ลำดับตอนที่ #31
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่ 25
ผ่าัอุหิส่อแสผ่านไปไ้้วยีทำให้ทุนโล่ใและหมัวลไ้ในที่สุ หลัผ่าัไ้หนึ่สัปาห์ุหิ็ออาโรพยาบาลลับมาพัฟื้นที่บ้านโยมีพยาบาลพิเศษและุม่านแ้ว่อยูแลอย่าใล้ิ ุหมอโยธาึหมห่วและลับมาทำานที่โรพยาบาลหลัาหยุไปหลายวัน
วันนี้เป็นวันแรอารทำานหลัาที่หมอโยธาหยุอยู่บ้านมาเป็นเวลาหนึ่อาทิย์เ็ม ๆ ศรุึอทำหน้าที่เป็นสารถีอาสาับรถไปรับไปส่เธอ
“ ที่ริันับรถไปเอ็ไ้นะะ ุไม่้อลำบาหรอนะ” หมอโยธาอิออไม่ยอมึ้นรถ
“ ให้พี่ทำหน้าทีู่แลน้อโยอย่าที่สามีนอื่นเาทำเถอะนะแ่ับรถไปส่และ็ไปรับภรรยาลับบ้านมันไม่ลำบาเลย่ะ “ ายหนุ่มยิ้มหวานมอหน้าภรรยาสายาอออ้อน
“ เฮ้อ!.... “ หมอโยธาถอนหายใ “ ุนี่นะันเหนื่อยับลูื้ออุเ็มทีแล้ว “
“ หมายวามว่า? “ เามอเธอทำาปริบ ๆ
“ ็ไ้่ะ เิทำหน้าที่สามีที่ีไ้เลย “ เธอยิ้มบา ๆ แล้ว็ยอมึ้นรถแ่โยี
“ ืนนี้นะะพี่ะทำหน้าที่สามีอย่าเ็มภาภูมิ “ เาปิประูรถให้เธอแล้วพึมพำเบา ๆ
“ บ่นอะไรอเา “ หมอโยธามอศรุที่เินอ้อมมาึ้นรถแล้วโลศีรษะยิ้มบา ๆ
ที่โรพยาบาลบำรุเว
่วหนึ่สัปาห์ที่ผ่านมามี่าวุปิปเิึ้นที่โรพยบาลนเ้าหน้าที่ในโรพยาบาลเอาไปพูันอย่าหนาหูแทบะทุแผน
“ ริเหรอที่เาบอว่าหมอุัย์ับหมอาินแอบบันอยู่ “ พยาบาลหทัยถามเ้าหน้าที่เาน์เอร์เวระเบียน
“ เห็นเาว่าอย่านั้นนะ “
“ แอบไปบันอนไหนนะหรือว่าเพราะุหมอโยอเราแ่าน ุหมอุัย์็เลยประที่โนหมอโยทิ้ เลยไปบับเพื่อนรัอหมอโยเพื่อแ้แ้น “ พยาบาลหทัยิเรื่อราวไ้ราวับละรหลั่าว
“ นั้นสิ ทั้สอนบันอยู่ี ๆ แท้ ๆ หมอโยอเรา็แ่านับหลานายอุหิสุรา์เยเลย หมอัย์็เ็บใอะเนอะ “ เ้าหน้าที่เาน์เอร์เวระเบียนเยหน้าึ้นมอพยาบาลหทัย็บัเอิสบาหมอโยธาเ้าพอิบพอี เธอทำหน้าเลิ่ลั่บุ๋ยปาพยาบาลส่สัาบอพยาบาลหทัย
“ เป็นอะไรพี่ ฝุ่นเ้าาเหรอ “ พยาบาลหทัยลับไม่เ้าใสัานั้น
“ แล้วมีนเาพูอะไรันอีไหมะ “ เสียุ้นเยเอ่ยถามึ้น
“ มีสิ พยาบาลที่วอร์เ็เาเม้าท์ันว่าหมอาินมีอาารแปล ๆ เหมือนำลั.... “ พยาบาลหทัยหยุพูมอ้ายมอวา
“ เหมือนอะไระ “ หมอโยธาถาม่อ
“ เหมือนนแพ้ท้อเลย “ พยายาลหทัยพูบแล้ว้อหน้าเ้าหน้าที่เาน์เอร์เวระเบียนที่หน้าีราวไ่้ม
“ พี่! เป็นอะไรทำหน้ายัะเอผี “
“ ุหมอโยสวัสี่ะ “ เ้าหน้าที่เวระเบียนลุึ้นสวัสีหมอโยธา ทำให้พยาบาลหทัยหน้าีมือเย็นเพราะเธอเพิ่ะนินทาหมอโยธาไปอย่าสนุปา
“ สวัสี่ะ สวัสีพี่หทัย้วยนะะ “ หมอโยธายิ้มเยือเย็นมอพยาบาลหทัยแล้วเินเ้าไปในแผนศัลยรรม
“ ายแน่ “ พยาบาลหทัย้มหน้าอ
หมอโยธาเินเ้าไปในห้อพัแพทย์เพื่อาแฟ ในหัวอเธอ็รุ่นิแ่สิ่ที่ไ้ยินมาเมื่อรู่
“ พี่ัย์ับา “ สีหน้าอเธอสลลทันที แ่แปลที่เธอไม่ไ้รู้สึเ็บปวมามายอย่าที่วระเป็นเพียแ่ยัุนอยู่เท่านั้น
