คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Prologue
Prologue
เซนรู้ว่าแฮร์รี่เป็นคนใจร้อน จัดอยู่ในประเภทต่อยก่อนแล้วค่อยเคลียร์ทีหลัง
เซนรู้ว่าแฮร์รี่ไม่เคยแคร์สื่อ
เซนรู้ว่าแฮร์รี่รักสิ่งมีชีวิตแคระแกร็นสายพันธุ์ใกล้เคียงกับฮอบบิทที่มีชื่อว่าลูอิส ทอมลินสันยิ่งชีวิต
แต่...เขาไม่รู้ว่าสามข้อข้างต้นเมื่อสำแดงเดชออกมาพร้อมกันจะ ‘ชิบหาย’ ขนาดนี้
“ไอ้สัตว์นรก! มึงอย่าอยู่เลย” ร่างสูงในชุดสูทคำรามลอดไรฟัน มือเงื้อหมัดกระทบใบหน้าคู่กรณีไม่ยั้ง แม้เซนกับเพื่อนนายแบบร่วมสังกัดอีกสามคนจะพยายามรั้งไว้ แต่ก็ไม่สามารถสู้แรงกระทิงตกมันที่มีชื่อว่าแฮร์รี่ สไตลส์ได้ ฝ่ายนั้นทั้งสะบัดทั้งเหวี่ยง ตาขวางเป็นหมาบ้า ใครมาจับตัวพ่อเหวี่ยงกระเด็นหมดเหมือนต้นวิลโลว์จอมหวดหน้าโรงเรียนฮอกวอตส์
ต้นวิลโลว์มันแตะที่ตาไม้แล้วจะนิ่ง...แต่กับต้นหยองต้นนี้ แตะตรงไหนมันถึงจะสงบได้วะครับ
หรือว่าต้องฟาดสันมือใส่ต้นคอมันซะเลย รับรองได้ว่านิ่งเป็นตาย
ผู้จัดการส่วนตัวนายแบบอารมณ์ร้อนถอนหายใจ พยายามตะโกนสู้เสียงหวีดร้องเกินจริงบรรดานางแบบนักแสดงและไฮโซทั้งหลาย ร้องด่าไอ้คนเป็นทั้งเพื่อนสนิทและนายแบบในความดูแลอย่างเหลืออด
“ไอ้แฮซ...มึงหยุดได้แล้ว เดี๋ยวมันก็ตายหรอก และตอนนี้มึงอยู่ในงานเลี้ยงของสถานีโทรทัศน์นะเว้ยไม่ใช่ตรอกแหล่งเสื่อมโทรม แหกตาดูความวุ่นวายรอบตัวมึงหน่อยไอ้เบื๊อก!”
ว่าแล้วหยิบเอาแก้วค็อกเทลเย็นๆบนถาดในมือบริกรที่ยืนมึนอยู่ใกล้ๆมาสาดใส่หน้าเพื่อนรัก สายตาคมสีเฮเซลมองร่างสูงกว่าพลันชะงัก ก่อนหันมามองเขาอย่างเอาเรื่อง
“มึงมาห้ามกูให้หยุดกระทืบไอ้ระยำนี่ทำไมวะเซน ไม่เห็นหรอว่ามันวางยาจะฟันลูอี กูไม่หักคอมันตายกลางงานก็ดีเท่าไหร่แล้ว” แฮร์รี่พูดลอดไรฟัน ดวงตาสีมรกตเหลือบมองคนตัวเล็กที่นั่งพิงพนักเก้าอี้อยู่ในสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นห่างออกไป ข้างๆมีเพื่อนนักข่าวร่วมสำนักพิมพ์คอยดูแลอย่างใกล้ชิด แล้วหันกลับมาสบตาคมแววห้ามปรามของผู้จัดการส่วนตัว สลับกับคนที่นอนหมดสภาพอยู่กับพื้น ก่อนจะแค่นเสียงขึ้นจมูก ชี้หน้าคู่กรณีอย่างคาดโทษ
“ถ้าเพื่อนกูไม่ห้ามนะ...มึงจองโบสถ์รอทำพิธีศพมึงไว้เลย แล้วจำใส่สมองเต้าหู้ของมึงไว้ด้วยว่าอย่าไปทำแบบนี้กับใครอีก ไม่ว่าคนนั้นจะมีเจ้าของหรือยัง เพราะมันไม่ใช่สันดานลูกผู้ชาย!”
กล่าวจบก็ชูนิ้วกลางใส่แล้วก้าวไปอุ้มร่างเล็กบนเก้าอี้ขึ้นแนบอก เดินออกจากห้องบอลรูมในห้องโรงแรมหรูโดยไม่นำพาต่อสายตาติเตียนจากบรรดาผู้ดีหน้าบางในงานและเสียงซุบซิบนินทาแม้แต่น้อย
เหลือเซนที่ยืนเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงด้วยท่าทางวางเฉย เหมือนเมื่อครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แน่นอนว่าเขาแสร้งทำไปอย่างนั้นแหละ
เพราะในใจตอนนี้โคตรกลัว ขาสั่นพั่บๆฉี่ใกล้จะเล็ด ถ้าเกิดมีพวกระดับบิ๊กบอสมาไล่เบี้ย...เขาจะรับมือยังไง!
