คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พี่ฮั่นแยกอโศก ตอนที่ 1
พี่ฮั่นแยกอโศกตอนที่ 1
KS’ Part
“พี่ฮั่นครับ........พี่รู้ไหม ผมออกมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ” ผมได้แต่ยืนรอพี่ฮั่นที่ท่าน้ำทุกวัน พี่ฮั่นเดินทางไปรบร่วมครึ่งปีแล้ว ตอนนี้ยังไม่กลับมาซักที ผมคิดถึงพี่ฮั่นใจแทบขาด
ณ ตลาดแยกอโศก
จ่อกแจ่กๆๆ !! เสียงชาวบ้านพูดคุยและเม้าท์มอยกันสนั่นหวั่นไหว มีเรื่องมาเม้าท์ไม่ซ้ำกันแต่ละวัน อย่างวันนี้ก็เช่นกัน ยังคงเป็นเหมือนเดิม
“นี่ๆ เอ็งรู้ไหม ข้าน่ะได้ยินทางฟังโน้นเขาลือกันว่าอีแกงน่ะตายแล้ว”
“เออๆ ข้าก็ได้ยินเหมือนกัน เขาลือกันให้ลั่นเลย”
“จริงหรอวะ แล้วมันเป็นอะไรตายล่ะ”
“ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เขาลือกันว่าสะดุดบันไดตาย” เอิ่ม.....
“เขาว่ากันว่ามีเฮี้ยนมากเลยนะเอ็ง อย่าได้พายเรือไปผ่านหน้าบ้านมันล่ะเจอดีกันทุกราย”
“อ่าวแล้วไอ้ฮั่นล่ะ? ได้ข่าวว่าไปรบมิใช่รึ”
Hunz ‘ Part
“สงครามยังไม่จบ !! อย่าพึ่งนับศพพวกกู !! กูต้องกลับไปหาลูกเมียที่อโศกให้ได้ !!” ผมตะโกนเพื่อปลุกใจคนในกองทัพ เพื่อนพ้องในกลุ่มตอนนี้ของผมก็มี.....
“มึงจะตะโกนเสียงดังหา...มึงหรอไอ้ฮั่น” ‘ฮัท’ เพื่อนในกลุ่มของผมคนหนึ่ง มันเป็นคนกวน.....ประจำกลุ่มเรานะครับนะ
“หาอะไร มึงจะไฟว่กับกูหรอฮะ !?”
“กูขอโทษครับ กูผิดครับ กูไม่ไฟว่ครับ”
และคนต่อไป.....
“เฮ้ยพวกมึง พวกมึงว่ากองทัพเราจะชนะไหมวะ” ‘โดม’ ชายหนุ่มร่างท้วมผู้ที่ขี้ขลาดที่สุดในกลุ่ม เจออะไรนิดอะไรหน่อยก็ขี้หดตดหายวิ่งหนีจุกตูด
“ชนะสิวะ มาถึงขนาดนี้แล้ว จะแพ้กลับไปเสียหน้าแย่” ‘แคน’ ผู้ที่แพ้ไม่เป็น แต่ดูมีสาระที่สุดในกลุ่ม และเป็นเซียนพนันที่สุดในกลุ่ม
“กูว่าไม่ เชื่อกูไหม มัวแต่มานั่งเม้าท์มอยนี่ว่าชนะหรือแพ้ ทหารคนอื่นเขาออกไปฝึกกันหมดแล้วนู่นอีพวกอะมีบากลับชาติมาเกิด” ‘โตโน่’ เป็นคนจริงจังที่สุดในกลุ่มแล้ว #เหรอ
คอยเตือนเพื่อนพ้องเวลาออกนอกลู่นอกทาง แต่ตัวเองจะเป็นคนพาออกนอกลู่นอกทางเอง
ป๊าดดดดดดดดดดดด !!!!!!
นี่มันอโศกบอยแบนด์ !!!!!!!
กลับมาที่คลองอโศก.....
ปั่ง !!!
ปั่ง !!!
ปั่ง !!!
ในเพลาพะโล้เพล้ เดี๋ยวนะ พะโล้บ้านแกสิ โพล้เพล้สิเออ
เอาใหม่
ในเวลาโพล้เพล้ ที่ริมคลองอโศก ชาวบ้านต่างปิดบ้านกันตั้งแต่ตะวันยังไม่ตกดิน
เพราะอะไรน่ะเหรอ
เพราะแม่แกงแยกอโศกจะมาแสดงอิทธิฤทธิ์ให้ชาวบ้านให้เห็นกันน่ะสิ !!!!
บรื๊นนนนนนนนน !! บรื๊นนนนนนนนนน !!
เสียงเจตสกีของพี่ฮั่นและผองเพื่อนดังขึ้นลั่นคลองอโศก เพลานี้ สงครามได้จบลงแล้ว พวกเขาทั้งห้าเลยได้กลับมาบ้านเกิด นั่นก็คือ ทุ่งแยกอโศก !!!!!!