“ โยลับมาทำานแล้วเหรอ “ หมอฤินเินเ้ามา็เอหมอโยธาพอีึทัทาย
“ ินันถามอะไรแหน่อยสิ “
“ อะไรวะ ทำหน้าริัเียว “ หมอฤินมอหน้าเพื่อนอย่าสสัย
“ เรื่อพี่ัย์ับ.... “ เธอยัพูไม่ทันบหมอุัย์็เินเ้ามาในห้อ สอนสบาันแวบหนึ่หมอุัย์็หลบาหมอโยธา
“ พี่ัย์สวัสี่ะ “ หมอโยธาเป็นฝ่ายเอ่ยทัทายเา่อน
“ รับ “ เาอบเพียสั่น ๆ “ พี่อัว่อนนะ “ หมอุัย์เินออไปาห้อพัแพทย์เพื่อหลบหน้าหมอโยธาแ่เธอเินามเาออไปิ ๆ
“ เี๋ยว่ะ “ หมอโยธาเินไปัหน้าเา
“ น้อโย มีอะไรหรือเปล่ารับ “ เาพยายามทำสีหน้าให้เป็นปริแ่แววาอเาลับ่อนอะไรเอาไว้ไม่ไ้เลย
“ โยอยาุยับพี่ัย์่ะ “ น้ำเสียและแววานั้นสั่นไหว
“ เราออไปุยัน้านอีไหม “ พูบเา็เินนำเธอไป
หมอโยธาเินามหมอุัย์ออไป้วยหัวใที่สั่นไหว ท่าทีอเามันบ่บอไ้เป็นอย่าีว่าเาเปลี่ยนไปแล้วริๆ
ทั้สอนออมาุยันที่ร้านาแฟหน้าโรพยาบาล บรรยาาศอนนีู้น่าอึอัที่สุเพราะไม่มีใรพูอะไรันสัำ หมอุัย์ไม่มอหน้าหมอโยธา เาหันออไปมอที่นอร้าน หมอโยธาเอ็มีสีหน้าเร่รึม
“ พี่ัย์ะ “ หมอโยธาเริ่ม้นบทสนทนา
“ รับ “ หมอุัย์็หันหน้าลับมามอหน้าเธอ
“ พี่ัย์มีอะไรอยาบอโยไหมะ “ เธอยิ้มบา ๆ ่วยทำให้ระหว่าเาและเธอลวามึเรียล
“ โยพี่... “ เาเียบไปอึใ “ พี่รอโยอย่าที่เราสัาันเอาไว้ไม่ไ้แล้ว “
เหมือนโน้อนปอน์ทุบลมาที่หัวหมอโยธาึรู้สึมึนนพูอะไรไม่ออ
“ พี่อัวนะ “ เาลุึ้นเินออไปทันทีที่พูบ เาเอ็รู้สึเ็บปวไม่่าันับเธอ แ่ะย้อนลับไปแ้ไอะไรไม่ไ้แล้วในเมื่อทุอย่าที่เิึ้นเาไ้เลือแล้ว
หมอโยธายัมึนับสิ่ที่เิึ้น เธอทบทวนำพูอหมอุัย์และสิ่ที่เธอไ้ยินมา่อนหน้านี่
“ หมอุัย์ับหมอาินำลับันอยู่ “ เสียอเธอแว่มือไม้็สั่นไปหม
“ หมายวามว่ามันเป็นเรื่อริใ่ไหม “ หมอโยธาลุึ้นาเ้าอี้ เธอเนินึแ่็ประอัวให้เินไ้เป็นปริ วามรู้สึอหมอโยธาในอนนี้มันเหมือนโนนที่รัที่สุหัหลั เธอรู้สึผิหวัมาว่าแ่ลับไม่ไ้เ็บปวนะเป็นะายอย่าที่ิเอาไว้
บริษัทเอส ี รุ๊ป
ศรุเินผิวปาเ้ามาในบริษัทอย่าอารม์ เาทัทายพนัานทุนที่เาเินผ่านนพนัานในบริษัทพาันแปลใับท่าทาเป็นมิรอท่านรอฯ ในวันนี้
“ สวัสีุพราวา “ ศรุทัทายเลานสวยอเา
พราวายิ้มหวานส่สายาหยาเยิ้ม “ สวัสี่ะท่านรอฯ รับาแฟเลยไหมะ “
“ ็ีนะ วันนี้ผมมีนัอะไรบ้า “
ุพราวาหยิบไอแพึ้นมาเปิูารานัอศรุในวันนี้ “ วันนี้ท่านรอมีประุมับสมามนส่อนสิบเอ็โม่ะ แล้ว็บ่ายสอโมุประภาสะเ้ามาุยเรื่อเ่าโัที่สมุทรปราาร “
“ มีแ่นี้ใ่ไหม “ เาถามย้ำ
“ ่ะ “
“ ุ่วยโทรอโ๊ะที่ร้านอาหารให้ผมทีนะ เอาสัหโมเย็น บอเา้วยว่าผม้อารห้อวีไอพี แล้ว็โทรสั่อไม้ให้ผม้วยเอาเป็นอุหลาบสีาวนะ่อให่เลยส่ไปที่โรพยาบาลบำรุเว ให้เาเียนาร์ให้้วยว่าาสามีที่รัภรรยาที่สุ “
