คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พี่ฮั่นแยกอโศก ตอนที่ 5 (จบบริบูรณ์)
พี่ฮั่นแยกอโศกตอนที่ 5 (ตอนจบแล้วแก)
วิธีที่ว่าของพี่ฮั่นก็คือ...........
“แกง เราว่าตัวเองควรคุยกับพวกเค้าดีๆก่อนนะ” ทำให้เหยื่อตายใจนี่เอง พอเหยื่อตายใจแล้วก็วิสามัญฆาตกรรม #ไม่ใช่ละโหดไป สงสารน้องแกงของฉันบ้าง
“......” เงียบ ตอนนี้สภาพแม่แกงเราน่ากลัวมากจริงๆ ตัวนี่ซีดอย่างกับไก่ย่าง #ผิด ไก่ต้มสิ คนอ่านนี่ก็ไม่ทักไม่ท้วง - - เออ ตัวซีดเหมือนไก่ต้มแหละ เหมือนศพดีกว่า เออ ก็นี่ศพ โว้ย อะไร ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าตัวซีดมากๆจนน่ากลัว หน้านี่ก็ซีดมีเส้นเลือดขึ้นด้วยแหละ แต่ก็ยังหลงเหลือความโมวเอร้อยู่
“คือตอนเค้ารบน่ะ เค้าแต่งเพลงให้ตัวเองด้วยแหละ” พี่ฮั่นพูดพลางส่งยิ้มไปให้แม่แกงอย่างไม่เกรงกลัวอะไรทั้งสิ้น
“โหยไอ้ฮั่นแม่งโคตรเมพเลยเนอะ ตอนจะเป็นจะตายยังเสือกแต่งเพลงให้เมีย” พี่โน่ชื่นชม
“เออจริง ตอนกูรบนี่กูคิดแม่อย่างเดียวเลยนะ” พี่โดมเสริม คือแบบ.....คิดถึงแม่.....จ้ะ
กลับมาดูพี่ฮั่นกับแม่แกงต่อเถอะ !
“เดี๋ยวเค้าจะร้องให้ตัวเองฟังนะ”
“......” ยังคงเงียบ....เค้ามีกฎหรอวะ ว่าถ้ามีใครรู้ว่าตัวเองเป็นผีแล้วห้ามพูด #อะไร #ข้ามๆ
“ความน่ารักของเรานั้นอยู่ที่เราไม่ได้รักกัน แค่ฉันและเธอเข้าใจ....”
“......”
“แค่ได้มองตา ก็รู้ใจ ไม่ต้องมีคำอธิบาย....”
“.....” น้ำตาเริ่มคลอละ
“ไม่ได้พูดตรงๆออกไปถึงความในใจ ปล่อยหัวใจนำพา....”
“.....” ซึ้งล่ะซี้
“ให้คืนวัน และเวลาพาเราสองคนก้าวไป”
“......” ไม่พูดอะไร แต่น้ำตานองหน้าบวกกับรอยยิ้มสวยๆ
“วันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร จะเหงาหรือว่าสุขใจ อย่างน้อยพวกเรายังมีกันและกัน”
“พี่ฮั่น.....” ซึ้ง....มีความสุข....รักเชี่ยๆ
“เก็บรอยยิ้มและความสุขใจที่มอบให้กัน แต่วันนี้จะมอบให้นายเพียงผู้เดียว”
“ฮือออออ” เคยเห็นผีร้องไห้ขี้มูกโป่งไหม ? อ่ะ มโนซะ
“อยากให้นายยิ้มแบบนี้......ไม่ต้องคิดต้องแคร์อะไร”
“ตัวเองงงงง” แล้วก็โผเข้ากอด หมับ !!
“เค้ายังร้องไม่จบเลยนะ”
“ไม่ต้องร้องแล้ว เค้ารู้แล้วว่าตัวเองรักเค้ามากขนาดไหน”
“เค้าไม่ได้รักตัวเอง” เงิบสิคะเงิบ ทำไมพี่ฮั่นพูดงี้ ทุบบบบบ
“....”
“เพราะตัวเองอ่ะ เป็นมากกว่ารัก”
“โหยแหวะ !!!!” ไม่ต้องถามนะว่าเสียงใคร......อโศกบอยแบนด์ที่เหลือไงเล่า
พี่ฮั่นเราไม่แคร์........ถึงจะมีตัวอะไรมากวนใจ มุ้งมิ้งต่อ....
“ตัวเองไม่กลัวเค้าหรอ” นี่ไงประเด็น แม่แกงเปิดประเด็นเองอย่างกับคุณสรยุทธ์
“ไม่กลัวหรอก นี่ตัวเองคิดว่าเค้าโง่จนไม่คิดว่าตัวเองเป็นผีงั้นหรอ” เอาล่ะจุ้ย พี่ฮั่น ญาณทิพย์
“ตัวเองหมายความว่าไง”
“เค้ารู้ตั้งนานแล้วว่าตัวเองเป็นผี”
“......”
