คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เกาะรัตนโกสินทร
นทีนาถหิสาวอายุ ๒๑ ปี นัศึษาั้นปีที่สี่ะโบราี เอสาาวิาประวัิศาสร์ ำลัยืนถ่ายรูปวิวริมแม่น้ำเ้าพระยาในยาม่ำืน หลัาที่หิสาวถ่ายรูปบริเวรอบเาะรันโสินทร์นทั่วแล้ว วิวอแม่น้ำเ้าพระยาที่มอูาป้อมพระสุเมรุเวลานี้สวยามยิ่นั
สายลมโยอ่อนพัเอาเส้นผมสีำเป็นเาสลวยอเธอให้ปลิวไปามสายลมนั้น ผิวหิสาวผุผ่อราวับลีบออมะลิบวับรูปร่าที่เพรียวระหแ่็สมส่วนมีน้ำมีนวลทำให้หิสาวูโ่เ่นแม้เธอะสวมใส่เพียเสื้อยืสีาวับาเยีนายาวสีีเท่านั้น ใบหน้ารูปไ่ไ้รูปและพวแ้มอมมพูวาลมโนัยน์าสีนิลเป็นประายราวับวาวบนท้อฟ้า มูโ่เป็นสันรับับริมฝีปารูประับสีแระเรื่ออเธอ ่วยส่ให้เธอูามราวับภาพวาอนาในวรรีไทยที่เรามัะเห็นไ้ในหนัสือ
“ นาถะพี่ว่าเราลับันเถอะนะ นาถยืนถ่ายรูปมาร่วมรึ่ัวโมแล้วนะะ “ ัแฟนหนุ่มอเธอพูึ้นเพราะเริ่มเบื่อับวิวอแม่น้ำเ้าพระยารนี้เ็มทีแล้ว
“ อโทษทีนะะพี่ั นาถลืมไปเลยว่าพี่ัมา้วยเลยถ่ายรูปะนานเลย “ นาถหันหลัไปมอที่แฟนหนุ่มอเธอแล้วยิ้มให้เาเพราะเธอลืมไปว่าายหนุ่มมาับเธอ้วยริๆ
“ พี่ินแล้วล่ะ่ะ เวลาที่นาถั้ใทำอะไร็ะลืมนรอบ้าแบบนี้ทุที “ ายหนุ่มพู้วยน้ำเสียที่ฟัูประประันปนับวามน้อยใ
“ พี่ัะ อย่าโรธนาถเลยนะะ เราลับันเลยีไหม “ หิสาวยิ้มอ้อนายหนุ่มรหน้า พร้อมับเินเ้าไปเาะแนอเาเอาไว้
“ หิวไหมะ ไปหาอะไรทานัน่อนีไหม “ ายหนุ่มถามึ้น
“ พี่ัทัแบบนี้ นาถ็หิวึ้นมาทันทีเลย่ะ “ หิสาวอบ้วยรอยยิ้ม
“ ไป่ะ “ ายหนุ่มเินเ้าไป่วยเธอเ็บ้าวอและถือลับมาที่รถอเาที่ออยู่ไม่ไลนั
ระหว่าทาที่เินมาที่รถ หิสาว็สะุาับภาพวาเรือนไทยริมน้ำที่มีายราวาาย้าทา เธอึเินเ้าไปู้วยวามสนใ พอไู้ภาพนั้นใล้ๆ็ทำให้เธอรู้สึุ้นเยราวับว่าเธอเยเห็นเรือนไทยหลันี้ที่ไหนมา่อน
“ ุลุะ ภาพบ้านเรือนไทยนีุ่ลุายเท่าไหร่ะ “ หิสาวถามเพราะเธอ้อารื้อภาพวานั้นริๆ
“ ๓๐๐ บาทรับุหนู “ ุลุอบ้วยเสียที่สั่นเรือเพราะอายุที่มาแล้ว
“ นาถอยาไ้หรือะเี๋ยวพี่ื้อให้นะ “ ายหนุ่มหยิบเอาเินำนวนสามร้อยบาทาระเป๋าสา์แล้วส่ให้ับายราที่ายภาพวานั้น