“เฮ้ย ไอ้ฮั่น เมื่อไหร่จะถึงบ้านมึงวะ นี่ขี่มาตั้งไกลแล้วนะ ยังไม่ถึงซักที” แคนถามขึ้นเพราะขี่เจตสกีคันโปรดมาเป็นเวลานานมากเกินไปแล้ว
“แล้วที่กูจอดเจตสกีนี่มึงคิดว่าน้ำมันหมดหรอครับ จอดสิครับ นี่บ้านกูครับ”
“อ่าวเรอะ เออๆ บ้านมึงนี่สวยดีเนอะ แหม่ ทำจาไม้อย่างดีสินะ” นั่นแงะ หน้าแตกแล้วเปลี่ยนเรื่อง เพลีย
ตอนนี้ทั้งห้าคนได้มากยืนอยู่หน้าบ้านของพี่ฮั่น สามีของแกงส้ม ที่ชาวบ้านเลื่องลือกันว่านางได้ตายไปแล้ว
“แกงส้ม !!”
“แกงส้ม !!!!!!!!”
“แกงส้มอยู่ไหม !!!? นี่พี่ฮั่นเอง !!!”
“ไอ้แกงมันขัดส้วมอยู่หรือเปล่ามึง” ฮัทเอ่ยขึ้น
“อีมะขวิดหมา ! สมัยนี้เขายังไม่มีส้วมใช้โว้ย” แคนตบหัวฮัทไปทีนึง
“แล้วมึงรู้หราว่าในอนาคตจะมี” โตโน่ถามแคน
“กะกะก็กูเห็นของฝรั่งมาไง ที่ไปรบไง เออ ที่ไปรบมา” แถเก่งที่สุดในกลุ่มแล้วมั้งคนนี้ เพลีย
“แล้วมึงว่าถ้าขี้แล้วมันจะไปไหนวะ” ฮัทขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย เออนั่นดิ ขี้แล้วไปไหนนี่คำถามยอดฮิตพอๆกับตายแล้วไปไหนป้ะ
“ไปอยู่บนหน้ามึงมั้ง แหม่ มาล้อมวงสนทนากันเรื่องขี้ เพื่ออะไร” โดมที่เงียบมานานทนไม่ไหวแงะ
“พี่ฮั่น !!” เด็กหนุ่มยิ้มกว้างอย่างดีใจเมื่อเห็นชายผู้เป็นที่รักกลับมา
“แกง !!” ฮั่นรีบวิ่งขึ้นบันไดไปหาแกงส้ม โหยหาเหลือเกิน เราเข้าใจ
“พี่รู้ไหม ผมออกมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ” แกงส้มพูดในขณะที่กอดพี่ฮั่นแน่น
“เค้าคิดถึงตัวเองมากเลยนะ คิดถึงมากที่สุดในโลก คิดถึงๆๆๆ” ส่วนพี่ฮั่นก็กอดแน่นเช่นเดียวกัน
“มึงว่ากูควรร้องเพลงประกอบป้ะ” โดมถามเพื่อนๆในกลุ่มด้วยหน้าตาตื่นเต้นมากจริงๆ
“เพลงห่าไรอีกอ่ะ มึงอ่ะร้องไม่เคยจะตรงสถานการณ์” โตโน่ด่าโดมแบบตรงๆอ่ะนะแบบเหมือนอัดอั้นไรงี้ แต่โดมก็ไม่ฟัง พยายามอ้าปากร้องแต่ก็ถูกเบรกอีก โถถถ ชีวิตช่างน่าสงสาร
“มึงหยุดเลยไอ้โดม !! มึงไม่ต้องร้องก่อนที่จะทำให้บรรยากาศกูเสียเลยไอ้อ้วน”
“แล้วตัวเองอ่ะสบายดีไหม หิวอะไรหรือเปล่า”
“ไม่หิวหรอกจ้ะ เค้าสบายดี เออตัวเอง แล้วลูกของเราล่ะ” ฮั่นถามพลางชะเง้อเข้าไปในบ้าน
“ห๊า !! ไอ้ฮั่นมีลูก O_O!!!” ผองเพื่อนทั้งสี่ต่างอุทานด้วยความตกใจ เสียงดังมากจริงๆ
“เออ กูมีลูกแล้วแปลกตรงไหนวะ” ฮั่นหันมาถามเพื่อนที่ยืนรออยู่ข้างล่าง
“มันจะไม่แปลกเลยถ้ามึงไม่มีเมียเป็นผู้ชายไงอีกระหล่ำควาย” ฮัทตอบหน้าตากวน....มาก
“เอ่อ คือมึงไม่มีอะไรจะด่าไอ้ฮั่นมันแล้วใช่มั้ยไอ้แคน”
“อย่าไปฟังพวกมันพูดเลยจ้ะ ไหนล่ะลูกของเรา” ฮั่นหันไปพูดกับแกงส้มหน้าตาดูมีความสุขเต็มที่ โถถถถ คนมีครอบครัวแล้วมันก็ดูมุ้งมิ้งเนอะ
“เดี๋ยวเค้าเรียกให้นะ”
“จ้า”
“ก๊อกแก๊ก มานี่ซิลูก ก๊อกแก๊กมานี่เร็วววว พ่อหนูกลับมาแล้ว” แกงส้มเรียกก๊อกแก๊กพลางดีดนิ้วเหมือนเป็นสัญญาณ
สรุปว่า
ลูกของพี่ฮั่นและแกงส้ม
คือ
น้องหมา.........
