คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 it not has a reason
PARADISE
(C) tumblr
1st
มันช่างดูไม่มีเหตุผลเอาซะเลย
บรื้น บรื้นน~
เสียงดังจากท่อรถของคนข้างบ้าน ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นจากกองหนังสือกองโตอย่างตกใจ ผมยกมือขยับแว่นเล็กน้อยแล้วเพ่งสายตามองออกไปนอกหน้าต่างสี่เหลี่ยมสีเทา ภาพเด็กหนุ่มผมขาวเส้นละเอียดถูกพัดพริ้วไปตามแรงลม ปรากฏขึ้นในกรอบแว่นเล็กๆของผม อ๊า เซฮุน ไปแต่งรถเพิ่มอีกแล้วสินะ ผมได้แต่ส่ายหัวเบาๆก่อนจะค่อยๆเท้าคางมองเด็กหนุ่มผมขาวผิวใสสะอาดนั่น ท่าทางของเซฮุนเวลาที่เช็ดรถ HONDA STEED 600cc ด้วยความหวงแหน ท่าทางของเขาที่ก้มตัวลงไปเช็ดที่ท้องเครื่องแล้วเอามือมาปาดเหงื่อจนหน้าดำเหมือนแมว ภาพเหล่านั้นเป็นภาพที่เกิดขึ้นในช่วงเช้าทุกวันของผม
ลมทะเลตอนเช้าพัดเอื่อยๆเข้ามากระทบใบหน้าของผมอย่างละมุน นึกแล้วก็ชอบใจที่แม่ของผมพาย้ายมาที่นี่ตั้งแต่เด็กๆ แต่ถึงอย่างนั้นใช่ว่าผมจะยังจำความทรงจำที่บ้านหลังเก่านั้นไม่ได้ บ้านที่แสนจะอึดอัด... เอาเถอะ คิดไปก็รังแต่จะทำให้วันที่สดใสแบบนี้หม่นหมองไปเปล่าๆ ยังไงบ้านหลังนี้ก็ดีกว่าเป็นไหนๆ เพียงแค่ข้ามถนนเล็กๆไป ก็จะถึงชายหาด มองเห็นน้ำทะเลสีฟ้าใสจากในห้องนอน ถึงแม้ว่าตอนเด็กๆผมจะเกลียดมันมากตามประสาคนกลัวน้ำ แต่ตอนนี้ผมเลิกกลัวแล้ว เพราะเซฮุน... ใช่ บางทีผมอาจเริ่มชอบมันด้วยซ้ำ
ไม่รู้ว่าเวลานานเท่าไหร่ที่ผมปล่อยให้ความคิดล่องลอยไปอยู่อย่างนั้น ภาพกริยาอาการต่างๆของเขาแล่นวาบอยู่ในดวงตาของผมไม่ขาดสาย แต่ว่าการที่เอาแต่จ้องอยู่อย่างนี้ บางทีมันอาจทำให้หนทางการเข้ามหาลัยของผมไกลขึ้นไปอีกก้าว ผมจึงได้แต่ถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะตัดใจรวบรวมสติและสายตากลับมาไว้ที่จุดเดิม ตอนนี้อนาคตสำคัญมากกว่าอะไรทั้งหมด ผมต้องพยายามให้มากกว่านี้...
ติ๊ก...ต๊อก...ติ๊ก...ต๊อก...
...............
............
......
..
ในที่สุดสายตาของผมก็เลื่อนออกไปมองนอกหน้าต่างนั่นอีกครั้ง...อีกครั้ง...และอีกหลายๆครั้ง... เฮ้อ~ ผมไม่รู้จริงๆเลย ว่าทำไมการมองเขา ถึงกลายเป็นกิจวัตรประจำวันของผมไปได้ ผมไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมถึงต้องอมยิ้มประหลาดอย่างนี้ออกมาทุกครั้ง
เชื่อเถอะว่าสำหรับผม มันเป็นคำถามที่ตอบยากยิ่งกว่าการแก้โจทย์สมการคณิตฯซะอีก
.
.
.
.
