คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : คู่แกง ตอนที่ 4
คู่แกงตอนที่ 4
เช้าตรู่ของอีกวัน.....
วันนี้ค่ะทุกคน วันนี้.....วันนี้เป็นวันสงกรานต์ หนุ่มสาวชาวบ้าน เบิกบานสุขใจจริงเอย~ ไม่ใช่ละแก ผิดวัน - -* เข้าเรื่องเถอะมา วันนี้ก็เป็นอีกวันไง ที่โกโบฮั่นกับริทคุงต้องมาตรวจแล้วก็ฉีดยาให้คุณยาย แล้วแบบโกโบฮั่นต้องมาเจอแกงศุมาลินบ่อยขึ้นงี้ ความรู้สึกมันก็เริ่มเปลี่ยนไปชิป่ะละ
“สวัสดีครับคุณน้า” โอเค มาถึงละ
“สวัสดีจ้ะ คุณยายอยู่ในห้องน่ะ เข้าไปเลยจ้ะ” แม่บอกกับริทคุง แต่โกโบฮั่นทำท่าทางอึกอัก เหมือนจะให้ช่วยอะไรบางอย่างงี้
“คือคุณน้าครับ ถ้าผมจะให้แกงสอนภาษาไทยให้ผมจะได้มั้ยครับ” อั้ยย่ะ นี่อย่ามาเนียนเลยเถอะโกโบฮั่น ความจริงแกนี่ก็พูดชัดกว่าคนไทยหลายๆคนแล้วเถอะ พูดเลย แต่ที่แกอยากเรียนนี่คืออยากใกล้ชิดกับแกงชิป่ะล่ะ
“ได้สิจ๊ะ เดี๋ยวน้าเรียกแม่แกงมาให้นะ พ่อฮั่นไปนั่งรอตรงนั้นเลยลูก” อุ้ต้ะ! เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย แม่ยายไฟเขียวสินะอย่างนี้ #เฮ้ยเดี๋ยวๆๆ #ใจเย็นๆ
“แม่ แม่ถามผมซักคำรึยังอ่ะว่าผมอยากสอนมั้ย” พอโดนแม่ลากมาหาโกโบฮั่น ก็บ่นนู่นบ่นนี้อย่างกับสตรีมีประจำเดือน อย่างนี้ต้องกินยาสตรีเบนโลแล้วล่ะ #ผิด #อีบ้า #แกงเป็นผู้ชายนะยะ
“ก็สอนพ่อฮั่นเค้าหน่อยเถอะลูก เค้าเป็นคนญี่ปุ่นนะ บางทีเค้าอาจจะสื่อสารกับคนในตลาดไม่ค่อยรู้เรื่องไง” ใช่ๆ ขุ่นแม่พูดถูกเคอะ
“แล้วตอนนี้พูดไม่ชัดหรือไง” แกงศุมาลินใจร้าย T_T
“ถ้าไม่สอนผม ก็ไม่เป็นไรครับ” โกโบฮั่นน่าสงสาร TOT
แกงศุมาลินเงียบไปพักนึง มองหน้าโกโบฮั่น แล้วเหมือนคิดอะไรบางอย่างออก แล้วก็ยิ้มออกมาเหมือนคนบ้า หุวะฮ่าๆๆๆ !! ^O^ #เดี๋ยวนะ #สมองนายเอกตรู
“โอเค โกโบฮั่น เราจะสอนนาย” โกโบฮั่นที่นั่งหน้าเศร้าหงุมหงิมก็ยิ้มกว้างด้วยความดีใจประหนึ่งว่าได้เงินล้านจากคุณตัน #ผิด
“จริงหรอครับ” แหม่ ดีใจเกินไปป่ะ แหม่
“จริงสิ” แล้วแกงก็นั่งลงข้างๆโกโบฮั่น
“ถ้านายพูดตามเราได้หมดทุกคำทุกประโยค วันนี้เราจะทำกับข้าวให้นายกินอีก”
“สัญญาแล้วนะครับ”
“อื้ม หลักสูตรที่เราจะสอนนี่คือวันเดียวจบนะ ใช้เวลาไม่มาก”
“โอเคครับ เริ่มเลยครับ”
“พูดตามเรานะ”
“ครับ” ว่าง่ายเหลือเกิน แหม่ อยากกินอาหารเย็นฝีมือแม่แกงอีกแงะ วันนั้นยังไม่เข็ดกับอึ่งอ่างแงะ
“ยายมีขายหอย ยายมอยขายหมี หอยของยายหมีไปกัดหมีของยายมอย หอยของยายมอยเลยตบหมีของยายมี”
“......” บอกเลยว่าแดรกจุด หลักสูตรบ้าไรวะเนี่ยเฮ้ย
“พูดตามสิ”
“ยายมีขายม..”