“เค้าลองก้มมองลอดหว่างขาเค้าก็รู้แล้ว เค้ารู้ตั้งแต่วันแรกๆที่กลับบ้านมา”
“....”
“ถึงเค้าจะอยู่กับตัวเองทั้งๆที่ตัวเองไม่ใช่คนแบบนี้ เค้าก็จะอยู่”
“T__T”
“ถึงเค้าอยู่กับตัวเอง แล้วกินแต่ใบไม้ใบหญ้า เค้าก็จะอยู่”
“TT_TT”
“ถึงเค้าจะอยู่บ้านที่รกๆ ไม่มีใครเก็บกวาด เค้าจะทำให้มันสะอาดเอง”
“TTT_TTT” ผู้ชายแบบนี้ในโลกจะมีซักกี่คน.....
“ถึงเค้าจะถูกชาวบ้านรังเกียจว่ามีเมียเป็นผี เค้าก็จะยอม”
“TOT”
“เค้าอยู่ยังไงก็ได้ ขอแค่มีตัวเองอยู่กับเค้า”
“พี่ฮั่น.....เค้าขอโทษนะที่เค้าตายก่อนตัวเอง” ซึ้งจัง
“ไม่เป็นไรหรอกตัวเอง ถึงตัวเองจะตายไป เค้าก็จะอยู่กับตัวเอง”
“ฮืออออออออออออออออออออออออออ” เสียงใครฟะ
“โฮรววววววววววววววววววววววววววว” ชัดเลย
“แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” อโศกบอยแบนด์ที่เหลือเช่นเคยครับ แหม่ ร้องอย่างกับดูซีรี่ส์เกาหลี ป๊าด
“เค้าไม่รู้จะพูดยังไงกับตัวเอง เค้ารู้ว่าเค้าโชคดีมากๆที่เค้าได้เจอกับตัวเอง ฮือ” ตรูยังอิจฉาแม่แกงเลยเนี่ย.....จากไรท์เตอร์คนสวย
“เค้าอยู่ไม่ได้นะถ้าไม่มีตัวเอง”
“เค้าก็อยู่ไม่ได้” เอาล่ะ ร้องไห้กันทั้งคู่.................
แล้ว
คน
นี้
ก็
จุ๊บ
กัน
แอร้ยยยยย ไม่เล่าดีกว่า บรรยายเรื่องแบบนี้ไม่เก่ง #หรา
มาดูตอนจบกันเถอะมา.....
“ไอ้ฮั่น มึงจะให้กูถูยันหลังคาบ้านเลยมั้ย กูเหนื่อยนะโว้ย” พี่โน่เราบ่นๆๆๆๆๆ เพราะอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะวันนี้เป็นวันบิ๊กคลีนนิ่งเดย์ไงเล่า หุวะฮ่าๆๆๆ อโศกบอยแบนด์ที่เหลือต้องมาช่วยพี่ฮั่นเราเก็บกวาดทำความสะอาดบ้านให้สะอาดเอี่ยมอ่องนะจ๊ะ
“ไอ้ฮั่น มึงมีคาถาเสกใบไม้แห้งหรอวะ ทำไมกูกวาดแล้วไม่หมดซักที เดี๋ยวปลิวๆ” พี่โดมก็บ่นๆๆๆๆๆๆๆ
“ไอ้ฮั่น บ้านมึงนี่เลี้ยงหยากไย่หรอวะ กูกวาดหมดแล้วนะ แม่งปลิวมาอีกแล้ว แม่งเอ้ย” พี่แคนก็บ่นๆๆๆ นี่คิดดีแล้วหรอ ที่จะให้พี่แคนกวาดหยากไย่บนเพดานน่ะ คิดว่าถึงหรอจัน #บ้าจริง #เค้ามีไม้ยาวๆต่างหากเถอะ
“แล้วนี่อ่างล้างตีนมึงนี่ไม่เคยขัดเลยใช่มั้ยตั้งแต่กลับมาเนี่ย กูว่านะ เอาตีนจุ่มลงไปตีนแม่งจะสกปรกกว่าเดิมอีก” พี่ฮัทก็บ่นๆๆๆๆๆๆๆ
สรุปเลย
อโศกบอยแบนด์หรือสมาคมแม่บ้านกองทัพบก ขี้บ่นยิ่งกว่าแม่ฉันอีก -__-
“น้ำเย็นๆครับพวกพี่ เหนื่อยมาครึ่งวันแล้ว” แม่แกงเราเดินมาพร้อมถาดที่มีคอกเทลล์วางอยู่ ไฮโซเนอะ...
