คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คู่แกง ตอนที่ 2
คู่แกงตอนที่ 2
ฟู่วววววว โล่งแล้วๆ โกโบฮั่นกับริทคุงไม่เห็นแกง ไม่งั้นละโหย เรื่องใหญ่แน่ แม่แกงก็นะ ไปดูถูกไปว่าไปด่าเค้า สุดท้ายแล้วไง ก็มาแอบส่องอู่เรือเค้าอยู่ดี มันมีนัยยะอะไรป่ะ......เอาละจุ้ย......
กลับบ้านดีกว่า........
เช้าวันต่อมา.....
“แกง ไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวคุณยายหน่อยเร็ว คุณยายไม่สบาย” แม่สังแกงหน้าเครียด คุณยายมีอาการไข้ขึ้นตั้งแต่เช้าเลยฮะ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร จะพาไปหาหมอก็ไม่เอา
“ครับแม่” แล้วแกงก็วิ่งไปตักน้ำในตุ่มหน้าบ้าน แต่ก็พบว่า..................น้ำหมด #จ้ะ
“โวะ มาหมดอะไรตอนนี้ฟะ คนยิ่งรีบๆอยู่ ถังน้ำก็หนักงึมงำๆๆๆ” ขี้บ่นสุด -__-“
แล้วก็เอาถังไปตักน้ำที่คลอง เพื่อที่จะเอามาใส่ตุ่ม..................แล้วก็เจอ
“เฮ้ !!” ตู้ม !!! ตกใจจนเขวี้ยงถังตกน้ำอ่ะคิดดู โหดเว่อร์เถอะ
“มาทำอะไร” ยังคงคอนเซ็ปเดิม เริ่ด เชิด หยิ่ง
“ก็มาหาคุณไง” เหยไรอ๊ะ !!?
“มาหามผมทำไม”
“ผมยังไม่รู้เลยนะว่าคุณชื่ออะไร”
“แล้วไง”
“ก็จะมาถามไง”
“แล้วไง”
“แล้วคุณชื่ออะไร”
“แกงศุมาลิน”
“ชื่อเล่นล่ะ”
“ก็แกงไง ถามเยอะไปป้ะ” เออเว้ย ถามเยอะ เดี๋ยวมีไฝว้
“นี่จะตักน้ำไปทำอะไร”
“ใส่ตุ่ม”
“ใส่ตุ่มทำไม” บอกฉันที นี่โกโบฮั่นหรือเด็กห้าชวบฟะ ถามนู่นถามนี้ ถ้าเราเป็นแม่แกงนี่ตบคว่ำไปแล้วเหอะ พูดเลย
“จะเอาไปเช็ดตัวให้ยาย” แม่แกงก็น่ารักเนอะ ตอบทุกคำถาม
“คุณยายไม่สบายหรอ เป็นอะไร” ตรูยังไม่ได้บอกเลยว่ายายไม่สบาย โกโบฮั่นแมร่งญาณทิพย์มาก แกงศุมาลินคิดในใจ
“ไม่รู้สิ ไข้ขึ้นตั้งแต่เช้า คุณพ่อจะช่วยได้มั้ย” แหล่วๆๆๆๆ เกลียดเค้าแต่มาขอให้เค้าช่วยมันคือโดเรม่อนอะไรขรับ แหล่วๆๆๆๆ อ๋อ!!! แกงรู้ไงว่าโกโบฮั่นมีดูโอ้เป็นคุณหมอริทคุง เลยพูดไว้หน่อยงี้
“ได้สิ ผมมีเพื่อนเป็นหมอ เดี๋ยวผมจะพามารักษาคุณยายของคุณ” คือดูจากหน้าแม่แกงแล้วนางคงรำคาญสำเนียงภาษาไทยของโกโบฮั่นมากจริงๆ พูดไม่ชัด พูดตะกุกตะกัก ฟังแล้วมันระคายเคืองหู #เป็นเมนส์ป่ะแม่แกงเอาดีๆ #ผิด
“ขอบใจนะ” แล้วก็เดินเข้าบ้าน............................
แต่เดี๋ยวนะ......
ลืมไรไปป่ะ......