“หยุด !!” ต้องเบรกก่อนจะพูดอะไรมิดีมิงามออกมา
“เอาใหม่นะยายมีขายหอย ยายมอยขายหมี” ต้องงี้สิ ทีละวรรคๆ
“ยายมีขายหอย ยายมอยขายห..”
“หยุด !!” ทำไมมันต้องพูดผิดตลอดเลยฟะ สกิลในการใช้ภาษาไทยต่ำมากจริงๆ #แกงคะ #เค้าไม่ผิดหรอกที่ใช้ภาษาไทยไม่เก่ง #แกสิผิด #เล่นอะไรพิเรนท์ๆ
“ผมพูดผิดอีกหรอครับ” ต๊าย ยังจะมาถาม
“ผิด ผิดมาก เอาอันนี้แทนละกัน”
“โอเคครับ”
“ยาน้ำหมอมีแก้ฝีแก้หิด ยาน้ำหมอชิดแก้หิดแก้ฝี”
“.....” แดรกจุดอีกรอบ
“ยาน้ำหมอมีแก้ฝีแก้หิด” เฮ้ย ถวกกกก เริ่ด ต่อๆ
“ยายน้ำหมอชิดแก้ฝิดแก้...”
“หยุด !!” แม่แกงรู้แกว ใครที่พูดประโยคนี้แล้วประโยคหลังนี่ขึ้นต้นว่าแก้ฝิดนี่ต้องเบรก เพราะรู้ว่าคำต่อมาคืออะไร
“ผมว่าผมยังไม่ได้พูดอะไรผิดเลยนะ”
“มันผิดแล้วโกโบฮั่น มันผิดแล้วแหละ ใจเย็น”
“ผมพูดผิดตลอดเลยสินะ” แหม่ มีมาตีหน้าเศร้า
“ใช่ !! นายน่ะ สกิลในการพูดภาษาไทยแย่มากๆ !!” ทำไมต้องขึ้นเสียงประชดประชันแบบนี้ล่ะฮิเดแกง สงสารโกโบรินะ T_T
“ถึงผมจะพูดภาษาไทยไม่เก่ง แต่ผมอยากจะสอนภาษาญี่ปุ่นให้คุณประโยคนึง”
“อะไรอ่ะ”
“อาราตาโอะ ไอชิเตอิมัส” แกงศุมาลินเหวอมาก เหวอแดรก เหวอเลเวลสูงสุด
“ไอบ้า” เฮ้ยย่ะ พูดเง้หมายความว่าไงเนี่ยเฮ้ย
“ไอบ้า แปลว่าอะไรหรอครับ” นั่นไง ตรูว่าแล้วว่าโกโบฮั่นต้องงง ขัดฟินจริงๆ
“ไม่บอกหรอก” แลบลิ้นให้ทีนึง แล้วก็วิ่งออกไป โกโบฮั่นก็สงสัยอยู่ว่า เอ่อ ตรูเป็นตาแดงหรือเปล่า มาแลบลิ้นใส่ #ไม่ใช่ละ
จั๊งซี่สิต้องถามอีแม่ #เดี๋ยวนะ #อิสานมาเลยตรู #ผิด
อย่างนี้ต้องถามคุณแม่ เออ...
