ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่1: ปฐมบท (ขอแก้จากดิวเป็นปิ๊กนะค่ะ)
บทที่1: ปฐมบท
ณ.อาณาจักรแห่งหนึ่ง
อาณาจักรแห่งนี้ถูกแบ่งออกเป็นสี่ส่วนการปกครอง สี่แคว้นการปกครอง ซึ่งแต่ละแคว้นจะมีอำนาจและเวทมนตร์ต่างกันออกไป ดังนี้
1.แคว้นอัคนี: อยู่ทางทิศตะวันตกของอาณาจักร เชี่ยวชาญทางเวทย์แห่งไฟ รวมถึงเวทย์ต้องห้าม หรือคำสาบต่างๆ ซึ่งเป็นแคว้นที่ไม่มีใครหน้าไหนกล้าต่อกร
2.แคว้นวารี: อยู่ทางทิศตะวันออกของอาณาจักร เชี่ยวชาญทางเวทย์แห่งน้ำ ปกครองรักษาผืนน้ำทั่วราชอาณาจักร รวมถึงทรัพยากรสัตว์น้ำด้วย
3.แคว้นตะวันฉาย: อยู่ทางทิศเหนือของอาณาจักร เชี่ยวชาญเกี่ยวกับเวทย์ด้านแสง ดูแลทรัพยากรป่าไม้ทั่วอาณาจักร
4.แคว้นรัตติกาล: อยู่ทางทิศใต้ของอาณาจักร เชี่ยวชาญด้านศาสตร์มืด รวมถึงการปกครองที่ค่อนข้างเป็นระเบียบ
ซึ่งตามสัดส่วนการแบ่งราชอาณาจักรจะมีศูนย์รวมของทุกแคว้นจะอยู่ที่จัตุรัสกลางอาณาจักรซึ่งทุกคนจะเรียกพื้นที่ตรงนั้นว่านครท่า ซึ่งจะเป็นสถานที่ที่ผู้คนจากทุกแคว้นจะเข้ามาแลกเปลี่ยนความคิดกัน
ณ.แคว้นรัตติกาล
ในห้องประชุมแห่งนครรัตติกาลซึ่งในห้องประชุมประกอบไปด้วยเจ้าแห่งแคว้นผู้ที่มีอำนาจสูงสุด คือเจ้าวัชรกาจน์ หรือ เฟรม นั่งอยู่บนหัวสุดของการประชุม ด้านซ้ายคือน้องสาวร่วมสายเลือด เจ้านางอรวรรณ หรือปิ๊ก ด้านขวาเป็นที่ปรึกษาเจ้านครซึ่งพ่วงตำแหน่งไปอีกหลายประการ นั้นก็คือคชา ซึ่งกำลังนั่งเคร่งเครียดกับข้อมูลต่างๆ และต่อจากนั้นก็เป็นขุนนาง ซึ่งเรียงลำดับความสำคัญต่อๆกันไป
" ข้าได้ข่าวมาว่าปีนี้จะมีงานรวมเจ้าแห่งแคว้น" เฟรมเจ้าแห่งรัตติกาลพูดขึ้นมาเป็นการเปิดประเด็นการประชุม
" ทูลฝ่าบาท งานรวมเจ้านครครั้งนี้ ได้ข่าวมาว่าจะจัดที่นครของเราเหตุใดจึงเป็นเช่นนั้นได้" ขุนนางคนหนึ่งถามขึ้น
" ที่นครท่า มีการจลาจลขึ้น ทางบรรดาแคว้นต่างๆจึงตกลงกันว่าเพื่อความปลอดภัยให้จัดที่วังประจำแคว้นเลยดีกว่า ซึ่งปีนี้ดันมาตรงกับแคว้นเราที่เป็นฝ่ายจัดงาน" เฟรมพูดอธิบายให้เหล่าบรรดาขุนนางฟัง
" ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดีทางเราจะจัดเตรียมงานยังไงบ้างล่ะค่ะ" เจ้านางปิ๊ก ผู้เป็นน้องพูดขึ้น ออกมาอย่างตื่นเต้น
" ก็คงไม่ต้องมีอะไรมากมายหรอก คชาเจ้าไปจัดเตรียมงานรวมถึงจัดสรรงบประมาณดีๆล่ะอย่าให้น้อยจนเสียชื่อแคว้นหรือมากเกินไปจนแคว้นลำบากได้" เฟรมหันไปสั่งคชา คชาก็พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจก่อนจะเขียนรายละเอียดต่างๆ
" พี่เฟรมค่ะ ข้าว่าเราควรจะมีงานเต้นรำ" ปิ๊กเสนอ
" มันเป็นงานประชุมนะปิ๊ก จะให้มีงานเต้นรำได้อย่างไร" เฟรมแย้งความคิดของน้องสาวตนเอง
" แต่ข้าเห็นด้วยกับเจ้านางนะครับ" ขุนนางต่างก็เห็นพ้องต้องกัน
" แต่ข้าว่ามันจะสิ้นเปลือง" เฟรมยังคงยืนยันกับความคิดของตน เพราะถ้าหากขืนให้มีมากกว่านี้ จะส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจของแคว้นได้
" ถ้าหากจัดสรรงบประมาณดีๆก็พอได้นะฝ่าบาท" คชาพูดขึ้นพลางส่งเอกสารที่ร่างรายละเอียดไว้ให้เฟรมดู
" อื้ม...ก็ได้แล้วแต่พวกเจ้าล่ะกัน จัดการให้ทีล่ะกันคชา มีใครมีอะไรอีกไหม ข้าจะได้ปิดการประชุม" เฟรมเอ๋ยขึ้นเมื่อตกลงข้อเสนอต่างๆได้แล้ว
" เออ...ฝ่าบาท...ข้าคิดว่าฝ่าบาทสมควรมี...."
