คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1
สยามปีพุทธศัรา ๒๔๙๔
สนามบินอนเมือ
เวลา 8:00 นาฬิา ที่สนามบินอนเมือมีผู้นบาา้วยารเินทาโยใ้เรื่อบินยัเป็นารเินทาสำหรับเศรษีและผู้มีอันะินเท่านั้นเพราะราาอ่าั๋วสูมาเมื่อเทียบับารเินทาโยเรือโยสาร นที่มารอรับผู้โยสารึมีไม่มาพอที่ะเห็นันไ้โยสะวหาเินออมาาห้อผู้โยสาราเ้า
ร่าสูให่ในุสูทสีน้ำาลแบบยุโรปเิน้วยท่วท่าส่าามออมาาห้อผู้โยสาราออพร้อมับายรูปร่าสูโปร่อีหนึ่น ทั้สอมอหานที่ะมารับ้วยหัวใที่ื้นัน้วยวามิถึอย่าที่สุ
“ ฝ่าบาทายเียวเินมาแล้วเพะ ” ท่านหิโมายทรำเนินอย่ารวเร็วโผเ้าหาวรอ์สูให่อหม่อมเ้าภลลพัน์โอรสอท่าน้วยวามปีิยิ่
“ ท่านแม่ ” ท่านายเียว็ทรอวรอ์อพระนนี้วยวามิถึอย่าสุหทัย ทั้สอึมิสามารถลั้นน้ำพระเนรที่ไหลรินออมา้วยวามีหทัยเอาไว้ไ้
“ แม่ิถึายเหลือเินลู ไหนูิลูแม่โเป็นผู้ให่ึ้นมาริ ๆ ” ทรทอเนรโอรส้วยวามปลื้มปีิยิ่
ท่านายเียวมีวรายที่สูให่สมเป็นายารี วีอท่านผุผ่อาวสะอา พัร์อท่าน็ามราวเทพบุรสมับเป็นเื้อพระวศ์ผู้มา้วยยศศัิ์
“ ท่านพ่อ ” ท่านายทรลวรายล้มลราบที่พระบาทอพระน
“ ลุึ้นเถอะาย ” พระอ์เ้าปวรวรร็ทรใ้พระหัถ์ลูบไปที่เศียรอโอรส้วยวามรัใร่
“ แล้วนั้นใรันาย ” ท่านหิโมายทอเนรไปยัายหนุ่มอีนที่ิามโอรสอท่านมา้วย
ท่านายึทรแนะนำสหายอท่านให้ทั้สอพระอ์ “ หม่อมราวศ์ฤภัทร พรหมเทพ บุรายนลาอท่านลุฤธรรมรับท่านแม่ ”
“ นนี้ใ่ไหมที่บวิาารทหารมา ” พระอ์เ้าปวรวรวรรทอพระเนรายหนุ่มอย่าื่นม
“ พ่ะย่ะ่ะ ” ุายฤภัทรทูล
“ เราลับันเถอะลู ป่านนี้พี่ ๆ อลูะรอแย่แล้ว ”
“ รับท่านแม่ ” ทุพระอ์ึพาันเส็ลับไปที่วัมโนรมย์พร้อม้วยุายฤภัทรที่ามเส็ไป้วย
เยาวรา ปีพุทธศัรา ๒๕๐๐
ร้านายยาเียเ่าฮวา
หิสาวรูปร่าอรรในุนาพยาบาลสีาวสะอา เธอรวบผมึแล้วทำมวยผมสวมหมวพยบาล ทำให้วหน้าเ่นั้วยวาลมรี มูโ่เป็นสันรับับริมฝีปาบาสีแระเรื่อ ำลัเินลบันไมายัั้นล่าอร้าน้วยท่วท่าส่าามน่ามอ นารี ลิ้มประเสริ บุรสาวนโอนายมล ลิ้มประเสริ หมอยาีนเ้าอห้าายยาเียเ่าฮวา