คิดได้แล้วก็วิ่งไป
“แม่ครับ ไอบ้าแปลว่าอะไรหรอครับ”
“ทำไมหรอลูก ได้ยินเจ้าแกงพูดกับใครหรอ”
“พูดกับผมนี่แหละครับ” อุ้ยตายว้ายกรี๊ส แม่แอบช็อคเบาๆ เพราะลูกชายตัวเองเคยพูดคำนี้กับวโดม เพื่อนที่สนิทมากๆคนเดียวของแกง
“จริงหรอลูก” อึ้งสิครับอึ้ง แม่คงเข้าใจความหมายดีมากเลยทีเดียว
“ตกลงแปลว่าอะไรหรอครับ”
“คำว่าไอบ้าของแกงเนี่ย แปลว่ารักน่ะสิลูก”
“จริงหรอครับ”
“จริงสิ” เจอะคนเนี้ยฟินเลย บ่องตงรักจุงเบย -/////////- โกโบฮั่นฟินเลย
“ขอบคุณครับ” เขินดิ ทำไรไม่ถูก กลับอู่เลยละกัน
ในตอนเกือบดึกนั้น....ก็เกือบดึกอ่ะแหละ แต่เลยค่ำไปแล้วไงเออ โกโบฮั่นก็มายืนอยู่ตรงหน้าต่างห้องนอนของแกงศุมาลิน แบบนึกภาพออกป่ะ เหมือนในละครอ่ะ ที่แบบห้องนอนนางเอกอยู่ชั้นบนงี้ แล้วพระเอกยืนอยู่หน้ารั้ว เออ นั่นแหละ
ป๊อก !! โกโบฮั่นขว้างก้อนหินไปที่หน้าต่างของห้องนอนแกง
ป๊อก !! ไม่เปิดก็ขว้างอีก
ป๊อก !! ขว้างจนกว่าจะเปิด
ปั่ก !! จังหวะพอดีมากแหม่ แกงเปิดหน้าต่างออกมาพอดี ถ้าไม่ใช้มือบังไว้นี่ได้เรียกหมอริทคุงมาตอนนี้แน่บ่องตง โกโบฮั่นก็เล่นไรไม่รู้เรื่อง โวะ
แกงศุมาลินคิดได้งี้ก็วิ่งเข้าไปหยิบกระดาษกับปากกกาออกมาก เขียนอะไรยุกยิกๆแล้วก็ปาลงใส่หัวโกโบฮั่น
ปั่ก ! นั่นไงเอาคืน
โกโบฮั่นก้มหยิบก้อนกระดาศนั้นขึ้นมาคลี่ดู แล้วในกระดาษนั้นก็เขียนว่า.....
ที่อู่ส้วมตันหรอ จะมาขี้บ้านเราทำไมไม่บอกดีๆ
คือโกโบฮั่นยังไม่ได้บอกอะไรเลยป่ะแก แกงใจเย็นๆๆๆๆ
ถึงตาโกโบฮั่นเขียนกลับบ้าง ลายมือยึกยือขยุกขยิกอย่างกับเด็กอนุบาล ใครสอนฟะ อ่อ ริทคุงไง ริทคุงชำนาญภาษาไทย
ปั่ก !! โกโบฮั่นเขียนกลับไปว่า....
ผมไม่ได้ปวดขี้ครับ คุณฝันหรอว่าผมปวดขี้ แล้วจะมาขี้ที่บ้านคุณน่ะ ผมมีอะไรจะบอกแค่นั้นเอง
อ่าวกรรม แกงศุมาลินผิดประเด็นสินะ เอะอะๆอะไรก็ขี้ตลอด แกล้งเค้าไว้เยอะ เป็นไงล่ะ หลอน หลอนเลย
พอแกงศุมาลินคลี่ก้อนกระดาษออกมาอ่านก็เผลอหัวเราะโดยไม่รู้ตัวเพราะลายมือที่ ขยึกขยือเหมือนเด็กอนุบาลของโกโบฮั่น แล้วก็เอากระดาษแผ่นใหม่มาเขียนต่อ แล้วก็ปาไป
ปั่ก !! ทำไมนะทำไม โกโบฮั่นปาไปหาแกง ไม่โดนอะไรของแกงเลย แต่พอแกงปากลับมาหาโกโบฮั่นเผือกโดนหัวตลอด ถึงจะเป็นแค่ก้อนกระดาษแต่ก็สะเทือนนะรู้ปร้า โกโบฮั่นเก็บกด ไม่มีใครรู้ ชริส์ศ์ซ์ษ์ #มาแบบสก๊อยสุดๆ
พอโกโบฮั่นคลี่กระดาษออกก็หัวเราะออกมากด้วยความเพลียหรืออะไรหลายๆอย่าง ข้อความในกระดาษนั้นเขียนว่า
ไม่ต้องมาบอกเรานะว่าปวดขี้ขึ้นมาจริงๆแล้วอ่ะ เราไม่ให้ขี้ในบ้านเราหรอก ถ้าจะขี้ก็ไปขุดดินในสวนเอาละกันนะ