" ราชินี" เฟรมต่อคำให้เสร็จสรรพ เพราะว่าโดนเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว เรื่องที่จะให้ตนมีคู่ครองเนี่ย แต่มันยังไม่เจอคนถูกใจนี่น่า จะให้มีได้ยังไงกัน แถมอีกอย่างนะการไม่ผูกมัดกับใครมีความสุขจะตายไป
" ใช่ครับ" ขุนนางผู้นั้นตอบรับ
" เฮ้อ~ จะให้พูดซักกี่ครั้ง ข้ายังไม่อยากมีราชินี" เฟรมพูดอย่างหน่ายๆ จะเถียงอะไรก็ไม่เคยชนะ
" แต่ว่าฝ่าบาท......"
" พอกันที เลิกประชุม!" เฟรมโบกมือเป็นเชิงไล่ก่อนจะร่ายเวทย์ให้เหล่าบรรดาเอกสารกลับเข้าที่พร้อมส่งสายตาไล่เหล่าบรรดาขุนนางเต็มที่
" ท่านพี่ เกินไปไหมค่ะ" ปิ๊กที่เห็นถ้าไม่ไหว ลุกขึ้นมาเอ็ดพี่ชายของตน
" อย่ายุ่ง! จะไปไหนก็ไป" แต่เฟรมก็ไม่วายขึ้นเสียงใส่น้องของตน จนปิ๊กหน้าเสียไปเลย
" ท่านพี่เลือกเองนะค่ะ" ปิ๊กชักสีหน้าใส่พี่ชายของตนแล้วเดินออกไปทันที
" เดี๋ยวข้าจัดการให้แล้วกันฮะ" คชาพูดขึ้นกับเหล่าบรรดาขุนนาง
" ฝากด้วยนะคชา" ขุนนางหลายๆต่างเดินมาตบไหล่คชาเบาๆเป็นเชิงฝากความหวังไว้กับคชาได้แค่คนเดียวและเมื่อทุกคนออกไปแล้ว คชาก็หันไปมองฝ่าบาทของตนด้วยสายโมโห
" ฝ่าบาท!"
" โธ่! คชาข้ายังไม่อยากมีคู่ครอง" เฟรมเห็นถ้าไม่ดีเลยตัดสินใจพูดกับคชาดีๆ เฟรมไม่อยากจะมีเรื่องับคชาเพราะรู้ตัวดีว่าหากคชาโกรธตนต้องตายแน่ๆ เฟรมกับคชาเป็นเพื่อนกันมาก่อนตั้งแต่ที่เฟรมยังไม่เข้ารับตำแหน่งเจ้าแห่งแคว้นด้วยซ้ำไป เฟรมจึงรู้ดีว่าในความเงียบของคชานั้นมันน่ากลัวแค่ไหน เผลอๆ อาจจะโดนเวทย์นิทราของคชาเข้า เคยโดนไปหนหนึ่งหลับไป3วันติด ตื่นมาอีกทีบรรดาหญิงสาวในหอนางโลมหายหมดจะโว๊ยวายก็ไม่ได้เซ็งตรงนี้ล่ะ (แกเซ็งเรื่องไรว่ะเฟรม อย่าลามก~:ไรเตอร์บุพเพ)
" แล้วทำไมฝ่าบาทไม่คิดถึงรัชทายาท แคว้นอื่นๆเขาก็มีชายากันเกือบหมดแล้วหรือฝ่าบาทมาบอกว่าหาคนถูกใจไม่ได้หรือความจริงฝ่าบาทไม่คิดรักใคร" คชาร่ายยาวเต็มที่ อาณาจักรนี้การจะมีคู่ครองไม่ยึดติดเรื่องเพศจึงสามารถทำให้เพศเดียวกันแต่งงานกันได้ แถมมีบุตรได้ด้วย นี่ขนาดไม่จำกัดเพศฝ่าบาทของตนยังหาคู่ไม่ได้เลย เวรกรรมอะไรกันเนี่ย
" เข้าใจแล้วคชา ข้าจะพยายามหาคู่ครอง ตกลงไหม" เฟรมถึงกับต้องยอมแพ้
" งั้นก็ดีแล้ว ข้าจะได้หมดห่วงซักที" คชาถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ
" คชา...เจ้าหนีพอรึยัง?" จู่ๆเฟรมก็ถามขึ้นมา
" เหตุใดฝ่าบาทถึงถาม" คชาถามกลับอย่าเหม่อลอยนี่กะว่าตนจะไม่คิดถึงมันแล้วนะ
" งานรวมเจ้าแห่งแคว้นเจ้าจะหนีพ้นหรอคชา" เฟรมยังคงถามต่อ
