คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : คุณชายพุฒิฮั่น ตอนที่ 2
คุณชายพุฒิฮั่น ตอนที่ 2
ณ โรงพยาบาล
คุณชายพุฒิฮั่นพากรองแกงมาทำแผล แล้วก็เช็คอะไรต่างๆงี้ ก็พบว่ากรองแก้วแค่ขาแพลงแล้วก็มีแผลถลอกนิดๆหน่อยก็เท่านั้น แต่คุณชายฮั่นจะให้แกงพักอยู่ที่โรงพยาบาลอ่ะใครจะทำไม #อ่าว
“คุณชายครับ ผมมีเรื่องอยากให้ช่วย” กรองแกงพูดกับคุณชายในห้องพักผู้ป่วยพิเศษ
“ช่วยอะไร? อ่อ เรื่องที่นายจะไปเป็นอนุของท่านพิโน่สินะ”
“นั่นแหละครับ”
“จะให้ฉันช่วยยังไง มาเป็นอนุของฉันแทน? บ้าป้ะ ฉันยังไม่มีภรรยาเลย”
“คือผมยังไม่ได้บอกเลยนะครับ” คุณชายคิดอะไรคะ.......................ตอบ
“ช่างมันเถอะ แล้วจะให้ฉันช่วยยังไง”
“ทำยังไงก็ได้ให้ผมไม่ต้องออกจากโรงพยาบาลเร็วๆ”
“โดดตึกมั้ย” คิดถูกป่ะวะที่มาให้ชายหมอฮั่นช่วย เป็นตั้งหมอนะเฮ้ย
“โดดด้วยกันป่ะล่ะ” อ่าวย้อน
“นายกล้าโดดเปล่าเถอะ”
“โวะ ตกลงจะช่วยผมมั้ยเนี่ยยยยยยย” กรองแกงมาให้ไรท์ช่วยมั้ย ไรท์ช่วยแกงได้ตลอดชีวิตเลยนะ #ทุกคนอย่าตบ
“อื้อ ช่วยก็ช่วย ถ้าทางท่านพิโน่โทรมา ฉันจะบอกว่านายปวดท้องละกัน ให้ออกไม่ได้”
“คิดว่าท่านพิโน่จะเชื่อมะ”
“ไม่รู้”
“อ่าว ไว้ใจได้ป่ะเนี่ย”
“พูดงี้จำไฟว่”
“เปล่า”
“นอนๆไปเถอะ นายจะออกจากโรงบาลได้หรือไม่ได้ก็ขึ้นอยู่ที่ฉัน”
“คุณเป็นยามโรงบาล”
“ใช่ ฉันต้องคอยเฝ้าหน้าประตูโรงบาล ถุยยยย” ถ้าไม่บอกว่าเป็นหมอนี่ไม่เชื่อนะว่าเป็นหมอ พูดเลย เอาซะตรูปวดหัว
“ฉันเป็นศัลยแพทย์นะ เป็นถึงคุณชายพุฒิฮั่น ภัทรมานพ” ถ้าเราเป็นแกงเราก็ไม่เชื่อ.. #กรรม
“จริงหรอ เชื่อได้เปล่า”
“เชื่อได้ดิ แล้วนายเห็นฉันเป็นใคร”
“พ่อบ้านโรงพยาบาล”
“ฉันดูขยันขนาดนั้น”
“เปล่า ลุคเหมือนเฉยๆ” แรงป่ะให้ทาย
“อยากป่วยหนักกว่าเดิมไง”
“อยาก จะได้ไม่ต้องออกจากโรงบาล”
“นายนี่มัน....” คุณชายฮั่นสุดจะทน อยากจะด่าแต่ด่าไม่ออก
“น่ารัก” เออนะ มีอะไรก็ต้องชมตัวเองไว้ก่อน
“เออ ไม่เถียง” ชายฮั่นพูดเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน
“อะไรนะ”
“เปล่า บ่นคนเดียวไม่ได้ไง๊”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร๊ ร้อนตัวอะไรเปล่า”
“เปล่าซักหน่อย ฉันไปทำงานก่อนนะ”
“ใครห้าม” แล้วกรองแกงก็แลบลิ้นทำบูบี้ใส่ชายฮั่นที่กำลังเดินออกไป บู้บี้แค่ไหนก็โมวเอร้
“หัวใจฉันไงมันห้าม ห้ามเพื่อที่จะได้อยู่กับนายต่อ” ขายฮั่นพูดเบาๆหลังจากที่ออกมาจากห้อง
ปากก็กัดไปอย่างนั้น แต่ในใจนี่คือเลิฟเลย มันเหมือนรักแรกพบงี้ อาจจะดูน้ำเน่า แต่มันเป็นเรื่องจริง ชายโมวเอร้ศรีสยามคนนี้ กำลังทำให้คุณชายพุฒิฮั่น คุณหมอที่ไม่เคยสนใจเรื่องความรัก คนที่ถูกคนอื่นมองว่ารักใครไม่เป็น เปลี่ยนไป...
