พ่ายรักนางมารหมื่นพิษ

ตอนที่ 8 : นางมาร บทที่ 7

บทที่ 7

“คุณหนู มีพลังอะไรกันแน่เจ้าคะ และระดับพลังปราณอยู่ขั้นไหน คุณหนูออกไปแบบนั้นมันอันตรายมากเลยรู้ไหมเจ้าคะ แถมยังมัดบ่าวไว้แบบนั้นอีก หากคุณหนูเป็นอะไรขึ้นมาแล้วบ่าวจะอยู่ยังไงเจ้าคะ” เมื่อมาถึงเรือนซื่อซื่อไม่รอช้ารีบตั้งคำถามใส่คุณหนูของตนไม่หยุดทั้งยังแทนตัวว่าบ่าวและเรียกคุณหนู 

          ซูหนี่ว์รู้ได้ทันทีว่าซื่อซื่อกำลังโกรธและเป็นห่วงตนมาก เพราะถ้าอยู่ที่เรือนไม่มีคนนอกเราจะไม่แทนตัวกันแบบนี้

“ข้าจะไม่ตอบคำถามถ้าพี่ยังไม่หยุดแทนตัวเองว่าบ่าว”

“คุณหนู..” ซื่อซื่อไม่กล้าพูดต่อทันทีเมื่อได้ยินคุณหนูตัวน้อยพูดเสียงเข้มอายุเพียงสิบสามหนาวแถมตัวเล็กยังกับเด็กวัยแปดหนาว เหตุใดถึงทำตัวได้เหมือนผู้ใหญ่ขนาดนี้นะ

“ข้ามีพลังระดับเจ็ดเจ้าค่ะ แต่ไม่ใช่ธาตุลม” ซูหนี่ว์ตัดสินใจที่จะบอกซื่อซื่อไปตามตรง

“จริงหรือเจ้าคะ”

“ข้าจะหลอกพี่อีกทำไม”

“ถ้าไม่ใช่ธาตุลมแล้วธาตุใดละเจ้าคะ” ซื่อซื่อถามด้วยความตื่นเต้น 

          คุณหนูแม้จะเหมือนคนไม่มีพลังปราณแต่กลับใช้พลังได้ยอดเยี่ยมยิ่งนักเอาชนะคนได้ตั้งสี่คนเพียงคนเดียว ถ้าคุณหนูแข็งแกร่งขนาดนี้นายท่านคงเบาใจขึ้นเยอะ

“ข้าจะบอกหลังจากพี่กลืนยาพิษชนิดนี้เข้าไป...เพื่อพิสูจน์ความภักดีของพี่ที่มีต่อข้าเพียงผู้เดียว” เอ่ยจบนางก็หยิบขวดยาเม็ดสีขาวนวลออกมาจากแขนเสื้อหนึ่งเม็ดยื่นไปตรงหน้าสาวใช้ของตน 

          ซึ่งซื่อซื่อไม่มีท่าทีตกใจแต่อย่างใด คิดเพียงแต่ว่าคุณหนูของตนนั้นโตขึ้นมากจริงๆ ดีแล้วที่นางไม่ไว้ใจใครง่ายๆ จบความคิดนางก็เอื้อมมือไปคว้ายาเม็ดนั้นมา

“ข้าซื่อซื่อ ไม่เคยคิดทรยศต่อคุณหนู หลี่ ซูหนี่ว์ ชีวิตของข้าเป็นของท่านมาตั้งแต่ท่านกำเนิดแล้ว” เอ่ยลั่นวาจาเสียงดังฉะฉาน 

          กล่าวจบจึงคว้าเม็ดยาเข้าปากและกลืนลงท้องไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งซูหนี่ว์พอใจกับท่าทีของสาวใช้ตนมาก สมแล้วที่นับเป็นพี่เป็นน้องและนับจากนี้เจ้าจะเป็นคนสนิทที่ข้าไว้ใจที่สุดซื่อซื่อ

อึก!!

