ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : story| sanc*1-arrive late or begin
อ๊อดดด~ ~
เสียงของออดภายในโรงเรียนดังขึ้น เพื่อเป็นสัญญาณในการเข้าเรียนคาบแรกของช่วงบ่าย
นักเรียนชั้นปีหนึ่งทุกคนรีบวิ่งขึ้นห้องเรียน
เพราะวิชาแรกของช่วงบ่ายเป็นวิชาการชำแหละสิ่งมีชีวิตของ ศ.แฟรงค์
"แต่เอ๊ะ..นั่นใครมานอนอยู่ตรงนั้นนะนี่มันก็น่าจะได้เวลาเข้าเรียนแล้วนิ"
เสียงของ ศ.แมรี่พูดขึ้นก่อนที่จะเดินตรงมายังร่างของฉัน
"เธอไม่มีเรียนหรอ นี่มันได้เวลาแล้วนะ"
เสียงของ ศ.แมรี่ดังเข้ามาในโสตประสาท
"ก็ไม่รู้สิคะ...."
ฉันว่าพลางนั่งลูบหัวตุ๊กตาแรคคูน
"ไม่รู้วววววววว"
ตุ๊กตาแรคคูนลากเสียงยาวเชิงล้อเลียน
"อุ๊ยตาย ตุ๊กตาน่ารักจังเลยนะ พูดได้ด้วย ซื้อที่ไหนหรอจ้ะ? ไม่สิ!"
ศ.แมรี่รีบกระแอมไปเพราะเผลอตัว
"แล้วนี่เธอ...ซากุราโกะ ชิสึ นักเรียนชั้นปีหนึ่งไม่ใช่หรอ? เธอไม่รู้หรอว่าตอนนี้มันวิชาอะไร"
เสียงของ ศ.แมรี่ถาม
ฉันก็ทำได้เพียงส่ายหัว
"เธอไม่รู้จริงๆใช่มั๊ย วิชานี้มันเป็นวิชาของ ศ.แฟรงค์นะ"
ศ.แมรี่ยังคงถามชั้น
"ใครหรอคะ..."
ฉันทำหน้าอึน
"ก็คนแก่ๆที่พูดจาแปลกๆที่เรือนกระจกไงล่ะ!"
แรคคูนกระซิบ(เสียงดัง)
"เอ๋!? จ...จริงหรอคะ ศ.ที่น่ากลัวคนนั้นนั่นเอง..."
"งั้นเธอรีบไปเลยนะ"
ศ.แมรี่บอกฉันเมื่อเห็นสภาพการตกใจที่แสนจะเรียบนิ่ง
.
.
.
"วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องร่างกายของมนุษย์ โดยชั้นจะมีตัวอย่างให้ดูประกอบ"
ปัง!
เสียงผลักประตูเข้าเต็มแรงของฉันเอง
ก่อนที่จะสังเกตุเห็นสายตาของคนทั้งห้องที่มองมาทางชั้น
แต่มันก็ไม่ค่อยเท่ากับสายตาของใครคนหนึ่งที่ได้ชื่อว่า ศ.แฟรงค์
"เธอรู้มั๊ยว่ามันกี่โมงแล้ว"
ศ.แฟรงค์ก้มมองนาฬิกาก่อนจะหันมาถามชั้น
"ก็....ไม่ค่ะ"
ฉันทำหน้าตาเฉย
"เธอไม่เห็นรึไงว่ามันผ่านมาจะครึ่งชั่วโมงแล้ว"
ศ.แฟรงค์มองหน้าฉันด้วยดวงตาเชือดเฉือนนั่น เอามือกอดอก
"เอ่อ....ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันไม่รู้นี่"
ก้มหน้า
"ก็ไม่รู้นี่นาา"
ตุ๊กตาแรคคูนพูดเสียงล้อเลียนอีกครั้ง
"ดีนะที่เป็นครั้งแรก ชั้นจะไม่เอาเรื่องเธอ"
ศ.แฟรงค์พูด มันทำให้ชั้นรู้สึกโล่งขึ้นมาทันที
ชั้นกำลังจะเดินไปนั่งข้างๆเคซิล แต่กลับถูกมือของใครดึงไว้ซะก่อน
"โอ๊ะโอ..."