ถึงจะเป็นผู้จัดการนายแบบที่ได้ชื่อว่าเก่งแค่ไหน แต่ในความเป็นจริงเขาก็เป็นเพียงเด็กหนุ่มอายุสิบเก้าปี เพิ่งเข้าเรียนชั้นปีที่หนึ่งคณะศิลปกรรมของมหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองฟลอเรนซ์ได้ไม่ถึงเทอม ยังมีกึ๋นไม่พอจะไปสู้รบปรบมือกับผู้ใหญ่ระดับผู้บริหารได้
ดังนั้น...งานนี้ต้องชิ่งก่อนสถานเดียว
เซนหันซ้ายหันขวาทำทีเป็นมองบรรยากาศงานรอบๆ พลางค่อยๆหันไปทางประตูทางเข้าออก สองขาก้าวไปหาบานประตู พยายามให้ท่าทางดูเป็นปกติที่สุด
อีกสองก้าวจะถึงประตูแล้ว...
อีกก้าวเดียวก็จะถึง...
“คุณเป็นผู้จัดการส่วนตัวของแฮร์รี่ สไตลส์ใช่ไหม”
เสียงเข้มๆดังขึ้นเบื้องหลัง เรียกคนกำลังมีชนักติดหลังสะดุ้งเฮือก หากก็ปรับสีหน้าให้กลับมาเคร่งขรึมเมื่อหันกลับไปทางเจ้าของเสียง
คนตรงหน้าเป็นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กะด้วยสายตาคงอายุประมาณยี่สิบปลายๆ สวมชุดสูทสีเข้มดูสง่า ใบหน้าหล่อเหลาคมคายรับกับเรือนผมสีน้ำตาลและดวงตาเฉี่ยวสีเดียวกันที่ตอนนี้ฉายแววดุเหมือนผู้ใหญ่มองเด็กทำผิด
เห็นแล้วหนุ่มลูกครึ่งก็ยิ่งใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม...
ก็คนๆนี้ธรรมดาซะที่ไหน
เลียม เพย์น เจ้าของสถานีโทรทัศน์อันดับต้นๆของอิตาลี และแน่นอนว่าเป็นคนจัดงานเลี้ยงขอบคุณสื่อมวลชนนี่ด้วย
สั้นๆง่ายๆ...ซวยแล้วไอ้บัง
“ใช่ครับ” เซนรับนิ่งๆ ซ่อนความกังวลไว้ในหน้า ทั้งใจเต้นไม่เป็นจังหวะ พร้อมทั้งร้องด่าเพื่อนตัวดีไปด้วย
ไอ้แฮซ ไอ้เวรตะไล ไอ้หมาบ้า ไอ้...
ดวงตาสีน้ำตาลขรึมฉายแววอ่านยาก ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ผู้จัดการของนายแบบเลือดร้อนฟังแล้วอยากจะร้องไห้ถ้าไม่ติดว่ากำลังยืนอยู่ในห้องบอลรูมที่มีคนนับร้อย
“คุณกับผมมีเรื่องต้องคุยกัน...เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่”
TBC.
-โซนเวิ่นเว้อ-
นี่มันคืออะไร ไหนบอกงานยุ่งไง 5555555
ก็เพราะงานเยอะแหละเคอะ เลยหาอะไรระบาย -..-
สวัสดีสวีดัดทุกท่าน ขอต้อนรับสู่ฟิคยาวเรื่องใหม่ของแหมบนะครัซ *เปิดซาวด์อลัง*
ที่จั่วไว้ว่านี่คือคู่ "เซียม" ฮิๆ
มันเกิดจากแหมบแต่งฟิคของโปรเจคมิวสิคชีทเพลง Strong ไป แล้วมันมีคู่นี้แซมมา แล้วคนอ่านหลายคนขอสเป
แหมบก็มาคิดเล่นๆ กะทำเป็นเรื่องสั้น แต่พล็อตมันน่าจะขยายได้ยาว 555555
เลยเปิดเรื่องยาวซะเลย e_e
ดังนั้นถ้าบทมันจะคุ้นๆ ก็อย่าแปลกใจ เพราะมันเป็นไซด์สตรอรี่ของฟิคมิวสิคชีทสองเรื่องนี้ครัซ
Nobody Compares
ส่วนตอนต่อๆไปจะมาเมื่อไหร่...ไม่รู้เหมือนกันฮะ 555555555
เวิ่นทวิตติดแท็ค #ficWrongDirection นะครัซ
มาเม้ามอยกันได้ที่ @zyrusHmab เน้อววว ทักได้ ฉีดยาแล้น :)
รักทุกคนค่าา
ความคิดเห็น