คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พี่ฮั่นแยกอโศก ตอนที่ 3
พี่ฮั่นแยกอโศกตอนที่ 3
“เอ่อ เอ่อ คือ เค้า เค้าน่ารักที่สุดในแยกอโศกนี้ไงจ๊ะ หน้าหวานที่สุดเลยเนี่ย” เจ้แกรนด์เราเหงื่อแตกพลั่กๆ ฉี่จะราดหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆนางกลัวเต็มที่
“จริงหรอจ๊ะ ใครๆก็บอกว่าผมน่ารัก แต่ผมไม่ปฏิเสธ ผมเป็นพวกยอมรับความจริง” เอิ่บ...........เคยเห็นผีหลงตัวเองมั้ย ดูซะนะ เพลีย
“แหะๆๆ จริงด้วยเนอะ เจ้ต้องไปล้างจานหลังร้าน เจ้ไปแล้วนะ” ฟิ้ววววว แล้วเจ้แกรนด์เราก็หายตัวไปหลังร้าน เหลือแต่อโศกบอยแบนด์ที่ต้องเผชิญกับแม่แกงของเรา คุคิ
“เออ ไอ้ฮั่น กูว่าเรากลับบ้านกันเถอะว่ะ” โตโน่พูดขึ้นหลังจากที่เห็นสิ่งผิดปกติ สิ่งปกติที่ว่านั่นก็คือ
คือ.......................
คือ...............................
คือ......................................
แพล่ดดดดด !!!!!
พี่โดม.............
ขี้แตก !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ว๊ากกกกกกก เชี่ยโดมขี้แตก” แล้วทุกคนก็วิ่งหนีพี่โดมโดยพร้อมเพรียงกัน................ก็บอกแล้ว อโศกบอยแบนด์เรารักกันมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก..................จริงเหรอ ?
ณ บ้านริมคลองอโศก.........
“พวกมึงอ่ะ กูแค่ขี้แตกก็หนีกูกันหมด ไหนมึงบอกเรารักกันมากไง” พี่โดมเราทำหน้าหงุดหงิดกระฟัดกระเฟียดเหมือนหมูไม่ได้กินรำมาสามปี #ทำไมต้องว่าพี่โดม
“โหยอีอ้วน กูไม่อยากทนนั่งเรือกับมึงหรอกนะ ถ้าตัวมึงจะเหม็นขี้ขนาดนี้” พี่ฮั่นเราพูดขึ้น เออ ตอนนี้อโศกบอยแบนด์เรากำลังซ่อมบันไดหน้าบ้านอยู่นะคะ ที่ไม่ใช่บ้านพี่ฮั่นอ่ะเออ บ้านอโศกบอยแบนด์ที่เหลืออ่ะเออ
“ก็กูบอกแล้วว่ากูท้องเสีย”
“กูไม่ได้ทำมึงอีมะเขือหมา” พี่ฮั่นเราด่าพี่โดมทำไม น่าสงสาร เฮ้อ....
“แล้วนี่มึงไปทำอีท่าไหนให้บันไดมันพังขนาดนี้วะ” แคนถามขึ้นพลางตอกตะปู เออ งงเหมือนกัน บันไดมันพังยังไง
“ถ้ากูเล่ามึงอย่าขำนะ”
“ก๊ากกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เชี่ยฮามากเลย” ฮัทขำก๊าก คือแบบ......พี่โดมเรายังไม่ได้ปริปากพูด
“ขำพ่องอ่ะ กูยังไม่ได้เล่า”
“เออๆเล่ามา กูไม่กวนมึงและ”
“ก็ที่กูบอกอ่ะ กูท้องเสีย กูก็ปวดท้องตอนดึกใช่ป้ะล่ะ”
“แล้วมึงก็ไปแดกอีโน” โตโน่แทรก
“แดกอีโนพ่องงงงง ! กูท้องเสียไม่ใช่ท้องผูก”
ป๊าบ ! โดนพี่แคนเราตบกบาล “อีโนมันแก้ท้องอืดเว้ยอีฟาย” ถูกยังอ่ะ น่าจะถูกละนะ....
“กูขออนุญาตเล่าต่อนะครับนะ”
“กูไม่ให้เล่า” พี่ฮั่นกวนตรีนจุงเบย
“เอ้อ งั้นกูไม่เล่าและ งอน !”