นารีเพิ่เรียนบนัเรียนพยาบาลและไ้บรรุเ้าทำานที่โรพยาบาลอรั วันนี้ึเป็นวันแรอารเริ่ม้นีวิพยาบาลที่เธอใฝ่ฝัน
“ อารี ลื้อลมาิน้าวินปลาะ่อนแล้ว่อยไปทำานนะ “ อาม่าเพ็ร้อเรียหลานสาวนโอย่าอารม์ี
“ ้ะ อาม่า “
“ โอ้โห่! วันนี้ั่วเ๊แ่ัวเ็มยศแล้วูแปลาแฮะ “ มาพน้อายนที่สออเธอร้อทั
“ นั่นสิั่วเ๊ ูีว่าุเอี๊ยมที่ั่วเ๊ใส่อนเป็นนัเรียนอี “ นพพรน้อายนเล็อเธอมอูพี่สาวอย่าื่นม
“ อย่ามัวแ่พูมาันอยู่รีบๆิน้าวะ เี๋ยวะไ้ออไปพร้อมัน “ บาแม่อทั้สามนพูึ้นมา
“ แล้วเี่ยล่ะะแม่ “ นารีถามถึพ่ออเธอ เพราะั้แ่ลมาเธอยัเห็นท่าน
“ เี่ยออไปเปิร้านแล้วล่ะลู “ แม่อเธออบ
“ ทำไมวันนี้ถึไ้เปิร้านแ่เ้าเียวล่ะแม่ “ เธอถาม่อ
“ มีนะเอาสมุนไพรมาส่ เี่ยอเรา็เลย้อรีบไปเปิร้าน่อน “ แม่อเธออบแล้วั้าว้มุ๊ยใส่ในามอเธอ
“ ินเยอะๆ นะอารีลื้อะไ้มีแรทำานนะ “ เสียสั่นเรือออาม่าบอหลานสาวนโ้วยรอยยิ้ม
“ ้ะอาม่า “
พอรับประทาน้าวเ้าันเสร็เรียบร้อยลูๆทุน็เรียมัวออาบ้าน วันนี้เป็นวันันทร์ทั้มาพและนพพรึ้อไปโรเรียนที่อยู่แถววัราบพิธสถิ ส่วนนารีไปทำานที่โรพยาบาลทั้สามนำลัเินออมาเพื่อรไปยัสถานีรถรา็มีรถันหนึ่ับเ้ามาอรหน้าทั้สามน
“ รี “ เสียทุ้มนุ่มอายหนุ่มเอ่ยึ้นทัทายหิสาว
“ เฮียศร “ นารีทัทายลับไปพร้อมรอยยิ้ม
“ ะไปโรพยาบาลใ่ไหม มาึ้นรถไปพร้อมันับเฮียเลย “ ุหมอศรวัสย์ยิ้มให้เธอ
“ ไปเถอะเ๊ เี๋ยวันไปโรเรียนับี๋เล็เอ “ มาพบอพี่สาว
“ ถ้าั้นเ๊ไป่อนนะ “ เธอเปิประูรถแล้วเ้าไปนั่้านับ
“ เฮียไป่อนนะ ี๋ให่ ี๋เล็ “
“ รับเฮีย “ สอหนุ่มยมือึ้นไหวุ้หมอศรวัสย์
รถอุหมอศรวัสย์ับออไปามถนนเยาวราออสู่ถนนเริรุเพื่อรไปยัสะพานพระปเล้า้ามแม่น้ำเ้าพระยารไปยัโรพยาบาลที่ทั้สอนทำานอยู่
“ วันนี้ทำานวันแรใ่ไหมรี “ น้ำเสียนั้นอบอุ่นและแฟไป้วยวามเอ็นูในัวเธอ
“ ่ะ ื่นเ้นเหมือนันนะะเนี่ย “
“ เป็นธรรมาวันแร็ะื่นเ้นแบบนี้แหละ พอสัสอสามวันอาะรู้สึเหนื่อยนไม่อยาไปทำานอี็ไ้นะ ”
“ ทำไมเฮียพูอย่านั้นละะ เห็นรีเป็นนไม่อทนไปไ้ “ นารรทำหน้า้อ