          ไม่ถึงหนึ่งก้านธูปยาที่ซื่อซื่อกินจึงออกฤทธิ์นางกระอักเลือดออกมาคำโต ความเจ็บปวดแล่นไปทุกสัดส่วนตามร่างกาย ร่างบางถึงขั้นทนไม่ไหวทรุดลงไปกับพื้น 

          ก่อนจะสลบไปทั้งอย่างนั้น ซูหนี่ว์จึงนำร่างซื่อซื่อเข้าไปในมิติ และใช้พลังปราณยกร่างสาวใช้ลงไปในอ่างพร้อมทั้งออกไปตักน้ำแร่มรกตจากน้ำตกมาเทลงอ่างจนเต็มและปล่อยซื่อซื่อทิ้งไว้อย่างนั้น เสร็จธุระกับซื่อซื่อนางจึงเดินออกไปหาสัตว์อสูรที่ตนเก็บมาจึงพบว่า แม่หมาจิ้งจอกกำลังก้มดื่มน้ำแร่ทิพย์อย่างเอาเป็นเอาตาย ลูกทั้งสี่ของมันก็เช่นกัน

“อะแฮ่ม!! ขออภัยที่ขัดจังหวะแต่นั้นมันน้ำแร่ของข้า”

“ขออภัยแม่หนูน้อยแต่ข้ากำลังบาดเจ็บน้ำแร่จะช่วยรักษาข้าและลูกๆ ให้แข็งแรงโดยไว ว่าแต่เหตุใดเจ้าจึงสื่อสารกับสัตว์อสูรได้”

“เพราะว่าข้ามีพลังพิเศษนะสิ...น้ำแร่นั้นข้าให้เจ้าดื่มต่อก็ได้ ได้เท่าที่เจ้าจะต้องการ” นางพูดทีเล่นทีจริง ทั้งยังใจกว้างให้เหล่าจิ้งจอกดื่มน้ำแร่ทิพย์ได้อย่างไม่มีหวงของ ก็ของมันไม่มีวันหมดไม่รู้ว่าจะหวงไปทำไม

“ขอบใจเจ้ามาก แล้วก็ขอบใจที่เจ้าช่วยพวกเราด้วย เมื่อข้าหายดีแล้วได้โปรดส่งเรากลับที่เดิมด้วยเถอะ หากสามีข้ามาแล้วไม่พบพวกเรา ข้าเกรงว่าชาวบ้านจะเดือดร้อน”

“อืมได้สิ”

          ซูหนี่ว์เอ่ยรับก่อนจะแอบสำรวจระดับขั้นของหมาจิ้งจอกตรงหน้า อืม..พลังปราณระดับแปด แต่ที่โดนคนพวกนั้นเล่นงานได้คงเพราะอ่อนแอจากการคลอดลูกแน่ๆ สามีของนางก็คงไม่ธรรมดาถ้าถึงขั้นจะออกจากป่ามาเล่นงานผู้คนได้ เพราะโดยส่วนมากสัตว์อสูรจะไม่ค่อยออกมาจากป่าเท่าไหร่นัก อืมมม...จะทำยังไงถึงจะเลี้ยงเจ้าพวกนี้ไว้ได้ด้วยความเต็มใจนะ

“เจ้าพักผ่อนเถอะ เวลาในมิติของข้านั้นข้ากว่าข้างนอกมากนัก หากดีขึ้นแล้วก็ไปเรียกข้าที่เรือนก็แล้วกัน”

          แม่หมาจิ้งจอกไม่ตอบรับเพียงพยักหน้าในซูหนี่ว์ หลังซูหนี่ว์เดินจากไปมันจึงเรียกลูกๆ มาให้นม เพราะได้น้ำแร่ทิพย์ทำให้บาดแผลของมันดีขึ้นมาก มันให้นมลูกๆพลางคิดไปว่าเจ้าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน 