" ข้าไม่รู้...." คชาพึมพำกับตัวเอง
" คชา...เจ้าก็รู้แคว้นที่แข็งแกร่งที่สุดก็คืออัคนี เจ้าเคยสงสัยไหมล่ะว่าอัคนีไม่เคยญาติดีกับแคว้นไหนๆนอกจากรัตติกาล"
" หยุดพูดนะฝ่าบาท ข้าไม่อยากฟัง" คชารีบปิดหูตัวเองทันทีพร้อมกับหยาดน้ำตาใสๆที่เริ่มใหลรินลงมา
" คชา...เต๋ามันรักเจ้ามาก เหตุกาณ์ในอดีตที่มันทำลงไปก็เพื่อแคว้น ยังไงหน้าที่มันก็ต้องสำคัญกว่าถูกไหม มันไม่ได้คิดจะทิ้งเจ้า" เฟรมยังคงย้ำเตือนอดีตระหว่างคชากับเต๋าไม่เลิก
" ฮึก...พอเถอะฝ่าบาท...ยังไงข้าก็ไม่คู่ควรอยู่ดี...ฮึก...ข้าขอตัวทูลลาฝ่าบาท" คชาพยายามเก็บเสียงสะอื้นของตัวเองเบาๆก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องประชุมทันที
คชาเดินออกมาตรงระเบียงของวังพลางมองวิวโดยรอบอย่างเหม่อลอย ใช่! ตนรู้จักเจ้าแห่งแคว้นอัคนีดี ผู้ปกครองแคว้นก็คือฝ่าบาทเศรษฐพงค์หรือเต๋า ซึ่งตนรู้จักดีมาก ดีจนถึงขั้นไม่อยากนึกถึง อยากลบเลือนออกไปจากหัวใจ อยากจะหนีมันไปให้พ้นๆแต่ก็ไม่เคยทำได้
เต๋ากับคชารู้จักกันมาตั้งแต่สมัยยังศึกษาตำราเวทย์ต่างๆซึ่งทั่งคู่ต่างก็แอบรักกันจนสุดท้ายก็กลับกลายมาเป็นคนรักกัน แต่ดูเหมือนจะรักกันไม่ได้นาน ตนได้ข่าวว่าเต๋ามีคู่หมั่นคู่หม้ายอยู่แล้ว ซึ่งเมื่อเทียบกับตนเอง ตนเองด้อยกว่าเห็นๆจึงถอยห่างจากเต๋ามา และดูเหมือนเต๋าเองก็รักคู่หมั่นของตนมาก ตนจึงขอเป็นฝ่ายจากมาเอง
และคชาก็ตัดสินใจครั้งที่แสนยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต นั้นก็คือการถวายงานรับใช้แผ่นดิน จนจากขุนนางระดับล่างเลื่อนขั้นขึ้นมาเรื่อยๆ จนเป็นขุนนางระดับสูงจนถึงขั้นกลายเป็นที่ปรึกษาเจ้าแห่งแคว้นไปเลย แต่คชาไม่ได้รู้เลยซักนิดว่า หนทางที่คชาเลือกเดินนี่ล่ะ จะเป็นหนทางที่จะเปลี่ยนชนชั้นตัวเองไปจนวันตาย
" เมื่อไรข้าจะหนีท่านพ้นซักที...เต๋า"
*******************************************************************************************
สั้นไปไหม~ ยังไงบุพเพก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ ไม่รู้จะถูกใจรึเปล่าแต่กรุณาช่วยเม้นซักนิดเถอะค่ะ จะขอบคุณมาก
บุพเพขอสารภาพบาป เมื่อกี้มีใครแอดเมลล์บุพเพมา คอมมันรวนบุพเพเลยกดทิ้ง ยังก็ช่วยแอดมาใหม่นะค่ะ ขอโทษจริงๆนะค่ะ
ขอโทษนะค่ะไรเตอร์มึนไปหน่อย ความจริงดิวจะออกตอนหน้า แต่ไรเตอร์พิมชื่อผิดแถมจำสลับกันอีก ToT เดี๋ยวตอนดึกๆจะมาอัพอีกตอนไถ่โทษแต่ขอไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น