“ เฮียล้อเล่นน่ะ เฮียรู้ว่ารีเป็นนอทนแล้ว็ะ้อเป็นพยาบาลที่ีแน่ๆ “ เายิ้ม “ แ่านพยาบาลเหนื่อยมานะ ะไม่เหมือนอนที่เรียนหนัสือรีะสู้ไหวไหม “
“ ไหวสิะ รีะั้ใทำานให้ีที่สุ “ เธอยิ้มอย่ามั่นใ ทำเอานมอยิ้มามไป้วยอย่าเอ็นู
ุหมอศรวัสย์และนารีสนิทสนมันมาั้แ่ยัเ็้วยพ่ออทั้สอนเป็นเพื่อนรััน ทั้สอรอบรัวึไปมาหาสู่ันลอเวลา
รถอุหมอศรวัสย์ับเ้ามาอที่หน้าึอโรพยาบาล นารีึเปิประูรถลมาแล้วหันลับไปยิ้มใหุ้หมอศรวัสย์่อนทีุ่หมอะับรถออไป เธอยืนอยู่หน้าึให่อโรพยาบาล้วยวามภาภูมิเพราะวันนี้เป็นวันเริ่มานวันแร ถึแม้ว่าอนเป็นนัเรียนพยาบาลเธอะไ้มาฝึานที่นี่แล้ว็ามแ่็ไม่ไ้ทำอะไรมานัเพราะหน้าที่อนัเรียนพยาบาล็แ่่วยพยาบาลรุ่นพี่ที่บรรุเ้าทำานแล้วหยิบนั่นหยิบนี่แล้วอยเินามอาารย์ผู้สอนเท่านั้น แ่วันนี้เธอะไ้ทำหน้าที่พยาบาลอย่าเ็มัวเป็นรั้แร
หิสาวสูลมหายใเ้าลึแล้วผ่อนยาวออมาพร้อมับรอยยิ้มละมุนบนใบหน้าาม “ เอาล่ะรี วันนี้ันะทำให้ีที่สุ “ เสียใสนั้นแ็ัน
“ รี “ เสียหวานเล็อบัวบเพื่อนรัอนารีัึ้น หิสาวเินเ้ามาหาเพื่อนอเธอ้วยุนาพยาบาลเ่นัน
บัวบเป็นนัเรียนพยาบาลรุ่นเียวันับนารีเธอเป็นบุรสาวนเล็อนายแพทย์สุาิ ออา ผู้อำนวยารอโรพยาบาลในเวลานี้
“ บัว “ นารียิ้มให้เพื่อนรั
“ เราเ้า้าในันเถอะนะ ป่านนี้อาารย์และเพื่อนนอื่นๆะมาถึันแล้ว “ บัวบูมือเพื่อนสาวเินเ้าไปยัึให่เพื่อเ้าไปรายานัวับอาารย์ผู้สอนึ่อนนี้ท่านเป็นหัวหน้าอพวเธอ
นาพยาบาลบรรุใหม่ำนวนสิบนยืนเ้าแถวเรียหน้าระานอยู่ที่หน้าห้อพัพยาบาลเพื่อรอรายานัวับหัวหน้าอพวเธอ
ประูห้อพัพยาบาลเปิึ้นร่าสูอวบอุอน์อาารที่ปรึษาและหัวหน้าพยาบาลอาวุโส็เินออมาาห้อ้วยสีหน้าริั
“ สวัสีพยาบาลบรรุใหม่ทุน “ เสียนั้นุแ่็แฝไป้วยวามอบอุ่น
“ สวัสี่ะ “
“ วันนี้พวุพร้อมแล้วใ่ไหมที่ะเริ่ม้นารทำานที่โรพยาบาลแห่นี้“
“ พร้อม่ะ “ ทุนอบพร้อมัน
“ ี พี่ะแบ่พวุออเป็นสอลุ่ม ลุ่มแรไปประำที่ึผู้ป่วยในที่อยู่ทา้านหลัส่วนอีลุ่มไปประำที่ึผู้ป่วยนอ “
“ ่ะ “