ส่วนกรองแกง ถึงปากร้าย แต่ใจก็รัก ใจมันรักแต่รักไม่ได้ คนเรามันต่างกัน แกงก็คือคนจน คนธรรมดาคนนึง มันจะมารักกับคุณชายหมอสูงส่งได้ยังไง ไม่ได้มีความเข้ากันเลย ต้องห้าม ต้องบอกตัวเองอยู่ตลอด ห้ามๆๆๆ ห้ามรัก
เช้าวันต่อมา....
กริ๊งงงงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงงง โทรศัพท์โรงพยาบาลชั้น 28 ดังขึ้น
“สวัสดีค่ะ ต้องการพูดสายกับใครคะ”
‘คุณหมอพุฒิฮั่น’
“คุณชายหมอผ่าตัดอยู่ค่ะ ไม่ว่างค่ะ”
‘กรองแกงเป็นยังไงบ้าง’
“ไม่บอก” อยู่ดีๆคุณชายพุฒิฮั่นก็เดินมาแล้วดึงหูโทรศัพท์จากพยาบาลไป เริ่ดสุด
‘ไอ้คุณชาย กรองแกงอยู่ไหน’
“โทรมาโรงบาลคงอยู่บีทีเอสมั้ง”
‘บ้านหม่อมพ่อนายสิ เอาดีๆ’ ชีวิตคุณชายเคยคุยอะไรกับเค้าดีๆบ้างมั้ย นี่ถาม
“เรื่องขาของกรองแกงน่ะโอเคแล้ว แต่มีอาการปวดท้องแทรกเข้ามา ยังกลับไม่ได้”
‘ทำไม ทำไมจะกลับไม่ได้’
“อ่าวเฮ้ย บอกว่าป่วยอยู่นะครับท่าน กลับไม่ได้ ผมต้องดูแลคุณกรองแกงตลอด24ชั่วโมงครับ สวัสดีครับ” ตู๊ด....... วางหูเรียบร้อย แต่เอ๊ะ คำพูดดูคุ้นๆนะ
กรองแกงอยู่ในห้องพิเศษทั้งวัน คิดถึงพ่อก็คิดถึง ห่วงพ่อก็ห่วง มีพยาบาลเข้าใตรวจเป็นพัก แต่คนที่เข้ามาตรวจบ่อยกว่าพยาบาลก็คงจะเป็นใครไม่ได้สินะ
“มาทำไมบ่อยๆเนี่ยคุณชาย” เออ ตรูเริ่มรำคาญละ
“ก็คิ...คิดว่านาย...” ตอนแรกจะพูดว่าอะไร....อย่าคิดว่าเราไม่รู้นะ หุวะฮ่าๆๆ!
“คิดว่าผมทำไม”
“คิดว่านายจะเจ็บแผลไง”
“ไม่มีงานไง๊ ว่างมากหรอครับ”
“ใช่ ว่าง” นี่อ่ะนะ ศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดในโรงพยาบาล -___-*
“ถ้าผมจะขอกลับไปหาพ่อ...”
“นายไม่มีสิทธิ์ออกจากโรงพยาบาล ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนอนุญาต”
ตัดมาทางสมายรตี.........
นางคอยมองคุณชายพุฒิฮั่นกับกรองแกงอยู่ห่างๆด้วยความอิจฉาเลเวล2828282828 นางคิดมาตลอดว่านางกับคุณชายฮั่นรักกัน สำหรับนางอาจจะใช่ แต่สำหรับคุณชายฮั่น พูดเลย ไม่มีทาง
“เป็นคนไข้พิเศษหรือยังไง ทำไมต้องไปดูแลมันนักหนา!” สมายรตีวางแฟ้มกระแทกกับโต๊ะทำงานด้วยความโมโห
“หมายถึงใครหรอครับคุณสมายรตี” หมอยศแคน ศัลยแพทย์มือสอง - -* อันดับสองดีกว่าเนอะ เรียกซะหมดราคา แหม่ ศัลยแพทย์อันดับสองของโรงพยาบาล ส่วนใหญ่เป็นผู้ช่วยของคุณชายฮั่น
“ก็พี่ชายฮั่นน่ะสิ!! ขวางหูขวางตาที่สุด!”
“ถ้าคุณไม่สนใจ มันก็จะไม่ขวางหูขวางตาคุณ” เออจริงเว้ย...แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดของสมายรตีคือ เรื่องอื่นไม่ต้องเลือก เรื่องเผือกต้องมาก่อน #กรรม
“จะไม่ให้ฉันสนใจได้ยังไงล่ะ นั่นมันคู่หมั้นฉันนะ”
เพี๊ยะ!!