“โอ๋ๆๆ กูล้อเล่น เพื่อนโดมสุดที่รักของกู เล่าต่อๆ” พี่ฮั่นทำท่าง้องแง้งง้อพี่โดม ภาวะ DH สินะ #ผิด
“ถึงไหนแล้วนะ” อ่าวเล่าเอง ลืมเอง ข้าล่ะเพลีย
“ถึงตอนมึงปวดขี้ตอนดึก” แคนตอบให้
“เออ ก็กูปวดขี้แล้ว กูต้องลงมาขี้ข้างล่างไง กูก็ขุดหลุมไรงี้เสร็จ พอตอนกูนั่งขี้อ่ะ”
“แล้วมึงก็ขี้ไม่ออก..” พี่แคนเราเสริมอีกแล้ว
“ไอ้แคนถ้ามึงไม่ขัดกูนี่มึงจะเตี้ยลงป่ะวะ”
“มึงอย่ามาพูดเรื่องนี้กับกู เล่าต่อไปเลยมึงอ่ะ”
“แล้วกูก็เห็นอะไรโผล่จากดินก็ไม่รู้อ่ะ กูเลยเอาไอโฟนส่องดู แล้วกูก็เจอ........”
“เจอขี้มึงเองที่ขี้ไว้เมื่อวาน” พี่ฮั่นแทรกอีกแบ้ว ส่งสารพี่โดมจริงๆ โดนขัดตัลหลอด
“เออ แบบแม่งยังไม่แห้งเลยนะเว้ย แบบ ถุยยยยยยย” เพลียแทนพี่โดมชริงๆ....
“จริงจังซักทีเหอะ กูอยากรู้ว่ามีอะไร พวกมึงก็ขัดไอ้โดมอยู่นั่นแหละ” แหม่ พี่โน่เราดูคนดีขึ้นมาทันที
“เอาหัวมานี่กันพวกมึง กูยังไม่อยากพูดดัง” แล้วอโศกบอยแบนด์ก็สุมหัว ภาวนาในใจว่าแม่แกงอย่าพึ่งมาตอนนี้นะพวกกูกำลังถึงจุดคลายแม็กซ์
“กูเจอศพแม่แกง” โดมพูดเสียงเบาที่สุดเท่าที่เคยพูดมา
“ไอ้เหี้ย !! กูไม่เชื่อหรอก เมียกูไม่ใช่ผี” พี่ฮั่นโวยวาย ยังไงน้องแกงสุดสวยของฮั่นไม่ใช่ผีแน่ๆ
“แต่ศพนั้นมันมีแหวนแต่งงานเหมือนมึงเลยนะเว้ย”
“ไม่จริง ดิอิมพอสสิเบิ้ล น้องแกงของฮั่นนี่ไม่ใช่ผี” พี่ฮั่นยังคงไม่เชื่อ........
“แต่เดี๋ยวนะไอ้โดม รู้สึกกูถามมึงนะว่าบันไดพังเพราะอะไร ไอ้เรื่องแม่แกงอ่ะกูรู้อยู่แล้ว”
“พี่อย่าเร่งเร้าฉันสิ” นางทำเสียงเบบี้มายด์...
“บ้าจริง ! ฉันขอโทษ” แคนเราก็ทำเสียงพี่ชายกลับ เฮ้อ......
“ก็คือที่กูเล่าเรื่องที่กูเจอแกงอ่ะ มันเป็นออพชั่นเสริม ประเด็นที่ยันไดพังคือกูกลัวไง กูก็ตัดสินใจไม่ข้งไม่ขี้มันละ กูเผ่น แล้วทีนี้กูก็รีบวิ่งขึ้นบันได บันไดมันเลยถล่ม” ทำหน้าสำนึกผิดให้มันดูน่าสงสารว่าโดนผีหลอกมาจะได้ไม่โดนด่า
“โหยยยย ไอ้อ้วน !! มึงนี่ไม่ได้ดูสรีระมึงเลยนะ อ้วนจนหมูเรียกพ่อแล้วยังจะวิ่งโครมครามๆ ถ้าบ้านถล่มขึ้นมาจะไปอยู่ที่ไหนฮะ คิดบ้างเซ่” มาเป็นคอมโบเซ็ท.......ทำไมฮั่นนี่ต้องว่าเก๊าฃ
“เออจริง แล้วนี่บันไดเนี่ยพวกกูก็ต้องมาช่วยซ่อม เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้โดม ถ้ามึงไม่ปวดขี้นะ บันไดก็ไม่พังแบบนี้หรอก !” ฮัทบ่นๆ งึมงำๆเหมือนคนเป็นวัยทอง
“แล้วใครใช้ให้กูแดกหนอนเล่า !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” พี่โดมระเบิดเสียงออกมาจนทุกคนสะดุ้ง
