คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : - zn.xx l Class 01.2
จุดปรากฏศัตรู รอค เป็น ชื่อเรียกนกยักษ์ในตำนานของชาวอาหรับเชื่อกันว่า รอคมีลำตัวสีขาว มีขนาดใหญ่โตมากและแข็งแรงถึงขนาดจับช้างทั้งตัว ขึ้นไปจับฉีกกินในอากาศได้ ไข่ของรอคมีขนาดใหญ่ ที่มาที่ไปของความเชื่อเกี่ยวกับรอคยังไม่มีที่ทราบแน่นอน
“นี้คืองานต่อไปของพวกเจ้า
ไปตามล่าศัตรูที่ได้รับมอบหมาย โดยการใช้อาวุธหลักและอาวุธเสริมที่พวกเจ้าเลือกในสัปดาห์ที่แล้วไปสู้และนำ กลับมาส่งข้าที่ลานประลอง” คำพูดสุดท้ายก่อนครูสอนคลาสอาวุธศึกษาจะหายวับไป ทิ้งให้เด็กๆ มองหน้ากันเลิ่กลั่ก
“ปราสาท Veuxius ไปจัดการรอคที่ Triumph Airline” เหมือนพระเจ้าจะเห็นใจชี้ทางบอกสถานที่ให้แต่ละปราสาทแยกย้ายกันไป
“สวัสดีค่ะ สายการบินแห่งความรื่นรมย์ยินดีต้อนรับ” สาวผมสีทองพูดทักทายเรียบๆ สายการบินรื่นรมย์ มันคงเริ่มไม่น่าซะแล้ว เธมได้แต่คิดในใจ เตรียมหาที่พักเพื่อหวังจะพึ่งคนอื่นเพื่อผ่านวิชาอาวุธศึกษา เพราะอาวุธที่เลือกว่าเป็นอาวุธที่ใช้การไม่ได้เลย อาวุธกรงเล็บเหมือนจะไร้ค่าพอกับค้อนที่หดเล็กอยู่ตรงเข็มขัดสาย สองอาวุธทำเอาคิ้วเริ่มขมวดเข้าหากัน สัตว์บินได้ ถ้าไม่ใช่อาวุธระยะไกลกว่าจำกัดได้นั้นยาก
“ตัดสินใจพลาด พาลำบากจริงๆ” เธมกระโดดหาต้นไม้เหมาะๆสำหรับการดูการต่อสู้และนอนพักผ่อน แต่ไม่ทันได้จัดทีนั่งให้ดีๆ กลับพบสิ่งมีชีวิต ขนาดใหญ่ ที่เป็นเป้าหมายในครั้งนี้ มันกำลังบินต่ำมาเรื่อยๆ เกิดความตื่นตระหนก เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มซึม เมื่อรู้สึกว่าอสูรกายกำลังพุ่งมาทางนี้
“ซะ...ซวยแล้ว” เสียงพึมพำเบาๆ พร้อมกับกระโดดไปยังต้นไม้อีกต้นหนึ่ง สิ่งที่ทำเหมือนจะเรียกความสนใจให้รอคมากขึ้น มันบินโฉบเข้ามาใกล้ พร้อมแผดเสียงร้อง ไม่รอช้าให้มันบินโฉบ เธมกระโดดไปยังอีกต้นอย่างรวดเร็ว จากต้นหนึ่งไปต้นสอง จากต้นสองไปต้นสาม เหงื่อเริ่มซึมผ่านเสื้อผ้าสมองกำลังประมวลวิธีจัดการ
“เอาไงดี เอาไงดี ... ให้ตายสิ ต้นไม้หมดแล้ว” หันไปมองอสูรกายที่บินมาหาตนอย่างคิดหนัก หนีต่อไปไม่ได้แล้วสินะ ค้อนที่ย่อขนาดแนบไว้ตรงเข็มขัดถูกแกะออกมา มือสองข้างสวมกรงเล็บไว้เตรียมพร้อม ขณะในกุมมือซ่อนค้อนเอาไว้
“พระเจ้าโปรดคุ้มครอง” เธมพุ่งออกไปทันทีเมื่อสิ้นคำพูด สายตาจับจ้องไปที่รอค
“ขยายใหญ่” เสียงตะโกนดังพร้อมกลับมือที่ขว้างค้อนออกมา ค้อนเล็กเริ่มขยายใหญ่เรื่อยๆ จนไปปะทะที่หน้ารอคอย่างแม่นยำ รอคบินเซต่ำลงไปด้วยความมึนลง เห็นโอกาสเธม กระโดดไปที่ส่วนหัวของรอค
“ตามหลักการ ดวงตาคือจุดอ่อนที่สำคัญ!” หมัดหลุนๆ กระแทกไปยังดวงตาของรอคอย่างจัง เสียงแผดร้องดังระงั่มขึ้นอีกมือลากกรงเล็บเป็นทางยาว แล้วบดขยี้จนเหลว
“แหยะ!” มือทั้งสองถูกอาบด้วยของเหลวจากการทะลวงตาทั้งสองข้างของรอค แต่ดูเหมือนมันจะไม่ทำให้รอคตายสักที มันสะบัดร่างของเธม จนกระแทกกลับต้นไม้ เธอนั่งกุมหัวด้วยความมืนงง
“เมื่อไรจะตายสักที ค้อนอยู่ไหนเนี่ย!?” สายตาพยายามส่องหาค้อน นั้นหรือเปล่า กระแทกทีเดียวจัดซะมึนหัว มือกระชับค้อนขึ้นแบกเหนือบ่าเดินเซไปหานกยักษ์ที่นอนทุรนทุรายเพราะมองไม่เห็น
“ตายได้แล้ว!! ขยาย!”
“ก๊าซซซซ” เสียงแผดร้องดังเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมกับค้อนใหญ่ที่กระแทกไปยังส่วนหับจนเละ เธมกอดด้ามค้อนไว้อย่างเหนื่อยอ่อน
“เสร็จสิ้นเรียบร้อย เฮ้อ เก็บอาวุธ” ค้อนถูกย่อเหลือเล็กลงแนบไว้ที่ขอบเข็มขัดเช่นเดิม
ความคิดเห็น