คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 6 การเริ่มใหม่ 25%
ลับเหลื่อมภูผา าเหนือรใ้ ววนลอผ่านลำธารหลายสาย ผ่านลำ้นพฤษาไพรวัน้อยให่ าินแนอนธารอันมิอยามีผู้ใเหยียบย่า ินแน้อำสาปนานนาม อาาัรเอเส สู่ินแนแห่แสอาทิยาเิ้า เหล่าสรรพิวีถวิลเยือนพัสัรา นามนั้นไร้เหล่าผู้น่าร้อาน อาาัรแห่ิลร์าลั
แม่น้ำสายสำัแห่เอเส ทอัวยาวเหยียาเหนือรใ้ แบ่แยินแนทั้สอออาัน าไพรสนเ้าสู่ินแนแห่ิลร์าลัผ่านประเทศแห่าร้าสู่ินแนแห่นัรบ ประเทศหนึ่ในอาาัรแห่ิลร์าลั
ทราเนียส ือินแนที่ใร่านานนามว่า ินแนแห่นัรบ าอีาลอันยาวนานผ่านวันเวลาที่มิเยหยุหมุนวบนปัุบันาล เหล่าผู้ล้าาินแนแห่นี้่อสู้เยี่ยนัรบผู้ออาเียู่ินแนบ้านเิเมือนอน ปป้อแผ่นินแม่าารุามอรัิาลอันมิเยับสู
ลึเ้าไปในินแนอันอุมสมบูร์้วยสรรพยาหาร พระราวัแห่ทราเนียสั้โเ่นอย่าส่าามุัวิมานแห่เทพเทวา หออยสูเสียฟ้าราวับเื่อม่อยัินแนสุาวี หินสีาวเปล่ประายเิ้ายามเมื่อ้อแสแห่ทิวาาล ปราสาทที่มีอายุยาวนานหลาย สหสวรรษ ำแพหินสีาวสูห้าเมรทอัวยาวเหยียล้อมรอบปราสาทุปราารแ็ล้า
ลึเ้าไปยัส่วนท้ายอพระราวัแห่นี้...
ปราสาทสีาวลาสวนพฤษาที่ำลัส่ลิ่นหอมอบอวลรับบรรยาาศยามเ้า สวนอไม้ยาวเหยียที่ไ้รับารูแลอย่าเรียบร้อย สายน้ำสีฟ้าสวยแทรัวุ่อน ลำน้ำววนเี้ยว่อนทิ้ัวเป็นสายหยาเทลสู่ผืนน้ำสีเ้มเบื้อล่าลาสวน ทอผ่านโมระที่ั้อยู่ทาสวนท้าย หยาน้ำสาระเ็นึ้นสูเมื่อถูลำน้ำที่ให่ว่าัวระทบ สายรุ้สีอ่อนทอัวผ่านแสแอ่อนแผ่วพลิ้วับสายลมเอื่อย ไม้ให่ไหวเอนเื่อ้ายาม้อสายลม มันทอร่มเาบบัแสแห่ยามเ้า ถัเ้ามารลามีโ๊ะลาแ้ถูัวาอยู่
ึ่บันี้...มันไ้ถูับอยับุลผู้หนึ่
วหน้ามึ่ยามนี้ราบเรียบไร้ึ้อารม์ มูโ่สวยรับับเรียวปาบาอย่าพอเหมาะ ิ้วมยาวพาเหนือวาู่าม นัยน์าสีน้ำาลเรียบนิ่และว่าเปล่า ศีรษะไ้รูปถูปลุม้วยไหมนุ่มมือสีม่วอ่อนยาวระลำอที่เิร ไหล่ทั้สอ้าั้รอย่าส่าผ่าเผยแม้ยามที่เ้าัวำลัให้วามสนใเพียหนัสือในมือ เหมือนเป็นเพียอิริยาบถที่เยิน อาภร์เรียบ่ายแ่ลับประีบรร ผ้านุ่มมือที่เพียสัมผัส็รู้ทันทีว่าราาอมันไม่น้อยทีเียว นิ้วเรียวยาว้าวาที่นิ้ว้อยถูับอ้วยธำมร์วาม ราประทับแห่ราว์ทราเนียสโเ่นเหนือเรือนแหวน เา...ผู้เป็นเ้าอปราสาทส่วนท้ายแห่พระราวั เ้าายอ์สำัแห่ทราเนียส !
ปริ้น ฟาเรว เรเียน เรเยนเ่ ออาส าทน์ทันเบิร์ ออฟ ทราเนียส
ฟาเรว เรเียนยัให้วามสนใหนัสือในมือ่อไป แม้ยามที่มีเสียยับาทา้านหลััใล้เ้ามา เายับายเพียเล็น้อย มือวาเอื้อมับาน้ำา แ่ยัไม่ทันที่นิ้วเรียวะทันไ้แะ มันลับถูับอ้วยมืออใรอีน !