“แม่แกงไง พวกกูเปล่า” เห็นมะ เอะอะอะไรก็โยนให้คนอื่น พี่โน่เรา
“หรา พวกมึงก็รู้ว่ากูเป็นคนขี้ง่าย มึงก็ให้กูแดกอะไรพิเรนท์ๆ รักกูจริงป้ะเนี่ย”
“นี่กูรักมึงที่สุดเลยนะเชี่ยโดม กูถึงให้มึงแดกหนอนไง มันเป็นการโบท็อกซ์ไปในตัว” พี่แคนพยายามหาเหตุผลในการรักพี่โดมที่มันดูดีขึ้นมาหน่อย #เหรอ
“โบท็อกซ์ห่าไร ถ้ากูขี้แตกตายขึ้นมากูจะมาหลอกมึงคนแรกเลยไอ้แคน”
“เฮ้ยเชี่ย ฝนตกแล้วอ่ะ” ฮัทพูดขึ้นเมื่อถูกน้ำฝนแหมะลงตรงหน้าผาก อโศกบอยแบนด์นี่ว่างทีเม้าท์มอยๆ ถ้าไม่ขึ้นชื่อว่าเป็นบอยแบนด์นี่นึกว่าอยาสมาคมแม่บ้านกองทัพบก แหม่
“ป่ะ ขึ้นบ้านเหอะๆ” พี่โน่เราพูดแล้วทำท่าจะขึ้นบ้าน แต่นางลืมอะไรไปหรือเปล่า.......
โครม !!!!!!!
บัน
ได
ยัง
ซ่อม
ไม่
เสร็จ
เย่
“โตโน่ววววววววววววว !!!!” ทุกคนตะโกนเป็นเสียงเดียวกัน แล้วก็วิ่งหลบฝน ก็บอกแล้วแงะ.....อโศกบอยแบนด์ รักกันมากกกกกกกกกกกกก -___________-
ตกเย็น.............
ณ งานวัด
เพลานี้เป็นเพลามืดครึ้ม มหรสพในงานวัดได้จัดขึ้นอย่างมากมาย พี่ฮั่นของเราเลยพาแม่แกงออกมาเดท
“ตัวเอง ตัวเองจะใส่หน้ากากแบบนี้ไปตลอดจริงหรอ” พี่ฮั่นถามขึ้นหลังจากเห็นเมียตัวเองใส่หน้ากากเซล่ามูนตั้งแต่เข้างาน #นึกภาะเอาเองนะคงโมวเอร้น่าดู -,.-
“อื้ม น่ารักดีออก ก็ตัวเองบอกเองไม่ใช่หรอ ว่าเค้าจะทำอะไรก็น่ารัก”
“ก็จริง แต่ถ้าตัวเองเอาหน้ากากออกจะโมวเอร้มากกว่านี้อีกนะ”
“ใส่ไว้แหละดีแล้ว เค้าอยากเก็บหน้าสวยๆของเค้าให้ตัวเองดูคนเดียว”
“หูยยยย เมียไอ้ฮั่นน่ารักที่สุดเลย” แล้วพี่ฮั่นก็หอมมือแม่แกงหนึ่งฟอด แหม่ มุ้งมิ้งจริงๆ
แล้วสองคนก็เดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ เดินแล้วเดินอีก เดินแบบไม่รู้จุดหมาย (?)
“ตัวเอง เค้าอยากขึ้นชิงช้าสวรรค์อ่ะ” น้องแกงทำเสียงอ้อน ต๊ายแก ทำเสียงธรรมดาไอ้เราก็จะตาย นี่ทำเสียงอ้อนตรูจะกลายเป็นไอติมตากแดด #ทำไมอ่ะ ละลายไง - -“
“แต่คนมันเยอะนะตัวเอง ตัวเองรอไหวหรอ”
“ตัวเองดูข้างหลังสิ” แล้วแม่แกงก็โยนหน้ากากทิ้ง ทำให้พี่ป้าน้าอาคุณยายอาม่าอากงลูกเด็กเล็กแดงที่ต่อแถวจะขึ้นิงช้าสวรรค์วิ่งกระเจิดกระเจิง
“หืม ไม่เห็นมีอะไรเลย” โดนเมียหลอกไม่รู้ตัว คึคึ
“นั่นไงตัวเอง ไม่เห็นมีคนเลย” แม่แกงชี้ไปข้างหน้า ขนาดคนเก็บตั๋วยังวิ่งอ่ะเอ็งคิดดูเถอะ ไปหลอกชาวบ้านแล้วยังนั่งชิงช้าสวรรค์ฟรีอีก แหม่ คุ้มสุดๆ
สรุปแล้ว.............