“ขอบใจนะจ๊ะแม่แกง” พี่โน่รับแก้วจากมือแม่แกงมิวายจะแต๊ะอั๋งเมียเพื่อน
ป๊าบ !! โดนตบหัว เป็นไงล่ะ น้องแกงมันเด็กเรา ใครมาเก๋าต้องให้เจ็บเนอะพี่ฮั่น
“เมียกูอีมังคุดขึ้นรา” โดนด่าอีก ช้ำล่ะสิๆ
“เออ แล้วเมียมึงไปไหนแล้ววะไอ้โน่” ฮัทที่กำลังล้างอ่างล้างเท้าถาม
“เมียกูไปอยู่ลอนดอน” (กรุณาออกเสียงให้ถูกต้องเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่าน)
“เมียมึงชื่อไรนะ มะขวิดป่ะ เออๆอีมะขวิด” แคนทำท่านึก แล้วก็นึกออก เฮ้
“มะขวิดพ่อง ริทเว้ย ริท มึงออกเสียงชื่อเมียกูให้ถูกด้วย” อ้อ....เป็นอย่างนี้นี่เอง
“พี่ๆอยากได้อะไรก็บอกผมได้นะ เดี๋ยวผมไปทำกับข้าวในครัวนะครับ” แกงยิ้มหวานให้อโศกบอยแบนด์ทุกคน กรี๊ด #กรี๊ดทำไม
มาดูพวกชาวบ้านกัน....................
“พวกเราต้องต่อต้าน ไม่ให้คนมันอยู่กับผี !!!”
“ใช่ !!!”
“มันจะเกิดอาเพศ !!!!”
“ใช่ !!!”
“มันจะเกิดการวิปริต”
“ใช่ !!!”
“เพราะฉะนั้น เราต้องต่อต้าน !!!” หัวหน้ากองทัพยังตะโกนลั่นไม่เลิก....เดี๋ยวรู้เลย
“ใครเห็นด้วย ยกมือสูงๆ !!!!” แล้วทุกคนก็ยกมือพรึบ...
“สูงพอมั้ยครับ” แม่แกงเราชูมือสูงกว่าใครในโลกหล้า สูงเลยหลังคาบ้านเลยก็ว่าได้
“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก // กรี๊ดดดดดดดดดดดดด” ป้ายเป้ยอุปกรณ์ในการก่อม็อบนี่ไม่สนและ แค่เห็นมือแม่แกงก็วิ่งอย่างกับหนีระเบิดสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง #ถึงแล้วหรา
คนที่เป็นเนื้อคู่กัน แยกให้ตายยังไงมันก็แยกไม่ได้ อย่างคู่ผมนี้ ความตายยังพรากเราสองคนออกจากกันไม่ได้เลย ผมยอมทนอยู่ในสภาพที่คนปกติอยู่ไม่ได้เพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่ผมรัก ผมทนอยู่แม้สังคมจะรังเกียจ แต่ถ้าได้อยู่กับคนที่ผมรัก อะไรๆก็มาห้ามผมไม่ได้ทั้งนั้น นี่สินะ ความรักชนะทุกสิ่ง.....
ฮั่น แยกอโศก
เพื่อนแท้ จะดีจะเลวจะด่าจะบ้าบอยังไงก็เพื่อนแท้ ใครจะรังเกียจไอ้ฮั่น พวกเราไม่สนใจ อยากให้ไอ้ฮั่นรู้ไว้ว่ายังมีพวกกูอยู่ข้างมึงเสมอ อโศกบอยแบนด์อย่างพวกเราที่รู้จักกันมานาน ถ้าจะให้แยกกันตอนนี้ แค่เหตุผลเล็กๆแค่นี้ พวกเราทำไม่ได้หรอก ถ้ามีเรื่องอย่างนี้เกิดกับชีวิตพวกเราก็คงดีมากสินะ เพราะอะไรรู้ไหม เพราะจะได้ไม่รู้จักความสูญเสียไง
อโศกบอยแบนด์
HAPPY ENDDING :)
____________________________________________________________________________
เฮ้.....ตอนจบแล้ว ซึ้งปร้า บ้าๆบอๆมาเยอะ ขอซึ้งบ้างไรบ้างนะจัน แฮปปี้เนอะ โอเคเนอะ เออ จบแบบเริ่ดๆ สำหรับเรื่องต่อไปที่จะเขียน มีคนเสนอมา แต่น้อยมาก ฮืออออ เลยตัดสินใจว่าจะเขียน คู่แกง มาจากคู่กรรม กรี๊ดดดดด ฮิเดแกง #ผิด 5555
โอเค ก็อยากจะขอบคุณทุกคนที่คอมเม้นท์ ที่ให้กำลังใจ ขอบคุณมากๆจริงๆนะจ๊ะ ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านเยอะขนาดนี้ โหยแบบฟิคบ้าๆบอๆมาก 5555 อยากบอกว่ารักรีดทุกคนมากๆ เรื่องต่อๆไปก็อยากให้อ่านนะ รักๆ ^^
ความคิดเห็น