พราวาเบ้ปาเหลือบามอบน “ ่ะ “
“ อบุมา ุออไปทำานเถอะนะ “
ศรุเินเ้าไปหย่อนัวลนั่ที่เ้าอี้หลัโ๊ะทำาน เอนหลัพิพนัพิเ้าอี้มือประสานันที่ปลายาอย่าใ้วามิ
“ วันไ่ือวัน่อนมีประำเือนสิบสี่วัน “ เาึมำทบทวนพฤิรรมอภรรยาสาว เธอูหุหิ่ายใน่วอาทิย์ที่ผ่านมาแ่็เริอาหาร้วย แสว่าประำเือนน่าะใล้มาแล้วแน่
“ เอาวะไอศรุืนนี้แ้อเผ็ศึ “ แ่ิวาอายหนุ่ม็เป็นประายวิบวับ เลือในายพลุ่พล่านไปหม
หมอโยธานั่อยู่ในห้อทำานอเธอั้แ่่วบ่ายไม่ไ้ออไปไหนเลย เพราะเธอยัไม่อยาเอหน้าใรในอนนี้ ในหัวอเธอมันมีแ่เรื่อหมายำถามเ็มไปหม หมอุัย์ไปบับหมอาินอนไหนัน แล้วำสัาอเธอับเามันยเลิ่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ แ่ิถึท่าทีหมาเมินับสายาเย็นาู่นั้นน้ำา็รื้นอบาึ้นมา
“ ทำไม? “ ำ ๆ นี้มันั้ออยู่ในหัวอเธอ
๊อ ๆ
หมอโยธาเยหน้าึ้นปาน้ำา “ เ้ามาไ้่ะ “
พอประูเปิออุพยาบาลหทัย็เินหอบอุหลาบสีาว่อโเ้ามาในห้อ “ มีนส่มาใหุ้หมอ่ะ “ เธอยิ้มริ่มแววาอิาเล็ ๆ
“ อบุ่ะ “ หมอโยธารับอไม้มาแล้วอ่านาร์ที่แนบมา้วย
‘ าสามีที่รัภรรยาที่สุ ‘
“ อีาบ้าเอ้ย! “ ปา็บ่นแ่ายิ้มเป็นประาย
ิ๊ ! เสีย้อวามโทรศัพอเธอัึ้น
Srut : ไ้รับอไม้แล้วใ่ไหมะ
Yotaka : รูปสิ๊เอร์รูประ่ายออ
Sarut : ไ้รับแล้วล่ะสิ
Yotaka : ส่มาทำไมะ โยไม่อบอไม้ (แอบยิ้มเล็ ๆ )
Sarut : ็พี่อยาให้นี่ เย็นนี้พี่ไปรับนะะ
Yotaka : ่ะ
Sarut : สิ๊เอร์รูป หมีอระ่าย
หมอโยธามุ่นหน้ามอหน้าอแล้วโลศีรษะ
“ ว่ามาหรือไ “ เธอ้อนใส่หน้าอโทรศัพท์
ใล้เวลาออเวรหมอโยธา็เ็บอบนโ๊ะทำานให้เป็นระเบียบ แล้วหยิบระึ้นมาสำรวใบหน้าอัวเอ่อนที่ะหยิบลิปลอสสีมพูอมแึ้นมาทาที่ริมฝีปาแล้วเม้มเบา ๆ
๊อ ๆ
เสียเาะประูัึ้นเธอึรีบเ็บระและลิปลอสลระเป๋าสะพาย
ประูห้อเปิออพร้อมร่าสูให่อศรุเินเ้ามา้วยรอยยิ้ม เามอไปที่แันอไม้บนโ๊ะวาอ้าพนัห้อแล้วยิ่ยิ้มว้า
“ อไม้สวยเนอะ “ เสียทุ้มพูึ้นพร้อมเินเ้ามาหาหมอโยธาที่ลุาเ้าอี้สะพายระเป๋า
“ ็สวยี่ะ “ เธออบสีหน้าเรียบ ๆ
ศรุยิ้มหรี่ามอหน้าเธอ “ เราไปันเลยีไหมะ “
“ อืม “ เธอพยัหน้า
สอนเินออมาาห้อทำานอหมอโยธาโยที่เธอเินนำและเาเินามออมา ทำเอาพยาบาลในแผน่าพาันอิาหมอโยธาันเป็นแถว
พอเินมาถึที่ลานอรถศรุำลัะเปิประูรถให้หมอโยธา ุหมอุัย์ับหมอาิน็เินออมาที่ลานอรถ้วยัน หมอุัย์ะัไปรู่หนึ่ที่เห็นหมอโยธาส่วนหมอาินหันมายิ้มให้ทัู้่อย่าสใสแล้ว็เปิประูึ้นรถอหมอุัย์ไป
หมอโยธานิ่ไปอึใ่อนะลัวลเ้าไปนั่ในรถุมมือัวเอเอาไว้แน่น
“ น้อโยโอเใ่ไหม “ ศรุถามน้ำเสียอ่อนโยน
“ ่ะ “ เธอสั้น ๆ แล้วสูลมหายใเ้า
รถอทัู้่ับเ้ามาที่โรแรมหรูแห่หนึ่ใลารุเทพมหานร ทันทีที่รถอพนัานอโรแรม็เ้ามารับเอารถอเาไป
“ ุพาันมาที่นี้ทำไม “
“ ินเนอร์ไะ “ เายิ้ม
