จากนั้น เธอก็ลอยขึ้นเพราะมือปริศนา และความสูงของเธอที่ลอยอยู่นั้นเทียบเท่ากับใบหน้าของเจ้าตัวประหลาดนั่นด้วย ทำให้เธอนั้น...ได้เห็นโฉมหน้าของเจ้ายักษ์ด้วย
“นี่..มัน...ตัวอะไรก๊านนนนนนนนน!!!!!!!!”
End Preface
พุยพุย เหมียวหง่าว
ความคิดเห็น