ลืมตักน้ำไง =___=
“อ่าว คุณมาทำไมอีก” โกโบริที่กำลังออกเรือจะไปอู่ก็สงสัยไง
“ลืมตักน้ำ” แล้วก็ตักหน้าเครียด เครียดทำไม ไม่รู้ - -
“ตั้งแต่ผมเจอคุณ ผมยังไม่เคยเห็นคุณยิ้มเลยนะ”
“แล้วนายมายุ่งอะไรด้วย” แล้วก็เดินเข้าบ้าน วุ่นวายชริงๆทหารญี่ปุ่นคนเน้ ถ้าไม่ติดว่าจะพาหมอมารักษายายให้ป่านนี้คงสกายคิกไปแล้ว นี่แกงศุมาลินหรือจีจ้าญานินก็บอกมา
ในบ้าน....
“แม่ครับ เดี๋ยวโกโบฮั่นจะพาหมอมารักษาคุณยายนะครับ”
“อ่าว แล้วพ่อฮั่นเค้ารู้ได้ยังไงล่ะลูก”
“เค้าถาม ผมก็เลยบอก”
“อ่อ จ้ะๆ”
ตึ่กๆๆๆ !! แล้วก็มีเสียงเหมือนคนวิ่งขึ้นมาบนบ้าน
“สวัสดีครับ ผมตามหมอมารักษาคุณยายแล้วครับ” คือต้องคำนับทุกประโยคที่พูดเลยป้ะ ตรูละปวดคอแทน -_-
แล้วริทคุงก็ตรวจอาการคุณยาย วัดนู่นวันนี่ แล้วก็ฉีดยา...........
“ตกลงคุณยายเป็นอะไรหรอครับ”
“เป็นไข้มาลาเรียน่ะครับ อีกซักอาทิตย์นึงก็น่าจหายดี”
“อะไรนะ คุณยายเป็นลูคีเมีย!!?” โกโบฮั่นทำหน้าตกใจ
“ไม่ใช่ ผมบอกว่าคุณยายเป็นมาลาเรีย”
“อ๋อ คุณยายอยากกินเบียร์”
“บ้าจริง !! ผมบอกว่าคุณยายเป็นมาลาเรีย”
“อ๋อ คุณยายอยากดูนาเนีย”
“ไม่ใช่ ! คุณยายเป็นาเนีย ไม่ได้อยากดูมาลาเรีย”
“โว้ยยยยยย จะเล่นกันอีกนานมั้ยครับ” แม่แกงทนไม่ไหวละขรับ
“ฉันขอโทษนะพี่ชายยยยย” ริทคุงยังจะเล่น...
“เอ่อ ขอบคุณคุณหมอมากเลยนะคะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมจะมาฉีดยาแล้วตรวจอาการคุณยายทุกวันเลยนะครับจนกว่าจะหาย”
คุณหมอริทคุงต้องมาตรวจทุกวัน.....
ก็แปลว่าต้องได้เจอโกโบฮั่นทุกวันสินะ......
ประสาทกินแน่ๆ...........
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก จัน.......ฉันหนาว #ผิด
“ได้จ้ะ ขอบคุณหมอมากเลยนะคะ ขอบคุณพ่อฮั่นด้วยนะจ๊ะ”
“ไม่เป็นไรครับ” แหม่ ยิ้มตาหยีเป็นหมีกินกุ้งเชียว #เดี๋ยวนะ
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ริทคุงพูดขึ้นแล้วคำนับทีนึง ดูๆไปนี่ริทคุงน่ารักกว่าอีตาโกโบฮั่นตั้งเยอะเลยนะ ดูมีมารยาทมากกว่า ดูเรียบร้อยกว่าไรงี้ #คนเป็นเคะก็ต้องเข้าข้างกันเป็นธรรมดา
“จ้ะๆ เดี๋ยวแม่เดินไปส่งนะ” แล้วก็เดินกันออกไปสามคน ถามว่าทำไมแม่แกงไม่ไป เบื่อ เห็นหน้าหมีๆแบบนั้นแล้วหมั่นไส้
“อ่าวแกง มาส่งพ่อฮั่นกับคุณหมอสิลูก”
“ครับแม่” ทำไมแม่ต้องบังคับด้วยฟะ เบื่อหน้าหมีๆมาเหอะ พูดเลย ไม่รู้ทำไม
“กลับดีๆนะจ๊ะ”
“ครับคุณน้า”
“แกง ขอบคุณพ่อฮั่นกับคุณหมอสิลูก”
“ขอบคุณนะคะคุณหมอ ขอบใจ” ประโยคแรกพูดกับริทคุงงี้ ประโยคหลังพูดกับโกโบฮั่นงี้ ต่างกันนิดเดียว
“คุณน้าครับ ชื่อของแกงแปลว่าอะไรหรอครับ”
“นั่นไงจ๊ะ” แล้วคุณแม่ก็ไปทางดวงอาทิตย์ แต่.....
