การรอคอยของความรัก

เนื้อเรื่อง

" จ๋อม "   เสียงของหินกระทบกับสายน้ำที่ไหลเอื่อย ๆ อย่างเชื่องช้า 

ราวกับว่าสายน้ำหล่าวนี้เพิ่งตื่นขึ้นจากห้วงนิทรา  เพื่อต้อนรับรุ่งอรุณแห่งเช้าวันใหม่ 

อย่างเชื่องช้า และ เหงาหงอย เช่นเดียวกับผู้คนทั่วไปที่ต้องตื่นขึ้นแต่เช้าแม้ใน

กระทั้งวันหยุดเช่นนี้.

" จ๋อม "  เสียงของหินกระทบกับสายน้ำที่เชื่องช้าอีกครั้ง   น้ำแตกกระเช็นเป็น

ฝอย ทำให้สามารถมองเห็นความเคลื่อนไหวของสายน้ำนี้อยู่บ้าง  แต่ไม่นานนัก

ก้อนหินก็จมลงลึกสู่ก้นของสระน้ำ  ความเงียบเหงาจึงเข้าปกคลุมอีกครั้ง

      เด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งกำลังนั่งเหม่อลอย สายตาออกไปไกลแสนไกลข้าง ๆ สระ

น้ำนั้น  ราวกับว่าเธอไม่มีความรู้สึกใดใดดั่งเช่นมนุษย์ไร้วิญญาณคนหนึ่ง

เมื่อเวลาผ่านไปสักครู่  มือของเธอเริ่มขยับ  ค่อย ๆ เอื้อมมือหยิบก้อนหิน

ที่อยู่ข้างๆ ตัว มือของเธอค่อย ๆ กำมันขึ้นช้า ๆ อย่างไร้ความรู้สึก และขว้าง

มันออกไปสุ่สระน้ำที่ดูอ้างว้าง  และเงียบสงัด 
      
      เธอทำเช่นนั้นอยู่ครั้งแล้ว  ครั้งเล่า  ผู้คนที่ผ่านไปมาได้แต่มองผ่านเธอไป

ด้วยความสงสัย  แต่จะมีใครรู้บ้างไหม    ว่าในใจของเธอตอนนี้

ต้องแบกรับความทุกข์มากมายเพียงใด 

ความทุกข์ที่ไม่มีใครสามารถเข้าใจ 

และก็ไม่มีใครที่สามารถลบ

มันออกไปจากใจของเธอได้  ...  นอกจากเขา
       
       " พิม "  เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นข้างหลังเธอ  แต่กลับไม่มีปฏิกิริยาใดใดตอบกลับมา 

 " พิม "  ผู้หญิงคนนั้นเอ่ยขึ้น  อีกครั้ง

"พี่ว่าเธอกลับบ้านเถอะ  เธอจะมาขลุกอยู่ที่นี่ทุกวันไม่ได้หรอกนะ  พี่ไม่อยากเห็นเธอ

ต้องทรมานตัวเองไปมากกว่านี้อีกแล้ว "

"แต่เค้าบอกว่าจะมานิคะ"  เด็กสาววัยรุ่นตอบกลับมา ด้วยน้ำเสียงที่เบา และอ่อนล้า 
"พี่รู้จ๊ะ  แต่ว่าเธอมารอเค้าอยู่ตั้งหลายวันแล้วนะ  ถ้าเค้าจะมาเค้าก็คงมาตั้งแต่วันที่

สัญญากับเธอไว้แล้วแหละ  พิมจริง ๆ นะ  พี่ว่าเค้าคงไม่มาแล้วหละ  ตัดใจเถอะพิม  "

สิ้นเสียงของหญิงสาว  ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา  เด็กสาววัยรุ่นยังคงนั่งอยู่ที่เดิม  มือ

ยังคงขว้างก้อนหินออกไปเช่นเดิม  แต่ดวงตาของเธอนั้นมันกลับดูเศร้าสร้อย  และ

โดดเดียวมากขึ้นหลายร้อยเท่านัก

...................... 10  ปีผ่านไปหลังจากวันนั้น  เด็กสาววัยรุ่นคนเดิมซึ่งบัดนี้เธอโตขึ้น

เป็นหญิงสาวสวย  เธอเดินทางมา  ณ  สระน้ำแห่งนี้อีกครั้ง  มือของเธอกำลังขุดดิน

ข้างต้นไม้ใหญ่  และนำต้นกุหลาบขาวต้นเล็ก ๆ ปลูกลงไป

ไม่นานนักเธอจึงเงยหน้า และ ยืนขึ้น  สายตามองไปรอบ ๆ ต้นไม้ใหญ่นั้น  มีต้น

กุหลาบสีขาวมากมายถูกปลูกอยู่รายรอบต้อนไม้ใหญ่ต้นนี้  เธอเฝ้าพิจารณาต้น

กุหลาบแต่ละต้น  ด้วยความตื้นตัน  หดหู่  และ  เศร้าใจ ในเวลาเดียวกัน

น้ำตาใส ๆ  ค่อย ๆ หยด และไหลลงอาบแก้มทั้งสองของเธอ

" 10 ต้นแล้วสินะ "  เธอพูดด้วยเสียงสั่นเครือ  และทรุดลงกับพื้น  แต่สายตา

คู่นั้นยังคงจับจ้องที่ต้นกุหลาบ โดยนึกย้อนกลับไปในสิ่งที่เธอไม่มีวันลืม

..... เธอยังคงจำมันได้ดี  วันหนึ่งเมื่อ 10 ปี ก่อน เธอกับคนรักได้สัญญากัว่าตลอด

เวลาที่คบกันจะมาพบกันที่สระน้ำแห่งนี้ และปลูกต้นกุหลาบกันปีละต้น 

แต่แล้วเค้าก็ไม่มา

ไม่ แม้แต่จะมาปลูกต้นกุหลาบด้วยกันเป็นต้นแรก

แต่เธอกลับไม่เคยโกรธเค้า  กลับคิดเสมอว่าจะมีสักวันหนึ่งที่เค้ากลับมาหาเธอ

มายืนเคียงข้าง

มาเติมเต็มความสุขในชีวิต

มาทำให้เธอหัวเราะ

มาทำให้เธอมีชีวิตที่ไม่โดดเดียว

และที่สำคัญ

มาร่วมปลูกกุหลาบด้วยกัน  

เป็นต้นต่อไป

และตลอดไป .......