ลำดับตอนที่ #115
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #115 : story of farrow
Story of Farrow
"ตระกูลคุโรกาเนะของพ่อเขาน่ะยิ่งใหญ่มากเลยนะรู้มั้ย
ทั้งมีอำนาจ ฉลาด รอบรู้ มองการณ์ไกล แล้วยังร่ำรวยอีก"
"ผมกับพี่เลยถูกบังคับให้ทำอย่างนู้นอย่างนี้หรอฮะ"
"พูดอะไรอย่างนั้นจ๊ะ---เพราะลูกเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลและเป็นความหวังของพ่อแม่
ก็ต้องพยายามหน่อยสิจ้ะ"
"ผมก็พยายามแล้วนะ"
"มันยังไม่พอหรอกจ้ะ ต้องถึงขั้นที่ทุกคนก็เรียกว่าสมบูรณ์แบบสิถึงจะถูก
ตอนนี้ก็พักมามากพอแล้ว กลับไปเรียนต่อสิจ๊ะเด็กดี"
- - - - - - -
"พี่...?"
"ชู่ว-- เบาเสียงหน่อย"
"ฮะ..?"
"ให้ตายสิฟาร์ดันมาเห็นซะได้(พึมพำ)"
"?"
"ฟาร์...อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเชียวล่ะ"
"เอ่ ทำไมล่ะฮะ?"
"เพราะนี่เป็นความลับ-- แค่เราสองคนไง
สัญญากับพี่ได้มั้ย"
"ฮิฮิ ได้ฮะ ผมสัญญา!"
- - - - - - -
พี่โครว์มองอัญมณีสีสวยสดระยิบระยับที่สะท้อนออกมาจากตู้กระจก
ด้วยสายตา...กระหาย
ใช่...
ผมรู้ความลับของพี่
ที่สำคัญ...เป็นคนเดียวที่รู้
นั่นหมายความว่าผมเป็นคนสำคัญสำหรับพี่ใช่รึเปล่านะ?
แล้วถ้าอยากจะพิเศษมากกว่านี้...
"ให้ผมช่วยพี่นะ"
หลังจากวันนั้นผมก็คอยช่วยเหลือพี่
ผมน่ะไม่ได้ชอบการปล้นของมีค่าหรือสิ่งมีประกายพวกนั้นหรอก
แต่เพราะนั่นคือสิ่งที่พี่ต้องการยังไงล่ะ--
ผมมีความสุข เมื่อได้เห็นสายตากระหายของพี่
ผมมีความสุข เมื่อได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของพี่
มาคิดดูแล้วผมเองก็ไม่ต่างจากพี่หรอก
ถ้าสิ่งที่พี่ต้องการคือสิ่งสวยงามเป็นประกาย
ของผมก็คงจะเป็นทุกอย่างของพี่นั่นแหล่ะ
"อะไรที่พี่ต้องการ ผมจะหามาให้"
"พี่อยากได้...มากกว่านี้"
"พิพิธภัณฑ์-- ครั้งนี้ดูอันตรายกว่าทุกครั้งเลยนะพี่
แต่ถ้าเพื่อพี่แล้วผมทำได้"
พวกเราลักลอบเข้ามาได้จนถึงตู้กระจกที่จัดแสดงเพชรเม็ดงามและดูมีราคามากกว่าทุกที
ดวงตาของพี่ฉายแววกระหายขึ้นทุกทีที่จ้องมัน
ผมจึงก้าวข้ามแบรีเออร์ที่กั้นอยู่ไปแบบไม่ลังเล
แอ็ดด แอ็ดดด!!
สัญญาณเตือนภัยดังขึ้นทันที
"%#^@$%$# บ้าเอ้ย!"
"เราพลาดแล้ว!"
เราหนีออกไปไม่ทันและถูกจับกุมตัวทันที
"ฉันกะแล้วว่าพวกแกมันลูกล้างลูกผลาญ!! ไอ้พวกเด็กเปรต ทรพี!!
เอาพวกมันไปขังไว้คุกใต้ดิน แล้วพรุ่งนี้ส่งคนมาเก็บพวกมันเสีย!!!"
"ใจเย็นๆค่ะที่รัก ฉันเคยได้ยินเรื่องโรงเรียนดัดสันดานที่หนึ่งอยู่
ชื่อโอเว่น ไฮสกูล อะไรนี่แหล่ะ ฉันคิดว่าอย่างน้อยก็ส่งพวกมันไปเถอะค่ะ
อาจจะพอเยียวยาได้ก็ได้"
และแล้วผมกับพี่ชายก็ถูกส่งไปที่นั่น
ทำไมรู้สึกดีใจกันล่ะ?
สงสัยเพราะผมน่ะเกลียดตระกูลนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้วล่ะมั้ง
ก็ถูกบังคับให้เป็นเด็กสมบูรณ์แบบอย่างที่คาดหวังไว้นี่นา
อีกอย่างนึง แค่พี่โครว์ถูกส่งมาด้วยก็พอแล้วล่ะ---
######
ส่วนเบลลาดอนน่านั้นแต่เดิมมันเป็นแมวจรจัดที่แม่มันมาคลอดแถวบ้านแล้วทิ้งไป
ฟาร์โรว์ไปเจอเข้าโดยบังเอิญเลยเก็บมันมาเลี้ยงตั้งแต่มันยังเป็นลูกแมว
มันติดฟาร์โรว์มาก และชอบซ่อนตัวในเสื้อของเขา(?)
#จบเหอะ#
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น