คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #76 : Eraser ; บัวตอง
รูป :
ชื่อ : บัวตอง คำดี
ชื่อเล่น : บัว, อีบัว (ถ้าสนิทก็จะเรียกกัน อีบัวๆ 'w')
อายุ : 16
เพศ : หญิง
เชื้อชาติ : ไทย
รอยตำหนิ : มีปานตรงใบหูข้างขวา
โรคประจำตัว : ------
ลักษณะนิสัย : เนื่องจากเป็นสาวเหนือแต้ๆใช้ชีวิตบนป่าบนเขามาตั้งแต่เกิด เลยทำให้เป็นคนเนิบนาบ ใจเย็น ทำอะไรไม่รีบร้อน สบายๆ ค่อยเป็นค่อยไป แต่รอบคอบ ละเอียดถี่ถ้วน รู้จักคิดหน้าคิดหลัง ฉลาดมีไหวพริบ แต่แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้ไม่ค่อยดีนัก ถ้าอยู่ในช่วงเวลาเร่งรีบเธอจะเสียเปรียบมาก ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ห่างไกลจากสังคมเมือง แต่เธอก็ทันคนนะแจ๊ะ ชอบทำหน้าใสซื่อ ตาซื่อๆใสๆ(?) แต่จริงๆแล้วก็รู้หมดนั่นแหล่ะ แค่อาจจะรู้ช้าไปบ้าง ก็แหม หัวสมองคนเราความเร็วในการประมวลผลไม่เท่ากันนี่เนอะ
เป็นคนพูดจาสุภาพ น้ำเสียงก็นุ่มนวลอ่อนหวาน ทว่าตรงไปตรงมา โกหกใครไม่เป็น กิริยามารยาทอ่อนช้อยงดงามยากจะหาใครมาเทียบ บนใบหน้ามักประดับรอยยิ้มไว้จางๆแอบซ่อนความซุกซนเอาไว้ บัวไม่ใช่คนพูดมาก แล้วก็ไม่ได้พูดน้อยจนเกินไป เป็นคนมีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือแบ่งปัน เห็นอย่างนี้แล้วต้องบอกไว้ก่อนเลยว่าบัวไม่ใช่คนเรียบร้อยอะไรนัก ในทางกลับกันเธอซุกซนเอาเรื่อง เรียกได้ว่าไฮเปอร์เลยด้วยซ้ำ(?) อยู่นิ่งๆไม่ค่อยได้ ต้องหาอะไรทำตลอด รักสนุก ชอบทำตัวเป็นลิงโลด ผาดโผน จนมักจะโดนผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านตีจนตูดลายข้อหาทำตัวไม่สมกับเป็นกุลสตรี แต่ถึงกระนั้นนางก็ไม่เคยเข็ดและยังทำตัวแก่นแก้วต่อไป
บัวเป็นคนที่เชื่อเรื่องภูตผีปีศาจเพราะที่หมู่บ้านเธอยังคงนับถือผีอยู่ เป็นคนที่ชอบทำพิธีกรรม(?)หรือบางครั้งก็ถึงขั้นเล่นคุณไสยเลยทีเดียว(?) บ้าพวกของศักดิ์สิทธิ์ เครื่องรางของขลัง เพราะมันจะทำให้เธอสบายใจขึ้น รู้สึกปลอดภัยขึ้น แน่นอนว่าเธอเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้มากอุปกรณ์นี่มีครบเซ็ตเลยจ้า เป็นคนมีความเชื่อว่าจะทำอะไรต้องบอกผีก่อน เพื่อความเป็นสิริมงคล ผีจะได้คุ้มครองเธอ เจอเรื่องดีก็บอกผี เจอเรื่องร้ายก็บอกผี บอกยังไง ? ประนมมือขึ้นมาระดับอกแล้วปากจะท่องคาถาขมุบขมิบ แล้วเป่าเพี้ยงลงไป แค่นี้ล่ะ...(?) นี่คือความเชื่อส่วนบุคคล ไม่เชื่ออย่าลบหลู่นะแจ้---
ลักษณะการพูด : พูดเอื่อยๆเฉื่อยๆชวนคนหลับได้ ชอบหลุดสำเนียงเหนือบ่อยๆ บางทีก็หลุดภาษาเหนืออกมาเลย แทนตัวเองว่า "บัว" ไม่ก็ "เฮา" แทนผู้ชายที่อายุมากกว่าว่า "อ้าย(ชื่อ)" แทนผู้หญิงว่า "ตั๋ว(ชื่อ)" (กรณีที่มึนเกินไปอาจจะใช้ "สู(คุณ)" เลยก็ได้ค่ะ #ขำ) แทนคนเด็กกว่าด้วย "(ชื่อ)" ใช้ "เจ้า" เป็นหางเสียง ชอบพูดจาติดตลก แฝงความซุกซนไว้เล็กน้อย
เช่น "สะวัดดีเจ้า ตั๋วเฮาจื่อ บัวตอง"
"อ้าย(ชื่อ) จ๊ะไปปากนักสิเจ้า" = "พี่(ชื่อ) อย่าพูดมากนักสิคะ"(?)