“อ๋อ มะม่วงหรอครับ” คุณแม่คงชี้ไม่พ้นต้นมะม่วงสินะ....เฮ้ออออ
“วันนั้นมีคนมาพูดอย่างนี้ วันรุ่งขึ้นเค้าก็ตายเลยจ้ะ” รู้แล้วว่าแกงได้เชื้อโหดมาจากใคร....
“อุ่ย ครับๆ ผมไปแล้วครับ สวัสดีครับ” ไปซะได้ก็ดี.......
“แกงจะไปตลาดกับแม่มั้ย”
“ไปครับ”
ณ ตลาดริมคลอง.....
ป๊าดดด อุตส่าห์หนีมาตลาด แต่ก็ยังมาเจอโกโบฮั่นกับริทคุงนั่งกินกาแฟอยู่ที่ร้านอาแปะ มันคงเป็นเวรกรรมสินะ #เวรกรรมหรือพรหมลิขิตคิคิ แล้วแบบ คุณแม่ก็มนุษยสัมพันธ์ดีไง ทักเค้าไปทั่ว - -*
“อ่าวพ่อฮั่น เจอกันอีกแล้วนะจ๊ะ”
“สวัสดีครับคุณน้า สวัสดีแกง ^^” คิดว่าใครเค้าจะอยากคุยด้วย......
“สวัสดีครับคุณหมอ”
“สวัสดีครับ” นางเลือกที่จะไม่สวสัดีพ่อฮั่นแงะ
“นี่ซื้ออะไรมาเยอะแยะครับ”
“อ๋อ น้าจะซื้อไปทำกับข้าวตอนเย็นน่ะ คุณหมอกับพ่อฮั่นมากินที่บ้านน้าสิ”
“แม่ !!” เกิดปฏิกิริยาตอบสนองทันที......
“ได้เลยครับ เจอกันตอนเย็นนะครับ ขอบคุณมากๆครับ”
ในเรือ....
“แม่ไปชวนเค้ามากินข้าวด้วยทำไม” งอนแม่อ่ะโหยยยย แค่นี้งอน
“ก็เค้ารักษาคุณยายให้ เราก็ต้องตอบแทนสิลูก”
“แต่เค้าเป็นทหารญี่ปุ่นนะแม่ เค้าทำให้บ้านเมืองเราพังไปหมด ไฟฟ้าถูกตัด ผมไม่มีวายฟายเล่นนี่ทรมานรู้มั้ยแม่” เกลียดญี่ปุ่นเพราะเรื่องแค่นี้......สินะ
“มันไม่ตายหรอกนะลูก”
“แต่แม่ก็อดดูซี่รี่ส์ของแม่นะ” เป่าหูๆๆๆๆ
“แม่ยอม ได้เจอทหารหล่อๆทุกวัน แม่ยอม” ขุ่นแม่คะ.....
“จะฟ้องพ่อ”
“ฟ้องไปเลย” แม่กับลูกจะไฝว้กันมั้ยเอาดีๆ
“แม่อ๊า !”
“เถียงไม่ออกล่ะซี้”
“เชอะ !!” คนบ้าอะไรงอนแม่ตัวเองเพราะเถียงไม่ออก....ก็คนนี้ไง แกงศุมาลิน เฮ้ออออออ
____________________________________________________________________________
เหยมาแล้วแกกกก รอนานป่ะ 555555 คือเรื่องนี้อ่ะอิมเมจคือคู่กรรมช้ะ เนื้อเรื่อคล้ายๆแต่คือแปลงทุกส่วนค่ะ พูดเลย 55555 มันอาจจะไม่ฮามากเหมือนเรื่องที่แล้วนะ เพราะอันนี้พื้นฐานเดิมมันคือโรแมนติกดราม่าไงเนอะ เออนะ ก็ขอบคุณทุกๆคนนะจ๊ะที่ยังติดตาม คอยคอมเม้นท์ตลอดๆ ก็รักทุกคนขรับ อาจจะไม่อัพบ่อยไรงี้ แต่ก็จะมาอัพบ่อย #อ่าวตกลงเอาไง แล้วแต่กำลังใจที่มีละกัน จบ รักทุกคนขรับ
ความคิดเห็น