“ เนื้อในโอาสอะไระ “
“ พี่อยาพาน้อโยมาิน้าวแล้ว็ูวิวสวย ๆ “
หมอโยธามวิ้วมอหน้าเา “ มีแผนอะไรหรือเปล่า่ะ “
ศรุยัไหล่ “ ไม่มี่ะ เรารีบไปันเถอะนะพี่หิวแล้ว “ เาโอบเอวเธอแล้วพาเินเ้าไปในโรแรม
พอมาถึ้านในอโรแรม็มีพนัานอโรแรมพาทัู้่ึ้นลิฟ์ไปยัั้นบนสุอที่นี่เพื่อไปยัห้อวีไอพีที่เาไ้อเอาไว้
พอประูลิฟ์เปิออภาพรหน้าอทัู้่ือระบานให่ที่สามารถมอวิวรุเทพมหานรไ้สามร้อยหสิบอศาพร้อม้วยโ๊ะินเนอร์สุหรูที่ั้อยู่รลาห้อในห้อยัประับ้วยแันอไม้สีสันสวยามและเทียนทีุ่เอาไว้เพื่อสร้าบรรยาาศ
บริรเินเ้ามาอีรั้พร้อมับไวน์แราาแพที่ายหนุ่มสั่เอาไว้
“ พี่ำไ้ว่าน้อโยอบื่มไวน์ “
“ ่ะ “
ศรุพยัหน้าให้บริรรินไวน์ให้เธอ
ทั้สอนยแ้วไวน์ึ้น “ แ่วามสัมพันธ์ที่ีอเราสอน “ ายหนุ่มพูแล้วนแ้วับเธอ
หมอโยธายแ้วึ้นื่มรวเียวหมแ้วแล้ววาแ้วลให้บริรรินไวน์ให้เธอเพิ่มอี
“ น้อโย่ะ เี๋ยวเมานะ “ ศรุพูึ้นเพราะเธอื่มเป็นแ้วที่สิบแล้ว
“ เมาเหรอ ีสิันะไ้ลื่มเรื่อบ้า ๆ วันนี้ไ “ แ้วที่สิบถูยึ้นื่มรวเียวนหมแ้ว
บริรำลัะรินไวน์ให้เธออีแ่ศรุร้อห้าม “ พอแล้วรับไม่้อแล้ว “ เาหันไปมอภรรยา “ พี่ว่าเราลับบ้านันเถอะนะ “ ศรุลุึ้นาโ๊ะแล้วเินไปประอเธอ
“ ันเินเอไ้แ่นี้ไม่เมาหรอุ “ หมอโยธาลุึ้น้าวออมาาเาอี้แล้ว็เนแทบะล้มีที่ศรุรับเธอเอาไว้ไทัน
“ ไม่้อเินแล้ว่ะ “ เาลัวลแล้วอุ้มเธอัวลอยึ้นมาาพื้น
“ ันบอว่าเินเอไ้ไ “ หมอโยธาโวยวายลั่น ิ้นลุลัอยู่ในอ้อมแนอเา
“ โยอย่าเสียัสิ “
“ ทำไม! ุะทำอะไรัน ปล่อยันล “ เธอยัร้อโวยวายเสียัทุบเาเ็มแร
“ โย! “ ศรุเริ่มะโมโห เาถลึาใส่เธอ
“ ปล่อย ! บอให้อือ!.... “ วาู่สวยเบิโพลมือที่ทุบอเาเมื่อรู่หยุะั เมื่อเาใ้ริมฝีปาปิปาเธอนแนบสนิท
ศรุละเลียลิ้มริมฝีปานุ่มอย่าไม่เร่ร้อน เา่อย ๆ เปิปาเธอ้วยลิ้นอุ่นที่แทรเ้าไปในโพรปาเล็วันัวเนียลิ้นเล็อเธอ หมอโยธาหยุหายใไปั่วรู่หลับาลยอมโอนออนามเาไปอย่าว่า่าย แนเรียว่อย ๆ ยึ้นล้อที่ออศรุแล้วประสานันเอาไว้ที่ท้ายทอยอเา ศรุพอใับารอบสนออเธอนไม่อยาะผละริมฝีปาออแ่็้อัใ
“ ลับบ้านเลยไหมะ “ เาถามเสียหวาน หมอโยธาส่ายหน้าแล้วยิ้ม ศรุึอุ้มเธอเินรไปยัห้อสวีที่เาให้ทาโรแรมเปิเอาไว้ให้
วันนี้เป็นวันแรอารทำานหลัาที่หมอโยธาหยุอยู่บ้านมาเป็นเวลาหนึ่อาทิย์เ็ม ๆ ศรุึอทำหน้าที่เป็นสารถีอาสาับรถไปรับไปส่เธอ
“ ที่ริันับรถไปเอ็ไ้นะะ ุไม่้อลำบาหรอนะ” หมอโยธาอิออไม่ยอมึ้นรถ
“ ให้พี่ทำหน้าทีู่แลน้อโยอย่าที่สามีนอื่นเาทำเถอะนะแ่ับรถไปส่และ็ไปรับภรรยาลับบ้านมันไม่ลำบาเลย่ะ “ ายหนุ่มยิ้มหวานมอหน้าภรรยาสายาอออ้อน
“ เฮ้อ!.... “ หมอโยธาถอนหายใ “ ุนี่นะันเหนื่อยับลูื้ออุเ็มทีแล้ว “
“ หมายวามว่า? “ เามอเธอทำาปริบ ๆ