ทั้งชิงช้าสวรรค์..........
ก็มีกันอยู่สองคน -_______- ก็สมควรละฮะ
“ตัวเอง ถ้าเค้าไม่อยู่ ตัวเองจะอยู่ได้มั้ย” แม่แกงถามขึ้น
“ถ้าไม่มีตัวเองอ่ะ เค้าอยู่ไม่ได้หรอก”
“แล้วถ้าเค้าตายไปล่ะ”
“ถ้าตัวเองจะตายอ่ะ เค้าขอเป็นคนตายก่อนละกันนะ” โคตรซึ้งเลยบ่องตง
“ตัวเอง....”
“หืม ?”
“ถ้าเค้าตายอ่ะ ตัวเองต้องอยู่ให้ได้นะ”
“อย่าพูดแบบนั้นสิ เค้าบอกแล้วไง ว่าเค้าขอเป็นคนตายก่อน”
“เค้ารักตัวเองนะ”
“แหม ถึงเค้าตายไป ตัวเองก็คงหาผัวใหม่ไม่ยากหรอก ตูดใหญ่ซะขนาดนี้”
“บ้า !” ป๊าบ ! อย่ามาว่าเรื่องตูด แม่แกงไม่ยอม
และชิงช้าสวรรค์ก็หยุดลง.....................ถึงเวลาเปลี่ยนเครื่องเล่น เย่
“ตัวเอง เค้าอยากเข้าบ้านผีสิง” พี่ฮั่นดูมุ้งมิ้งขึ้นมากเวลาอยู่กับเมีย
“ตัวเองกลัวผีไม่ใช่หรอ”
“แต่ถ้าเค้าอยู่กับตัวเองอ่ะ ผีมาเป็นร้อยเค้าก็ไม่กลัวหรอก”
และนางก็ได้เข้าไปในบ้านผีสิง..........................
ระหว่างที่เข้าไปในบ้านผีสิงนั้น พี่ฮั่นเราก็ได้เกาะแม่แกงมาตลอดทาง ดูออกเลยเถอะ ใครเคะใครเมะ พี่ฮั่นเมะอ่ะถูกแล้ว คนเป็นเมะจะเคะยังไงมันก็เมะถึงมันไม่ยอมเมะมันก็ต้องเมะ #งงก็เรื่องของแก
หมับ !!!!! จากนั้นพี่ฮั่นเราก็ถูกปิดปากแล้วลากเข้าไปในดงกล้วยตานีในบ้านผีสิง
“กูขอโทษนะไอ้ฮั่น กูทนเห็นมึงกินอยู่กับผีไม่ได้แล้วว่ะ” พี่โดมพูดขึ้นพลางช่วยมัดมือมัดเท้าพี่ฮั่นกับอโศกบอยแบนด์ที่เหลือ
“ชิบหายแล้ว แม่แกงตามมาแล้ว !!” พี่แคนเราตกใจมาก ทำตัวไม่ถูก แต่นางก็มีวิธี นั่นก็คือ....
แปลงร่างเป็นผีในบ้านผีสิง เย่ !
เอาให้เนียน อย่าให้แม่แกงจับได้นะแก.........
แม่แกงเดินมาดูผีคอลเลคชั่นใหม่.....
พี่แคนเราเป็น.................กระหัง
พี่ฮัทเราเป็น.....................กระสือ
พี่โน่เราเป็น......................ผีนางตานี
และสุดท้าย..........................
พี่โดมเราเป็น.....................กุมารทอง
พังหมดชีวิตอโศกบอยแบนด์ -___________________________-
“มาเล่นกันเถอะๆ แฮร่ๆ” พี่โดมเรากระโดดเหยงๆ ให้ร่าเริงเหมือนเป็นกุมารทองตัวจริง บอกแล้วไง ต้องเล่นให้เนียน ไม่เนียนมึงตาย
เมื่อแม่แกงเราออกจากบ้านผีสิงไปแล้ว อโศกบอยแบนด์ที่เหลือก็อุ้มพี่ฮั่นเราเข้าป่าไป เพื่อให้หลุดพ้นจากแม่แกง ใครจะไปทนได้ ที่เห็นเพื่อนกินอยู่กับผี เนอะ
“อ๊ากกก อ้วกอึงอ่อยอู (พวกมึงปล่อยกู)” พี่ฮั่นเริ่มโวยวายหลังจากถูกเอาผ้ายัดปาก พูดมากก็เงี้ยะ ก็เลยต้องทำแบบนี้ #ผิด
บั่กกก !! อโศกบอยแบนด์โยนพี่ฮั่นลงพื้นอย่างไม่ใยดี ย้ำอีกครั้ง อโศกบอยแบนด์เรารักกันมาก
“เฮ้ย ไอ้โดมเอาผ้าอุดปากมันออกมาดิ๊”
“พวกมึงจับกูมาทำห่าไรวะเนี่ย” พี่ฮั่นยังงง
“ก็กูบอกแล้วไง กูไม่อยากเห็นมึงอยู่กับผี..” พี่ฮัทพูดขึ้น ทำหน้าเครียด.....เครียดทำไม
“พวกมึงมาอยู่กับพวกกูเถอะ เดี๋ยวกูจะกลับบ้านเกิดของกูแถวอีสาน” พี่โน่พูดขึ้น แหม่
“พวกมึงเอาอะไรมาพูด กูบอกแล้วไง เมียกูไม่ใช่ผี !”