PART SEHUN
ผมมี่พี่ข้างบ้านอยู่คนหนึ่ง ทุกเช้าเขาจะต้องตื่นขึ้นมาท่องตำราเตรียมสอบ ใบหน้ายุ่งเหยิง หัวกระเซอะกระเซิง ทำหน้าหลายอารมณ์ภายในหนึ่งนาที หรือบางทีเขาก็ชอบมองลงมาจ้องผมที่กำลังยืนเช็ดรถอยู่แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน บ้านของผมกับลู่ฮานอยู่ติดทะเล ใกล้เพียงแค่มีถนนตัดผ่านหน้าบ้านเท่านั้น ผมอยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิด แต่ลู่ฮานเพิ่งย้ายมาอยู่เมื่อตอนเจ็ดขวบ เราเที่ยวเล่นด้วยกันตามประสาเด็ก และไม่รู้เมื่อไหร่ที่ผมกับเขาเริ่มห่างกันออกมาเรื่อยๆ ตั้งแต่เขาขึ้นม.ปลาย ส่วนผมเป็นแค่เด็กม.ต้น ลู่ฮานก็มีโลกของเขา ส่วนผมก็มีโลกของผม แต่ต่างกันออกไปตรงที่ว่า โลกของผมก็ยังมีลู่ฮานเป็นจุดศูนย์กลางเหมือนเดิม
“นี่~ ออกมายืนเช็ดรถแต่เช้าเลยนะ วันเสาร์แท้ๆ”
ลู่ฮานถามผมด้วยรอยยิ้มสดใสไม่แพ้แสงอาทิตย์ตอนเช้าของวัน
“ไม่รู้สิ ว่างนี่ฮะ”
ผมตอบส่งๆไปงั้น พลางหลุบตาลงก่อนที่เขาจะจับได้ว่าผมโกหก เพราะความจริงแล้วที่ผมตื่นเช้าทุกวัน เพราะแค่อยากเห็นหน้าของเขาก็แค่นั้นเอง
“ขยันมากกกกกก ถ้าเป็นฉันนะ ไม่ยอมพลาดที่จะนอนห่มผ้าอุ่นๆในตอนเช้าวันเสาร์แบบนี้หรอก” ลู่ฮานพูดพลางบิดขี้เกียจ ก่อนจะหาวออกมาหวอดใหญ่
“เพราะพี่ขี้เกียจไง ถึงต้องอ่านหนังสือมากกว่าคนอื่นตั้งสองเท่า”
“โหย ปากคอเราะร้ายมาก ฮึ่ย”
ผมยิ้มขำๆกับท่าทางของเขา แต่ก็พยายามทำเป็นไม่สนใจ แกล้งทำเป็นสนใจกับรถที่อยู่ตรงหน้านี่มากกว่า ผมไม่อยากคุยกับลู่ฮานมาก ผมไม่อยากเจ็บหัวใจน่ะ...
“นี่ว่างๆ ขอไปขับรถเล่นด้วยสิ ฉันเบื่อมากเลยล่ะ อ่านหนังสือจนเอียนหมดแล้ว”
“ไม่ได้หรอกฮะ ผมขับเร็ว มันอันตราย”
“ก็แล้วทำไมนายไม่ขับช้าๆเล่า หรือว่านายไม่อยากพาฉันไปก็พูดมาโอเซฮุน”
“ทำไมจะไม่อยากให้ไปล่ะฮะ อยากสิ อยากมาก...”
ผมเงยหน้าจ้องสบตาเขา แม้ว่าจะในระยะไกล ผมก็เห็นลู่ฮานกำลังยิ้ม แล้วยกหนังสือขึ้นปิดหน้าก่อนจะหันมองไปทางอื่น พร้อมกับแก้มที่ขึ้นสีเรื่อน่ามอง
...นี่พี่จะรู้ไหมนะ ว่ามันทำผมแทบคลั่ง
“ถ้างั้นวันพรุ่งนี้เลยเป็นไง ตกลงไหม”
ผมนิ่งคิดไปสักพัก ก่อนจะพยักหน้าตกลง ลู่ฮานยิ้มขึ้นมาอย่างสดใส ก่อนจะขอตัวไปอ่านหนังสือต่อ ผมโบกมือให้เขา ก่อนจะขับรถออกไปจากบ้าน
สายลมพัดผ่านผมไป พร้อมกับใจที่คิดไปถึงเรื่องเมื่อสองเดือนก่อน
‘เซฮุน ไอ้เซฮุน เห็นนี่รึยัง’
‘อะไรวะ’
ผมขมวดคิ้วยุ่ง เมื่อเห็นจงอินวิ่งส่งเสียงโหวกเหวกเข้ามาทำลายสมาธิในการอ่านหนังสือของผม
‘เฟสบุ๊คพี่ลู่ฮานอ่ะ’
‘ทำไม เฟสลู่ฮานมีอะไร’
‘เอ่อ...แกดูเอาเองละกันว่ะ’
ผมงงกับท่าทีประหลักประเหลิกของจงอิน แต่ก็รับมือถือของมันมาดูแบบสนใจ แน่นอน ถ้ามันเป็นเรื่องของลู่ฮาน เขาสนใจ
14 february 20xx
鹿晗(ลู่ฮาน)lFacebook
‘In a relationship with Park Chanyeol’
......
....
..
ผมเหมือนดำดิ่งลงในหุบเหว
หุบเหวไร้ความหวัง หุบเหวที่ไม่มี ...เสี่ยวลู่ฮาน
ของผมอีกต่อไป
...Tbc...
ความคิดเห็น