“ ็ไ้่ะ เิทำหน้าที่สามีที่ีไ้เลย “ เธอยิ้มบา ๆ แล้ว็ยอมึ้นรถแ่โยี
“ ืนนี้นะะพี่ะทำหน้าที่สามีอย่าเ็มภาภูมิ “ เาปิประูรถให้เธอแล้วพึมพำเบา ๆ
“ บ่นอะไรอเา “ หมอโยธามอศรุที่เินอ้อมมาึ้นรถแล้วโลศีรษะยิ้มบา ๆ
ที่โรพยาบาลบำรุเว
่วหนึ่สัปาห์ที่ผ่านมามี่าวุปิปเิึ้นที่โรพยบาลนเ้าหน้าที่ในโรพยาบาลเอาไปพูันอย่าหนาหูแทบะทุแผน
“ ริเหรอที่เาบอว่าหมอุัย์ับหมอาินแอบบันอยู่ “ พยาบาลหทัยถามเ้าหน้าที่เาน์เอร์เวระเบียน
“ เห็นเาว่าอย่านั้นนะ “
“ แอบไปบันอนไหนนะหรือว่าเพราะุหมอโยอเราแ่าน ุหมอุัย์็เลยประที่โนหมอโยทิ้ เลยไปบับเพื่อนรัอหมอโยเพื่อแ้แ้น “ พยาบาลหทัยิเรื่อราวไ้ราวับละรหลั่าว
“ นั้นสิ ทั้สอนบันอยู่ี ๆ แท้ ๆ หมอโยอเรา็แ่านับหลานายอุหิสุรา์เยเลย หมอัย์็เ็บใอะเนอะ “ เ้าหน้าที่เาน์เอร์เวระเบียนเยหน้าึ้นมอพยาบาลหทัย็บัเอิสบาหมอโยธาเ้าพอิบพอี เธอทำหน้าเลิ่ลั่บุ๋ยปาพยาบาลส่สัาบอพยาบาลหทัย
“ เป็นอะไรพี่ ฝุ่นเ้าาเหรอ “ พยาบาลหทัยลับไม่เ้าใสัานั้น
“ แล้วมีนเาพูอะไรันอีไหมะ “ เสียุ้นเยเอ่ยถามึ้น
“ มีสิ พยาบาลที่วอร์เ็เาเม้าท์ันว่าหมอาินมีอาารแปล ๆ เหมือนำลั.... “ พยาบาลหทัยหยุพูมอ้ายมอวา
“ เหมือนอะไระ “ หมอโยธาถาม่อ
“ เหมือนนแพ้ท้อเลย “ พยายาลหทัยพูบแล้ว้อหน้าเ้าหน้าที่เาน์เอร์เวระเบียนที่หน้าีราวไ่้ม
“ พี่! เป็นอะไรทำหน้ายัะเอผี “
“ ุหมอโยสวัสี่ะ “ เ้าหน้าที่เวระเบียนลุึ้นสวัสีหมอโยธา ทำให้พยาบาลหทัยหน้าีมือเย็นเพราะเธอเพิ่ะนินทาหมอโยธาไปอย่าสนุปา
“ สวัสี่ะ สวัสีพี่หทัย้วยนะะ “ หมอโยธายิ้มเยือเย็นมอพยาบาลหทัยแล้วเินเ้าไปในแผนศัลยรรม
“ ายแน่ “ พยาบาลหทัย้มหน้าอ
หมอโยธาเินเ้าไปในห้อพัแพทย์เพื่อาแฟ ในหัวอเธอ็รุ่นิแ่สิ่ที่ไ้ยินมาเมื่อรู่
“ พี่ัย์ับา “ สีหน้าอเธอสลลทันที แ่แปลที่เธอไม่ไ้รู้สึเ็บปวมามายอย่าที่วระเป็นเพียแ่ยัุนอยู่เท่านั้น
“ โยลับมาทำานแล้วเหรอ “ หมอฤินเินเ้ามา็เอหมอโยธาพอีึทัทาย
“ ินันถามอะไรแหน่อยสิ “
“ อะไรวะ ทำหน้าริัเียว “ หมอฤินมอหน้าเพื่อนอย่าสสัย
“ เรื่อพี่ัย์ับ.... “ เธอยัพูไม่ทันบหมอุัย์็เินเ้ามาในห้อ สอนสบาันแวบหนึ่หมอุัย์็หลบาหมอโยธา
“ พี่ัย์สวัสี่ะ “ หมอโยธาเป็นฝ่ายเอ่ยทัทายเา่อน
“ รับ “ เาอบเพียสั่น ๆ “ พี่อัว่อนนะ “ หมอุัย์เินออไปาห้อพัแพทย์เพื่อหลบหน้าหมอโยธาแ่เธอเินามเาออไปิ ๆ
“ เี๋ยว่ะ “ หมอโยธาเินไปัหน้าเา
“ น้อโย มีอะไรหรือเปล่ารับ “ เาพยายามทำสีหน้าให้เป็นปริแ่แววาอเาลับ่อนอะไรเอาไว้ไม่ไ้เลย
“ โยอยาุยับพี่ัย์่ะ “ น้ำเสียและแววานั้นสั่นไหว
“ เราออไปุยัน้านอีไหม “ พูบเา็เินนำเธอไป
หมอโยธาเินามหมอุัย์ออไป้วยหัวใที่สั่นไหว ท่าทีอเามันบ่บอไ้เป็นอย่าีว่าเาเปลี่ยนไปแล้วริๆ