“ อบุนะรับ “ ายรารับเินพร้อมับหยิบภาพนั้นม้วนใส่ลไปในระบอเ็บภาพแล้วส่มันให้ับหิสาว
เธอรับภาพนั้นมาพร้อมับอบุายราผู้นั้น
“ รูปวาเรือนไทยนี้ เป็นเรือนอเ้าพระยาธรรมาธิร์ เสียายที่อนนี้ทรุโทรมนแทบะไม่เหลือเ้าโรเิมแล้ว “ ายราล่าว
“ และเรือนไทยอท่านเ้าพระยาั้อยู่ที่ไหนหรือะ “ หิสาวถาม้วยวามสนใ
“ อยู่ที่ฝั่ธนบุรีน่ะุหนู “ ายราอบ
“ นาถะพี่หิว้าวแล้วนะ “ แฟนหนุ่มอเธอพู้วยน้ำเสียที่เริ่มไม่พอในั ทำให้เธอ้อรีบหันวามสนใไปที่เาแทน
“ เราไปันเลยนะะ “ หิสาวยิ้มอ้อนแฟนหนุ่มอเธอ แล้ว็พาันเินลับไปที่รถทันที
หลัาพาันไปทานอาหารเสร็ แฟนหนุ่มอเธอ็พาเธอมาส่ที่บ้านแล้ว็้อรีบับออไปเพื่อที่ะลับไปเ้าเวรที่โรพยาบาลในอนลาืน
“ ับรถีีนะะพี่ั “ หิสาวยิ้มหวานส่แฟนอเธอ แล้ว็เินลับเ้าบ้านไป
“ ลับมาแล้วหรือลู “ แม่อเธอเอ่ยทั
“ ลับมาแล้ว่ะแม่ ุยายหลับไปแล้วหรือะ “ หิสาวถาม
“ หลับไปั้แ่หัว่ำแล้วล่ะลู นาถลับมาเหนื่อยๆไปอาบน้ำอาบท่าพัผ่อนเถอะลู “ แม่อเธอล่าว
นทีนาถึ้นห้ออเธอแล้ว็อาบน้ำเรียมเ้านอน เธอไม่ลืมที่ะหยิบเอารูปบ้านเรือนไทยริมน้ำมาเปิู
“ เสียายั ถ้าบ้านเรือนไทยริมน้ำสวยๆแบบนี้้อพัลไปามาลเวลาเพราะไม่มีนูแล “ หิสาวพึมพำับัวเอ
ในืนนั้นุยายอเธอฝันไปว่าหลานสาวอท่านำลัอยู่ในอไฟที่ำลัรุไหม้บ้านเ่าหลัหนึ่ทำให้ท่าน้อใื่นึ้มาลาึ
“ ุแม่ะ เป็นอะไระ ฝันร้ายหรือะุแม่ “ ุปราแม่อนาถลุึ้นมาูแม่อเธอ้วยวามเป็นห่ว
“ ยายนาถแม่ปรา “ ุยายนวลเรียหาหลานสาวสุที่รัอท่าน
“ ยายนาถนอนหลับอยู่ในห้อไะุแม่ “ ุปราบอแม่อเธอ
“ แม่ฝันเห็นยายนาถำลัอยู่ในอไฟ “ ุยายนวลพู้วยวามลัว
“ แ่ฝันร้ายน่ะ่ะุแม่ นอนเถอะนะะ “ ุปราพูพร้อมับ่วยแม่อเธอให้เอนัวนอนลอย่า้าๆ
เ้าวันรุ่ึ้นทุนื่นแ่เ้ามาใส่บารพร้อมหน้าันเหมือนเ่นทุวัน หลัารับพรพระเรียบร้อย หลวาอเธอ็ทัึ้นมา
“ โยมนาถ่วนี้้อระวััวหน่อยนะ อามาเือนโยมไ้แ่นี้ “ พอพูบหลวา็เินไปพร้อมเ็วันที่ามท่านมา้วย
ำเือนอหลวายิ่เพิ่มวามัวลให้ับุยายนวลมาึ้นไปอี
“ ุยาย ุแม่ะ นาถไปเรียน่อนนะะ “ หิสาวลาแม่และยายอเธอแล้ว็ับรถออาบ้านไป
ุยายนวลและุปรามอามรถอเธอไป้วยวามัวลใ
ฝาิามอน่อไป้วยนะเ้าะ
ความคิดเห็น