          ทั้งสื่อสารกับสัตว์อสูรได้ ทั้งเป็นผู้ครอบครองมิติ หากมันได้ติดตามรับใช้ก็คงดีไม่น้อยแต่ดูท่าทางเจ้าหนูคนนี้ไม่อยากได้ตัวมันเหมือนผู้อื่นเลยสักนิด หรือพลังมันยังไม่สูงพอจนเป็นที่ต้องตาของนางกัน พลังปราณที่เจ้าหนูใช้ก็แปลกๆ เหมือนจะเป็นธาตุลมก็ไม่เชิง เจ้าหนูคนนี้เติบโตไปคงไม่ธรรมดาแน่ๆ ไม่ได้การละ สงสัยต้องไปกล่อมสามีให้ขอนางทำพันธสัญญาให้ได้ ระดับพลังของสามีข้าน่าจะเป็นที่พึงพอใจเจ้าหนูแน่ๆ

          ต่างฝ่ายก็ต่างอยากได้อีกฝ่ายเป็นพวก แต่ไม่มีใครหารู้ความในใจอีกฝ่ายไม่ ซูหนี่ว์ เดินเข้ามาหาซื่อซื่อ ที่ฟื้นตัวและเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้ว ซื่อซื่อจากที่นางหน้าตาสดใสอยู่แล้วตอนนี้กลับดูเปล่งประกายขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก เหมือนคุณหนูลูกขุนนางทั่วไปเกินกว่าจะเป็นเพียงสาวใช้ธรรมดา

“พี่ซื่อซื่อของข้าช่างงามนักเจ้าค่ะ”

“ไม่ต้องมาชมเพื่อเปลี่ยนเรื่องเลยเจ้าตัวแสบ พี่คิดว่าจะตายเสียแล้ว นี่มันอะไรกันเจ้าคะ” ซื่อซื่อเอ่ยกับเจ้าตัวแสบตรงหน้าที่เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ อืมม ไม่คิดว่าพี่ซื่อซื่อจะงามขนาดนี้ สงสัยต้องจับบำรุงยาที่ข้าปรุงขึ้นอีกยกใหญ่ 

“เอาละๆ ก่อนอื่นข้าต้องขอโทษพี่ซื่อซื่อผู้แสนดีของข้าก่อน ยาที่ข้าให้ไม่ใช่ยาพิษแต่เป็นยาชำระเส้นลมปราณระดับสิบ ความบริสุทธิ์เต็มสิบส่วน มันจะทำให้พี่ทรมานแต่ผลลัพธ์ที่พี่จะได้รับรองคุ้มค่า ที่ข้าหลอกพี่ข้าแค่อยากมั่นใจว่าข้าเชื่อใจพี่ได้มากน้อยแค่ไหน และตอนนี้ข้ามั่นใจในตัวพี่มากๆ หวังว่าพี่จะไม่ทรยศข้านะพี่สาว”

“คุณหนูคือชีวิตของข้าเปรียบเสมือนคนในครอบครัว เหมือนน้องสาวของข้า ข้าจะไม่มีวันทรยศท่านแน่ ชีวิตนี้นอกจากนายท่านและคุณหนูข้าก็ไม่เหลือใครอีกแล้วเจ้าค่ะ”

“ข้าเชื่อพี่ แล้วก็เลิกเรียกคุณหนูได้แล้วเจ้าค่ะ เรียกน้องสาวดีกว่า” คนตัวเล็กพูด ถึงแม้อายุจิตวิญญาณนางจะแทบเป็นแม่ของซื่อซื่อแล้วก็เถอะ แต่ขอเรียกตามอายุของร่างกายแล้วกัน ข้าเพิ่งจะได้เกิดใหม่นะ ชีวิตที่สองนี้ข้าจะใช้ให้คุ้มเชียว ภารกิจในชีวิตนี้เยอะจนเรียงลำดับไม่ถูกเลยละ

“เจ้าค่ะน้องสาว เอาละทีนี้เล่ามาได้แล้วว่าที่นี่คือที่ไหน”

“เรื่องมันยาวมาก เราไปนั่งแถวน้ำตกตรงนู้นดีกว่าพี่ซื่อซื่อ” กล่าวจบซูหนี่ว์ก็เดินนำซื่อซื่อออกจากเรือน ระหว่างทางก็เล่าเรื่องของตนไปด้วย เว้นไว้แต่เรื่องที่นางรับรู้ในชาติแรก นางเล่าผิดเพี้ยนไปจากเดิมนิดหน่อย