“ลูกพ่อออ โตเร็วเหมือนกันนะเนี่ย น่ารักเหมือนเดิมเลยนะเราอ่ะ”
“เชี่ย ไอ้ฮั่นมีลูกเป็นหมาอ่อวะ” โดมสบถออกมาทำหน้าตางุนงง
“นั่นดิ มันคิดสั้นขนาดไปฟีทเจอร์ริ่งกับหมาเลยอ่อวะ” แคนผสมโรง
ปั่ก !! หอกบิน
“พวกมึงหุบปากเลย ก็กูเป็นผู้ชายทั้งคู่จะให้มีลูกได้ไง คิดบ้างสิสมองพวกมึงก็มี” เหมือนโดนด่าว่าโง่เลยเนอะ
“แล้วมึงจะให้พวกกูยืนรอมึงอยู่ข้างล่างถึงพรุ่งนี้เลยไหม” ฮัทพูดขึ้นหลังจากที่ยืนมานานมากๆ
“พวกพี่ขึ้นมาบนบ้านก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวผมหาน้ำเย็นๆให้ดื่มกันนะครับ”
หลังจากที่อโสกบอยแบนด์ทั้งห้าขึ้นมานั่งพักบนบ้านแล้ว โดมก็ได้มีอาการแปลกประหลาดขึ้น เขาเชื่อกันว่า คนอ้วนมักจะมีสัมผัสที่หก #ความเชื่อไหนฟะ
“ไอ้ฮั่น บ้านมึงเคยมีประวัติอะไรหรือเปล่าอ่ะ” โดมถามขึ้นหลังจากรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว
“ไม่มีหนิ ทำไม มึงเป็นไร โดนของแงะ”
“เปล่า กูแค่รู้สึกเฉยๆ”
“รู้สึกห่าอะไรไอ้โดม เพ้อเจ้อไปเรื่อยมึงอ่ะ” โตโน่หันมาตวาดใส่โดม สุดหล่อโดนขัดตลอดแม่ง
“เหยพวกมึง เมื่อกี๊กูไลน์ไปหาเจ้แกรนด์เจ้าของร้านกาแฟในตลาด” แคนพูดขึ้น
“แล้วมึงมาบอกกูทำไม” โตโน่ขัดอีกแล้ว
“เจ้แกรนด์บอกว่า ในตลาดคนเขาลือกันว่า.....” แคนเว้นช่วงนึงเพื่อเพิ่มความตื่นเต้น แนะนำให้ริททำซาวน์เอฟเฟ็กต์เอาเอง
“ว่าอะไรมึง รีบๆพูด กูลุ้น” ฮัทเร่ง
“เขาว่ากันว่า เมียไอ้ฮั่นน่ะเป็น.....”
“เป็นอะไรหรอครับ....” เด็กหนุ่มเดินออกมาพร้อมกับน้ำดื่มที่เตรียมไว้ให้เพื่อนสามี
“เป็นผู้ชายที่น่ารักที่สุดในอโศกไงจ๊ะแหม่ หน้าหวานซะขนาดนี้” แคนพูดเอาใจ แหม่
ทุกคนต่างสงสัยว่าแคนไปรู้อะไรกับเจ้แกรนด์มา แล้วมีลับลมคมในอะไร ไม่มีใครรู้ได้....
____________________________________________________________________________
จบไปแล้วนะฮะสำหรับตอนแรก เฮ้ !!! ก็อันนี้มันล้อเลียนมาจาก พี่มากพระโขนงไง คือไปดูมาแล้วอินสุด ถามว่าทำไมถึงเป็นพี่ฮั่นแยกอโศก ก็ตึกแกรมมี่อยู่อโศกไง เออ #เกี่ยวป้ะให้ทาย 5555 อ่านๆไปเถอะ อย่าไปสนใจไรมาก ฟิคน่ะฟิค โด่ววววว เรื่องนี้จะมีกี่ตอนไม่รู้ต้องดูความไหลรื่นในการเขียน นี่พึ่งตอนแรกเองงง แต๊วค์กิ้วฟอร์แอทเทชชั่น !
ความคิดเห็น