“เดี๋ยวนะ หรือมึงจะเป็นผีวะไอ้ฮั่น.....” พี่โดมทำหน้าตกใจสุดขีด อุ้ต๊ะ !!
“ไหนกูขอดูแหวนแต่งงานมึงหน่อย” นิ้วนางข้างซ้ายเป๊ะๆ...........................มิน่าล่ะ วันก่อน พี่โดมเราเห็นลุงสัปปะเหร่อพายเรือขนศพทหารมา ชิบหายแล้ว ตอนนี้ไดโนเสาร์ก็ฉุดไม่อยู่
“ไอ้แคน เอาข้าวสารเสกมาด่วนๆเลย จะรู้ว่ามึงใช่ผีหรือไม่ใช่ก็งานนี้แหละ” พี่โน่พูดเสร็จก็ทำปากมุบมิบแล้วปาเข้าสารเสกใส่พี่ฮั่น
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” เสียงร้องโหยหวนของพี่ฮั่นดังลั่นป่า นั่นไง ชัดเลย
“ชัดเลยมึง อยู่ทำไม วิ่งดิโว้ยยยยย” พี่โดมเราเป็นแม่ทัพเลยครับ สี่คูณร้อยครับ
“เฮ้ยมึง งั้นแม่แกงก็ไม่ใช่ผีอ่ะดิ” พี่โน่พูดขึ้นเหมือนนึกไรได้
“เออจริง งั้นเรามารับแม่แกงไปด้วยเหอะ สงสารนาง” พี่โดมผู้ใจดี
“งั้นป่ะ !” แล้วอโศกบอยแบนด์ที่เหลือก็พายเรือไปยังบ้านแม่แกง...............แต่พวกแกมั่สใจแล้วใช่มั้ย ว่าพี่ฮั่นเป็นผี....................
____________________________________________________________________________
วร้ากกกกกกกกก มาอัพแล้วววว แหม่ มีหลายคนรอ เค้าดีใจมากเลยอ่ะตัวเอง เห็นทุกคนฮาเราก็มีความสุข ตอนนี้เราบับ จริงจังบ้างไรบ้างนะ #นี่จริงจังแล้วหรอ เออ ช่างมันเถอะ เรามาเข้าช่วง ทอล์คอะเบ้าท์เควสชั่นกันดีกว่า #เพลียสำเนียงตัวเองมากณจุดนี้
คำถามที่ 1 : ไรท์ไปดูพี่มากมากี่รอบ
ตอบ : รอบเดียวค่ะ แต่เป็นรอบเดียวที่คุ้มสุด เก็บทุกช็อต คิคิ
คำถามที่ 2 : แม่แกงยังไม่ตายใช่มั้ย
ตอบ : ไม่บอกหรอก แบร่ :P
คำถามที่ 3 : ไรท์เล่นตลกอยู่ร้านหมูกระทะไหนเนี่ย
ตอบ : บ้าจริง !! ไรท์ออกจะสวยและน่ารักขนาดนี้จะไปเล่นตลกได้ไง #จัน อย่าพึ่งอ้วก
โอเค ขอตอบเพียงเท่านี้ แบร่ 555555555
ก็คือในฟิคอ่ะ มันอาจจะไม่ได้ตามบทพี่มากเป๊ะนะ จะเอาตอนนู้นตอนนี้มาผสมกันบ้างไรบ้างงี้ ไม่เรียงตามตอนเหอะบอกก่อน 555555 ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกกำลังใจ ทุกการรอคอย เค้ารักตัวเองที่สุดเลย ><
**ใครอยากจะเม้าท์มอยฝอยขัดหม้อแบบเอ็กซ์คลูซีฟเชิญทางนี้ https://twitter.com/Pin_Chutikarn
ความคิดเห็น