“ พวุแยออเป็นสอลุ่มไ้เลย “ สิ้นำสั่นาพยาบาลบรรุใหม่ทั้สิบน็แย่ออเป็นสอลุ่ม นารีและบัวบอยู่ในลุ่มที่ะ้อไปูแลผู้ป่วยในที่ึหลัเ่า
“ รี ัวแน่ในะว่าะอยู่ลุ่มนี้ “ บัวบระิบถามอย่าไม่แน่ใ
“ แน่ใสิ บัวะไปอยู่อีลุ่ม็ไ้นะ “ นารีระิบอบ
“ ทั้สอนุยอะไรัน “ ุพยาบาลอน์มอไปยัทั้สอแล้วทำหน้าุ
“ เปล่า่ะ “ สอสาวหันมาอบพร้อมัน
“ แยลุ่มันแล้วใ่ไหม “ เธอหันไปมอหน้าพยาบาลอีนที่ะทำหน้าทีู่แลพยบาใหม่แล้วพยัหน้า นาพยาบาลรุ่นพี่นนั้น็พาพยาบาลรุ่นน้อห้านเินไปที่ึใหม่
“ ที่เหลือามันมา “ ุพยาบาลอน์ึพานาพยาบาลบรรุใหม่อีห้านที่เหลือเินยัึเ่าที่อยู่ทา้านหลัอโรพยาบาล
ที่ึผู้ป่วยในแห่นี้มีทั้หมสี่ั้น ั้นล่าสุเป็นห้อรวอายุรรรมทั่วไป ั้นบนเป็นห้อผ่าัและห้อประุมรวมทั้ห้อพัอบุลาร้วย ั้นสามและั้นสี่เป็นห้อพัผู้ป่วย
พยบาลบรรุใหม่ทั้ห้านเินามุอน์มานถึหน้าึผู้ป่วยใน ทุนสูลมหายใเ้าลึเพื่อทำสมาธิ้วยวามรู้สึที่แ่าันไป บานยัรู้สึประหม่าและเป็นัวลับหน้าที่ที่ะ้อรับผิอบ่อานี้ บาน็ลัวที่ะเอนไ้ที่รับมือไ้ยาและเอาแ่ใ ส่วนนารีเธอเรียมพร้อมทุสถานาร์เพราะวามมุ่มั่นและั้ใอเธอที่มีมาั้แ่ที่เธอเ้าศึษา่อในโรเรียนหิแพทย์ผุรรภ์แลารพยาบาลไ้แล้ว
รอยยิ้มแห่วามภาภูมิใในวิาีพปราึ้นบนใบหน้าสวยอเธอ
“ รี ัวยิ้มอะไรน่ะ “ บัวบถามเพื่อนรั้วยวามสสัยในรอยยิ้มนั้น
“ เปล่านี่ เราเ้าไป้าในันเถอะนะ “ นารีเินามทุนเ้าไป้านในอึ้วยท่าทีมุ่มั่น
วัมโนรมย์
ำหนัให่อวัมโนรมย์ในเวลานี้ำลัมีานเลี้ยน้ำาึ่เป็นานเลี้ยเล็ ๆ ที่เิเพาะพระาิสนิทอพระายาเท่านั้นและยัเป็นารประาศารหมั้นหมายอหม่อมเ้าพลลภัม์ ภูิษหรือท่านายเียวและหม่อมเ้าหิรัศมีราวัล ที่ะัพิธีึ้นในอีสอสัปาห์้าหน้า
“ ท่านย่าะ ายพาน้อหิเ้ามาเฝ้าท่านย่า่ะ “ ท่านายเียวพาท่านหิเล็เ้ามาเฝ้าสมเ็พระอ์หิให่
“ เ้ามาใล้ๆย่าิ “ พระายาทรรับสั่ให้ท่านหิเล็เ้าไปใล้ๆ พระอ์ท่าน
“ เพะ “ ท่านหิรับพระบัูรแล้วึลานเ้าไปถวายบัมราบ
“ หิเล็ ย่าีใริๆที่เราทั้สอนะไ้เป็นทอแผ่นเียวเสียที นี่ถือเป็นารรับวัหิเล็เ้าสู่ราสุลพรหมพันธุ์อย่านะ “ พระอ์หิให่ทรประทานพระหัถาภร์เพรให้แ่ท่านหิรัศมีราวัลเพื่อเป็นารรับวัว่าที่พระสุิสาอพระอ์