“หมอยศแคน!! มาตบหน้าฉันทำไม”
“ต๊ายยยย อินังชะนี ยังจะถามได้ เค้าไม่รักตัวเองแล้วยังจะไปยุ่งกับเค้า”
“คุณเป็นหรอ 0.0”
“เปล่า ผมสาธิต เป็นห่วงว่าอนาคตคุณอาจจะเจอแบบนี้”
“ถ้าจะสาธิตขนาดนี้นะ...ถ้าบอกว่าเป็นฉันก็เชื่อ”
“มาคุยเรื่องไรกันเนี่ย เข้าเรื่องเหอะ เป็นไม่เป็นมันก็เรื่องของผม” อ่าวสรุปเป็นป่ะเนี่ย.. #ทำเสียงมาดามมด
“ฉันเกลียดกรองแกง”
“ไปเกลียดเค้าทำไม เค้าไปขโมยโคอะล่ามาร์ชที่คุณเขย่าไว้หรือไง”
“บ้า! อันนั้นฉันทำได้แล้วย่ะ”
“ทำเป็นก้อนกลมๆ?”
“เปล่า เละเป็นขี้” มันเป็นอะไรที่เก๋เว่อร์ๆ คุณหมอและพยาบาลมาเม้าท์มอยส์กันเรื่องเป็นไม่เป็นกับโคอะล่ามาร์ชบอล - -*
“โวะ ช่างเหอะ เดี๋ยวผมไปละ มีผ่าตัด”
“จะไปก็ไป มานั่งคุยอะไรไร้สาระ” ตัวเองไม่ไร้สาระเลยยยย โคอ่ะล่ามาร์ชบอลลลล จ้า
“มั่นใจหญิงไทยเกินล้านอยากสวยทุกคน ฉันก็หนึ่งในนั้นอยากสวยด้วยคน~” เดี๋ยวนะ คุณหมอยศแคนคะ ร้องผิดเพลงป่ะคะ...
ตัดมาที่กรองแกง..... #ตัดเยอะ เรื่องเยอะ พอดีพ่อเปิดกิจการโรงงานกรรไกร #อะไร #ข้ามๆ
ติ๊ดๆๆๆ กรองแกงกำลังกดโทรศัพท์ของโรงพยาบาลเพื่อโทรไปหาพ่อที่ป่วยอยู่ ก็เข้าใจอ่ะเนอะ จากบ้านเกิดเมืองนอนมาเพื่อหาเงินรักษาพ่อที่ป่วย โฮรวววว T^T เมื่อสุริยน ยามสนธนยา จะกลับบ้านนาตอนชื่อเสียงเรามี~ บ้าจริง!! กรองแกงไม่ใช่นักร้องบ้านนอก อะไรเนี่ยเฮ้ย
“ฮัลโหลพ่อออออออออ” ลากเสียงยาวหาพ่อ....
‘กรองแกง เป็นไงบ้างลูก’ ได้ยินเสียงบิดาบังเกิดเกล้า แทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ฟีลลิ่งประหนึ่งเด็กอนุบาลกราบพ่อที่โรงเรียนในงานวันพ่อประจำปี ฟีลลิ่งนั้นชัดๆ มันเกี่ยวไรกันฟระ? ไม่เกี่ยวหรอก จะโยงอ่ะทำไม
“สบายดีครับพ่อ พ่อไม่ต้องห่วงแกงนะ เดี๋ยวแกงจะไปหาพ่อ”
‘ดูแลตัวเองดีๆนะแกง พ่อรักลูกนะ’
“ครับ เดี๋ยวผมไปหาพ่อนะ” วางสายโทรศัพท์เสร็จก็เตรียมตัวเปลี่ยนชุดเพื่อจะไปหาพ่อ ถามว่าคุณชายฮั่นอนุญาตมั้ย พูดเลย ไม่! หนีไงโถ่ว
กรองแกงวิ่งออกมาจากโณงพยาบาลด้วยความระหวาดระแวงมาก ทำตัวลับๆล่อๆเหมือนไปขโมยยาแก้ริดสีดวงของโรงพยาบาลมาอย่างงั้น วิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือ วิ่งแบบตรูต้องไปหาพ่อให้เร็วที่สุด ถ้าวิ่งไปบ้านนอกได้คงวิ่งแล้วค่ะโทษ..
ผลั่ก!!
“โอ้ย!” นั่นไง วิ่งไม่ดู ไปชนกับคนอื่นจนตัวเองล้มเลยเป็นไง เดี๋ยวรู้ๆเดี๋ยวรู้เลย
“นายจะไปไหน” เอ๊ะเสียงคุ้นๆ นี่ก็มองแต่ศอกแต่เข่าว่าเป็นไรมั้ย
“เฮ้ย!”