"เธอว่าไงนะ"
เสียงของ ศ.แฟรงค์ถามด้วยแววตาที่โรคจิตนิดๆ
ก่อนจะเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็ว
"เธอยังไม่ได้แนะนำตัวเลย"
ศ.แฟรงค์พูดพร้อมรอยยิ้มที่มุมปากอย่างมีเลศนัย
"ชื่อ ซากุราโกะ ชิสึค่ะ แล้วก็ตุ๊กตาแรคคูนนี่เป็นเพื่อนของฉันเอง ....ชื่อ ชิจัง"
"ชื่อ ชิจัง ยินดีที่ได้รู้จักนะ"
ตุ๊กตาแรคคูนตะโกนป่าวประกาศให้คนในห้องรับรู้
"งั้นเธอคิดว่าสามารถที่เธอคิดว่าเจ๋งที่สุด"
ศ.แฟรงค์ถามขึ้นทำให้ชั้นนึกความสามารถ
"แสดงเลยชิสึ!!"
ชิจังเอ่ยด้วยน้ำเสียงร่าเริง
ทำให้ศ.แฟรงค์หันมามองด้วยแววตา....อืม เป็นประกายก็ไม่เชิง
"ถ...ถ้างั้น"
ฉันเอาชิจังไปวางไว้บนโต๊ะเรียน
ก่อนที่จะแบบมือออกทั้งสองข้าง หลับตาลง ปากก็ท่องพึมพำคาถา
ทำให้เกิดแสงสีขาวนวลคล้ายเส้นด้าย มารวมตัวกันบนฝ่ามือ ก่อนจะเกิดเป็นตุ๊กตา
หลังจากนั้นก็มีเส้นด้ายสีอื่นๆมากมาย เช่น สีแดง น้ำตาล น้ำเงิน มารวมกันเป็นเสื้อผ้าและสีสันลวดลายบนตุ๊กตา
ฉันลืมตาขึ้นและมองผลงานของตัวเอง
ก่อนจะร่ายคาถาทำให้ตุ๊กตาตัวนั้นมีชีวิตขึ้นมา
ทุกอย่างสิ้นสุด... เหลือไว้เพียงตุ๊กตาคนๆหนึ่งที่สามารถพูดได้
"หวัดดี!!"
เจ้าตุ๊กตาตัวนั้นพูดอย่างร่าเริง
ฉันยิ้มให้ตุ๊กตาตัวใหม่อย่างอ่อนโยน
ก่อนที่จะเสกเข็มทิ่มลงไปที่อกของตุ๊กตา มันก็แน่นิ่งไป
และฉันก็หยิบมันเก็บลงกระเป๋าสะพายสีเขียวใบโปรด
"เธอชั่งเป็นเด็กที่น่าค้นหาจริงๆ งั้นช่วยเดินมานอนบนนี้หน่อยได้มั๊ย"
เสียงของ ศ.แฟรงค์พูดขึ้นทำให้ชั้นลังเลเล็กน้อยแต่ก็ต้องเธอไปนอนบนโต๊ะ
อะไรนะ
ชั้นคิดในใจ
"นักเรียนทุกคนหันมาทางนี้ วันนี้เรามีร่างกายของสิ่งมีชีวิตมาใช้ให้ดูเป็นการประกอบการเรียนนะครับ"
"เอ๋...."
ชั้นอุทานออกมาด้วยความตกใจ(?)
"เธอมีปัญหาหรอ"
ศ.แฟรงค์มองด้วยสายตาที่แบบสยองสุดๆ
"เอ่อ...ก็ไม่รู้สินะคะ แต่ก็คงอย่างนั้น"
"งั้นเรามาเริ่มเรียนกัน"
ศ.แฟรงค์พูดจบก็เดินมาที่ชั้นพร้อมรอยยิ้มที่แส๊นจะเป็นมิตร
"เอ๋...อ๊ะ!?"
.
.
.
"ขอบคุณนะ ชิสึ ที่วันนี้อุสาห์มาเป็นอุปกรณ์การสอนให้ชั้น"
ศ.แฟรงค์พูดด้วยน้ำเสียงที่อารมณ์ดีสุดๆ ก่อนจะเดินเข้าไปพักที่ห้องพักครู
"เอ๋..."
"เธอนี่ก็เอ๋ทั้งตอนเลยนะ"
ชิจังพูดอย่างร่าเริง
#####
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น