ท่านหิทรยื่นหัถ์ึ้น พระายาึทรสวมพระหัถภร์อพระอ์ให้แ่ท่านหิรัศมีราวัล
“ เป็นพระรุาเพะ “ ท่านหิรัศมีราวัลถวายบัมราบลที่บาทอสมเ็พระอ์หิ
“ ท่านย่าะ ายอประทานอนุาพาหิเล็ออไปหาเพื่อนๆอาย้านนอนะะ “
“ ไปเถอะายเียว อีประเี๋ยวย่า็ะึ้นไปเอนหลัสัหน่อย “ รับสั่เสร็แล้ว็ทรลุึ้นาเ้าอี้ที่ประทับแล้วเส็ึ้นำหนัไปโยมี้าหลวุหลาบามเส็ไป้วย
ท่านายเียว็ทรพาท่านหิเล็เส็ออไปที่สนามห้าหน้าำหนับุศบเพราะยัมีพระาิสนิทและเหล่าบรราสหายอทั้สออ์นั่ื่มพระสุธารสาันอยู่ที่นั่น
โรพยาบาล
นารีเ้าไปถึที่หน้าห้อพัผู้ป่วยหิึ่มีเียพันไ้อยู่ราวยี่สิบเีย นไ้แ่ละน็มีอาารเ็บป่วยที่แ่าันออไปหนับ้าเบาบ้า โีที่วันนี้นไ้ไม่ไ้มีมานัและอาารอแ่ละน็ไม่ไ้หนัหนาน้ออยเฝ้าระวัันลอเวลาานอเธอึผ่านไปไ้้วยี
** ะพยาบาลศาสร์ มหาวิทยาลัยมหิล ไ้วิวันาารมาา โรเรียนหิแพทย์ผุรรภ์ แลารพยาบาลไ้ ไ้รับพระราทานำเนิึ้นในปี พ.ศ. 2439 โยสมเ็พระศรีพัรินทราบรมราินีนาถ ในพระบาทสมเ็พระุลอมเล้าเ้าอยู่หัว นับเป็น "โรเรียนผุรรภ์และหิพยาบาลแห่แรในประเทศไทย"
สมเ็พระศรีพัรินทราบรมราินีนาถ ทรเห็นว่าวิาแพทย์ผุรรภ์มีวามำเป็นแ่ีวิอสรี เนื่อาในสมัยนั้นสรี้อเสียีวิเป็นำนวนมาาารลอบุร ึไ้พระราทานทรัพย์ส่วนพระอ์ั้โรเรียนเพื่ออบรมผุรรภ์ึ้นในบริเวโรพยาบาลศิริราเริ่มเปิทำารสอน เมื่อวันที่ 12 มราม พ.ศ. 2439 โยใ้ื่อว่า “ โรเรียนหิแพทย์ผุรรภ์แลารพยาบาลไ้ ” สััรมศึษาธิาร ึ่่อมาเรียว่าระทรวธรรมาร ึ้นภายในบริเวโรศิริราพยาบาล ึ่นับเป็นโรเรียนพยาบาลแห่แร และเป็นุเริ่มอารศึษา้านารพยาบาลอประเทศ้วย
พ.ศ. 2469 สมเ็พระมหิลาธิเบศร อุลยเวิรม พระบรมราน ไ้ปรับปรุารเรียนารสอน้านารพยาบาล โยให้ผู้เี่ยวา้านารัเรียนารสอนสาาพยาบาล า ประเทศสหรัอเมริา มาปรับปรุหลัสูรที่ใ้อยู่
พ.ศ. 2499 ไ้มีารปรับปรุารเรียน้านารพยาบาลและารผุรรภ์ นถึระับปริาบัิ ไ้เป็นรั้แรอประเทศ โยไ้รับปริาวิทยาศาสรบัิ (สาาพยาบาล)
ความคิดเห็น