ฟาเรวไม่ไ้เอ่ยวาาใ เพียแ่ถอนหายใแผ่วเบา ่อนะลับมาสนใหนัสือในมืออีรั้ ปล่อยให้ถ้วยาที่ว่าเปล่าถูเิมเ็ม้วยน้ำาั้นีาฝีมืออใรอีนที่ับ้อมอเามาั้แ่ยามเ้า วันอุ่นลอยัวึ้นอย่าเื่อ้า ลิ่นหอมอ่อนๆ อย่าาั้นีโยแะมู แ่ระนั้นเา็หาไ้ละวามสนใาหนัสือรหน้า ราวับว่ามันน่าอภิรมย์ยิ่นั
“เฮ้อ...” เสียถอนหายใอย่าเหนื่อยใแมระอาัึ้น้าๆ ร่าอเ้าายฟาเรว “ทรมีอันใน่าสนในัหรือเพะ?” เสียประแมน้อยใเมื่อนเอไม่ไ้รับวามสนใัึ้นาสรีร่าท้วม
นาสวมุนาำนัลประำราว์ทราเทียส ุระโปรัวยาวสีเียว แนเสื้อยาวนร้อมือ ้านในเป็นเสื้อสีาวสะอาที่มอเห็นเพียปอเสื้อที่บริเวลำอาารที่เสื้อลุมัวนอปปินมิ ผมสีำยาวม้วนเ็บอย่าสวยาม มันถูรึไม่ให้ยับแม้เพียเส้นเียว้วยปิ่นสีเินเทาอย่าเรียบร้อย นัยน์าสีเทาอบอุ่นทอมอบุรุษรหน้าที่เธอูแลมาั้แ่ยัเล็ วหน้ามีรอยเหี่ยวย่นาอายุและารทำานอันยาวนาน ป้ายหยถูแะเป็นรูปปัษาสวรร์สยายปีโอบอท้อฟ้าประับ้วยอัมีสีแที่วาห้อย้วยพู่สีแที่ห้อยิับายเสื้อ้าน้า้ายอลำัว แสถึำแหน่แม่นมในเ้าาย ฟาเรว เรเียน เรเยนเ่ ออาส าทน์ทันเบิร์ ออฟ ทราเนียส
ฟาเรวปิหนัสือในมือเมื่อไ้ยินน้ำเสียอแม่นมประำัว เาถอนหายใอีรั้่อนะเยหน้าึ้นสบาับสรีรหน้า นัยน์าสีน้ำาลไม่ายประายใๆ มันเรียบนิ่ราวับทะเลสบ วหน้ามเรียบเยนเย็นา เายถ้วยาึ้น่อนะิมรสอมันอย่ามีมารยาท
แม่นมประำัวมออาารนั้นอย่าระอานิๆ นารู้ีว่ายามใที่บุรุษผู้นี้เลือที่ะเียบ ่อให้ใรทำอันใ็ไม่สามารถทำให้ำพูใหลุออมาไ้ แม้แ่ัวนาเอที่เป็นที่โปรปรานที่สุแล้ว “ะทรนิ่อย่านี้อีนานเท่าใันเพะ? ยามนี้...หม่อมันไ้ให้นาำนัลั้โ๊ะเสวยแล้วนะเพะ”
“แล้ว็...” แม่นมล่าว่อเมื่อเห็นบุรุษรหน้ายัไม่ยับ นาล้วมือเ้าไป้านในอเสื้อลุม่อนะหยิบอบาๆ ออมา “นี่เพะ! หมายอบรับาทั้สอท่าน” นาวาอสีาวสะอาลรหน้าฟาเรว ่อนะยับถอยออมา้าน้า ฟาเรวมออสีาวรหน้า่อนะหยิบมันึ้นมา อาวสะอาไม่มีสัลัษ์หรือแม้แ่ื่อผู้รับหรือผู้ส่ เาเอ่ยวาาลายมนร์ พลัน...อหมาย็ทอแสสีาวนวลาๆ ่อนที่อหมายรหน้าะลี่ัวออมา เาไล่สายาอ่าน้อวามทั้หมอย่า้าๆ สีหน้ายัเรียบเยอยู่เ่นเิม
‘เรายินีให้วามร่วมมือในพระประส์อพระอ์ ออย่าไ้ทรเป็นัวลอันใ’
ปีสวรร์
เาพับหมายเ็บเหมือนเิม เนื้อวามสั้นๆ ที่น่าพอในั่น ไม่ไ้ผิาที่าไว้สัเท่าไร แม่นมมอนายเหนือหัวรหน้าอย่าเอ็นู เ้าายอนาทรปรีาสามารถมามายนั และยัทรเป็นที่รัอนอื่น้วย แม้พระพัร์ะเรียบเยแ่้อทรีพระทัยเป็นแน่ นาถอนสายบัวอย่าอ่อน้อยามยามเมื่อร่าสูส่ารหน้าเหยียายึ้น ฟาเรววาหนัสือลบนโ๊ะ เายับัว่อนะ้าวผ่านร่าอแม่นมร่าท้วมรหน้า
“อบใมานะ เอร่า” เสียนุ่มทุ้มทรอำนาเอ่ยอย่าแผ่วเบา แ่ัเนหนัแน่น
เอร่า เพรเียน แม่นมประำัวยับรอยยิ้มบา นาถอนสายบัวอย่าามส่เส็อ์ายเ้าสู่ที่ประทับ ่อนะทอสายามอามเบื้อหลัออ์าย พระวรายั้รท่วท่าส่าามออา สายาเรียบเยไม่แสอารม์ที่ทอมอเพียเบื้อหน้า ัหวะาร้าวเินที่มั่นหนัแน่นไม่มีารสะุ บอถึเลือัิยะที่ไหลเวียนอยู่ทั่วร่าโยมิ้อทรอาภร์อันวิิรามแ่อย่าใ
ความคิดเห็น