“สรุปว่าหนี่ว์เอ๋อร์ของพี่มีพลังปราณไร้ลักษณ์ที่หายสาบสูญและได้ครอบครองมิติที่แสนพิเศษนี้แต่ต้องแลกกับการกอบกู้สำนักที่ล่มสลายไปเกือบยี่สิบปีแล้วนะหรือเจ้าคะ”

“ใช่แล้วเจ้าค่ะ ว่าแต่พี่ซื่อซื่อพอจะรู้เรื่อง สำนักบุปผาหมื่นพิษบ้างไหม”

“นี้มันอันตรายมากเลยนะหนี่ว์เอ๋อร์..เท่าที่พี่รู้ สำนักนี้โดนโค่นโดยฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ข่าวนี้พี่รู้โดยบังเอิญก่อนที่พี่จะมาเจอนายท่านเสียอีกและเพราะข่าวนี้ทำให้พี่ต้องถูกสำนักสั่งปิดปาก”

“ข้าต้องงัดข้อกับเจ้าของแผ่นดินเลยรึ พี่รู้อะไรอีกเล่าให้ข้าฟังหน่อยเถอะ”

“ก่อนจะขึ้นเป็นฮ่องเต้ พระองค์คือองค์ชายสาม ฮ่องเต้องค์ก่อนตกหลุมรัก ผู้หญิงคนหนึ่งจึงมีรับสั่งให้นางเข้ารับเป็นสนม แต่นางปฏิเสธราชโองการทั้งยังหนีไปเข้าร่วมกับสำนักบุปผาหมื่นพิษ ก่อนจะได้เป็นเจ้าสำนักในเวลาต่อมา พอพระองค์สืบรู้ จึงมีรับสั่งว่าหากองค์ชายพระองค์ใดโค่นล้มสำนักนี้ได้ จะแต่งตั้งเป็นรัชทายาท มีองค์ชายทั้งหมดห้าพระองค์รวมองค์ชายน้อย ที่มีพระชนมพรรษา เพียงสามหนาว ทุกพระองค์ต่างปฏิเสธข้อเสนอ ยกเว้นเพียงองค์ชายสาม หลังจากนั้นก็อย่างที่รู้กันว่าองค์ชายสามสามารถลบล้างสำนักนี้ได้ภายในหนึ่งคืน และได้แต่งตั้งเป็นรัชทายาท ก่อนขึ้นครองราชย์ในอีกสิบปีถัดมา”

“อย่างนี้เอง” ซูหนี่ว์พึมพำออกมาด้วยดวงตาแดงก่ำ 

          อาจารย์นางต้องพิษก่อนจะเข้ามาเป็นศิษย์ในสำนักแสดงว่าคงไม่พ้นฝีมือฮ่องเต้พระองค์ก่อน และตอนนี้คนที่นางจะต้องล้างแค้นมีฐานะเป็นถึงฮ่องเต้ และอีกคนศิษย์ทรยศผู้นั้นคงจะต้องมีตำแหน่งสูงพอควร อาจได้เป็นถึงฮองเฮา มิเช่นนั้นคงไม่คิดทรยศต่อสำนักได้หาไม่มีเหตุผลและผลประโยชน์ที่ดีว่ามาซื้อตัวไป ฮ่องเต้ผู้นี้ฆ่าผู้คนบริสุทธิ์เพื่อขึ้นครองราชย์ จะเป็นฮ่องเต้ที่ดีได้หรือ สงสัยคงต้องหาฮ่องเต้พระองค์ใหม่เสียแล้ว 

          ความคิดนี้หาผู้ใดมาได้ยินคงไม่พ้นข้อหากบฏเป็นแน่ แต่ซูหนี่ว์ก็ยังคงหมายมั่นที่จะล้างแค้นให้สำนักอย่างสุดความสามารถ 

__________________________

อ่านจบแล้วอย่าลืมนะคะ

เม้นให้ไรท์ด้วยน้าาาาาาาาาาา

#ไรท์ผู้งามเลิศในสามโลก