ทั้สอนออมาุยันที่ร้านาแฟหน้าโรพยาบาล บรรยาาศอนนีู้น่าอึอัที่สุเพราะไม่มีใรพูอะไรันสัำ หมอุัย์ไม่มอหน้าหมอโยธา เาหันออไปมอที่นอร้าน หมอโยธาเอ็มีสีหน้าเร่รึม
“ พี่ัย์ะ “ หมอโยธาเริ่ม้นบทสนทนา
“ รับ “ หมอุัย์็หันหน้าลับมามอหน้าเธอ
“ พี่ัย์มีอะไรอยาบอโยไหมะ “ เธอยิ้มบา ๆ ่วยทำให้ระหว่าเาและเธอลวามึเรียล
“ โยพี่... “ เาเียบไปอึใ “ พี่รอโยอย่าที่เราสัาันเอาไว้ไม่ไ้แล้ว “
เหมือนโน้อนปอน์ทุบลมาที่หัวหมอโยธาึรู้สึมึนนพูอะไรไม่ออ
“ พี่อัวนะ “ เาลุึ้นเินออไปทันทีที่พูบ เาเอ็รู้สึเ็บปวไม่่าันับเธอ แ่ะย้อนลับไปแ้ไอะไรไม่ไ้แล้วในเมื่อทุอย่าที่เิึ้นเาไ้เลือแล้ว
หมอโยธายัมึนับสิ่ที่เิึ้น เธอทบทวนำพูอหมอุัย์และสิ่ที่เธอไ้ยินมา่อนหน้านี่
“ หมอุัย์ับหมอาินำลับันอยู่ “ เสียอเธอแว่มือไม้็สั่นไปหม
“ หมายวามว่ามันเป็นเรื่อริใ่ไหม “ หมอโยธาลุึ้นาเ้าอี้ เธอเนินึแ่็ประอัวให้เินไ้เป็นปริ วามรู้สึอหมอโยธาในอนนี้มันเหมือนโนนที่รัที่สุหัหลั เธอรู้สึผิหวัมาว่าแ่ลับไม่ไ้เ็บปวนะเป็นะายอย่าที่ิเอาไว้
บริษัทเอส ี รุ๊ป
ศรุเินผิวปาเ้ามาในบริษัทอย่าอารม์ เาทัทายพนัานทุนที่เาเินผ่านนพนัานในบริษัทพาันแปลใับท่าทาเป็นมิรอท่านรอฯ ในวันนี้
“ สวัสีุพราวา “ ศรุทัทายเลานสวยอเา
พราวายิ้มหวานส่สายาหยาเยิ้ม “ สวัสี่ะท่านรอฯ รับาแฟเลยไหมะ “
“ ็ีนะ วันนี้ผมมีนัอะไรบ้า “
ุพราวาหยิบไอแพึ้นมาเปิูารานัอศรุในวันนี้ “ วันนี้ท่านรอมีประุมับสมามนส่อนสิบเอ็โม่ะ แล้ว็บ่ายสอโมุประภาสะเ้ามาุยเรื่อเ่าโัที่สมุทรปราาร “
“ มีแ่นี้ใ่ไหม “ เาถามย้ำ
“ ่ะ “
“ ุ่วยโทรอโ๊ะที่ร้านอาหารให้ผมทีนะ เอาสัหโมเย็น บอเา้วยว่าผม้อารห้อวีไอพี แล้ว็โทรสั่อไม้ให้ผม้วยเอาเป็นอุหลาบสีาวนะ่อให่เลยส่ไปที่โรพยาบาลบำรุเว ให้เาเียนาร์ให้้วยว่าาสามีที่รัภรรยาที่สุ “
พราวาเบ้ปาเหลือบามอบน “ ่ะ “
“ อบุมา ุออไปทำานเถอะนะ “
ศรุเินเ้าไปหย่อนัวลนั่ที่เ้าอี้หลัโ๊ะทำาน เอนหลัพิพนัพิเ้าอี้มือประสานันที่ปลายาอย่าใ้วามิ
“ วันไ่ือวัน่อนมีประำเือนสิบสี่วัน “ เาึมำทบทวนพฤิรรมอภรรยาสาว เธอูหุหิ่ายใน่วอาทิย์ที่ผ่านมาแ่็เริอาหาร้วย แสว่าประำเือนน่าะใล้มาแล้วแน่
“ เอาวะไอศรุืนนี้แ้อเผ็ศึ “ แ่ิวาอายหนุ่ม็เป็นประายวิบวับ เลือในายพลุ่พล่านไปหม
หมอโยธานั่อยู่ในห้อทำานอเธอั้แ่่วบ่ายไม่ไ้ออไปไหนเลย เพราะเธอยัไม่อยาเอหน้าใรในอนนี้ ในหัวอเธอมันมีแ่เรื่อหมายำถามเ็มไปหม หมอุัย์ไปบับหมอาินอนไหนัน แล้วำสัาอเธอับเามันยเลิ่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ แ่ิถึท่าทีหมาเมินับสายาเย็นาู่นั้นน้ำา็รื้นอบาึ้นมา
“ ทำไม? “ ำ ๆ นี้มันั้ออยู่ในหัวอเธอ
๊อ ๆ
หมอโยธาเยหน้าึ้นปาน้ำา “ เ้ามาไ้่ะ “
