คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความสำเร็จ
เมื่อไ้เินแล้ว็ไปรับหิสาวที่บ้านแล้วอ้าว่าโรเรียนะพาไปเ้า่าย “อ้าว! ลู ทำไมลูไม่มีหมายมาบอแม่หละ” แม่อบานัอ “อ๋อ... ือหนูทำหาย่ะ ลืมบอแม่” บานอ้า “ะไปเที่ยวัน็บอมาเถอะ” แม่บานพูสีหน้ายิ้ม
“แม่็รู้นี่นาว่า...” บานพู “็ไ้ แม่รู้ว่าหนูพูริ”แม่บานััหวะ “หนูอัวนะ่ะ เี๋ยวไปรายานัวสาย”บานพู “้ะ”แม่อบ บานและเมเินออนอบ้านอย่าีใและภูมิใับวามสามารถอนเอ “อบในะ เธอเ่มาเลย”เมมบาน
“อย่าทำเป็นปาหวานเลยเม เธอ็อเินเ่ัเลย”บานมเมลับ
สัพัหนึ่็ถึริมถนนให่ อาาศเย็นแผ่วเบายัไม่าล
เริ่มมีแสอาทิย์ส่อลมาที่ทั้สอ มืออทั้สอับันแน่นมาึ้น “ถึเวลาอันสมวรแล้ว” เมเอ่ยปาสบาบาน “ใ่ ในที่สุ็ถึวันนั้น”บานพูลับอย่าร่าเริ
เม่อยๆเลื่อนลำัวมาแนบับบานแล้วหลับาล บานเริ่มรู้สึัวึทำามที่เม้อาร เาเอาปาวาบนปาอบาน แล้วูบปาอย่าูื่ม บาน็ูบอบ ทำให้เมพึพอใมา “วันศุร์ที่16ุมภาพันธ์ วันที่วามฝันำเนิึ้น” เมป่าวประาศ แถวนั้นไม่มีนอื่นสัเท่าไหร่ ทั้สอเินไปอีหน่อย แล้วัสินในั่รถไฟไปเพรบุรี
ในที่สุ็ถึสถานีรถไฟ “อ้าว! รถไฟออ 6โมรึ่นิ” เมพูอย่าหุหิ
“ไม่เป็นไรหรอ เราไป Central park ่อนีว่านะ”บานเสนอวามิีๆออมา “็ไ้ ไปเป็นร้อยรั้แล้ว ื้อเป็นล้านเลย”เมพูอย่าเบื่อหน่าย “รีบไปเร็ว อใรอไม่ไหวแล้ว”บานพู เมไปื้อั๋ว “บาน บานะเอาเียให่ หรือ เียเล็2เีย?” “เอ่อ...เอาเียเียวีว่า เราะไ้นอนิัน” บานอบอย่าื่นเ้น “ไ้”เมรับำพลาหยิบั๋วเ้าระเป๋า านั้นทัสอ็ไปเินื้ออที่
“เราเอาอไปใส่่อนนะ”แล้วเม็เินไปที่ห้อน้ำาย “เอ่อ...เ็บเิน5บาทรับ”พนัานหนุ่มเือนเมพร้อมี้ป้าย “แ่5บาทะมีปัหาอะไร ไม่มีเินหรือไ เอาละ ็ไ้”เมพูอย่ารำาใ พลาเปิระเป๋าั์ “ผมไม่มีเหรียรับ มีแ่100บาท”เมพู พนัานทำหน้าโรธ “ผมไม่ใ้น้ำุหรอ ผมแ่เ้าไปเปลี่ยนุ” เมบอพนัาน “ไ้รับ”พนัานอบ เมวิ่เ้าห้อน้ำอย่ารวเร็ว เพราะลัวไม่ทันรถไฟ แล้ววิ่ลับไปหาบาน “ทำไมนานัเลย”บานถาม “อ๋อ มีเรื่อนิหน่อยอะ”เมอบ “รีบไปันเถอะ”เมเร่ “อือ”บานพู
ความคิดเห็น