"ตั๋ว(ชื่อ) งามหลายน้อเจ้า" = "พี่(ชื่อ) สวยจังเลยนะคะ"
ปล.แน่นอนว่าใช้ภาษาภาคกลางจะดีกว่ามาก #ฮาา อินี่ทำให้ดูมีภูมิไปงั้น เอาจริงๆคือไปค้นอากู๋มาจย้า(?)
ลักษณะการแต่งกาย : แต่งชุดชาวเขา(ภูไท) พื้นเป็นสีดำมีลวดลายหลากสีสันซึ่งส่วนใหญ่จะใช้สีแดง ท่อนล่างแต่งเป็นกระโปรงชาวเขาพลิ้วๆบานๆพื้นเป็นสีดำมีลวดลายหลายสีสันเช่นเดียวกับท่อนบน บนศีรษะประดับดอกไม้ปลอมใหญ่ๆสีสดๆไว้ ที่คอห้องเครื่องรางเขี่ยวงู ตามข้อมือมีสายสิญจน์ผูกระโยงระยาง ข้อเท้าก็มีเครื่องประดับผูกเช่นกัน รองเท้าใช้เหมือนชาวเขาทั่วๆไปที่พบได้ทางภาคเหนือของประเทศไทย
ชอบ : สัตว์(ยกเว้นเสือกับงู) , สมุนไพร , ดอกไม้ , ท้องฟ้า
เกลียด : อากาศร้อนจัด , ความแห้งแล้ง
กลัว : สัตว์ป่า (เสือ,งู) , อะไรก็ตามที่ผิดผี , ภูตผีโกรธ(?)โดนลงทันต์ (ความตายล่ะมั้ง)
แพ้ : -------
งานอดิเรก : ร้องเพลงกล่อมเด็ก , ทอผ้า , เก็บของป่า , ปีนป่าย(?) , เล่นคุณไสย(?)
ประวัติ : บัวตองอาศัยอยู่บนเขาบนดอยทางภาคเหนือของประเทศไทย พ่อแม่ทำอาชีพเป็นเกษตรกรรมเพาะหม่อนขายไหม(?) อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆของพวกชาวเขาที่ยังนับถือผีสางนางไม้กันอยู่ จะลงมาในเมืองก็ต่อเมื่อมาเรียน หรือซื้อของใช้ที่จำเป็น เนื่องจากว่าบ้านจน เลยทำให้บัวต้องขยันเรียนทำเกรดดีๆแล้วขอทุน ซึ่งเธอก็ทำได้ เมื่อโตขึ้นเธอเริ่มใช้เวลาในเมืองมากขึ้น เริ่มหางานพิเศษทำเพื่อหารายได้เพิ่มเติม
ความสามารถพิเศษ : มีความเชี่ยวชาญเรื่องภูมิปัญญาพื้นบ้าน , ปรุงยาสมุนไพร
จะเขียนตัวอักษรไว้ตรงไหน? : รักแร้เลยเพ่--- ถ้าซ้ำแล้ว จัดไปใต้ราวนมค่--
จะเลือกใช้ยางลบแบบไหน? : ดอกบัวค่า
มาเข้าร่วมเกมเพราะอะไร? : เงินรางวัลแสนล่อตาล่อใจ+เพื่อนที่โรงเรียนแอบส่งชื่ออีบัวไปเงียบๆ
เพิ่มเติม : มีของที่พกติดตัวเป็นประจำคือ ผ้ายันต์ , มีเครื่องรางเขี้ยวงูทำเป็นสร้อยคล้องคอไว้ เวลาเกิดเรื่องร้ายๆ บัวจะกุมมันไว้แล้วขอให้เรื่องร้ายๆผ่านพ้นไปเร็วๆ
ความคิดเห็น