“ตกใจอะไร นายจะไปไหน”
“คือผม....”
“จะไปไหน!!”
“ไปหาพ่อ!!” เออ เอาเข้าไป ใครวิน พ่อใส่หน้าซะ เป็นเด็กมัธยมคงมีเจ็บ - -*
“ไปหาพ่อที่ไหน”
“ต่างจังหวัด”
“เดี๋ยวฉันพาไป”
“ไม่ต้อง!!”
“เจ็บแล้วยังทำเก่งอีก ถ้าระหว่างทางนายตายนี่ทำไง”
“ก็จัดงานศพดิ”
“โวะ แล้วนี่จะนั่งอยู่อีกนานมั้ย ลุกขึ้นมาได้แล้ว” คุณชายฮั่นลุกขึ้นก่อน แล้วส่งมือไปข้างหน้ากรองแกงเพื่อให้จับ แล้วกรองแกงก็จับแต่โดยดี T///v///T
โรงพยาบาลวัดโคกควายเหล็กหนองน้ำอร่อย (?)
“พ่อ!!” ผลักประตูเข้าไปเท่านั้นแหละ โผกอดทันที
คุยกันอยู่นานสองนาน คุณชายพุฒิฮั่นก็ยืนฟังอย่างไม่บ่น แต่เห็นว่าคุยนานเกินไปแล้ว อยากให้คุณพ่อพักผ่อนก็เลยสะกิดนิดนึง เอ๊ะ อยากให้คุณพ่อพักผ่อนหรืออย่างอื่น ยังไงงง
“แกง ฉันว่าไปรอข้างนอกเถอะ ให้คุณพ่อพักผ่อน และอีกอย่าง ห้องนี้เป็นห้องผู้ป่วยรวมด้วย จะได้ไม่รบกวนคนอื่นเค้า” แหม่ เมื่อกี๊เรียกพ่อกรองแกงว่าไงนะ เนียนนะเนียน เนียนเหลือเกินนน ที่เธอพูดเป็นเหตุผลหรือว่าเป็นข้ออ้าง~ (หมอยศแคน:ขอบคุณครับที่ยังจำเพลงผมได้)
คุณชายพุฒิฮั่นและกรองแกงก็ออกมารอที่หน้าห้องผู้ป่วยรวม กะว่าพรุ่งนี้เช้าค่อยกลับไปพระนคร อยากอยู่กับพ่อนานๆ #ได้ข่าวว่าตั้งแต่มาคุยไม่ถึง28นาที #โทษๆ ก็นั่งกันอยู่สองคน ไม่รู้จะไปพักที่ไหนด้วย เพราะที่นี่ไม่ใช่ในเมือง ก็นอนมันตรงนี้แหละถ้าง่วง
“ง่วงรึยัง” คุณชายฮั่นหันไปถามแกงที่นั่งตาปรือข้างๆ
“ยัง” จ้า ยังไม่ง่วงจ้า
“อืม” ถามแค่นี้ ถามทำไม - -* ถ้าแกงบอกว่าง่วงคุณชายจะเอารถลีมูซีนมารับแล้วพาแกงไปโรงแรมห้าดาวไง๊ < นี่ก็ไปแซวเค้าจัง ก็หัวใจมันบอกให้ถาม เชรดดด
ซักพัก....กรองแกงเริ่มเอาหัวไปพิงพนักเก้าอี้แล้วก็หลับ คุณชายพุฒิฮั่นคงคิดว่าพนักมันแข็ง กรองแกงคงนอนไม่สบาย #คิดแทนหมด ก็เลยประคองหัวของกรองแกงมาไว้บนตักตัวเอง เรื่องที่คนจะมองยังไงอ่ะชั่งเหอะ อยากฟิน #คุ้นมะ แล้วคุณชายฮั่นก็เอาหัวพิงพนักเก้าอี้หลับเหมือนกัน....
____________________________________________________________________________
ขอพื้นที่ให้กรี๊ดแป๊บ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มาอัพได้แล้ว โฮฮฮฮฮฮฮฮฮ กว่าจะอัพได้ หวังว่ารีดเดอร์ที่รักคงยังจำกันได้ ละครก็จบไปแปดชาติละ ตอนที่สองพึ่งครบร้อย ต้องขอโทษด้วยจริงๆ การบ้านเยอะเว่อร์ เชื่อว่ารีดหลายคนคงประสบเช่นเดียวกัน ขอโทษอีกรอบ เราอาจจะมาอัพได้ช่วงๆวันหยุดหรือวันที่ว่างจริงๆนะ จะพยายามมาอัพ ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะฮะ ใครจะทวงหรืออะไรยังไงก็ตามมาทวงได้ จะมาทวงหน้าบ้านเราก็ได้ 555 โอเค พอละ ขอบคุณที่ติดตามนะฮะ
ความคิดเห็น