พอประูเปิออุพยาบาลหทัย็เินหอบอุหลาบสีาว่อโเ้ามาในห้อ “ มีนส่มาใหุ้หมอ่ะ “ เธอยิ้มริ่มแววาอิาเล็ ๆ
“ อบุ่ะ “ หมอโยธารับอไม้มาแล้วอ่านาร์ที่แนบมา้วย
‘ าสามีที่รัภรรยาที่สุ ‘
“ อีาบ้าเอ้ย! “ ปา็บ่นแ่ายิ้มเป็นประาย
ิ๊ ! เสีย้อวามโทรศัพอเธอัึ้น
Srut : ไ้รับอไม้แล้วใ่ไหมะ
Yotaka : รูปสิ๊เอร์รูประ่ายออ
Sarut : ไ้รับแล้วล่ะสิ
Yotaka : ส่มาทำไมะ โยไม่อบอไม้ (แอบยิ้มเล็ ๆ )
Sarut : ็พี่อยาให้นี่ เย็นนี้พี่ไปรับนะะ
Yotaka : ่ะ
Sarut : สิ๊เอร์รูป หมีอระ่าย
หมอโยธามุ่นหน้ามอหน้าอแล้วโลศีรษะ
“ ว่ามาหรือไ “ เธอ้อนใส่หน้าอโทรศัพท์
ใล้เวลาออเวรหมอโยธา็เ็บอบนโ๊ะทำานให้เป็นระเบียบ แล้วหยิบระึ้นมาสำรวใบหน้าอัวเอ่อนที่ะหยิบลิปลอสสีมพูอมแึ้นมาทาที่ริมฝีปาแล้วเม้มเบา ๆ
๊อ ๆ
เสียเาะประูัึ้นเธอึรีบเ็บระและลิปลอสลระเป๋าสะพาย
ประูห้อเปิออพร้อมร่าสูให่อศรุเินเ้ามา้วยรอยยิ้ม เามอไปที่แันอไม้บนโ๊ะวาอ้าพนัห้อแล้วยิ่ยิ้มว้า
“ อไม้สวยเนอะ “ เสียทุ้มพูึ้นพร้อมเินเ้ามาหาหมอโยธาที่ลุาเ้าอี้สะพายระเป๋า
“ ็สวยี่ะ “ เธออบสีหน้าเรียบ ๆ
ศรุยิ้มหรี่ามอหน้าเธอ “ เราไปันเลยีไหมะ “
“ อืม “ เธอพยัหน้า
สอนเินออมาาห้อทำานอหมอโยธาโยที่เธอเินนำและเาเินามออมา ทำเอาพยาบาลในแผน่าพาันอิาหมอโยธาันเป็นแถว
พอเินมาถึที่ลานอรถศรุำลัะเปิประูรถให้หมอโยธา ุหมอุัย์ับหมอาิน็เินออมาที่ลานอรถ้วยัน หมอุัย์ะัไปรู่หนึ่ที่เห็นหมอโยธาส่วนหมอาินหันมายิ้มให้ทัู้่อย่าสใสแล้ว็เปิประูึ้นรถอหมอุัย์ไป
หมอโยธานิ่ไปอึใ่อนะลัวลเ้าไปนั่ในรถุมมือัวเอเอาไว้แน่น
“ น้อโยโอเใ่ไหม “ ศรุถามน้ำเสียอ่อนโยน
“ ่ะ “ เธอสั้น ๆ แล้วสูลมหายใเ้า
รถอทัู้่ับเ้ามาที่โรแรมหรูแห่หนึ่ใลารุเทพมหานร ทันทีที่รถอพนัานอโรแรม็เ้ามารับเอารถอเาไป
“ ุพาันมาที่นี้ทำไม “
“ ินเนอร์ไะ “ เายิ้ม
“ เนื้อในโอาสอะไระ “
“ พี่อยาพาน้อโยมาิน้าวแล้ว็ูวิวสวย ๆ “
หมอโยธามวิ้วมอหน้าเา “ มีแผนอะไรหรือเปล่า่ะ “
ศรุยัไหล่ “ ไม่มี่ะ เรารีบไปันเถอะนะพี่หิวแล้ว “ เาโอบเอวเธอแล้วพาเินเ้าไปในโรแรม
พอมาถึ้านในอโรแรม็มีพนัานอโรแรมพาทัู้่ึ้นลิฟ์ไปยัั้นบนสุอที่นี่เพื่อไปยัห้อวีไอพีที่เาไ้อเอาไว้
พอประูลิฟ์เปิออภาพรหน้าอทัู้่ือระบานให่ที่สามารถมอวิวรุเทพมหานรไ้สามร้อยหสิบอศาพร้อม้วยโ๊ะินเนอร์สุหรูที่ั้อยู่รลาห้อในห้อยัประับ้วยแันอไม้สีสันสวยามและเทียนทีุ่เอาไว้เพื่อสร้าบรรยาาศ
บริรเินเ้ามาอีรั้พร้อมับไวน์แราาแพที่ายหนุ่มสั่เอาไว้
“ พี่ำไ้ว่าน้อโยอบื่มไวน์ “
“ ่ะ “
ศรุพยัหน้าให้บริรรินไวน์ให้เธอ
ทั้สอนยแ้วไวน์ึ้น “ แ่วามสัมพันธ์ที่ีอเราสอน “ ายหนุ่มพูแล้วนแ้วับเธอ
หมอโยธายแ้วึ้นื่มรวเียวหมแ้วแล้ววาแ้วลให้บริรรินไวน์ให้เธอเพิ่มอี