โอ้ยตาย ถึงกับกุมขมับ นี่ก็วกเข้าเรื่องขี้ตลอด อะไรๆก็ขี้ โกโบฮั่นยังไม่ได้บอกอะไรซักคำ นี่แกงศุมาลินอาจจะแกล้งโกโบฮั่นจนขี้แตกแล้วเอาเก็บมาหลอนเองก็เป็นได้ ช่วงนี้ขอเชิญคุณริว จิตสัมผัสครับ #เฮ้ยผิด
แล้วนางก็เขียนยุกๆยิกๆส่งกลับไปหาแกงศุมาลิน แหม เมื่อเช้าทำมาให้แกงสุมาลินสอนภาษาไทย พอตอนนี้นี่เขียนอ่านเก่งอย่างกับครูทอม แฟนพันธุ์แท้สุนทรภู่ #นี่ก็เกินไป แล้วก็ปาขึ้นไปหาแกงศุมาลิน
แกงคลี่กระดาษออกอย่างเร็วไว
ผมชอบคุณนะ
แกงศุมาลินเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว นั่นแน่ะ เขินก็บอก เฮ้ยไรอ่ะ แบบเขินแล้วหน้านี่แดงเถือก แล้วก็เขียนกลับไป
ปั่ก !! โดนหัวโกโบฮั่นจนนางชิน เพื่อคนที่เรารัก เรายอมใช่มั้ยโกโบฮั่น #เหมือนตรูพูดอยู่คนเดียว - -*ในกระดาษเขียนว่า
ไอบ้า
โกโบฮั่นเข้าใจความหมายดีแล้วกับคำนี้ เดี๋ยวนะ ขอระบายนิดนึง พวกแกสองคนเล่นปากระดาษกันไปมานี่มันโรแมนติกก็จริงนะ ไม่เถียง แต่ใครจะเก็บวะ เต็มบ้านขนาดนี้ ไม่รู้ไม่ชี้นะงี้ #ไรท์เผ่นค่ะบ่องตง
ปั่ก !! แกงศุมาลินรีบคลี่กระดาษออก ในกระดาษคือ
คำนี้ผมใช้ถูกไหมครับ
แกงศุมาลินเขียนตอบ
คำว่าไร
โกโบฮั่นเปลี่ยนระบบการสื่อสารเป็นการพับจรวดแทนเพื่อไม่ให้เกิดความเบื่อ (?) แกงศุมาลินคลี่กระดาษออกปุ๊บ โกโบฮั่นก็วิ่งกลับอู่นักร้องนำวงโปเตโต้เลย ทำไมวะ ก็ปั๊บไง - -* #เออข้ามไปๆ
คำว่ารัก
ปั้ง !! แกงศุมาลินปิดหน้าต่างแล้วหันหน้าเข้ามา นี่ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเลยว่าจะปากระดาษกันไปมาทำไม คือลงไปคุยกันดีๆง่ายกว่าป่ะวะเออ นี่ก็ยังเพลีย สงสารต้นไม้บ้าง รู้มั้ยกระดาษแผ่นนึงต้องใช้ต้นไม้กี่ต้น ไม่รู้ !! เออดี สรุปคือทั้งโกโบฮั่นและแกงศุมาลิน
เขิน..................
____________________________________________________________________________
ตอนแรกก็จะอัพวันที่ 28 แหละ แต่พอไม่อัพปุ๊บ ก็เลยไม่อัพเลย คือเข้าใจป้ะแบบเฮ้ยมันไม่มีฟีลลิ่งในการแต่งงี้ อยากจะบอกว่าขอบคุณทุกคอมเม้นท์นะฮะ อ่านบางเม้นท์ก็แบบ เฮ้ยนายมาแต่งฟิคกับเราเลยป่ะเฮ้ย จะบอกว่าเรื่องนี้นี่คือแปลงจากต้นฉบับเกือบหมด กลายเป็นคู่กรรมเวอร์ชั่นเถื่อนงี้ #ไม่ใช่ละ ถถถถ ก็ขอบคุณที่ติดตามนะฮะ มันมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้อัพบ่อยๆเหมือนพี่ฮั่นแยกอโศกไม่ได้ ขอโทษด้วยจริงๆ นี่รักรีดทุกคนมากนะ บอกเลย อ่านเม้นท์แล้วโคตรกำลังใจ
.
ความคิดเห็น