“ น้อโย่ะ เี๋ยวเมานะ “ ศรุพูึ้นเพราะเธอื่มเป็นแ้วที่สิบแล้ว
“ เมาเหรอ ีสิันะไ้ลื่มเรื่อบ้า ๆ วันนี้ไ “ แ้วที่สิบถูยึ้นื่มรวเียวนหมแ้ว
บริรำลัะรินไวน์ให้เธออีแ่ศรุร้อห้าม “ พอแล้วรับไม่้อแล้ว “ เาหันไปมอภรรยา “ พี่ว่าเราลับบ้านันเถอะนะ “ ศรุลุึ้นาโ๊ะแล้วเินไปประอเธอ
“ ันเินเอไ้แ่นี้ไม่เมาหรอุ “ หมอโยธาลุึ้น้าวออมาาเาอี้แล้ว็เนแทบะล้มีที่ศรุรับเธอเอาไว้ไทัน
“ ไม่้อเินแล้ว่ะ “ เาลัวลแล้วอุ้มเธอัวลอยึ้นมาาพื้น
“ ันบอว่าเินเอไ้ไ “ หมอโยธาโวยวายลั่น ิ้นลุลัอยู่ในอ้อมแนอเา
“ โยอย่าเสียัสิ “
“ ทำไม! ุะทำอะไรัน ปล่อยันล “ เธอยัร้อโวยวายเสียัทุบเาเ็มแร
“ โย! “ ศรุเริ่มะโมโห เาถลึาใส่เธอ
“ ปล่อย ! บอให้อือ!.... “ วาู่สวยเบิโพลมือที่ทุบอเาเมื่อรู่หยุะั เมื่อเาใ้ริมฝีปาปิปาเธอนแนบสนิท
ศรุละเลียลิ้มริมฝีปานุ่มอย่าไม่เร่ร้อน เา่อย ๆ เปิปาเธอ้วยลิ้นอุ่นที่แทรเ้าไปในโพรปาเล็วันัวเนียลิ้นเล็อเธอ หมอโยธาหยุหายใไปั่วรู่หลับาลยอมโอนออนามเาไปอย่าว่า่าย แนเรียว่อย ๆ ยึ้นล้อที่ออศรุแล้วประสานันเอาไว้ที่ท้ายทอยอเา ศรุพอใับารอบสนออเธอนไม่อยาะผละริมฝีปาออแ่็้อัใ
“ ลับบ้านเลยไหมะ “ เาถามเสียหวาน หมอโยธาส่ายหน้าแล้วยิ้ม ศรุึอุ้มเธอเินรไปยัห้อสวีที่เาให้ทาโรแรมเปิเอาไว้ให้
ร่าบาถูอุ้มเินเ้าไปในห้อแล้ววาลอยาแผ่วเบาบนเียว้า สายาอเธอที่มอเามันแฝไป้วยอารม์โหยหาและ้อารเาอย่าที่สุ
“ แน่ในะว่าอยาทำแบบนี้ “
ศรุนั่ล้า ๆ เธอ่อนะโน้มัวเ้าหาเธอแล้วุมพิลบนหน้าผามน หมอโยธาหลับาลหัวใอเธอมันเ้นโรมรามไปหม ไม่รู้้วยฤทธิ์อไวน์แที่เธอื่มเ้าไปหรือเพราะอารม์ที่พลุ่พลานนเลือในายร้อนระอุ
ริมฝีปาอุ่นอายหนุ่มไล่ลมาที่ปลายมู่อนเลื่อนมาที่รีบปาบาที่เผยอเิวนให้เาสัมผัส เสียราหวานัออมาแผ่วเบา ่อนที่เรียวแนามะยึ้นล้อรอบอแร่แล้วึเาเ้าหาเธอให้ใล้ึ้น เธออบสนอเาทุสัมผัสถึะยัเอะเิน้วยไม่เยทำอะไรอย่านี้มา่อน แ่ลับยิ่ทำให้ศรุ้อารเธอมาึ้นไปอี ่ำืนนี้เาะเป็นนสอนให้เธอไ้รู้ัวามสุอย่าแท้ริว่ามันเป็นยัไ
“ ไม่้อลัวนะ พี่ะ่อยเป็น่อยไป “
ืนนี้หมอโยธามีวามสุที่ลึล้ำอย่าที่เธอไม่เยสัมผัสมัมมา่อน สอร่ายัอระหวัันอยู่บนเียว้า เพราะ่า็้อารันและันอย่าไม่รู้ัพอ บทรัอทัู้่ึยับรรเลไปนเือบฟ้าสา
ร่าบานอนหอบหายใโรยรินปานะาใอยู่บนร่าให่ที่ยัอเธอเอาไว้ไม่ยอมห่า ศรุูบลไปที่หน้าผาอหมอโยธาอีรั้
“ นอนเถอะนะหมแรแล้วใ่ไหม “ น้ำเสียอเาทุ้มหวาน
“ ฝันีนะะ “ เธอยิ้มบา ๆ แล้วหลับาลอย่าอ่อนเพลีย
ไร์ะเ็บาพิเศษเอาไปลในอีบุ๊นะะ พอเป็นสามีภรรยาันแล้วามพฤินัยวามหวานมัน็ะเพิ่มมาึ้นไปอี เพราะศรุหลเมียมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น